[Το κατωτέρω άρθρο, του γνωστού Ιρλανδού δημοσιογράφου δημοσιεύτηκε πριν την χθεσινή ανακοίνωση Τραμπ, μέσω Τουίτερ, ότι οι ΗΠΑ θα αναγνωρίσουν την ισραηλινή κυριαρχία στα κατεχόμενα Συριακά υψώματα του Γκολάν, ως «απαραίτητα για την ασφάλεια του Ισραήλ και για την σταθερότητα στην περιοχή»… Για τα κίνητρα αυτής της ανεκτίμητης δωρεάς στον πρωθυπουργό Νετανιάχου,( στις παραμονές εκλογών και κινδύνου φυλάκισης, εάν τις χάσει), ο αρθρογράφος αναφέρει πληροφορίες, με την ίδια έντονη οσμή πετρελαίου, που έχει διαποτίσει, σε ευρύτατη γεωγραφία, την τρέχουσα αμερικανική εξωτερική πολιτική.]
Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
Με απροκάλυπτη περιφρόνηση στο Διεθνές Δίκαιο, οι Ηνωμένες Πολιτείες γνωστοποίησαν την περασμένη εβδομάδα ότι αποφάσισαν να αναγνωρίσουν τα Υψώματα του Γκολάν ως τμήμα της επικράτειας του Ισραήλ. Εάν οι ΗΠΑ το πράξουν , απεκδύονται κάθε ηθικού δικαιώματος να επιβάλλουν κυρώσεις στην Ρωσία με τον ισχυρισμό ότι «προσάρτησε την Κριμαία».
Στην ετήσια έκθεση του Στέητ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, το τμήμα που αφορά τα Υψώματα του Γκολάν, αναφέρεται στην διαφιλονικούμενη περιοχή ως «ελεγχόμενη από το Ισραήλ», αντί του «κατεχόμενη από το Ισραήλ». Η αλλαγή στον προσδιορισμό απομακρύνεται από τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και τους διεθνείς κανόνες, που χρησιμοποιούν τον όρο «κατεχόμενα από το Ισραήλ»,για εδάφη που το Ισραήλ απέσπασε από την Συρία στον Εξαήμερο Πόλεμο του 1967.
Το Ισραήλ κατέχει το δυτικό τμήμα του Γκολάν από το 1967 ως λεία εκείνου του πολέμου. Το Τελ Αβίβ προσάρτησε επίσημα αυτό το έδαφος της Συρίας. Ωστόσο, το 1981,το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων εθνών, ομόφωνα και με την συμμετοχή των ΗΠΑ, καταδίκασε την προσάρτηση, ως παράνομη. Η απόφαση του ΟΗΕ καλεί το Ισραήλ να επιστρέψει τα εδάφη στην Συρία, η οποία έχει ιστορικούς τίτλους ιδιοκτησίας στο Γκολάν. Η περιοχή, εκτάσεως 1.800 τετραγωνικών χιλιομέτρων, είναι ένα στρατηγικό ύψωμα, που υπέρκειται της βόρειας Κοιλάδας του Ιορδάνη.
Εάν η Ουάσιγκτον επιβεβαιώσει την πρόθεσή της να αναγνωρίσει επίσημα το Γκολάν ως έδαφος του Ισραήλ, η ενέργεια θα αποτελεί κατάφωρο χλευασμό του Διεθνούς Δικαίου. Επιπλέον όμως, μια τέτοια ενέργεια της αφαιρεί κάθε δικαίωμα να ποζάρει ως θεματοφύλακας της εδαφικής ακεραιότητας και των εν γένει αρχών του Διεθνούς Δικαίου, στην ανόμοια άλλωστε περίπτωση της Κριμαίας, της Χερσονήσου στον Εύξεινο Πόντο, που εθελούσια ενώθηκε με την Ρωσία.
Μόλις τον περασμένο μήνα, ο Αμερικανός υπουργός των Εξωτερικών Μάϊκ Πομπέο επανέλαβε κατηγορίες κατά της Ρωσίας για «προσάρτηση» της Κριμαίας. Ο Πομπέο επέμεινε ότι οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας θα συνεχιστούν, μέχρις ότου η Ρωσία «επιστρέψει την Κριμαία στην Ουκρανία». «Ο κόσμος δεν λησμόνησε τα κυνικά ψέματα που χρησιμοποίησε η Ρωσία για να δικαιολογήσει την επιδρομή της και να συγκαλύψει την απόπειρά της να προσαρτήσει την ουκρανική επαρχία», είπε ο Πομπέος. «Οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν τις αντίστοιχες κυρώσεις τους εναντίον της Ρωσίας μέχρις ότου η ρωσική κυβέρνηση επιστρέψει τον έλεγχο της Κριμαίας στην Ουκρανία.»
