200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, η κατάσταση τής χώρας και του λαού είναι στην πιο δύσκολη καμπή!
●Το κράτος χρωστάει 2,5 ΑΕΠ (374 δις €)!!
●Οι Έλληνες πολίτες χρωστούν 1,5 ΑΕΠ (258 δις €)!!
●Η χώρα έχει υποθηκεύσει τον πλούτο της για 99 χρόνια (μέχρι το 2114)!!
●Οι βασικές παραγωγικές δομές της χώρας είναι στα χέρια ξένων κρατικών δομών ή του υπερΤαμείου των δανειστών!!
●Η κυρίαρχη αστική τάξη δεν έχει στόχο και όραμα για τη χώρα!!
●Το κυρίαρχο μνημονιακό πολιτικό προσωπικό δεν έχει διεθνές κύρος!!
●Η κοινοβουλευτική Αριστερά είναι απαξιωμένη στη συνείδηση του λαού!!
Προτάσεις για την υπέρβαση από το πρωτοφανές εθνικό αδέξοδο
Η επέτειος για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, που με το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» διαμήνυσε σε όλον τον κόσμο ότι η αυτονομία τού ανθρώπου, αλλά και ενός λαού, υπερτερεί του αγαθού της ζωής, μας δίνει την αφορμή να κάνουμε ορισμένες δομικές -ανακεφαλαιωτικές τής μέχρι σήμερα διαδρομής τού Έθνους και του νεοελληνικού κράτους- σκέψεις.
Γιατί οι επέτειοι τιμώνται εάν δίνουν την ευκαιρία για αναστοχασμό, αυτοκριτική και επανασχεδιασμό τής εθνικής πορείας.
1.Η Φιλική Εταιρεία της αστικής πατριωτικής τάξης
Ήταν η Φιλική Εταιρεία των αστών και μορφωμένων πατριωτών, με τη «σιδηρά» πειθαρχία, τους κώδικες, την εχεμύθειά της και κυρίως την ιδεολογική και υλική προετοιμασία τού αγώνα, που ανέστησε και συντήρησε την υπνώτουσα συνείδηση του υπόδουλου Γένους.
Δεν έπαυσαν ποτέ, βεβαίως, να υπάρχουν μεμονωμένα περιστατικά εξέγερσης διαφόρων ομάδων και περιοχών, καθ’όλη τη μακραίωνη περίοδο τής δουλείας. Τόσο συνεπής, όμως, μυστική, αυστηρή, αλλά και γενικευμένη προσπάθεια μύησης των βασικών αρμών και συνδέσμων τού σκλαβωμένου Ελληνισμού, δεν υπήρξε παρά με τη δράση τής Φιλικής Εταιρείας.
Οι πατριώτες αστοί ήταν πάντοτε ο κορμός τού Λαού και του Έθνους. Αποτελούσαν ανέκαθεν την πολυπληθέστερη κοινωνική και παραγωγική τάξη, που συγκροτούσε τον μικροϊδιοκτητικό τρόπο παραγωγής από τα αρχαία χρόνια. Η πλειοψηφική αυτή ενότητα τού πληθυσμού των αγροτών, κτηνοτρόφων, εμπόρων, βιοτεχνών, γραμματέων μικρών ή μεγαλύτερων εμπορικών οίκων (κυρίως των παραδουνάβιων περιοχών), επιστημόνων, στρατιωτικών, σπουδαστών και διανοουμένων, στις διάφορες βαλκανικές ηγεμονίες και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, μετέφερε τα μηνύματα της Φιλικής Εταιρείας και της εθνικής παλιγγενεσίας σε κάθε χωριό και σπίτι τού σκλαβωμένου Ελληνισμού.
