Η Ανατροπή είναι δυνατή με Ενότητα και Συσπείρωση του λαού στην πράξη

Αυτή είναι η απάντηση-μονόδρομος για το σταμάτημα της κρίσης και το ξεκίνημα για την ανάπτυξη της Πατρίδας μας

Συνεχείς οι αγώνες επιβίωσης  του Ελληνισμού
Ο Ελληνισμός αγωνίζεται επί δύο χιλιετίες, μέσα σε έναν εχθρικό κόσμο με συνεχή την απειλή του ολοκληρωτικού αφανισμού του. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη ελληνική ιστορία, που έχει μια μοναδική ιδιοτυπία, αφού είναι μια ιστορία αδιάλειπτων αγώνων για επιβίωση.
Αμύνεται απεγνωσμένα ο ελληνισμός επί είκοσι αιώνες και κατορθώνει να  επιβιώνει, παρά τους πολέμους, τις ξένες κατοχές, τους εμφύλιους σπαραγμούς, τις δικτατορίες και τα πραξικοπήματα καθώς επίσης και τις τεράστιες  αντιξοότητες που αντιμετώπισε, όπως είναι οι ξένες διεισδύσεις και οι επεμβάσεις, οι πολιτικοί κλυδωνισμοί, η οικονομική καχεξία και η κοινωνική αστάθεια.
Είναι αλήθεια ότι όλες αυτές οι σκληρές δοκιμασίες εμπόδισαν τον εκδημοκρατισμό και τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού κράτους, αλλά και τον μετασχηματισμό της κοινωνίας, χωρίς όμως αυτή η διαπίστωση να εξιλεώνει κυβερνήσεις που κάθε άλλο άμοιρες ευθυνών ήταν και εξακολουθούν να είναι.
Η επιλογή πολιτικών που είχε ως προτεραιότητα  την εξυπηρέτηση των κομματικών  στρατών και ταυτόχρονα  την εξυπηρέτηση ξένων και ντόπιων συμφερόντων, σε συνδυασμό με τον ξέφρενο ρυθμό του εξωτερικού δανεισμού,  έφερε τη χώρα σε κατάσταση χρεωκοπίας, αφού προηγουμένως πέρασε μια περίοδο επίπλαστης ευμάρειας του πληθυσμού.
Η προδικτατορική Δημοκρατία έπασχε βαθύτατα και αυτό καταγράφτηκε ιστορικά και για αυτό το λόγο κατέρρευσε. Όμως έπασχε και εξακολουθεί να πάσχει και η μεταπολιτευτική Δημοκρατία, έστω και αν τα χαρακτηριστικά της παθογένειας είναι διαφορετικά. Αυτός  όμως  είναι και ένας από τους  λόγους που οδήγησαν την Ελλάδα στην παράδοση άνευ όρων στα αρπακτικά κοράκια της διεθνούς τοκογλυφίας, στους «νεκροθάφτες» της εθνικής μας αυτοτέλειας.
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό, που σημειώνεται στη μεταπολιτευτική κοινοβουλευτική Δημοκρατία και παίζει το δικό του σημαντικό ρόλο,  είναι το γεγονός ότι λειτούργησαν με εξαιρετική μαεστρία και επαγγελματισμό, οι μηχανισμοί απόκρυψης, εξαπάτησης και παραπληροφόρησης του ελληνικού λαού, με την αμέριστη συνεργασία των κυβερνήσεων, των πολιτικών ηγετών και των μεγιστάνων των ΜΜΕ, με τρόπο που θα ζήλευαν πολλά δικτατορικά καθεστώτα.
Ο μαύρος κύκλος της οκταετίας της κρίσης
Μέσα στο περιβάλλον αυτό έφτασε η χώρα στην κρίσιμη τελευταία 10 ετία  την οποία ζούμε,  όπου η συσκότιση δεν στόχευε μόνο στην παραπλάνηση και στην παραπληροφόρηση της κοινής γνώμης, αλλά και στην εξαπάτηση των ίδιων των βουλευτών, με εξαίρεση φυσικά όσων ήταν ανακατεμένοι και γνώστες του «κόλπου» που στήθηκε.
