Η βδομάδα που προηγήθηκε ήταν εξαιρετικά έντονη. Άρχισε με τη συγκλονιστική αποκάλυψη των μέτρων που συμφώνησαν κυβέρνηση και δανειστές, τα οποία σαρώνουν ό,τι είχε απομείνει από τους προηγούμενους.
Η χυδαιότητα των τωρινών είναι πως βαφτίζουν τα μέτρα αναγκαία και πλασάρουν μια μερίδα αντίμετρα που ποτέ δεν πρόκειται να ισχύσουν, ως αριστερό επιδόρπιο που σερβίρονται προς βρώσιν ανθρώπινες ζωές.
Είναι εντυπωσιακή η πλήρης συμπόρευση και ενίσχυση της κυβερνητικής αυτής γραμμής από το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης, πρωτίστως των τηλεοπτικών. Και η πολυφωνία τι απέγινε; Ο πλουραλισμός και το «εμείς παίζουμε ό,τι θέλουν οι ακροατές»; Και οι αριστεροί της δημοκρατίας; Οι σύντροφοι της «Εφημερίδας των Συντακτών»;
Σαν τον παλιό καλό καιρό, ό,τι δεν μας αρέσει δεν υπάρχει. Αλλά ως ευαίσθητοι αριστεροί, από εκείνους μάλιστα που θητεύσανε στο «εσωτερικό» το οποίο υπεραμυνόταν της δημοκρατίας (και την οποία όποτε του δόθηκε η ευκαιρία και η εξουσία δεν υπηρέτησε, και εντός του κόμματος και εκτός), όταν δεν τους βολεύουν τα γεγονότα βήχουνε, κάνουν θόρυβο, ψιθυρίζουνε κάτι που σχεδόν δεν ακούγεται και καθαρίζουνε. Τουτέστιν, το επεισόδιο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή αντί της απεργίας, ένα μονόστηλο στα σχόλια δίπλα σε δύο παρουσιάσεις βιβλίων (ίσης αξίας δηλαδή) η έκκληση του Μίκη και των άλλων διανοουμένων στις συγκεντρώσεις στις πλατείες κοκ.
Την ίδια ώρα σε συνεχή κύρια άρθρα της, η εφημερίδα εξισώνει τις ζημιές με τα απροσδιόριστα κέρδη, άρα ισοπαλία, τι είχαμε τι χάσαμε, σαν να ήταν ένα παιχνίδι στα ψέματα μια συμφωνία που ορίζει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων της χώρας, που τους εξουθενώνει. Η ντροπή που λέει «καλώς ή κακώς το κλειδί το έχουν οι Γερμανοί και το ΔΝΤ» και πρέπει να τα ‘χουμε καλά μαζί τους. Αφερίμ. Βέβαια, η εφημερίδα σε άλλες στήλες, με άλλους συγγραφείς, εκθέτει τα μέτρα και τις δραματικές τους συνέπειες. Αυτό είναι ο κανόνας στο παιχνίδι της. Καλός ή κακός δεν ξέρω. Είναι όμως η εφημερίδα που συνεχίζει να σου δίνει πληροφορίες.
Όταν όμως έρχεται η ώρα να αξιολογήσει, δεν βρίσκει χώρο για την έκκληση των συγκεντρώσεων. Όπως και για την απεργία εξάλλου, καθότι προέχει η γραβάτα του Τσίπρα και οι προπαγανδιστικές φανφάρες της κυβέρνησης. Όμως, η δημοκρατία κρίνεται στην πράξη και τις κρίσιμες στιγμές. Και είναι τότε που η απόκρυψη χρησιμεύει στους αναγνώστες ως μέθοδος αποκάλυψης της αλήθειας.
*Πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ, Κυριακή 21 Μαΐου 2017.