Στην πατριωτική αυτή τάξη-«κορμό» τής κοινωνίας κυριαρχούσε, από τα αρχαία χρόνια, η συνείδηση του αυτοπροσδιορισμού, ο έρως της Δημοκρατίας, η βούληση για αυτοδιαχείριση των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών υποθέσεων. Αυτό το παραγωγικό-κοινωνικό σύστημα εφηύρε και στήριξε την άμεση δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα και τις άλλες ελληνικές πόλεις τής κλασικής εποχής. Αυτό το σύστημα της αυτοδιαχείρισης και του συνεργατισμού επιβίωσε ακόμη και κάτω από τον βαρύ ζυγό τής οθωμανικής δουλείας με τους συνεταιρισμούς και τις Κοινότητες των Ελλήνων. Η ίδια αυτή κουλτούρα τού αυτοπροσδιορισμού επέβαλε τα προηγμένα πρώτα Ελληνικά Συντάγματα και τη Δημοκρατία ως πολίτευμα των ελεύθερων περιοχών. Είναι η ίδια αυτή κοινωνική, οικονομική και ιδεολογική οντότητα που συσπείρωσε τον λαό απαιτώντας την επαναφορά τής δημοκρατίας στις κρίσιμες περιόδους του 20ού αιώνα.
Η συντριπτική αυτή πλειοψηφία του λαού, κατέχοντας τα πεπερασμένα
-αλλά επαρκή για τη διεξαγωγή του οικονομικού και κοινωνικού βίου- μέσα παραγωγής, διατήρησε την οικογενειακή συνοχή και αυτάρκεια και κοινωνικοποιήθηκε με τα άλλα στρώματα του πληθυσμού μέσω των κοινοχρήστων χώρων και των δημοσίων αγαθών. Εμποτισμένη, ως εκ τούτου, από την αρχή τού ασίγαστου αγώνα «υπέρ βωμών και εστιών», αξίωσε με τον παλλαϊκό ξεσηκωμό ΚΑΙ την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό.
Αξίζει κανείς να ανατρέξει στα προτρεπτικά κείμενα των μυημένων στη Φιλική Εταιρεία αγωνιστών προς τον υπόδουλο πληθυσμό τής περιφέρειάς τους που, για να τον ξεσηκώσουν, εστιάζουν στα κοινωνικά, οικονομικά, οικογενειακά και θρησκευτικά βάσανα και δεσμά που υφίστανται από τον κατακτητή και που πρέπει να τα αποτινάξουν. Το «Ως πότε παλληκάρια θα ζούμε στα στενά…», ο Θούριος του Εθνομάρτυρα Ρήγα, έδινε τον χρονικό βηματισμό τού άμεσου καθήκοντος.
Οι συνειδήσεις των σκλαβωμένων Ελλήνων έπρεπε να ενεργοποιηθούν άμεσα, να υπερβούν τους δισταγμούς των Ελλήνων διανοουμένων της Διασποράς και των ντόπιων Κοτζαμπάσηδων, που -ο καθένας για διαφορετικούς λόγους- διακήρυτταν urbi et orbi ότι δεν ήρθε ακόμη ο καιρός τής Επανάστασης.
Οι υπόδουλοι όμως Έλληνες και η Φιλική Εταιρεία ψυχανεμίζονταν την ωριμότητα των καιρών. Θέλοντας να ανακτήσουν τον εθνικό, πολιτειακό, οικογενειακό, κοινωνικό και οικονομικό τους αυτοπροσδιορισμό, ακολούθησαν αυτό που μέχρι τότε φαινόταν παράτολμο, μέσα σε ένα κλίμα διώξεων και τρομοκρατίας που είχε εγκαθιδρύσει η Ιερά Συμμαχία.
Το αίτημα τής ανεξαρτησίας, αυτό που καταξιώνει τους Έλληνες και τους δίνει λόγο ύπαρξης, είναι ενεστώς, διαχρονικό και επίμονο. Και σήμερα, η γενικευμένη αλλοτρίωση της μνημονιακής «κανονικότητας» και ετερονομίας που κυριαρχεί στην πατρίδα, το καθιστά και πάλι ζωντανό και επίκαιρο.
