Όπως ίσως έχει ήδη πληροφορηθεί ο αναγνώστης, αυτές τις ημέρες, εκτυλίσσεται μία προσπάθεια βίαιης έξωσης και καταστροφής του μοναδικού ίσως ανεξάρτητου και αυτόνομου χώρου πολιτιστικού και πολιτικού προβληματισμού, του Κέντρου Πολιτικής και Πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής», στο Σύνταγμα, Ξενοφώντος 4. Εκεί στεγάζονται το κίνημα ΑΡΔΗΝ, το ομώνυμο περιοδικό, που εκδίδεται από το 1996, η Εταιρεία Μελέτης Ελληνικού Πολιτισμού, με πρόεδρο τον ζωγράφο και καθηγητή Σωτήρη Σόρογκα, και το περιοδικό που αυτή εκδίδει, ο νέος Λόγιος Ερμής –ένα από τα σημαντικότερα περιοδικά επιστημονικού και φιλοσοφικού προβληματισμού– η μηνιαία εφημερίδα Ρήξη, που εκδίδεται από το 2007, και οι Εναλλακτικές Εκδόσεις, που έχουν ιδρυθεί το 1980 και έχουν εκδώσει πάνω από 250 τίτλους βιβλίων. Το σημαντικότερο ίσως είναι ότι, στον συγκεκριμένο χώρο, έχουν οργανωθεί, από τις αρχές του 2013 μέχρι σήμερα, εκατοντάδες εκδηλώσεις, με επιφανείς ομιλητές.
Είναι λοιπόν προφανές ότι ένας τέτοιος χώρος, ο μοναδικός ίσως που συνδυάζει την πολιτική δράση και τον πολιτικό προβληματισμό με τον πολιτισμό και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, ο οποίος βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στην πλατεία Συντάγματος, στον χώρο που άλλοτε στεγαζόταν το ΕΛΙΑΜΕΠ, δίπλα στην κυπριακή Πρεσβεία, απέναντι από τα γραφεία του ΣΕΒ και στον ίδιο δρόμο με τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποτελούσε κάρφο στα μάτια της κυβέρνησης, της πολιτικής εξουσίας και μέρους της επιχειρηματικής ελίτ, δεδομένου ότι ο χώρος αυτός, εμπνέεται πάντα από τις αξίες του δημοκρατικού πατριωτισμού, της αξιοπρέπειας και της προσήλωσης στις αρχές της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης.
Πώς ξεκίνησε η απόπειρα εκδίωξης
Κατ’ αρχάς, ο χώρος αυτός, που βρίσκεται στον 6ο όροφο της οδού Ξενοφώντος 4, είχε σημαντικά πολεοδομικά προβλήματα, δεδομένου ότι δεν διαθέτει κλιμακοστάσιο. Αυτό όμως δεν μπορεί να το αντιληφθεί όποιος εισέρχεται στον χώρο από το ασανσέρ, διότι υπάρχει μία σκάλα από τον 8ο έως τον 5ο όροφο, που δημιουργεί την εντύπωση ύπαρξης κλιμακοστασίου, αλλά, από τον 5ο και μετά, όχι μόνο διακόπτεται αλλά βρίσκεται κανείς μπροστά σε ένα κλειδωμένο, πολυώροφο γκαράζ, το οποίο δεν διαθέτει εσωτερική σκάλα παρά μόνο ράμπα ανόδου και καθόδου των αυτοκινήτων.
Έτσι, όταν, τον Νοέμβριο του 2012, ενοικιάσαμε τον χώρο, που ανήκει στον κ. Νικόλαο Παράσχη, ο οποίος τον έχει κληρονομήσει από την εταιρεία «ΣΚΑΠΑΝΕΑΣ», που είχε δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα επί δικτατορίας (και στην οποία φέρεται ότι συμμετείχε και ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα), δεν μπορούσαμε να φανταστούμε αυτή τη σημαντική έλλειψη. Έλλειψη που αποτελεί κατάφωρη παραβίαση και των στοιχειωδέστερων πολεοδομικών κανονισμών και διατάξεων. Και όμως, στο συγκεκριμένο κτήριο, συνέχιζαν επί πολλά χρόνια να ενοικιάζονται οι τρεις όροφοι (6ος, 7ος και 8ος ), κατά απόλυτη παράβαση των νόμων και της κοινής λογικής. Μάλιστα, πριν ενοικιάσουμε εμείς τον 6ο όροφο, στον χώρο στεγαζόταν τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών και σε αυτόν πηγαινοέρχονταν καθημερινά εκατοντάδες φοιτητές!