Πέρυσι, το Στέιτ Ντηπάρτμεντ υπό τον Πομπέο εξέδωσε μιαν «Διακήρυξη για την Κριμαία», στην οποία εδήλωνε ότι «η Ρωσία υπονομεύει τον θεμέλιο λίθο της διεθνούς αρχής, που τιμούν τα δημοκρατικά κράτη: ότι καμιά χώρα δεν μπορεί να μεταβάλλει τα σύνορα άλλης χώρας δια της βίας.»
Οι ισχυρισμοί της Ουάσιγκτον και της ΕΕ περί «παράνομης προσάρτησης» της Κριμαίας από την Ρωσία αποτελούν το βασικό επιχείρημα των πενταετών κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στην Μόσχα. Αυτές οι κυρώσεις συνέτειναν στην συνεχή επιδείνωση των εντάσεων με την Ρωσία και συνοδεύτηκαν με την διόγκωση των στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ κατά μήκος των ρωσικών συνόρων.
Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι ωστόσο αυθαίρετοι. Ο λαός της Κριμαίας εψήφισε τον Μάρτιο 2014, σε ένα νόμιμα διεξαχθέν δημοψήφισμα, να αποσπαστεί από την Ουκρανία και να ενταχτεί στην Ρωσική Ομοσπονδία. Αυτό το δημοψήφισμα ακολούθησε ένα παράνομο πραξικόπημα στο Κίεβο, τον Φεβρουάριο 2014, που έγινε, με την υποστήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ, εναντίον ενός δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου, του Βίκτωρα Γιανούκοβιτς. Ιστορικά η Κριμαία έχει αιώνιους πολιτισμικούς δεσμούς με την Ρωσία. Η προηγούμενη θέση της εντός του κράτους της Ουκρανίας αποτελούσε μιαν ανωμαλία του Ψυχρού Πολέμου και της ακόλουθης κατάρρευσης της Σοβιετικής ΄Ενωσης.
Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει στοιχείο σύγκρισης των περιπτώσεων της Κριμαίας με τα Υψώματα του Γκολάν -αφαιρουμένης φυσικά της διπροσωπίας της Ουάσιγκτον. Ενώ η Κριμαία και ο λαός της αποτελούν ιστορικά τμήμα της Ρωσίας, τα Υψώματα του Γκολάν είναι αδιαμφισβήτητα κυρίαρχο έδαφος της Συρίας, το οποίο προσαρτήθηκε βίαια από το Ισραήλ. Η παράνομη κατοχή του Γκολάν από το Ισραήλ είναι διεθνώς αναγνωρισμένη, κατά το Διεθνές Δίκαιο, ως ορίζεται από την Απόφαση 497 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Για την Κριμαία δεν υπάρχει τέτοια διεθνής εντολή. Οι ισχυρισμοί περί ρωσικής «προσάρτησης» είναι μετέωρα πολιτικά επιχειρήματα της Ουάσιγκτον και των Ευρωπαίων συμμάχων της.
Η τελευταία κίνηση της Ουάσιγκτον, προς την αναγνώριση του Γκολάν ως εδάφους του Ισραήλ, έρχεται σαν συνέχεια σειράς άλλων μέτρων, ενδεικτικών της ενισχυμένη ς εύνοιας στο Ισραήλ υπό την κυβέρνηση Τραμπ. Υπήρξε, στο τέλος του 2017, η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, κατά παραβίαση των αποφάσεων του ΟΗΕ και της διεθνούς ομοφωνίας, που όριζαν ότι η Ιερουσαλήμ θα αποτελέσει κοινή πρωτεύουσα του Ισραήλ και του – μέλλοντος να προκύψει από διαπραγματεύσεις ειρήνης- Παλαιστινιακού Κράτους.*
Το τελευταίο δώρο στο Ισραήλ, και με πανηγυρική χθες κοινή εμφάνιση του Αμερικανοί Υπουργού των Εξωτερικών Πομπέο να δέχεται τις δημόσιες ευχαριστίες του Ισραηλινού πρωθυπουργού Νετανιάχου, ερχόμενο αυτή την στιγμή, ένα μήνα προ των εκλογών στο Ισραήλ, αποτελεί εξόφθαλμα πολιτική ενίσχυση του κ. Νετανιάχου (για τον οποίο απώλεια αυτών των εκλογών θα εσήμαινε οικογενειακή δίωξη, για τρία εγκλήματα διαφθοράς. Σημ: Μτφρ) Για τα κίνητρα διατυπώνονται εικασίες.