Η με όρκο ζωής αφοσίωση στον σκοπό τής Φιλικής Εταιρείας έναντι του απηνούς διωγμού τής Ιεράς Συμμαχίας (που αστυνόμευε -πλην των χωρών τής κεντρικής Ευρώπης- και τις ημιαυτόνομες περιοχές των Βαλκανίων) δείχνει ότι καμία απελευθερωτική προσπάθεια δεν μπορεί να ευδοκιμήσει, αν δεν προετοιμαστεί καλά και δεν ωριμάσει στη συνείδηση του λαού. Οι Φιλικοί είχαν πρωτίστως να αντιμετωπίσουν τις ραδιουργίες και το αστυνομικό κράτος του Μέτερνιχ που προστάτευε με φανατισμό την ακεραιότητα της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η προετοιμασία μιας επανάστασης απαιτεί πιστότητα, πειθαρχία και μυστικότητα γιατί κάτι που βγαίνει αμέσως στη δημοσιότητα, απειλείται με αφανισμό εν τη γενέσει του.
Το ίδιο πνεύμα, αλλά με άλλες μεθόδους, κυριαρχεί δυστυχώς και σήμερα. Το ευρωπαϊκό κατεστημένο, οι Διεθνείς Οργανισμοί και το βρυξελληνικό ρεύμα (πολιτικό και τεχνοκρατικό) ποδηγετούνται από τα συμφέροντα (στρατηγικά και οικονομικά) των ισχυρότερων μελών τους. Έτσι, κάθε προσπάθεια αυτονομίας, κάθε απόπειρα επανένωσης του εθνικού ιστού, καταπνίγεται παραχρήμα, συκοφαντείται, παρερμηνεύεται, απαξιώνεται, μέχρι που παύει να αποτελεί απαίτηση της λαϊκής συνείδησης και εγκαταλείπεται από τον ίδιο τον λαό που τη γέννησε.
2.Ο ρομαντισμός και το ισχυρό φιλελληνικό ρεύμα
Στην Ευρώπη, στην Αμερική και σε άλλα μέρη τού κόσμου, το ρεύμα τού ρομαντισμού και οι πνευματικοί άνθρωποι των Γραμμάτων είχαν στο επίκεντρο της δημιουργίας τους το αρχαίο «Κάλλος», την Αρμονία, τα μεγάλα επιτεύγματα της Τέχνης και της Επιστήμης των αρχαίων προγόνων μας. Θεώρησαν, ως εκ τούτου, υποχρέωσή τους να συνδράμουν με πολλούς τρόπους, ακόμη και με αυτοπρόσωπο αγώνα, στο «απονενοημένο» για πολλούς διάβημα των νόμιμων κληρονόμων τού πολιτισμού που θαύμαζαν και καλλιεργούσαν.
Έτσι ξεπήδησε το πιεστικό προς τις κυβερνήσεις φιλελληνικό ρεύμα που διαπότισε όλες τις διαστρωματώσεις του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου πνευματικού εποικοδομήματος και -πλην της άμεσης συνδρομής πολλών ξένων στον αγώνα- ύψωσαν και ένα τείχος προστασίας και βοήθειας στους αγωνιζόμενους Έλληνες.
Το φιλελληνικό ρεύμα διέρρηξε τους σιδερένιους αρμούς τής Ιεράς Συμμαχίας και πολλοί επιφανείς εκπρόσωποί του έγιναν μαχητές και κήρυκες της ηρωικής Επανάστασης.
3.Η ακαταμάχητη ηθική υπεροχή του Απελευθερωτικού Αγώνα
Η θυσία τού Αρχηγού τού αγώνα-Υψηλάντη και των Ιερολοχιτών έδωσε το μέτρο τού ασυμβίβαστου φρονήματος των νέων Ελλήνων και διεμήνυσε προς πάσα κατεύθυνση την αποφασιστικότητα του σκλαβωμένου Γένους. Από την πρώτη αυτή γενικευμένη θυσία μέχρι τη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, οι αγώνες των Ελλήνων «επέβαλαν» στις μεγάλες δυνάμεις τής εποχής να υπογράψουν την ανεξαρτησία τής πατρίδας.