Αφού επανειλημμένα καλέσαμε τον ιδιοκτήτη να λύσει με κάποιο τρόπο το ζήτημα, ακόμα και με κατασκευή πρόσθετης εξωτερικής σκάλας στον ακάλυπτο χώρο του κτηρίου, του ζητήσαμε με εξώδικο, στις 06/03/2015, τη μείωση του μισθώματος, αναφέροντας μία σειρά λόγων εκ των οποίων οι δύο σημαντικότεροι ήταν:
Πρώτον, η ραγδαία επιδείνωση των οικονομικών της χώρας, που έχει επίδραση σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού.
Δεύτερον, όπως ρητώς αναγράφαμε στο εν λόγω εξώδικο:
Η «έλλειψη σκάλας εξόδου,… δημιουργεί προβλήματα ασφαλείας, αλλά και οικονομικά».
Αρχικώς, ο ιδιοκτήτης μας απάντησε με εξώδικο στο οποίο απέρριπτε τις αιτιάσεις μας και ισχυριζόταν ότι τις προβάλλαμε γιατί δεν θέλαμε να καταβάλουμε το ενοίκιο. Εν τούτοις, στις 23/09/2015, υποχρεώθηκε να αποδεχτεί μείωση του ενοικίου κατά 400 ευρώ τον μήνα και συνεχίστηκε η μίσθωση.
Τότε όμως ανέκυψε ένα νέο, κυριολεκτικά απίστευτο, ζήτημα. Ο Δήμος Αθηναίων έκανε ξαφνικά εμβαδομέτρηση του χώρου, το 2015, και απεδείχθη ότι, με ευθύνη προφανώς του ιδιοκτήτη και συνέργεια κρατικών και δημοτικών αρχών, για να αποφεύγεται η πληρωμή δημοτικών τελών, οι προηγούμενοι χρήστες και μεγαλοενοικιαστές (από τον Σκαπανέα, τη Μότορ Όιλ του Βαρδινογιάννη, μέχρι το ΕΛΙΑΜΕΠ, με τελευταίο το ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ) δήλωναν ελάχιστα τετραγωνικά και έτσι κατέβαλλαν για δημοτικά τέλη ένα μηδαμινό ποσό. Ξαφνικά, λοιπόν, μετά από σαράντα χρόνια, «ξύπνησαν» οι αρμόδιες υπηρεσίες, με τη δική μας παρουσία στο χώρο, και όχι μόνο «βρήκαν» το πραγματικό εμβαδόν του αλλά μας επέβαλαν, εκτός από την αναδρομική καταβολή των αυξημένων δημοτικών τελών, και ένα τεράστιο πρόστιμο – σύνολο ποσού 9.023,36 €, ενώ παράλληλα τα δημοτικά τέλη αυξήθηκαν δραματικά. Και προφανώς δεν απαίτησαν ούτε ένα ευρώ από τους προηγούμενους χρήστες που εξαπατούσαν συστηματικά τον Δήμο. Έτσι άρχισε ένας νέος κύκλος διαμαχών και διαπληκτισμών, διότι εμείς ζητούσαμε τουλάχιστον την καταβολή του μισού ποσού από τον ιδιοκτήτη. Τελικώς δε, μετά από διαπραγμάτευση μεταξύ μας, συμφωνήθηκε, στα τέλη Μαρτίου του 2017, η ανάληψη από αυτόν του μισού ποσού, δηλαδή 4.511,68€, το οποίο θα συμψηφιζόταν με ενοίκια εκ μέρους μας. Και εμείς συμφωνήσαμε να καταβάλουμε, μέχρι τα τέλη Ιουλίου 2107, όποιο ποσό ενοικίων υπολειπόταν. Πράγμα το οποίο και κάναμε.
