Από την εποχή των τεράτων έως την εποχή των μαζικών θανάτων, ένας κορονοϊός δρόμος. Από το ενθάδε έως το «επέκεινα» η «κλεψύδρα» ενός αναπνευστήρα. Λευκές και πράσινες μπλούζες «φασκιώνουν» την ύπαρξή μας.
Οι λέξεις μετέωρες ακροβατούν σε πνιγηρούς θαλάμους στριγκλίζοντας σε φάρους ασθενοφόρων. Μονάδες εντατικής θεραπείας, διασωληνώσεις, φάρμακα με ονομασίες «γλωσσοδέτη», ως «προσφάι» στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Μάσκες, γάντια, αντισηπτικά τα απαραίτητα «αξεσουάρ» της μελαγχολίας μας. Αγγελτήρια θανάτων κανοναρχούν τις μέρες μας. Η επιβαλλόμενη και η οικειοθελής καραντίνα, η τήρηση των αποστάσεων, Κυκλώπεια Τείχη μοναξιάς και αποξένωσης. Η ζωή άθυρμα της τύχης, τσέρκι των ορέξεων του κορονοϊού.
Η εγωιστική και αλαζονική «αρματωσιά» του ανθρώπινου είδους κάμπτεται στη δύναμη ενός αδιόρατου εχθρού. Οδηγεί στρατιωτικά καμιόνια θανάτου, χλευάζοντας τα χρώματα παραλλαγής τους. Λαχνούς μοιάζει ο ιός. Λαχειοπώλης και κωδωνοκρούστης σε τηλεοπτικές εικόνες.
Οι καθοδικοί δείκτες του χρηματιστηρίου που μετρούν τη ζωή μας σε δολάρια, ευρώ ή γιεν μας θυμίζουν το γνωστό που τόσα χρόνια είχαμε απωθήσει: Πως τα σάβανα δεν έχουν τσέπες. Η θωράκιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, η «πεμπτουσία» του συλλογικού μας Είναι, καταρρέει με πάταγο αποκαλύπτοντας την ανοησία της αγέλης, που τρέφονταν με αξιόγραφα μιας ανάξιας ζωής. Έντρομος ο Ιονέσκο αποσύρει τους Ρινόκερους εκτιμώντας – και σωστά- πως δεν διαθέτουν την ανοσία της ανοησίας της ανθρώπινης αγέλης.
Στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως βρισκόμαστε στον αστερισμό των «Αρίστων». Στο «αόρατο χέρι των αγορών», στην αποθέωση της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας», στο Έρεβος της μεγιστοποίησης των κερδών, στο θρίαμβο του πιο ακραίου καπιταλισμού. Πως τολμά και αυθαδιάζει ένας ιός;
Χρόνια ιδεολογικά υποκείμενα νοσήματα έχουν προσβάλλει την κοινωνία. Η «ανοησία της αγέλης» διάχυτη παντού. Η προσωπική επιβεβαίωση μέσω του σήματος της «Mercedes”. Πλήρης καταξίωση μέσα από μια ομαδική παρτούζα με ξέκολα στη Μύκονο. Η Τέχνη και ο Πολιτισμός που «ιερουργείται» από τηλεπερσόνες και κάθε λογής celebrities. Η κοινωνική πολιτική που «διακονείται» από χρυσοφόρες ΜΚΟ, από πάμπλουτες φιλάνθρωπες κυρίες «μουμιοποιημένες» από τα και τις πλαστικές. Από τα Υγείας Μέλαθρα για χοντρά πορτοφόλια, σε ρόλους σύγχρονης ευγονικής. Αξίες που διαπερνούν κάθετα και οριζόντια τις κοινωνίες. Αξίες που προβάλλονται από τις ελίτ, αλλά αποτελούν και το συλλογικό φαντασιακό των κοινωνιών.
Όχι ο κορονοϊός δεν ήρθε ως Νέμεσις στην Υβρι.
Ο κορονοϊός συνιστά θάνατο. Η νίκη κατά του κορονοϊού πρέπει να συνοδεύεται και από την αλλαγή της κοινωνικής συνείδησης. Αναγκαία προϋπόθεση για την έξοδο της ανθρωπότητας από την εποχή των Τεράτων.