Τα βασανιστήρια και οι θυσίες των αγωνιστών, τα ολοκαυτώματα των πολιορκημένων πόλεων και μοναστηριών, οι ακρότητες των Οθωμανών, φανέρωσαν στην ανθρωπότητα τις κλίμακες του πολιτισμού των δύο αντιπάλων. Ανέδειξαν την ηθική υπεροχή των αγωνιζόμενων Ελλήνων και την αναγκαιότητα της επανασυγκρότησης μιας τέτοιας ξεχωριστής πολιτισμικής-εθνικής οντότητας επ’ωφελεία της Ανθρωπότητας.
4.Η υπονόμευση της αυτόνομης πορείας μετά την Απελευθέρωση
α.Η έναρξη του ελεύθερου βίου τής πατρίδας συνοδεύτηκε από τα καταπλεονεκτικά δάνεια, τα περισσότερα των οποίων, αντί για την ανοικοδόμησή της, χρησιμοποιήθηκαν για τη χρηματοδότηση των εμφυλίων συρράξεων αλλά και για τον πλουτισμό μειοψηφικών μερίδων, Ελλήνων και ξένων.
Έτσι υπονομεύτηκε μεγάλο μέρος τής αυτενέργειας τού πρώτου Κυβερνήτη τής πατρίδας Ιωάννη Καποδίστρια, που έπεσε θύμα τού ανταγωνισμού των ξένων δυνάμεων για επικυριαρχία στο νεόκοπο κράτος, σε συνδυασμό με την εμμονή των Κοτζαμπάσηδων να αναπαράγονται ως εσωτερικοί επικυρίαρχοι (όπως περίπου επί τουρκοκρατίας), με την αιτιολογία τής «πολύτιμης» προσφοράς τους στον αγώνα.
Αυτό είχε ως συνέπεια η Ελλάδα να χάσει τη μοναδική ευκαιρία να δομήσει ένα σύστημα (έστω και ενισχυμένης Προεδρικής Δημοκρατίας) και να απαλλαγεί των μύριων δεινών που επισώρευσαν οι ξενόφερτες βασιλικές δυναστείες, κυρίως η δεύτερη και μακροβιότερη του δανο-γερμανικού οίκου των Γλύξμπουργκ.
Γι’αυτό αποτελεί ύβρη για τους αγωνιστές και τα πρώτα εμπνευσμένα Ελληνικά Συντάγματα, αλλά και για τις τιτάνιες προσπάθειες της διακυβέρνησης Καποδίστρια, η ετεροχρονισμένη και ιερόσυλη κριτική (δυστυχώς και από μέλη τής Επιτροπής Εορτασμού των 200 χρόνων από το 1821!), ότι ο Έλληνας Κυβερνήτης, σε περίοδο εμφυλίων πολέμων και εθνικής ανάγκης, ανέστειλε ορισμένα άρθρα του Συντάγματος και δεν πολιτεύτηκε σύμφωνα με τα δημοκρατικά κριτήρια τού σήμερα!! Παρότι γνωρίζουν ότι το έπραξε προκειμένου να λαμβάνει γρήγορες και αποτελεσματικές αποφάσεις, οι οποίες αφενός μεν διατήρησαν την ενότητα των συντεταγμένων λειτουργιών, αφετέρου δε, υποστήριξαν τον διεξαγόμενο αγώνα για την απελευθέρωση και άλλων σκλαβωμένων περιοχών τής πατρίδας.
Έτσι ο άνθρωπος που κατοχύρωσε ως πολιτειακή λύση, στις φυλετικές και γλωσσικές διαμάχες των κατοίκων της Ελβετίας, το καθεστώς τής άμεσης δημοκρατίας των δημοψηφισμάτων (γενικών και ειδικών σε κάθε καντόνι), κάτι αδιανόητο για την περίοδο της ακμής τής Ιεράς Συμμαχίας του 1814-1815 (σύστημα δημοκρατικής διακυβέρνησης-πρότυπο που επιβιώνει και υμνείται μέχρι τις μέρες μας), δεν μπόρεσε να κυβερνήσει την πατρίδα και δολοφονήθηκε από χέρια Ελλήνων…
Σήμερα, έχοντας κατά νου τις έκτοτε περιπέτειες της πατρίδας, μπορούμε να αναλογιστούμε τί χάσαμε και πόσες συμφορές θα αποφεύγαμε, εάν είχε εγκαθιδρυθεί, ως τρόπος μόνιμης διακυβέρνησης η Προεδρική Δημοκρατία, που προσέγγιζε άλλωστε στην ανάμνηση τής άμεσης αθηναϊκής δημοκρατίας.