Η εισβολή των Airbnb
Όμως δεν είχαμε υπολογίσει δύο σοβαρούς παράγοντες. Ο πρώτος αφορά την εισβολή των ενοικιαζόμενων δωματίων για τουρίστες (άλλως airbnb). Έτσι, ήρθαμε σε σχετική διαμάχη με τον νέο ενοικιαστή του 8ου ορόφου, ο οποίος δημιούργησε τις ενοικιαζόμενες κατοικίες αλλάζοντας τη χρήση του κτηρίου και προσφύγαμε στην πολεοδομία και στην αστυνομία η οποία και συνέλαβε τον κ. Μάριο Κόνιο, ενοικιαστή του 8ου ορόφου. «Παραδόξως» δε, η σχετική διαμάχη έλαβε χώρα στα τέλη Ιουνίου-αρχές Ιουλίου του 2017, δηλαδή λίγες ημέρες πριν ο ιδιοκτήτης Παράσχης προβεί αιφνιδιαστικά στις ενέργειες που ακολούθησαν, χρησιμοποιώντας κατάλληλα ένα νομικό σύστημα που λειτουργεί υπέρ των ιδιοκτητών και των μεγάλων συμφερόντων, ιδιαίτερα μετά τις αλλεπάλληλες τροποποιήσεις που ψηφίστηκαν επί των ημερών της «φιλολαϊκής» κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, το 2017 και το 2018.
Έτσι, χωρίς να γνωρίζουμε τίποτε απολύτως, ΜΕΘΟΔΕΥΤΗΚΕ έξωσή μας από τον χώρο. Συγκεκριμένα, ο ιδιοκτήτης απέκρυψε ποσά που είχαν ήδη καταβληθεί σε αυτόν και βεβαίως υπαναχώρησε από τη συμφωνία μας για καταβολή του μισού προστίμου. Έτσι, ενώ, στις 27 Ιουλίου 2017, δεν χρωστούσαμε τίποτε στον ιδιοκτήτη, παρά έμενε μόνο ένα μέρος του προστίμου, αντιμετωπίσαμε μέσα στο καλοκαίρι μια διαταγή πληρωμής και έξωσης χωρίς καν να ερωτηθούμε ούτε να ειδοποιηθούμε γι’ αυτό.
Είναι τέτοια η αθλιότητα του νομικού συστήματος της χώρας, όπως κατάντησε στα μνημονιακά χρόνια και ιδιαίτερα στην περίοδο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ώστε είναι δυνατή η έξωση ενός ενοικιαστή χωρίς αυτός να το γνωρίζει καν! Και η άθλια δικαιολογία ήταν πως είχαμε λάβει εξώδικο πριν δυόμισι χρόνια, εκείνο που αρνούνταν αρχικώς το αίτημά μας για μείωση ενοικίου. Και αυτό παρότι στη συνέχεια ακολούθησε συμμόρφωση του ιδιοκτήτη στο αίτημά μας και τον Σεπτέμβριο του 2015 είχε ήδη τροποποιηθεί η σύμβαση! Αυτή είναι η αθλιότητα του ελληνικού «νομικού πολιτισμού», όπως την κατασκεύασαν οι δοτοί κυβερνήτες μας, ώστε η λεγόμενη «επιτάχυνση» των νομικών διαδικασιών να λειτουργεί μόνο υπέρ των ιδιοκτητών και των μεγαλοκαρχαριών, που ξέρουν να τις χρησιμοποιούν προς το συμφέρον τους, μετερχόμενοι όλες τις πιθανές μεθόδους και χρησιμοποιώντας όλες τις εξουσίες.
