Το ακούμε και το διαβάζουμε καθημερινά πλέον, από εκπροσώπους της κυβέρνησης και του κόμματος των κοινωνικών δολοφόνων και μόνο ως ακραία εκδήλωση κοινωνικής αναλγησίας θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί. Πρόκειται για τη θρασύτατη και τυπική της απουσίας και της ελάχιστης έστω κοινωνικής ευαισθησίας, διαβεβαίωση ότι οι συνθήκες ζωής των φτωχότερων λαϊκών τάξεων και στρωμάτων βρίσκονται σε διαδικασία βελτίωσης.
Η χυδαιότητα της προπαγανδιστικής αυτής καμπάνιας είναι προφανής όχι μόνο σε καθέναν που παρακολουθεί τους δείκτες της οικονομικής κατάστασης την οποία βιώνει η μεγάλη λαϊκή πλειονότητα, αλλά και κυρίως σε όποιον έχει άμεση εικόνα ή ζει ο ίδιος και ο περίγυρός του την τραγική κατάσταση, η οποία ασφαλώς και είναι κατά πολύ χειρότερη απ’ όσο πριν λίγα χρόνια.
Στο επίκεντρο της προπαγάνδας των κοινωνικά ανάλγητων προπαγανδιστών, βρίσκεται η μείωση της ανεργίας κατά μια-δυο μονάδες, παρόλο που παραμένει πάνω από το 20%. Θριαμβολογούν οι απολογητές της κοινωνικής εξαθλίωσης. Στήνουν πάρτι, επιχειρώντας, πίσω από τις θριαμβολογίες τους, να κρύψουν μια εφιαλτική πραγματικότητα:
Με 750.000 Έλληνες μετανάστες στα χρόνια των μνημονίων, για ποια μείωση της ανεργίας γίνεται λόγος; Θα τολμούσαν να πουν κάτι τέτοιο μπροστά σ’ αυτόν τον κόσμο, που μάλιστα στη μεγάλη του πλειονότητα αποτελείται από νέους ανθρώπους;
Με 300 και 400 ευρώ τον μήνα για 10ωρα και 12ωρα καθημερινής εργασίας, ναι! Οι εργοδότες έχουν λόγο να προσλαμβάνουν. Και όταν ο πραγματικός μισθός πέσει στα 200 ευρώ, μπορεί να προχωρήσουν σε ακόμη περισσότερες προσλήψεις. Και τα φερέφωνα της κοινωνικής αναλγησίας θα κάνουν και τότε λόγο για περαιτέρω μείωση τη ανεργίας. Φτύνοντας πάνω στον πόνο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων…