Αυτή όμως η διαπίστωση με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να απαλλάξει απολύτως κανέναν από τις ευθύνες του, αφού θα έπρεπε οι βουλευτές να ψάχνουν την αλήθεια και να μην κάνουν απλά τη δουλίτσα τους, αρκούμενοι στη βουλευτική τους αποζημίωση και οτιδήποτε  άλλο τους προσφέρει το έδρανο που κατέλαβαν.
Γιατί, αν έπρατταν σωστά και αν ήταν μελετηροί στα καυτά νομοσχέδια που πέρναγαν ή νόμιζαν ότι πέρναγαν  από μπροστά τους, θα είχαν αντιληφθεί τι τους σκάρωσαν οι ηγέτες τους με τις Δανειακές Συμβάσεις που τους έφεραν  για απλή ενημέρωση και όχι για ψήφιση όπως προβλέπει  το Σύνταγμα. Έτσι αυτές οιΔιεθνείς Συμβάσεις,  υλοποιήθηκαν με την ανοχή τους, σκόπιμα ή όχι,  χωρίς να γίνουν ΠΟΤΕ Νόμος του Κράτους, αφού δεν ψηφίστηκαν και επομένως κατέστησαν ανύπαρκτες. 
Και όμως με αυτές τις ανύπαρκτες και παράνομες Δανειακές Συμβάσεις, ψηφίστηκαν Μνημόνια και Μεσοπρόθεσμα Νομοσχέδια, με τα οποία υποθηκεύτηκε το παρόν και το μέλλον της Ελλάδας και των Ελλήνων και με αυτά αδρανοποιήθηκε τελικά η Δημοκρατία στην Ελλάδα.
Ενεργώντας όμως έτσι οι βουλευτές, όπως δηλαδή  τους το επέβαλε η κομματική τους πειθαρχία και η απληστία του αξιώματος, αλλά όχι και η ευθύνη  της προστασίας του συμφέροντος του ελληνικού λαού,  για την οποία ο λαός τους έστειλε στη Βουλή,  έβαλαν την Πατρίδα  και τους Έλληνες, στην τεράστια περιπέτεια που βιώνει όλη η Ελλάδα και οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια, με προφανή πλέον τα σημάδια της ολοσχερούς καταστροφής τους.
Για αυτά όλα είναι υπόλογοι έναντι των Ελληνικού λαού και δεν είναι οι μόνοι  που θα κληθούν να δώσουν λόγο για τα έργα και τις πράξεις τους, έστω και αν προσώρας καλύπτονται από τη συσκότιση που επικρατεί γενικά γύρω από τα θέματα αυτά και στην εξαπάτηση που συνεχίζεται να παίζεται πάνω στο χειμαζόμενο λαό.
Ένα λαό που εδώ και οκτώ χρόνια βιώνει μία σαρωτική κρίση σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Κρίση  που έχει φέρει τη χώρα σε κατάσταση δουλοκρατίας έναντι Ευρωπαίων τοκογλύφων -δανειστών. Όμως  πέρα από την οικονομική καταστροφή που έχει υποστεί η χώρα, σήμερα φαίνεται καθαρά ότι η Πατρίδα μας κινδυνεύει  ακόμη και με εθνικό ακρωτηριασμό, με τις ανοικτές απειλές που δέχεται  από  τη σύμμαχο  στο ΝΑΤΟ Τουρκία και όχι μόνο, αφού όλα τα γεωπολιτικά υποσυστήματα της χώρας, Δυτική Ελλάδα, Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, Αιγαίο και Κύπρος,  απειλούνται σοβαρά.
Και οι καταστάσεις αυτές δημιουργούνται επειδή  οι μνημονιακές κυβερνήσεις και ιδιαίτερα η σημερινή, με τις δεσμεύσεις  που έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας, δεν μπορούν να  προβάλλουν την παραμικρή αντίσταση ή να εφαρμόσουν πολιτικές που δεν τις εγκρίνουν οι δυνάστες-τοκογλύφοι. Ιδιαίτερα μάλιστα αν αυτές οι πολιτικές  δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν οικονομικά, ακόμα και αν πρόκειται για την αυτονόητη  ενίσχυση τηςαμυντικής θωράκισης  της χώρας,  αφού αυτή τελεί υπό το  καθεστώς της ιδιότυπης κατοχής των δανειστών, που αποφασίζουν για τα πάντα.