β.Οι Εμφύλιοι που εξασθένησαν την Επανάσταση και οι «προσκυνημένοι» που με τον Ιμπραήμ κατέκαψαν τον Μωριά, αρχαία και τα δύο συμπτώματα της φυλής, έφεραν σε κρίσιμο σημείο την Επανάσταση και την δυσφήμισαν στο παγκόσμιο φιλελληνικό κίνημα.
Τελικά, όμως, όλοι και κυρίως οι εχθροί τού Κολοκοτρώνη που ήσαν και διαχειριστές των καταπλεονεκτικών δανείων, αναγκάστηκαν να τον απελευθερώσουν από την χωρίς δίκη φυλάκιση στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Ύδρα, για να οργανώσει και πάλι την επανάσταση που έσβηνε και να οδηγηθούμε στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου από την ξεσηκωμένη και πάλι (λόγω της αγριότητας των Οθωμανών και των μαρτυρίων των Ελλήνων) ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.
Αλλά, όπως πάντα συμβαίνει δυστυχώς με την ελληνική φυλή, οι έντιμοι, οι ικανοί, οι αξιοπρεπείς και ανιδιοτελείς βρίσκονται συνήθως εκτός των διαδρόμων τής εξουσίας, την οποία νέμονται οι πονηροί, οι ισχυροί, οι καιροσκόποι και οι συμβιβασμένοι. Πολλά τα παραδείγματα, αλλά μεγαλύτερο όλων αυτό τού πολεμιστή-συμβόλου τού αγώνα Νικήτα Σταματελόπουλου-Νικηταρά, που αναγκάστηκε, ασθενής και τυφλός, να ζει ζητιανεύοντας στις εκκλησίες, καίτοι είχε τον βαθμό τού στρατηγού…
«Η Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της»…
5.Η εξάρτηση των νεώτερων χρόνων. Αστική τάξη χωρίς εθνικό στόχο για τη χώρα και τον λαό
Η δυναστεία των Γλύξμπουργκ εγκαθίδρυσε την απόλυτη εξάρτηση της πατρίδας μας, χωρίς ταυτόχρονα να παρέχει στη χώρα και τα ωφελήματα τής αρχαιολατρείας των Βαυαρών.
Έτσι, το Παλάτι όχι μόνο αποτέλεσε το «σαράκι» τού δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά προσθέτως, με την οργανική του σύνδεση με τις ξένες δυνάμεις, υπονόμευσε την προσπάθεια των Ελλήνων να απελευθερώσει «τις αλύτρωτες πατρίδες», όπου οι ελληνικοί πληθυσμοί κατοικούσαν από τους προκλασικούς χρόνους και ήσαν οι αρχαιότεροι των γηγενών κατοίκων. Εκεί (και κυρίως στη Μικρά Ασία) είχαν αναπτύξει αξιοθαύμαστους οικονομικούς, εκπαιδευτικούς και πολιτιστικούς σχηματισμούς που αποτελούσαν πρωτοπορία για τις χώρες τής Μεσογείου.
Κυρίως, όμως, ήταν ο εθνικός διχασμός που προξένησε το Στέμμα, υπηρετώντας τα ξένα συμφέροντα. Αυτός έδωσε την αφορμή ώστε οι ευμετάβολες πολιτικές των μεγάλων δυνάμεων, κατά την πρώτη περίοδο του 20ού αιώνα, να οδηγήσουν στη μερική ακύρωση των επιτευγμάτων τής πολιτικής τού Ελευθέριου Βενιζέλου κι έκτοτε να αρχίσει μια βασανιστική περίοδος εκτοπίσεων, γενοκτονιών και αφανισμού των ελληνικών πληθυσμών, όχι μόνο εντός της πάλαι ποτέ οθωμανικής αυτοκρατορίας, αλλά και σε άλλες περιοχές.