Η αντίστασή μας λοιπόν στην παράνομη μεταβολή του 8ου ορόφου σε ενοικιαζόμενες κατοικίες, για την οποία δεν ιδρώνει το αυτί της πολεοδομίας, είχε ως αποτέλεσμα να στραφούν οι ιδιοκτήτες εναντίον μας. Και προβήκαμε σε αυτή τη διαμαρτυρία γιατί θεωρήσαμε ντροπή, εμείς, που καταγγέλλουμε τη μεταβολή της χώρας σε αποικία διαφθοράς και παρανομίας, να σιωπήσουμε μπροστά σε μια τέτοια ενέργεια που γινόταν στον ίδιο τον χώρο μας. Όπως έχουμε αποδείξει σε όλη μας τη διαδρομή, τις αρχές δεν τις έχουμε μόνο για να τις διακηρύσσουμε αλλά κυρίως για να τις εφαρμόζουμε.
Το επιχειρηματικόν τερπνόν μετά του πολιτικού ωφελίμου
Ο δεύτερος λόγος, τον οποίο δεν είχαμε εκτιμήσει με την απαραίτητη σοβαρότητα ήταν πως μια τέτοια καραμπινάτη εξαπάτηση της δικαιοσύνης αποτελούσε βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης που προφανώς ενοχλείται ιδιαίτερα από έναν χώρο σαν αυτόν του «Ρήγα Βελεστινλή». Έναν χώρο από τον οποίο έχουν περάσει εκατοντάδες ομιλητές και δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, τα τελευταία πεντέμισι χρόνια, ακόμα και άτομα για τα οποία σήμερα θεωρούμε μάλλον υποτιμητικό για μας το ότι πέρασαν από εκεί, όπως αρκετοί υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης (Βαρουφάκης, Κοτζιάς, Ξυδάκης, Κατρούγκαλος, Καμμένος κ.ά.). Έναν χώρο που αποτέλεσε βάση στήριξης για όλες τις μεγάλες διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο κέντρο της Αθήνας, από την εποχή των αγανακτισμένων μέχρι το Μακεδονικό, την αλληλεγγύη στον Κουρδικό λαό, τον χώρο από τον οποίο ξεκίνησε, τον Ιανουάριο του 2017, η συμβολική κατάληψη της κυπριακής Πρεσβείας, για να εμποδιστεί ένα νέο σχέδιο Ανάν στην Κύπρο, κ.λπ. Γι’ αυτό και αποτελεί κάρφο στα μάτια της εξουσίας, οικονομικής και πολιτικής. Διότι η εξουσία δεν μπορεί να αποδεχτεί εύκολα την παρουσία του Άρδην στον χώρο που είχε κάποτε τα γραφεία του το ΕΛΙΑΜΕΠ και βρίσκεται στην καρδιά του Συντάγματος.
Έτσι συνδυάζεται το «τερπνόν μετά του ωφελίμου». Τα οικονομικά συμφέροντα, που θέλουν να μεταβάλουν σε Airbnb και ζούγκλα κερδοσκοπίας το κέντρο της Αθήνας, βαδίζουν χέρι-χέρι με εκείνους που τους έχουν παραδώσει τη χώρα, από τη Μακεδονία μέχρι την Κύπρο και από τις συντάξεις μέχρι τους πλειστηριασμούς. Αν φιμωνόταν μια ιδιαίτερα ενοχλητική φωνή, τόσο το καλύτερο. Και όπως προείπαμε, έχουν κόψει και ράψει το νομικό σύστημα στα μέτρα τους, και όχι μόνο στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Έτσι, σύμφωνα με αυτό το νομικό καθεστώς, ο Πρόεδρος Πρωτοδικών, κ. Χαράλαμπος Κωτουλόπουλος εξέδωσε την υπ’ αριθμόν 5828/217 Διαταγή Πληρωμής και απόδοσης μισθίου.
