Η εκδίκηση του «κακού» Grexit στο αφήγημα του Γιάνη

(Το άρθρο διορθώνει τον τίτλο και αναδιατυπώνει κάποιες παραγράφους εκείνου που δημοσιεύτηκε στην Iskra.gr 13/10/17).

Η Ιστορία δεν γράφεται πάντα από τους νικητές. Συχνά γράφεται από τους ηττημένους ως απολογία, για λογαριασμό ή προς το συμφέρον των νικητών. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα όταν υποβόσκει αμοιβαίο συμφέρον για ένα συνειδητά διαστρεβλωμένο ή λογοτεχνικά εξωραϊσμένο ιστορικό αφήγημα («μυθιστόρημα» κατά τον Βασίλη Βασιλικό). Όταν νικητές και ηττημένοι έχουν πολλά κοινά να κρύψουν και περισσότερα να χάσουν από την αποκάλυψη της κρυφής Αλήθειας.

Σπάνια μάλιστα, οι πραγματικοί νικητές μοιράζονται ένα κομμάτι από τη «νίκη» τους στους ηττημένους. Ένα κομμάτι διασημότητας, που θα τους κάνει να αισθάνονται «ανίκητοι», δικαιωμένοι ή «διεθνώς καταξιωμένοι» έτσι ώστε να διαιωνίζουν – συγκαλύπτοντας και διαστρεβλώνοντας – τα «εγχώρια» λάθη που τους οδήγησαν στη Μεγάλη Ήττα.

Επί δυόμισι σχεδόν χρόνια μετά την παραίτησή του, ο Γιάνης Βαρουφάκης καθημερινά επιστρατεύει όλη του την επικοινωνιακή μαεστρία, πονηριά και ευρηματικότητα, για να μονοπωλήσει (κυρίως στα συμβατικά ΜΜΕ, φόρα και δημοσιεύματα) το «αντικαθεστωτικό» – αντιμνημονιακό αφήγημα της πεντάμηνης θητείας του στο Υπουργείο Οικονομικών.

Και αυτό το πέτυχε μεταθέτοντας όλο το βάρος της ακατάσχετης περιαυτολογίας του, από το πεντάμηνο των «διαπραγματεύσεών» του με την τρόικα, στο πρώτο …πενθήμερο του Ιουλίου 2015 μετά την υπογραφή των capital controls. Το αφήγημα εμφάνιζε τη τρόικα να αρνείται πεισματικά κάθε διαπραγμάτευση εκτός του μνημονίου για το οποίο δόθηκε η 4μηνη παράταση, ενώ αυτό ακριβώς είχε συμφωνήσει στα παρασκήνια με τον Βαρουφάκη.

Με αυτό το τρόπο, ο Γιάνης ήλπιζε να επιτύχει όχι μόνο τη συγκάλυψη των πραγματικών ευθυνών και του ρόλου του στην αποτυχία του πολιτικού εγχειρήματος που είχε αναλάβει, αλλά και να περάσει στο άλλο άκρο: Να διεκδικήσει – πρώτα σε «αυτοεξορία» και μετά στα πάτρια εδάφη – την αδιαμφισβήτητη «καταξίωση», δηλαδή μια …αναδρομική «αυτοδικαίωση», παρά τις καταστροφικές συνέπειες της αποτυχίας του για την χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία.

Σύμφωνα μάλιστα με τον Κώστα Πουλή του The Press Project (ΤΡΡ), κάθε επικριτική ή αντίθετη άποψη για τον Βαρουφάκη στην Ελλάδα, αποτελεί εκ προοιμίου «εγχώρια κατασυκοφάντηση» ενός αγνού και άσπιλου ινδάλματος.

Αυτό όμως που για τους θαυμαστές και θαυμάστριες του «Yanis» αποτελούσε συκοφαντία των επικριτών του στη Νέα Δημοκρατία (κατηγορία για την οποία ο ίδιος «επιζητούσε το Ειδικό Δικαστήριο»), μετατράπηκε ξαφνικά τον Οκτώβρη 2017 σε «μετάλλιο τιμής».

Από ανυποχώρητος υπέρμαχος της παραμονής πάσει θυσία στο ευρώ, ισχυρίζεται τώρα πως πριν και μετά το δημοψήφισμα της 5^ης Ιουλίου 2015 θεωρούσε προτιμότερο το Grexit από το Μνημόνιο που απαιτούσαν με τελεσίγραφο οι «θεσμοί».