Οι «αλύτρωτες πατρίδες», που με τις εθνοκαθάρσεις αφανίστηκαν με την αλλαγή τής πολιτικής των ξένων δυνάμεων, είναι ιστορικοί σταθμοί που στοιχειώνουν ακόμη την εξαρτημένη πολιτική τάξη τής εποχής και τους επιγόνους της.
Και φτάσαμε στο σημείο σήμερα, ο ασύγκριτος και πανάρχαιος πολιτισμός των μικρασιατικών παραλίων, η νέα «Μεγάλη Ελλάδα» με τα επιτεύγματά της, να γίνονται αντικείμενο οικειοποίησης από τις διάφορες τουρκικές φυλές που επέδραμαν εναντίον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Και ο επισκέπτης των αρχαιολογικών χώρων να ακούει συχνά ότι «ο Ομέρ πασάς (όπως αποκαλείται ο Όμηρος) είναι πρόγονος των Οθωμανών»!!
6.Η πατρίδα σε δύσκολο σταυροδρόμι.
Το μνημονιακό πολιτικό προσωπικό
●με τον τυφλό «βρυξελληνισμό» του,
●χωρίς διεθνές κύρος,
●αφού χρεοκόπησε τη χώρα,
●αφού υποθήκευσε τον πλούτο της,
την οδηγεί σε συρρίκνωση!
α.Και σήμερα όμως η χώρα δεν βαδίζει πάνω στα χνάρια των Αγωνιστών του ’21!
Ο «βρυξελληνισμός», που επαγγέλθηκε την εθνική επαναρτίωση, την οικονομική ανασυγκρότηση και την κοινωνική συνοχή, έχει οδηγήσει σε περαιτέρω ακρωτηριασμούς και δημογραφική συρρίκνωση.
Η ΕΕ, παρά την -κατ’όνομα μόνο- ισότιμη συμμετοχή τής χώρας μας, υπό την επικυριαρχία πλέον της Γερμανίας και των συμμάχων της, δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε την επαναρτίωση της Κύπρου (παρά τα επανειλημμένα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών των δεκαετιών του ’80 και του ’90), ούτε την ελληνική κυριαρχία των θαλάσσιων ζωνών του Αιγαίου και της Μεσογείου.
Φτάσαμε στο σημείο να αμφισβητείται ακόμη και η κυριότητα και ασφάλεια των ελληνικών νησιών που βρίσκονται κοντά στα μικρασιατικά παράλια και τα αρμόδια όργανα της Ευρώπης να ομιλούν περί …«ελληνοτουρκικών διαφορών» που πρέπει να …επιλυθούν με διάλογο!
Η πατρίδα μας απέτυχε διαχρονικά να πείσει τα υποκείμενα σε συσχετισμό ισχύος διεθνή όργανα ότι υπάρχει και πρέπει να θεωρείται ως τέτοιο το Ελληνικό Αρχιπέλαγος του Αιγαίου, όπως άλλες θαλάσσιες περιοχές τού κόσμου με τα ίδια ή παρόμοια χαρακτηριστικά. Πολύ περισσότερο που τα μικρασιατικά παράλια, μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, κατοικούνταν (ως ανωτέρω) από τους πιο πυκνούς και πιο προηγμένους (πολιτισμικά, εκπαιδευτικά και οικονομικά) ελληνικούς πληθυσμούς.
Έτσι, σήμερα βρισκόμαστε υπό καθεστώς αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας επί των νησιών, της υφαλοκρηπίδας, της ΑΟΖ, ακόμη και της αιγιαλίτιδας ζώνης, επειδή το βρυξελληνικό ρεύμα -υπάκουο στα ευρωπαϊκά όργανα- δέχεται να ικανοποιήσει τις «εύλογες» (όπως χαρακτηρίζει) αξιώσεις τής γείτονος χώρας.