Βεβαίως, υποβάλαμε αμέσως αίτημα αναστολής και κάναμε ανακοπή στην απόφαση, η οποία ορίστηκε να εκδικαστεί, με τη γνωστή «ταχύτητα» του ελληνικού νομικού συστήματος, στις 26 Οκτωβρίου του 2018! Πάντως, η πρόεδρος Πρωτοδικών, κ. Αικατερίνη Διακουμάκου, στις 31/8/17, ικανοποίησε το αίτημά μας για προσωρινή αναστολή και ορίστηκε η εκδίκαση των ασφαλιστικών στις 7/11/2017. Πράγματι, στις 7 Νοεμβρίου 2107, συνεδρίασε το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, αποτελούμενο από τη δικαστή κ. Αποστολία Παντελίδου (Πρωτοδίκη), και έβγαλε την απόφαση 1440/2018 της ειδικής διαδικασίας Ασφαλιστικών Μέτρων, στις 5 Μαρτίου 2018, με την οποία απέρριπτε τα Ασφαλιστικά Μέτρα θεωρώντας «αλυσιτελές» το επιχείρημά μας ότι θα χρειαζόταν νέο εξώδικο που να μας προειδοποιεί, δεδομένου είχαν περάσει δυόμισι χρόνια και είχε τροποποιηθεί η αρχική σύμβαση. Και έτσι βρεθήκαμε να έχουμε εξωσθεί χωρίς να το καταλάβουμε από έναν χώρο που αποτελεί υπόθεση εκατοντάδων ανθρώπων.
Όμως, έμενε μπροστά μας η κύρια δίκη, της ανακοπής, που θα πραγματοποιηθεί στις 26 Οκτωβρίου 2018. Στην περίπτωση λοιπόν που εμείς κερδίσουμε τη δίκη ενώ θα έχουμε στο μεταξύ υποστεί έξωση, ο ιδιοκτήτης θα πρέπει να μας αποζημιώσει με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για τις τεράστιες βλάβες που έχουμε υποστεί, υλικές και ηθικές. Πέρα από το τεράστιο κόστος, πάνω από 50.000 ευρώ, που καταβάλαμε για να διαμορφώσουμε έναν χώρο που είχε μεταβάλει σε αχούρι το Πανεπιστήμιο Αθηνών, πέρα από την οικονομική αιμορραγία των αλλεπάλληλων δικαστικών πράξεων, υποστήκαμε και ανεπανόρθωτη οικονομική βλάβη: με την έκδοση της διαταγής πληρωμής 5828/2017, συμπεριληφθήκαμε στο σύστημα Τειρεσίας ως μη αξιόχρεοι και δεν μπορούμε πλέον να εκδώσουμε βιβλιάριο επιταγών, απαραίτητο για τις συναλλαγές μας. Επί πλέον, μας έχει ήδη δημιουργήσει τεράστια προβλήματα και αδυναμία δανεισμού από τις τράπεζες καθώς και στις συναλλαγές μας με τυπογράφους, βιβλιοδέτες, εκδότες κ.λπ. Η κατάσταση αυτή δυσχεραίνει επίσης τη σύναψη συμφωνιών με τα Πανεπιστήμια, τα οποία προμηθεύονται ετησίως από τις εκδόσεις μας έναν αριθμό βιβλίων. Αρχικώς, ο ιδιοκτήτης, φοβούμενος ο πιθανή αρνητική έκβαση γι’ αυτόν της ανακοπής, με μεγάλο κόστος, συμφώνησε να παραμείνουμε στον χώρο μέχρι να εκδικαστεί η κύρια δίκη (ανακοπή), στις 26 Οκτωβρίου, και σε αντάλλαγμα να του δίνουμε μέχρι τότε 400 ευρώ περισσότερα τον μήνα, πράγμα που ήδη κάναμε για τους μήνες Μάιο και Ιούνιο 2018.
