Η χθεσινή πρόκληση του τουρκικού καθεστώτος στα Ίμια, 21 χρόνια ακριβώς μετά το πρώτο «θερμό επεισόδιο» και την Ελληνοτουρκική κρίση πάλι στα Ίμια, δεν είναι καθόλου αθώα, ούτε βέβαια τυχαία. Τα Ίμια ή Λίμνια ανήκουν στις «παρακείμενες» νήσους των Δωδεκανήσων και αποτελούν Ελληνικό εδάφους από το 1947. Στο χθεσινό επεισόδιο είχαμε την παραβίαση των χωρικών υδάτων της χώρας –σύμφωνα και με το διεθνές δίκαιο – όχι ενός αλιευτικού που «έχασε» τον προσανατολισμό του. Είχαμε ολοκάθαρα μια συνειδητή επιλογή του ισλαμοφασιστικού καθεστώτος του Ερντογάν. Οι φωτογραφίες και τα βίντεο πάνω στην πυραυλάκατο με κομάντος και με φόντο τα Ίμια, σε απόσταση λιγότερο του 1 χλμ, των τριών ανώτατων αξιωματικών των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων (αεροπορίας, στρατού και ναυτικού), δεν είναι απλά ένα σόου, όπως διατείνεται η κυβέρνηση. Ή για να είμαστε πιο ακριβείς είναι σόου πολιτικής σκοπιμότητας που υπηρετεί τις εσωτερικές πολιτικές στρατηγικές , ενταγμένο σε μια πολιτική επίδειξης δύναμης και αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Αυτά τα σόου παράγουν πολιτικές που μπορεί να πάρουν ανεξάρτητες και ανεξέλεγκτες δυναμικές και να οδηγήσουν σε περιπέτειες τους λαούς Τουρκίας και Ελλάδας.
Η επίδειξη δύναμης έγινε λίγες βδομάδες αφότου ο αρχηγός της κεμαλικής αντιπολίτευσης στην γειτονική χώρα κατηγόρησε τον Ερντογάν ότι έχει «χαρίσει» 18 νησιά στην Ελλάδα, λίγο διάστημα μετά τη διακοπή των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες μετά τη δικαστική απόφαση -παρά τις περί αντιθέτου υποσχέσεις του Τσίπρα στον Ερντογάν- για μη έκδοση των 8 στρατιωτικών στην Τουρκία και τη σχετική δήλωση του Τούρκου υπουργού εξωτερικών για «συνολική επαναξιολόγηση των διμερών σχέσεων». Την ίδια στιγμή που οι απειλές «θα ανοίξουμε τα σύνορα και θα πλημμυρίσετε μετανάστες» δίνουν και παίρνουν.
Όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να δημιουργούν εφησυχασμό. Η κρίση στην γειτονική χώρα μαζι με τους ενδεχόμενους συμμαχικούς αναπροσανατολισμούς δημιουργεί μια αποσταθεροποίηση και μαζί με τις αυτοκρατορικές βλέψεις Ερντογάν δημιουργείται ένα εκρηκτικό μίγμα όπου η εξαγωγή της κρίσης και τα «ατυχήματα» είναι μέσα στη λογική των πραγμάτων.
Ο Α. Τσίπρας σταθερά προσανατολισμένος και υποταγμένος στον νατοϊκό και ευρωατλαντικό άξονα γνήσιος συνεχιστής της πολιτικής ΠΑΣΟΚ και ΝΔ -για άλλη μια φορά- αναζητά προστασία στην Α. Μέρκελ. Εικοσιένα χρόνια μετά από το ιταμό ευχαριστώ του Σημίτη προς τους Αμερικάνους για την πρώτη πρόκληση των Τούρκων στα Ίμια η δήθεν κυβέρνηση της αριστεράς έχει την ίδια κατεύθυνση και ψάχνει να βρίσκει προστάτες πότε στους Αμερικάνους και πότε στους Γερμανούς.
Μία ανεξάρτητη φιλειρηνική πολιτική, μια προοδευτική ριζοσπαστική αριστερή πολιτική θα σήμαινε γνήσια και έμπρακτη αμφισβήτηση του ευρωατλαντισμού πρωτοβουλίες σε διεθνές επίπεδο για καταδίκη και απομόνωση των επεκτατικών τυχοδιωκτικών και εν τέλει φιλοπόλεμων πολιτικών και πρακτικών της Τουρκίας.
Μια τέτοια πολιτική πρωτίστως προϋποθέτει όμως και μια κοινωνία που δεν θα είναι καθημαγμένη από τα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας που θα έχει την λαϊκή κυριαρχία και ανεξαρτησία και ένα λαό που δεν θα έχει προδοθεί και θα έχει χάσει τις προσδοκίες για καλύτερη ζωή που θα έχει ατομική, ταξική εθνική περηφάνια. Σημαίνει τέλος μια χώρα αξιόπιστη όχι παρίας των δανειστών και των κάθε λογής προστάτιδων γερακιών ικανής να παίρνει πρωτοβουλίες ανάμεσα στις προοδευτικές δυνάμεις και τους λαούς της περιοχής.
Είναι ολοκάθαρο πως πρέπει να τελειώνουμε με το αμαρτωλό μνημονιακό καθεστώς ΝΔ -ΠΑΣΟΚ στο σύνολό του να τελειώνουμε με την κυβέρνηση της δήθεν αριστεράς, να μην επιτρέψουμε να αναπτυχθούν οι φασιστικές και εθνικιστικές πολιτικές. Η μετωπική και αγωνιστική διεκδίκηση της ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας είναι άρρηκτα δεμένες με το τέλος των μνημονίων και του καθεστώτος τους.
*Σχόλιο του μέλους της ΠΓ και υπεύθυνου Εξωτερικής Πολιτικής της ΛΑ.Ε
