Εδώ, οι ειδικοί παράγουν περισσότερη αοριστολογία από αυτήν που μπορούμε να καταναλώσουμε. Γιατί αν μιλούσαμε συγκεκριμένα θα ήταν κοινή συνείδηση ότι η μεγάλη διαφορά της οικονομίας των δύο χωρών βρίσκεται στις… εξαγωγές.
Εάν το τραγικό στοιχείο είναι ότι η χώρα χρειάστηκε μια επταετία για να ακούγεται ότι μπορεί και να υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, το κωμικό είναι ότι διάφοροι εραστές των μνημονίων, όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης, αλλά και υποτιθέμενοι ειδικοί, όπως αυτοί που συγγράφουν τις διάφορες εκθέσεις των τραπεζών, αναρωτιούνται γιατί η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι σε “πρόγραμμα” ενώ άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία, έχουν βγει προ πολλού.
Συνήθως βέβαια, οι “ειδικοί” και οι “πολιτικοί” που υποκριτικά αναρωτιούνται “γιατί” -και οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω δεν κατάφεραν να προβλέψουν την κρίση και υπέγραψαν με χέρια και με πόδια την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια- δεν έχουν… πρόχειρη την απάντηση.
Απλώς πετάνε το ερώτημα και μετά πιάνουν τον καρσιλαμά: την περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και το άνοιγμα των “κλειστών” επαγγελμάτων, με κερασάκι τις αναφορές στις start-up και την καινοτομία. Αλλά με τους “επενδυτές” να ανοίγουν φαρμακεία και φούρνους και τις ταμειακές μηχανές να χτυπάνε… μόνες τους, κανένα χρέος δεν αποπληρώνεται και κανένα ισοζύγιο δεν βελτιώνεται. Οπότε το ερώτημα “γιατί η Πορτογαλία βγήκε από τα μνημόνια” παραμένει.
Βέβαια εάν είσαι ειδικός νέτα σκέτα, χωρίς εισαγωγικά, δεν αναρωτιέσαι μόνο, αλλά δίνεις και απαντήσεις, οι οποίες -ω του θαύματος- αποδεικνύονται απλές σαν το αυγό του Κολόμβου και μάλλον θα έπρεπε να τις έχουν ήδη υπόψη τους οι καθ’ ημάς “ειδικοί” και οι “πολιτικοί”.
Ο Μουρίνιο Φέλιξ για παράδειγμα, αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών της Πορτογαλίας που είναι βέβαιος -αντίθετα από τους ημεδαπούς φωστήρες- ότι η περικοπή μισθών δεν φέρνει λύσεις αλλά δημιουργεί προβλήματα, γνωρίζει καλά γιατί “πέτυχε” η Πορτογαλία και απέτυχε η Ελλάδα. Και το αυγό του… Κολόμβου και στις δύο περιπτώσεις ήταν οι εξαγωγές! Κάτι που μπορούσε να δει όποιος σκεφτόταν στοιχειωδώς αλλά “αγνοούσαν” οι ειδικοί μας.
Όπως υπογραμμίζει λοιπόν ο Φέλιξ , “η Ελλάδα είναι μια πολύ κλειστή οικονομία, ενώ το ΑΕΠ της Πορτογαλίας όταν μπήκε στην κρίση αποτελούσε σχεδόν το 40% των εσόδων από τις εξαγωγές. Στην Ελλάδα ήταν το 20%. Κατά τη διάρκεια της περιόδου προσαρμογής, συνεχίσαμε να επωφελούμαστε από ισχυρές εξαγωγές”, αντίθετα από την Ελλάδα που “η οικονομία της επικεντρώνεται σε δύο είδη εξαγωγών: στις θαλάσσιες μεταφορές και στον τουρισμό. Δύο τομείς που είναι πολύ δύσκολο να διαφοροποιηθούν και εξαρτώνται πολύ από το διεθνές εμπόριο” και -όπως οφείλουμε να συμπληρώσουμε- από τα σχέδια του Βερολίνου και της Ουάσιγκτον.
Όλα αυτά όμως εξακολουθούν να είναι εκτός της δημόσιας συζήτησης στη χώρα μας, καθώς οι πάσης φάσεως ειδικοί -επικοινωνιολόγοι, πολιτικοί και οικονομολόγοι- προτιμούν να επενδύουν στην αοριστολογία. Γιατί η ασάφεια επιτρέπει, έστω και με μεταλλάξεις, την διατήρηση των πελατειακών δικτύων και της διαπλοκής, εξοβελίζοντας την ουσία η οποία απαιτεί συγκεκριμένες προτάσεις.