Η Πρόταση για έξοδο από την κρίση. Το διευρυμένο Πατριωτικό και Δημοκρατικό Λαϊκό Μέτωπο
Την  κατάσταση λοιπόν αυτή όπως περιγράφεται και η οποία  έχει επιβληθεί παράνομα στη χώρα, όπως προαναφέρθηκε, με την εξαπάτηση του Ελληνικού λαού και την αδρανοποίηση   της Δημοκρατίας της χώρας, τη βιώνει σήμερα  ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα στην καθημερινότητά τους  και μάλιστα  σε τέτοιο βαθμό που να μην χρειάζονται πλέον ούτε εξηγήσεις ούτε  και παραδείγματα για να φανεί η σοβαρότητά της . Αυτό  όμως που ζητάει και θέλει να μάθει η Κοινωνία, όσο πιο πειστικά γίνεται είναι η απάντηση στο  καίριο  ερώτημα :  «Πως θα μπορέσει η Ελλάδα και οι Έλληνες  να δώσουν ένα τέλος στο μαρτύριο που τους έχει επιβληθεί;»
Η απάντηση και ταυτόχρονα η λύση που μπορεί να δοθεί για την έξοδο από την πολυεπίπεδη κρίση της πατρίδας μας, δημιουργεί εκ των πραγμάτων  επιτακτική την  ανάγκη μιας  κοινωνικής, δημοκρατικής και πατριωτικής συσπείρωσης, στη βάση ενός ακόμη εθνικοαπελευθερωτικού οράματος, αφού  ο αγώνας ενάντια σε κατακτητές, έστω και αν έχουν  τη μορφή δανειστών,  απαιτεί τη μεγαλύτερη συσπείρωση και  ενότητα του λαού.
Μια ενότητα όμως  που θα  βρίσκεται πέρα και πάνω από κάθε είδους πολιτικές αγκυλώσεις και ιδεολογήματα, αφού είναι μία  ανάγκη του σήμερα που έχει γίνει  πιεστική απαίτηση από την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και τις ίδιες τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη ζωή. Η ενότητα αυτή, με βάση αυτές τις συνθήκες και τις απαιτήσεις, δεν μπορεί παρά να απηχεί την πιο ευρεία κοινωνική και δημοκρατική συσπείρωση, με κυρίαρχα προτάγματα την Εθνική Απελευθέρωση και τη Λαϊκή κυριαρχία, για να μπορέσει να κτιστεί  η Αναγέννηση της Πατρίδας.
Πως μπορεί όμως να επιτευχθεί αυτή η μεγάλη συσπείρωση και ενότητα του λαού;  Αρκούν οι μεγαλόστομες προσκλήσεις έγγραφες  ή ανοικτές ή  οι κινήσεις παρασκηνίου ηγεσιών πολιτικών φορέων που δεν έχουν φέρει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα,  όπως  έχει φανεί τα οκτώ αυτά μαύρα χρόνια του φαύλου κύκλου της κρίσης;
Μήπως πλέον αυτές οι προσκλήσεις των πολιτικών φορέων, που βρίσκονται έξω από το σημερινό μνημονιακό κοινοβούλιο(άσχετα αν κάποιες πολιτικές  δυνάμεις εντός αυτού δεν έχουν ψηφίσει μνημόνια, αλλά στην πράξη ανέχονται την εφαρμογή τους), ήρθε η ώρα να πάρουν «σάρκα και οστά» ενώπιον του ελληνικού λαού, που είναι και ο μόνος κριτής που θα μπορέσει να διαπιστώσει την αλήθεια των προθέσεων και να εγκρίνει τις εν δυνάμει συμμαχίες;
Το Ε.ΠΑ.Μ. σταθερό στις απόψεις του, ακόμη και από την ιδρυτική του διακήρυξη, είναι υπέρμαχο αυτής της πρότασης για την Κοινωνική, Δημοκρατική και Πατριωτική Συσπείρωση, που θα φέρει την ζητούμενη Πατριωτική, Δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας.