β.Κι ενώ αυτός ο εσμός των Ελλήνων τής Ευρωπαϊκής Τεχνοδομής οδήγησε σε χρεοκοπία τη χώρα μας, επέβαλε τα Μνημόνια που διέλυσαν τον εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό ιστό τής πατρίδας και συνήργησε με την υπογραφή του σε έναν έκδηλο και συμβολικό εθνικό ακρωτηριασμό (Συμφωνία των Πρεσπών), οι Έλληνες πολίτες, χωρίς ορθή ενημέρωση για την κατάσταση της χώρας, ανέδειξαν τις μνημονιακές δυνάμεις -ελέω ΜΜΕ- κυρίαρχες και πάλι, ώστε να ελέγχουν το 95% του Κοινοβουλίου!!
Έτσι, με την επίδραση και της πανδημίας, καταλήξαμε να έχουμε δημόσιο χρέος γενικής κυβέρνησης το πρωτοφανές και δυσθεώρητο ποσό των 374 δις ευρώ και χρέος των νοικοκυριών 258 δις ευρώ!! Και όλοι βαυκαλίζονται ότι επιτυγχάνουν την ανανέωση του μικρού τμήματος του «ελεύθερου» δημοσίου χρέους με χαμηλά επιτόκια από την άντληση ποσών τού σχολάζοντος διεθνούς κεφαλαίου, όπως συμβαίνει σήμερα με όλες τις χώρες τού κόσμου, πολύ περισσότερο που τα 5/6 περίπου του χρέους τής πατρίδας οφείλονται στους ευρωπαίους μετόχους του ESM και έχει (υποτίθεται) ρυθμιστεί.
Δυστυχώς, μετά από τόσους αγώνες και προσπάθειες του ελληνικού λαού, καταλήξαμε να εφαρμόζονται, έντεκα χρόνια τώρα, οι μνημονιακοί νόμοι και θεσμοί, κυρίως αυτοί τού τρίτου γενικευμένου, ανακεφαλαιωτικού και διαρκούς Μνημονίου (ν. 4336/2015), που ψήφισαν όλα τα κόμματα του μνημονιακού τόξου!!
Δυστυχώς σήμερα για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες:
-Ο διαχρονικός άυλος και υλικός πλούτος τής πατρίδας βρίσκεται σε πορεία διάλυσης, ρευστοποίησης ή αλλοτρίωσης.
-Ο πλουραλισμός της Εργασίας καταστρέφεται με το τερατούργημα του ΕΦΚΑ, που απαλείφει κάθε δημοκρατική κατάκτηση και ιδιαιτερότητα των δυνάμεων της Εργασίας και του Συνδικαλιστικού Κινήματος. Που με σπουδαίους θεσμούς επέβαλαν, ή με την ταξική συνεργασία πέτυχαν, να δημιουργήσουν προηγμένα υποσυστήματα τού Κοινωνικού Κράτους Δικαίου, όπως τα επικουρικά, συνδρομητικά, ερανικά, μετοχικά κ.ά. Ταμεία ταξικής αλληλεγγύης.
-Ο μικροϊδιοκτητικός τρόπος παραγωγής, σε όλους τους τομείς τής οικονομικής δραστηριότητας, συρρικνώνεται.
-Η οικογενειακή περιουσία, υπέγγυα, ως επί το πλείστον, στα ξένα funds και στην αλλοτριωμένη «εθνική αποταμίευση», οδηγείται σιγά-σιγά σε ξένα χέρια.
-Οι υποδομές τής χώρας ήδη βρίσκονται σε εταιρείες των δανειστών, ακόμη και η εκμετάλλευση των κρίσιμων για την άμυνα της χώρας αεροδρομίων, τα οποία, σε περίπτωση εθνικής ανάγκης, μπορεί να χρησιμοποιήσει η Ελλάδα μόνο κατόπιν άδειας της Διοίκησης των επιχειρήσεων και βεβαίως μετά από καταβολή εύλογης αποζημίωσης!!
-Οι εργασιακές σχέσεις και θεσμοί αποδυναμώνονται, ελαστικοποιούνται, κατακερματίζονται και οι γλίσχρες αμοιβές των εργαζομένων δημιουργούν ένα ογκούμενο ρεύμα μετανάστευσης των νέων μας.