Τελικώς, όμως, επειδή προφανώς θεώρησε εκ των υστέρων ότι η παραμονή μας στον χώρο μέχρι τον Οκτώβριο θα έχει αρνητικές συνέπειες γι’ αυτόν στη δίκη, και επειδή θέλει να κερδίσει πολύ περισσότερα από τον χώρο, αιφνιδίως, καταστρατήγησε τη συμφωνία μας και απαίτησε αναιτιολόγητα την άμεση αποχώρησή μας στις 30 Ιουνίου 2018. Εμείς υποβάλαμε αμέσως νέα αίτηση αναστολής την οποία όμως απέρριψε, στις 3 Ιουλίου, ο Πρόεδρος Πρωτοδικών, κ. Βασίλειος Παπαθανασίου. Και αυτό παρότι ο δικηγόρος του Παράσχη, κ. Νικόλαος Σκούφος, παραδέχτηκε, ενώπιον του δικαστή, ότι όντως κατατίθενται περισσότερα χρήματα μηνιαίως, αλλά δεν γνώριζε για ποιο λόγο γινόταν αυτό! Προφανώς, θέλαμε να ενισχύσουμε τον χειμαζόμενο κ. Παράσχη! Η παράνοια του νομικού συστήματος ολοκληρώθηκε με το να οριστεί η εκδίκαση των νέων ασφαλιστικών μέτρων στις 6 Αυγούστου του 2018! Αλλά εμείς έπρεπε να εκκενώσουμε τον χώρο την επομένη, δηλ. στις 5 Ιουλίου 2018!! Έτσι, με βάση όλες αυτές τις μεθοδεύσεις, πολιτικές, οικονομικές και νομικές, που θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό τον εφιαλτικό κόσμο της Δίκης του Κάφκα, προχώρησε η διαδικασία έξωσης από την Ξενοφώντος 4 του Άρδην, του νέου Λόγιου Ερμή, της Ρήξης και του συνόλου των δραστηριοτήτων μας.
Η αντίσταση συνεχίζεται
Όμως, δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε αδιαμαρτύρητα όλες αυτές τις άθλιες μεθοδεύσεις και να παραδοθούμε αμαχητί. Διότι, βέβαια, η προσπάθειά τους κατατείνει στο να έχουμε εγκαταλείψει τον χώρο, έτσι ώστε, όταν θα γίνει η οριστική δίκη, να έχουν όλα τελειώσει και να έχει ουσιαστικά προαποφασιστεί η έκβασή της. Και έτσι, στις 5 Ιουλίου, εμφανίστηκαν οι επιμελητές, με εντολή των ιδιοκτητών, να μας αποβάλουν από τον χώρο.
Έναν πολιτικό χώρο 350 τ.μ., με χιλιάδες βιβλία, προκηρύξεις, εκατοντάδες καθίσματα, εξοπλισμό εκδηλώσεων και γενικώς τον καρπό μιας πολιτικής και πνευματικής παραγωγής 50 χρόνων. Η άμεση κινητοποίηση δεκάδων μελών του Άρδην και άλλων αλληλέγγυων φίλων, ανάμεσά τους και της πρώην βουλευτού Ελένης Σωτηρίου, δημοσιογράφων και πολλών άλλων, που τώρα είναι δύσκολο να αναφερθούν, απέτρεψε την έξωση.
Το κλείσιμο ενός πολιτιστικού και πολιτικού χώρου από τους ελάχιστους που επιβιώνουν στην Ελλάδα της παρακμής είναι κάτι πολύ βαρύ για να το ανεχθεί αδιαμαρτύρητα η ελληνική κοινωνία.
Τελικά οι επιμελητές υποχρεώθηκαν να αποχωρήσουν και μετατέθηκε η επιστροφή τους για τις 16 Ιουλίου.
Εμείς, στο μεταξύ, πέρα από όποιες νομικές δυνατότητες έχουμε, τις οποίες και θα εξαντλήσουμε, δεν πρόκειται να αφήσουμε τα πράγματα να εξελιχθούν όπως νομίζουν. Και θα επιδιώξουμε το μάξιμουμ της δημοσιοποίησης, και θα καταγγείλουμε όλες τις πολεοδομικές απάτες και παραβάσεις που έχουν γίνει σε αυτό τον χώρο, και θα μεταβάλουμε το ζήτημα του χώρου «Ρήγας Βελεστινλής» σε πολιτικό ζήτημα, σε ζήτημα αλληλεγγύης και αντίστασης σε ένα άθλιο σύστημα.
Αν νομίζουν ότι τόσο εύκολα θα ακυρώσουν προσπάθειες και αγώνες δεκαετιών, είναι γελασμένοι.
Υ.Γ.1. Μια σαφή εικόνα σχετικά με το τι συμβαίνει με τη βιομηχανία εξώσεων, με βάση τους πρόσφατους νόμους που έχουν ψηφιστεί προσφέρει το ακόλουθο άρθρο από τη σελίδα Filoxenia: https://filoxenia.org/