Συχνά λέμε ότι ζούμε στην εποχή της εικόνας και των σόσιαλ μίντια, ότι χωρίς εικόνα δεν υπάρχει είδηση ή ότι αν δεν σε ξέρουν στα σόσιαλ μίντια, δεν σε ξέρουν πουθενά.
Να όμως που ένα μικρό όνομα, το Ηριάννα, λέει πολλά σε πολλούς, όχι τόσο για ό,τι η ίδια έκανε, δηλαδή για τις εντυπωσιακές ακαδημαϊκές της επιδόσεις, αλλά για ό,τι «της» έκαναν, για την παράλογη στέρηση της ελευθερίας της. Μια 29χρονη γυναίκα γίνεται σύμβολο μιας κραυγαλέας «νόμιμης» αδικίας.
Δεν είναι οι «συνήθεις ύποπτοι» ή οι γενικά ευαίσθητοι αριστεροί οι μόνοι που συμπαραστάθηκαν στην υποψήφια διδάκτορα. Στο πλευρό της βρέθηκαν δεκάδες χιλιάδες πολίτες και πολλοί ασυνήθεις αλληλέγγυοι (βουλευτές, αθλητές, προπονητές, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί).
Και χωρίς να έχουν δει το πρόσωπό της ή να ενδιαφερθούν να μάθουν το επώνυμό της. Δεν θα βρούμε φωτογραφίες της Ηριάννας ούτε στο ίστανγκραμ ούτε στο φέισμπουκ. Τάχα είναι ξανθιά ή μελαχρινή, αδύνατη ή γεματούλα; Δεν ξέρουμε το ζώδιό της, μόνο την ηλικία της.
Ότι δεν νοιάζεται για την πολιτική, μόνο για την καριέρα της και τη μάθηση (τη δική της, αλλά και των άλλων, των μη προνομιούχων). Οι συγγενείς και οι στενοί φίλοι της την προφύλαξαν από την υπερ-έκθεση.
Το πρωτοφανές ως προς την έκταση, την ένταση και την πολυσυλλεκτικότητα κύμα συμπαράστασης στην Ηριάννα διαψεύδει το δόγμα ότι χωρίς εικόνα δεν υπάρχει είδηση ή ότι ζούμε στην εποχή του οversharing, όπου όλοι, μέσω των social media, μοιράζονται τα πάντα με όλους.
Αυτό που κινητοποίησε τόσους πολλούς ανθρώπους δεν ήταν μόνο το συναίσθημα αλλά κυρίως η επίγνωση πως ό,τι σήμερα συνέβη στην Ηριάννα, αύριο μπορεί να συμβεί στον καθένα μας.
«Σε τυλίγουν σε μια κόλλα χαρτί», λέγαμε παλιά, όμως σήμερα διαπιστώνουμε ότι για να σε τυλίξουν δεν χρειάζεται να καταθέσουν σε βάρος σου μάρτυρες και ψευδομάρτυρες· αρκεί ένα κακορίζικο και προβληματικό DNA, μια αμφίβολης αξιοπιστίας ταυτοποίηση, μια μεταφυσική πίστη σε μια άτσαλη τεχνολογία.
Αρκεί και μια ερωτική ή φιλική σχέση με κάποιον που κάποτε έπεσε στα νύχια του τρομονόμου και ας κρίθηκε τελικά αθώος.
Ερχονται στιγμές, λοιπόν, που ο λόγος είναι πιο δυνατός από την εικόνα. Ο λόγος, ο λογισμός. Η σκέψη ότι η αλληλεγγύη στην Ηριάννα υπερβαίνει τα πρόσωπα. Και μια στοιχειώδης ανθρωπιστική χειρονομία γίνεται αγώνας για τη δημοκρατία, για τις ελευθερίες του σήμερα και του αύριο.
*Πηγή: efsyn.gr