-Η πολιτική αυτή τής μνημονιακής αλλοτρίωσης, που κατήργησε κατ’ουσίαν το Σύνταγμα και κατέστησε τη Βουλή βιομηχανικό εργαστήριο παραγωγής νόμων (αφού, καθ’ομολογία πολλών κοινοβουλευτικών, δεν προλάβαιναν καν να τους αναγνώσουν), οδήγησε και σε μια πρωτοφανή «συνήχηση» των (υποτίθεται) αλληλοελεγχόμενων συνταγματικών λειτουργιών.
Η εφαρμογή των Μνημονίων και ο σιδηρούς δημοσιονομικός κανόνας οδηγούν στην επικύρωση ως «συνταγματικών» όλων των κύριων μνημονιακών νόμων και θεσμών. Τα Ανώτατα Δικαστήρια, σε επαναληπτικές δίκες επί του ίδιου νομικού και πραγματικού αντικειμένου, επαναφέρουν τους «ατακτούντες» (κατά τη μνημονιακή λογική) δικαστές, στη μνημονιακή τάξη πραγμάτων. Και οι Πρόεδροί τους, γι’αυτή τους την πιστότητα, ανυψώνονται σε ύπατα πολιτικά και πολιτειακά αξιώματα.
Η Ελλάδα, που και σήμερα «τρώει τα καλύτερα παιδιά της», αδυνατεί να χαράξει μια εν πολλοίς ανεξάρτητη πορεία μέσα στις συμμαχίες και Περιφερειακές Ολοκληρώσεις στις οποίες μετέχει, κάτι που άλλα κράτη (ακόμη και αυτά που εισήλθαν τελευταία στην ΕΕ) μπορούν να αξιώσουν και να εξασφαλίσουν.
Και η παγκοσμιοποίηση, μεθοδικά και αποτελεσματικά, καταστρέφει τους συνδετικούς ιστούς τού Λαού και του Έθνους, ξεθωριάζει τις εθνικές ταυτότητες, απαξιώνει την Ιστορία και προβάλλει ως …πανανθρώπινο ιδανικό την απρόσωπη ομογενοποίηση που, σε συνδυασμό και με την έντονη οικονομική και εργασιακή ταξικότητα, καθιστά τους ανθρώπους, τα έθνη και τους λαούς αθύρματα στους αγοραίους ανέμους.
γ.Κι όμως! Οι κοινωνίες που θέλουν να επιβιώσουν, αρχίζουν να ανασυγκροτούνται στη βάση των πάγιων, εθνικών, πολιτισμικών, κοινωνικών και οικονομικών τους χαρακτηριστικών, κάτι που έχει απορρίψει, δυστυχώς, ως πολιτική διακυβέρνησης η μνημονιακή Ελλάδα!
Μπορεί σήμερα να μην βρισκόμαστε στη θέση των Αγωνιστών του ’21, «παίζοντας το κεφάλι μας» ανά πάσα στιγμή «κορώνα-γράμματα» για την ελευθερία τής πατρίδας μας. Είμαστε όμως βουτηγμένοι σε ένα πλέγμα ετερόνομων σχέσεων και ρυθμίσεων που, αν δεν τις αποτινάξουμε, εμπνεόμενοι από τα επαναστατικά μηνύματα των Αγωνιστών του ’21, δεν θα μπορέσουμε να ανακόψουμε την πορεία τής διαρκούς κοινωνικής, πολιτισμικής, οικονομικής, θεσμικής, αλλά και εδαφικής, συρρίκνωσης τής πατρίδας, που ακολουθεί πάντα μετά από μια περίοδο ετερόνομης διακυβέρνησης.
ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟΤΕΛΕΣ ΚΑΙ ΔΟΥΛΙΚΟ ΒΡΥΞΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΠΟΛΛΑΠΛΩΣ ΒΛΑΠΤΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΗ ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ 1821 ΠΟΥ ΔΙΕΣΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!
Δημήτρης Π. Μητρόπουλος
Αλέξης Π. Μητρόπουλος