Για να είναι όμως όσο το δυνατόν περισσότερο αυθεντική και πειστική η πρότασή του, αλλά συγχρόνως και αποτελεσματική, σε ότι αφορά τον απελευθερωτικό της χαρακτήρα, είναι αδήριτη η ανάγκη να σημειωθεί ο απεγκλωβισμός από κάθε μορφήδωσιλογισμού, πατριδοκαπηλίας και εθνομηδενισμού, με όποιο πρόσημο δεξιό ή αριστερό, με εθνικιστικό ή διεθνιστικό προσωπείο.
Στη συσπείρωση αυτή, με την παραπάνω φυσικά προϋπόθεση, είναι προφανές  ότι χωράει κάθε Δημοκράτης και Πατριώτης Έλληνας που θέλει να αγωνιστεί για μια Ελεύθερη και Δημοκρατική Ελλάδα, που να είναι απεγκλωβισμένη από τα δεσμά που της έχουν επιβάλει, με μοναδικό σκοπό να  την κρατάνε όμηρο σε συμμαχίες εξυπηρέτησης ξένων συμφερόντων, με επιβαλλόμενες πολιτικές και δανεικό χρήμα, για να εξασφαλίζεται, με τον τρόπο αυτό η  αέναη δουλοκρατία της.
Έτσι λοιπόν το Ε.ΠΑ.Μ., αναλύοντας την παραπάνω περιεκτική πρόταση που αναφέρθηκε,  δηλώνει ξεκάθαρα απευθυνόμενος πρωτίστως στον ελληνικό λαό, αλλά και σε κάθε πολιτική δύναμη ή μεμονωμένη προσωπικότητα, ότι δεν μπορεί να υπάρξει πατριωτική, δημοκρατική, ριζοσπαστική πρόταση διεξόδου από την κρίση, αν δεν δοθεί ο αγώνας για την κοινωνική και εθνική απελευθέρωση της χώρας.
Μια απελευθέρωση  που θα προέλθει από την άρνηση του πλαισίου κατοχής, τωναντιλαϊκών θεσμών και των δεσμών που επέβαλλαν  οι  δανειστές-τοκογλύφοι, όλων των δεσμεύσεων που ανέλαβε και εφαρμόζει παράνομα το πολιτικό σύστημα της χώρας και βεβαίως,  τη μη παραδοχή του χρέους, την άρνηση πληρωμής του και τη μονομερή  διαγραφή του στο σύνολό του. Παράλληλα με αυτά θα γίνονται και  όλες οι ενέργειες που απαιτούνται για την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ και το ευρώ και την όσο το δυνατόν πιο γρήγορη κυκλοφορία του εθνικού κρατικού νομίσματος.
Με βάση όλα όσα αναφέρονται παραπάνω, είναι προφανές ότι διαγράφονται από το ΕΠΑΜ  οι προοπτικές  και οι δυνατότητες για τη συμπαράταξη πολιτικών δυνάμεων και ανεξάρτητων προσωπικοτήτων, για  τη δημιουργία διευρυμένου λαϊκού πατριωτικού, δημοκρατικού, και  ριζοσπαστικού μετώπου, που θα μπορέσει:
-Να πετύχει την ανατροπή του σημερινού πολιτικού κατεστημένου συστήματος με τους δικούς του όρους και
– Να οδηγήσει τη χώρα σε Συντακτική Εθνοσυνέλευση, ώστε επιτέλους  να μπουν τα θεμέλια και το πλαίσιο για μια νέα δημοκρατική Πολιτεία , της Νεώτερης Ελληνικής Δημοκρατίας.
*Ο Δημήτρης Κυπριώτης είναι στρατηγός ε.α. και Γενικός Γραμματέας του Ε.ΠΑ.Μ.(epamhellas.gr)