Όχι βέβαια οποιοδήποτε Grexit με ελληνική πρωτοβουλία, σχεδιασμό και διαπραγμάτευση, αλλά το συγκεκριμένο Grexit που του προσέφερε ο …Σόιμπλε!

Η απάτη του κακού Grexit

Εδώ ακριβώς βρίσκεται η ατιμία του έσχατου Βαρουφάκειου ψέματος. Γιατί σε όλη την αντιμνημονιακή του πορεία από το 2010, ο Γιάνης δεν μπορούσε και δεν ήθελε να φανταστεί άλλο Grexit από εκείνο που «θα γύριζε τη χώρα στην νεολιθική εποχή», μετά την άμεση «εκδίωξη» της χώρας από την ευρωζώνη και μετάβαση σε εθνικό νόμισμα κυριολεκτικά «εν μια νυκτί».

Επρόκειτο για το ίδιο Grexit που το δίδυμο Σόιμπλε-Τόμσεν πλάσαρε εμπιστευτικά στο Βενιζέλο και Σαμαρά ως Σχέδιο Ζ, ως τη μόνη εναλλακτική λύση στα μνημόνια, για να τους τρομοκρατήσει το 2012.

Το Σχέδιο Ζ προέβλεπε ισοπέδωση της ελληνικής οικονομίας μετά την αιφνιδιαστική αποσύνδεσή της από Ευρωπαϊκό σύστημα αυτομάτων διατραπεζικών συναλλαγών TARGET2, που συνεπάγεται ολοκληρωτική αποκοπή από το διεθνές οικονομικό περιβάλλον και επανεκκίνησή της οικονομικής δραστηριότητας από «μηδενική βάση», με κλείσιμο των συνόρων και επέμβαση ευρωπαϊκών δυνάμεων για διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας, ανασυγκρότηση του διαλυμένου ελληνικού κράτους και του συστήματος τραπεζικών και εμπορικών συναλλαγών.

Παραμένει άγνωστο αν πρόκειται για πραγματικό σχέδιο και όχι ένα φανταστικό σενάριο τρομολαγνίας που θα αντικαθιστούσε τη φοβία της «χρεοκοπίας» μετά τη καταστροφική αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους στο PSI του 2012. Δήθεν αποσπάσματα του Σχεδίου-τέρατος «διέρρευσαν» στους Financial Times από τον γνωστό φίλο του Βερολίνου, Peter Spiegel, παραμονές των Ευρωεκλογών της 25^ης Μαΐου του 2014, όταν φαινόταν πλέον αναπότρεπτη η ραγδαία εκλογική άνοδος του Σύριζα.

Το «ελληνικό» Σχέδιο Χ, δεν ήταν παρά μια έκθεση ιδεών για τις επιπτώσεις του Σχεδίου Ζ, που ο Βαρουφάκης είχε αναθέσει στον Τζέημς Γκαλμπρέιθ στα μέσα Μαρτίου 2015 όταν η πιστωτική ασφυξία και η φυγή καταθέσεων κλιμακώνονταν, ενώ οι «θεσμοί» συνιστούσαν από τότε επιβολή capital controls. Το «σχέδιο» Γκαλμπρέιθ, που παραδόθηκε στον Τσίπρα το Μάιο 2015 για να απορριφθεί αδιάβαστο, δεν συνιστούσε ούτε δέσμη αντιμέτρων, ούτε εναλλακτική πρόταση στο «κακό Grexit» των Σόιμπλε-Τόμσεν, αλλά «απάντηση» ή συμπλήρωμα στην εφαρμογή του τρομοκρατικού Σχεδίου Ζ από ελληνικής πλευράς. Προέβλεπε το ίδιο χάος, με κήρυξη στρατιωτικού νόμου, επίταξη εργοστασίων, επιβολή δελτίου στα είδη πρώτης ανάγκης κλπ.

Δηλαδή, επρόκειτο για μια «ανάλυση επιπτώσεων» του Σχεδίου Ζ που βασίζεται αποκλειστικά στην «περίληψη» των Financial Times. Σημειωτέον, πως ο Γκαλμπρέιθ ήταν ο πρώτος που δήλωσε κατηγορηματικά στα τέλη Ιουλίου 2015, «πως δεν γνώριζε τίποτα» για το «άλλο» υποτιθέμενο Σχέδιο Β για «παράλληλο σύστημα πληρωμών» που είχε εμφανίσει τότε ο Βαρουφάκης, «κατόπιν εορτής» φυσικά.

