Να είσαι εκεί για να σταθείς δίπλα σε όποιον έχει ανάγκη από βοήθεια. Να προσφέρεις μια φιλόξενη γωνιά στον κουρασμένο, στον διψασμένο, στον πεινασμένο.Να απλώνεις το χέρι στον κατατρεγμένο και να περιποιείσαι τις πληγές του, όποιο χρώμα κι αν έχει το πετσί του, ακόμα κι αν δεν συμφωνείς με τις απόψεις του.
Να δίνεις χωρίς να περιμένεις ανταπόδοση κι ανταλλάγματα.Να εξετάζεις με ειλικρίνεια τα κίνητρά σου, αν θες να γίνεις πραγματικά υπεύθυνος και χρήσιμος για τον εαυτό σου και τον άλλο.Και να είσαι έτοιμος-η να αναλάβεις όταν χρειάζεται το τίμημα της επιλογής σου, είτε αποδειχτεί μικρό ή μεγάλο.
Άλλωστε αυτό δεν συμβαίνει, σχεδόν κάθε μοναδική αέναη στιγμή που μας αναλογεί, σε τούτη την παράξενη βόλτα που τη λέμε ζωή; Άλλοτε φανερά και με πάταγο κι άλλοτε αθόρυβα κι αδιόρατα μα εξίσου σημαντικά! Σε αυτή την κοχλάζουσα λάβα, που μερικές στιγμές μας γλυκαίνει και μας ξεγελάει με τη φορεσιά της απάνεμης θαλπωρής. Και οι μόνοι που ΔΕΝ επιλέγουν, κι ας θέλουν να πιστεύουν το αντίθετο αναθέτοντας τις ευθύνες τους και τις τύχες τους σε άλλους, είναι οι από πολλές πλευρές κοιμισμένοι και νεκροί…ακόμα κι αν βρίσκονται εν ζωή!
Ας βάλουμε όλοι ένα χεράκι να παραμείνουμε ξύπνιοι και να μετατρέψουμε αυτή τη σύντομη περατζάδα σε κάτι ζεστό, όμορφο, ανθρώπινο. Σε μια εμπειρία που άξιζε να τη ζήσεις κι έχει τη σημασία της και γι’αυτούς που έρχονται.
*Πηγή: drom.gr