Αναφερόταν προ καιρού ότι ο Τραμπ ενεργεί υπέρ μιας εταιρείας πετρελαιοειδών, που έχει την έδρα της στο Νιου Τζέρσεϋ, στις ΗΠΑ, της Genie Oil, στην οποία έχει επενδύσει η οικογένεια του γαμπρού του, Τζάρετ Κούσνερ. Η Genie Oil έχει μιαν θυγατρική στο Ισραήλ, που συνδέεται με την κυβέρνηση Νετανιάχου, η οποία έχει στο στόχαστρο από πολύ καιρό τις πλούσιε πετρελαιοπηγές του Γκολάν.
Η αμερικανική ενέργεια για το Γκολάν θα μπορούσε επίσης να είναι και εκδίκηση εναντίον του Σύρου Προέδρου ΄Ασαντ για την ιστορική νίκη της χώρας του στον οκταετή πόλεμο μέσω τρίτων, με τον οποίο οι ΗΠΑ επιδίωξαν την ανατροπή του. Στον πόλεμο αυτό το Ισραήλ υποστήριζε ου τζιχαντιστές που χρησιμοποιούσαν το Γκολάν ως ορμητήριο εναντίον του συριακού στρατού.
Πάντως ανεξαρτήτως των κινήτρων της, η ενέργεια της Ουάσιγκτον να κηρύξει νόμιμη την προσάρτηση του Γκολάν από το Ισραήλ αποτελεί θρασύτατη καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου. Πράττοντας έτσι, οι ΗΠΑ ενθαρρύνουν εγκλήματα πολέμου και αρπαγές εδαφών της συριακής κυριαρχίας. ΄Η, κατά την διατύπωση της ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ διακήρυξης για την Κριμαία, «μεταβάλλουν τα σύνορα μιας τρίτης χώρας δια της βίας» -βιάζοντας την υποτιθέμενη «Θεμελιακή Αρχή», την οποία η Ουάσιγκτον δεν παύει να επισείει στα φλογερά κηρύγματά της κατά της Ρωσίας.
Η Κριμαία και το Γκολάν είναι ανόμοιες περιπτώσεις εδαφικών διαφορών, όπως επισημάνθηκε ήδη. Ωστόσο η δόλια διπροσωπία της Ουάσιγκτον στο Γκολάν καθιστά το ηθικοπλαστικό θέατρό της για την Κριμαία ξεκρέμαστο. Εάν οι Ευρωπαίοι την ακολουθήσουν πειθήνια και στο Γκολάν, τότε θα πρέπει να κλείσουν το στόμα τους και τις ιεροεξεταστικές κυρώσεις τους για την Κριμαία.
Σημείωση:* Στην θεαματική επίδειξη εύνοιας στο Ισραήλ, την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας, ακολούθησε η διακοπή της αμερικανικής συμμετοχής στην Ούνρα, ανθρωπιστική οργάνωση των Ηνωμένων εθνών, οι οποία εξασφάλιζε την σίτιση, περίθαλψη και παιδεία των Παλαιστινίων προσφύγων στην περιοχή της Γάζας. Ακολούθησε η κατάργηση της πυρηνικής συμφωνίας με το Ιράν και η εξαπόλυση πολύμορφης εκστρατείας ανατροπής του καθεστώτος της Τεχεράνης, δια του οικονομικού στραγγαλισμού και της ενθάρρυνσης εξεγέρσεων. Χθες, ενώπιον του κ. Πομπέο, ο κ. Νετανιάχου ανέκραξε ότι «ουδέποτε οι σχέσεις των δύο χωρών δεν ήσαν στενότερες» Και : «Ευχαριστούμε, Αμερική».
*Πηγή: |Strategic Culture | 19.03.2019