Άτακτο ή συντεταγμένο Grexit;

Το Σχέδιο Γκαλμπρέιθ είχε στόχο μάλλον να τρομάξει το Τσίπρα που αμφιταλαντευόταν υπό την πίεση της Αριστερής Πλατφόρμας μπροστά στο αδιέξοδο του Μαρτίου, παρά να αποτελέσει οδικό χάρτη εναλλακτικής στρατηγικής. Γι’ αυτό ο Γιάνης του το έδωσε λέγοντας «Διάβασε και κλάψε!». Εκείνος το έβαλε απλώς στην άκρη, χωρίς να το διαβάσει.

Όλα τα σενάρια του «άτακτου» Grexit βέβαια, ήταν πρακτικά, νομικά, θεσμικά και οικονομικά εκτός πραγματικότητας στα πλαίσια των υφιστάμενων Ευρωπαϊκών Συνθηκών και θα ισοδυναμούσαν με πράξη πολέμου κατά της Ελλάδας. Αλλά ολόκληρο το μνημονιακό στρατόπεδο των Αθηνών – μαζί με τον Βαρουφάκη – επί τέσσερα χρόνια απειλούσε τον λαό με βιβλική καταστροφή και τη παγκόσμια οικονομία με «κόστος» $3τρις. Ο πρώτος που έπρεπε να είχε καταγγείλει δημόσια και απορρίψει το Σχέδιο Ζ ήταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος, το Σεπτέμβρη 2011, την ίδια στιγμή που του το «πρότεινε» για πρώτη φορά ο Σόιμπλε.

Σ’ αυτή τη περίπτωση όμως, το καθεστώς των μνημονίων, αντί να τρομοκρατεί το λαό για να επιβάλει εκβιαστικά τα μέτρα γενοκτονίας που απαιτούν ο Δανειστές, θα έδινε τη δυνατότητα στις συνεπείς πατριωτικές, δημοκρατικές και αντιμνημονιακές δυνάμεις να ετοιμάσουν το δικό τους εναλλακτικό σχέδιο, πρόγραμμα και διαπραγματευτική στρατηγική για συντεταγμένη έξοδο από το κολαστήριο του ευρώ.

Την κατάλληλη στιγμή, δηλαδή, μια εκλεγμένη λαοπρόβλητη κυβέρνηση, ελεύθερη από μνημονιακές δεσμεύσεις, θα μπορούσε να διεκδικήσει όρους «συναινετικού διαζυγίου» από την πλευρά των Βρυξελλών, Βερολίνου και ΔΝΤ, εντάσσοντας τη διαπραγμάτευση για έξοδο από το ευρώ στα πλαίσια απαιτήσεων για moratorium και λογιστικό έλεγχο του Χρέους, επανόρθωση των ζημιών που έχει υποστεί η χώρα από τα μνημόνια, και καταβολή των οφειλών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που παρανόμως παρακρατεί η Γερμανία.

Ίλιγγος μπροστά στο «Θρίαμβο»;

Δεν υπήρχε αμφιβολία πως η ελληνική έκδοση των «απομνημονευμάτων» του Γιάνη Βαρουφάκη «Ανίκητοι Ηττημένοι» θα συνοδευόταν από νέα ομοβροντία «αποκαλύψεων» και ενορχηστρωμένη δημοσιότητα γύρω από το πρόσωπό του πιο …επιτυχούς αποτυχημένου στην παγκόσμια πολιτική ιστορία.

Το ίδιο συνέβη και με την έκδοση του βιβλίου στη «μητρική» γλώσσα των Αγγλικών, σχεδόν έξι μήνες νωρίτερα στο Λονδίνο.

Ακριβώς όμως στο απόγειο του προσωπικού του θριάμβου, βρισκόμενος επιτέλους «εντός έδρας», κάτω από τους προβολείς των ντόπιων ΜΜΕ, στο μεγάλο αμφιθέατρο της φωταγωγημένης Τεχνόπολης, Δευτέρα 9/10/15, μετά από 3 ώρες βιβλιοπαρουσίασης του magnum opus των 830 σελίδων, ο Γιάνης έριξε αιφνιδίως ταφόπλακα στη συζήτηση για το τραγικό 5μηνο Φεβρουαρίου-Ιουλίου του 2015.