Για αυτό, ακόμα και μετά από επτά χρόνια κρίσης, οι ειδικοί μας συνεχίζουν να μιλούν -τρομάρα τους- για “νέες προτεραιότητες” που ποτέ δεν τις διασαφηνίζουν και “εμπροσθοβαρείς διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις”, που ποτέ δεν τις συγκεκριμενοποιούν.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι Διευθυντής Σύνταξης στο Έθνος
**Πηγή: news247.gr
Απλώς πετάνε το ερώτημα και μετά πιάνουν τον καρσιλαμά: την περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και το άνοιγμα των “κλειστών” επαγγελμάτων, με κερασάκι τις αναφορές στις start-up και την καινοτομία. Αλλά με τους “επενδυτές” να ανοίγουν φαρμακεία και φούρνους και τις ταμειακές μηχανές να χτυπάνε… μόνες τους, κανένα χρέος δεν αποπληρώνεται και κανένα ισοζύγιο δεν βελτιώνεται. Οπότε το ερώτημα “γιατί η Πορτογαλία βγήκε από τα μνημόνια” παραμένει.
Βέβαια εάν είσαι ειδικός νέτα σκέτα, χωρίς εισαγωγικά, δεν αναρωτιέσαι μόνο, αλλά δίνεις και απαντήσεις, οι οποίες -ω του θαύματος- αποδεικνύονται απλές σαν το αυγό του Κολόμβου και μάλλον θα έπρεπε να τις έχουν ήδη υπόψη τους οι καθ’ ημάς “ειδικοί” και οι “πολιτικοί”.
Ο Μουρίνιο Φέλιξ για παράδειγμα, αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών της Πορτογαλίας που είναι βέβαιος -αντίθετα από τους ημεδαπούς φωστήρες- ότι η περικοπή μισθών δεν φέρνει λύσεις αλλά δημιουργεί προβλήματα, γνωρίζει καλά γιατί “πέτυχε” η Πορτογαλία και απέτυχε η Ελλάδα. Και το αυγό του… Κολόμβου και στις δύο περιπτώσεις ήταν οι εξαγωγές! Κάτι που μπορούσε να δει όποιος σκεφτόταν στοιχειωδώς αλλά “αγνοούσαν” οι ειδικοί μας.
Όπως υπογραμμίζει λοιπόν ο Φέλιξ , “η Ελλάδα είναι μια πολύ κλειστή οικονομία, ενώ το ΑΕΠ της Πορτογαλίας όταν μπήκε στην κρίση αποτελούσε σχεδόν το 40% των εσόδων από τις εξαγωγές. Στην Ελλάδα ήταν το 20%. Κατά τη διάρκεια της περιόδου προσαρμογής, συνεχίσαμε να επωφελούμαστε από ισχυρές εξαγωγές”, αντίθετα από την Ελλάδα που “η οικονομία της επικεντρώνεται σε δύο είδη εξαγωγών: στις θαλάσσιες μεταφορές και στον τουρισμό. Δύο τομείς που είναι πολύ δύσκολο να διαφοροποιηθούν και εξαρτώνται πολύ από το διεθνές εμπόριο” και -όπως οφείλουμε να συμπληρώσουμε- από τα σχέδια του Βερολίνου και της Ουάσιγκτον.
Όλα αυτά όμως εξακολουθούν να είναι εκτός της δημόσιας συζήτησης στη χώρα μας, καθώς οι πάσης φάσεως ειδικοί -επικοινωνιολόγοι, πολιτικοί και οικονομολόγοι- προτιμούν να επενδύουν στην αοριστολογία. Γιατί η ασάφεια επιτρέπει, έστω και με μεταλλάξεις, την διατήρηση των πελατειακών δικτύων και της διαπλοκής, εξοβελίζοντας την ουσία η οποία απαιτεί συγκεκριμένες προτάσεις.
Για αυτό, ακόμα και μετά από επτά χρόνια κρίσης, οι ειδικοί μας συνεχίζουν να μιλούν -τρομάρα τους- για “νέες προτεραιότητες” που ποτέ δεν τις διασαφηνίζουν και “εμπροσθοβαρείς διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις”, που ποτέ δεν τις συγκεκριμενοποιούν.
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι Διευθυντής Σύνταξης στο Έθνος
**Πηγή: news247.gr
