Τρώγονται αγρίως για τις γαλλικές φρεγάτες ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, χωρίς όπως πάντα να μπαίνουν στην ουσία του ζητήματος. Για τους Κουβέλη και Καμμένο, τα λεγόμενα και τους χειρισμούς τους, δεν λέμε τίποτα, διότι ξεπερνάνε κάθε όριο ανευθυνότητας και γελοιότητας, με τον Φ. Κουβέλη να εξευτελίζεται και να διακωμωδείτε μέχρι εκεί που δεν παίρνει. Ο Π. Καμμένος έχει προ πολλού σπάσει όλα τα ρεκόρ και συνιστά ντροπή ότι παραμένει ακόμα στο Άμυνας.
Τώρα, επί της ουσίας, το πιθανότερο είναι η ίδια η Γαλλία του Μακρόν να ξέκοψε κάθε συζήτηση για να δώσει με μίσθωση φρεγάτες στο Πολεμικό Ναυτικό. Και ξέκοψε κάθε συζήτηση προφανώς γιατί δεν θέλει να δώσει την εντύπωση ότι σε μια περίοδο έντασης στο Αιγαίο, παίρνει εμμέσως το μέρος της Ελλάδας σε βάρος της Τουρκίας.
Τα δήθεν “φιλελληνικά” της Γαλλίας του Μακρόν είναι αέρας κοπανιστός. Μπορεί ΕΕ, Γαλλία, Γερμανία και ιδίως ΗΠΑ, να λένε κατά διαστήματα διάφορα μισόλογα και ανώδυνα ευχολόγια υπέρ της Ελλάδας αλλά μέχρι εκεί. Όταν τα ζητήματα περιέρχονται σε κρίσιμο στάδιο οι δήθεν “σύμμαχοι” ως επιτήδειοι ουδέτεροι, σηκώνουν τα χέρια ψηλά ή και λαμβάνουν ευθέως το μέρος της Τουρκίας.
Η Ελλάδα οφείλει να συνειδητοποιήσει, κάτι που δεν μπορεί να το κάνει ποτέ η κατεστημένη εθελόδουλη πολιτικοοικονομική τάξη της χώρας, πως θα πρέπει να στηριχθεί κυρίως ή σχεδόν αποκλειστικά, στις δικές της δυνάμεις και στην δική της σωστή εθνική στρατηγική για να αντιμετωπίσει της τουρκική επιθετικότητα. Και μόνο αν στηριχθεί αποφασιστικά στις δικές της δυνάμεις και επιδείξει τόλμη και την ανάλογη πολιτική μπορεί να βρει συμμάχους πάνω σε αξιοπρεπείς ισότιμες αμοιβαίες συγκλίσεις συμφερόντων.
Τέλος, αξίζει να υπογραμμίσουμε και τα εξής: Η μίσθωση των γαλλικών φρεγατών θα κόστιζε ο “κούκος αηδόνι” στην χώρα και θα ισοδυναμούσε περίπου με αγορά τους, η οποία είναι και πανάκριβη. Τα οπλικά συστήματα και τα συστήματα εξοπλισμών αποτελούν το πιο σκληρό εργαλείο εξάρτησης των τεχνολογικά υποδεέστερων χωρών καθώς και ένα εύκολο όχημα καταλήστευσης τους. Η Ελλάδα είναι από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα, πολύ περισσότερο που έχει ενταφιάσει την αμυντική της βιομηχανία και ασκεί με τις αγορές όπλων πολιτική δημοσίων σχέσεων, πέρα από τις προηγούμενες της ανάγκες, με τα κράτη κηδεμόνες της.
Και όμως ακόμα ανεχόμεθα αυτές τις φρικτές δουλοπαροικιακές σχέσεις.