«Είχα αυτή την αγωνία για το βιβλίο,» εξομολογήθηκε στην ακροτελεύτια αποστροφή της ομιλίας του στην εκδήλωση. «Δεν πρόκειται όμως να μιλήσω για το 2015 διότι το έγραψα. Δεν θέλω να το ξαναδώ ποτέ μπροστά μου. Και σας υπόσχομαι, ιδίως εσάς τους συντρόφους από το DiEM 2025 αλλά και στη Δανάη και σε όλους τους φίλους μου, ότι δεν θα αναφερθώ ποτέ ξανά στο 2015. Ό,τι είχα να πω το είπα.”

Αυτός λοιπόν που αλαζονικά «έγραψε» το 2015, δε χρειάζεται να ξαναπεί κάτι γι’ αυτό (ούτε στο «ειδικό δικαστήριο» που τόσο επίμονα επιζητούσε;) μετά από δυόμισι χρόνια μονόλογο. Γιατί όμως αυτή η σπουδή για να πέσει η αυλαία στο μονόπρακτο «Η Άνοιξη των Αθηνών»; Τι προκάλεσε αυτό τον ίλιγγο και την αποστροφή για την «Ανοιξη» που τον ανέδειξε σε ροκ σταρ, στο απόγειο του θριάμβου του;

Αφού ελάχιστοι θα ασχοληθούν διεξοδικά με έναν ογκώδη τόμο 830 σελίδων, ακόμα και αν αφιερώσουν κάποιες ώρες για το λεγόμενο «ξεφύλλισμα». Οι περισσότεροι θα αγοράσουν το βιβλίο για να κοσμήσουν με αυτό τη βιβλιοθήκη τους, αρκούμενοι σε αμυδρές αναμνήσεις απ’ όσα ανακριβή και αντιφατικά έχει πει κατά καιρούς με αξιοθαύμαστη ευφράδεια ο Συγγραφέας, σε εκατοντάδες δημόσιες εμφανίσεις, συνεντεύξεις και άρθρα του.

Παραδόξως επίσης, οι άσπονδοι φίλοι του Γιάνη σ’ αυτά που αποκαλεί «μέσα μαζικής αποβλάκωσης», εισάκουσαν αμέσως την επιθυμία του και αφιέρωσαν ελάχιστο δημοσιογραφικό χρόνο και χώρο στη εκδήλωση, το γράμμα του Κώστα Γαβρά για γύρισμα του βιβλίου σε ταινία ή ακόμα και στη κορυφαία Βαρουφάκεια κυβίστηση (κωλοτούμπα) με το Grexit!

Τα αποκαλυπτήρια της Τεχνόπολης

Να όμως που έσπασε ο διάολος το ποδάρι του στην βιβλιοπαρουσίαση της Τεχνόπολης, και κάποιοι από τους παρουσιαστές υπεράνω υποψίας που είχε προσκαλέσει ο Συγγραφέας έκαναν φύλο και φτερό τους «Ανίκητους Ηττημένους» όλη την προηγούμενη βδομάδα:

Από τη μια, ο Κώστας Πουλής τίμησε την απόσταση που κρατούσε πάντα από το Βαρουφάκη ο αείμνηστος διευθυντή του ΤΡΡ Κώστας Εφήμερος, τοποθετούμενος κριτικά απέναντι στις παλινωδίες και αντιφάσεις του Γιάνη, ιδιαίτερα την στροφή ενάντια στο «φόβο» του Grexit, τη στιγμή που είχε αφήσει τους Έλληνες εντελώς απροετοίμαστους για τέτοιο ενδεχόμενο:

«Η δημόσια παρουσία του Γιάνη Βαρουφάκη, από την αρχή της κρίσης, συνέτεινε στο να επιδεινωθεί ή να μειωθεί ο φόβος του Grexit;» διερωτήθηκε ο Πουλής. «Διότι αν συνέτεινε στην επιδείνωση του φόβου, όπως νομίζω εγώ, τότε ο Βαρουφάκης έχει εκ των πραγμάτων, ανεξαρτήτως των προθέσεών του, συμβάλλει στην παγίδευση της χώρας στον εκβιασμό του Σόιμπλε, όταν αυτός είπε “Το μνημόνιο, το μνημόνιο ως έχει, χωρίς αλλαγές. Ή τη δραχμή”.»

Από την άλλη, η Νάντια Βαλαβάνη, ένα από τα πιο ευσυνείδητα, μετριοπαθή αλλά και ασυμβίβαστα στελέχη της Αριστερά, αμφισβήτησε πολλά από τα πιο ουσιαστικά περιστατικά που περιγράφει το βιβλίο ενώ ανέτρεψε ολόκληρη την επιχειρηματολογία περί «παραλλήλου συστήματος πληρωμών» μέσω του Taxis ως αδύνατο να τεθεί σε λειτουργία, σε μια βεβαρυμμένη πλατφόρμα της οποίας το λογισμικό και υλικό δεν αντέχει σε πρόσθεση της «παράλληλης» βάσης δεδομένων, ακόμα και αν αυτή ήταν «έτοιμη να τρέξει».

«Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον ολόκληρο το βιβλίο γιατί πολλά από τα συμβάντα που αναφέρει μου ήταν παντελώς άγνωστα, παρά την επιτελική θέση μου στο Σύριζα και ως αναπληρώτρια υπουργός στο Υπουργείο Οικονομικών» είπε η Βαλαβάνη.

Αναφέρθηκε μάλιστα για πρώτη φορά στα γεγονότα των ημερών πριν την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης στις 27 Ιανουαρίου 2015, τα οποία διαστρεβλώνουν οι «Ανίκητοι Ηττημένοι» αποδίδοντας στο Γιάνη τη …διάσωση της θέσης του Ευκλείδη Τσακαλώτου στην κυβέρνηση. Στη πραγματικότητα, ήταν ο νυν Υπουργός Οικονομικών που δεν δεχόταν θέση αναπληρωτή υπουργού δίπλα στον Βαρουφάκη, προτιμώντας τη θέση αναπληρωτή υπουργού στο Υπουργείο Εξωτερικών, που είχε ήδη δοθεί στη Βαλαβάνη.

Τελικά, ολόκληρο το ογκώδες βιβλίο, και ειδικά η μεταστροφή υπέρ του Grexit στην ελληνική έκδοση, συγκλίνουν σε μια καιροσκοπική και απεγνωσμένη, μα απολύτως ενσυνείδητη, προσπάθεια προσαρμογής στις νέες εξελίξεις προς μια ΕΕ πολλών ταχυτήτων. Κυρίως όμως είναι η κορυφαία απόπειρα Συγκάλυψης της Αλήθειας που κατατρέχει το Γιάνη από τη μέρα της παραίτησής του στις 6 Ιουλίου 2015. 

Το γεγονός που συγκαλύπτεται απ’ όλους (τρόικα, Τσίπρας, ΜΜΕ κλπ.), είναι η ανομολόγητη Συνθηκολόγηση του Γιάνη στις 20, 24 και 27 Φεβρουαρίου 2015 που έφερε τον Τσίπρα και ολόκληρη τη συμπολίτευση προ τετελεσμένου γεγονότος στο οποίο παραδόθηκε χωρίς να το γνωρίζει. Γιατί, στη συνέχεια, ακολούθησε η τετράμηνη παντομίμα Υπαναχώρησης («ανυπακοής») στα συμφωνηθέντα του δευτέρου Μνημονίου (του Σαμαρά) τα οποία είχε μυστικά υπογράψει ο Βαρουφάκης, σε δύο έγγραφα με επίσημη ημερομηνία 27-2-2015 (βλέπε εδώ και εδώ). 

Αυτό ήταν το γεγονός που έδωσε στους Γερμανούς το «ηθικό πλεονέκτημα» που επιζητούσαν έναντι της Πρώτη Φορά Αριστεράς, για να αρνηθούν κάθε άλλη (εκτός Μνημονίου) διαπραγμάτευση με τον Yanis, και, στη συνέχεια, να βάλουν σε κίνηση τη Κρεατομηχανή της Συλλογικής Τιμωρίας των Ελλήνων, με το ανατριχιαστικό σύνθημα του Σόιμπλε: «Λυπάμαι τους Έλληνες που επέλεξαν μια τόσο ανεύθυνη κυβέρνηση».

Λεζάντα: Ο Γιάνης, ως νέος Αχιλλέας, φεύγει τρέχοντας από το Υπουργείο Οικονομικών, βαλλόμενος στη «αχίλλειο πτέρνα» του από τα βέλη της τρόικας. Σκίτσο του Jason Arias. Μια Γελοιογραφία (κυριολεκτικά) που δείχνει την άγνοια που επικρατεί στο εξωτερικό για τα πραγματικά γεγονότα της τελευταίας τριετίας στην Ελλάδα.