Οι δεσμεύσεις, που προεκλογικά [και όχι μόνο]εξαγγέλλονται, απαιτούν μια πολιτική συνέπεια για να υλοποιηθούν. Κανείς δεν μέμφεται κάποιον, γιατί το κακό που παρέλαβε ευθύνεται γι’ αυτό, ούτε αγνοεί την δυσκολία που έχει για να το καταργήσει, αν είναι χρόνια εδραιωμένο σαν κακό προηγούμενο. Τον χλευάζει όμως από αγανάκτηση, αν το κατάντημα που παρέλαβε, δεσμεύτηκε να το διορθώσει και ενώ δεν το έκανε, όχι μόνο δεν το σταμάτησε, αλλά το συνέχισε προς το χειρότερο σαν «αριστερή κυβέρνηση» και με το στανιό: «τύφλα να έχει η δεξιά». Μια κίβδηλη εμφάνιση, που εξοργίζει, ακόμη και τον άγνωστο ζημιωμένο ψηφοφόρο τους. Ιδιαίτερα αν οι δεσμεύσεις, αποδείχτηκε ότι ήταν μόνο για να ειπωθούν, από απειρία εξαγγελμένες, ή αν εκ των προτέρων γνώριζαν, ότι δεν μπορεί να υλοποιηθούν και τις εξήγγειλαν σαν πυροτέχνημα και εντυπωσιασμό για να εξαπατήσουν τον απληροφόρητο. Την ίδια στιγμή, που ένα καλοπληρωμένο οικονομικό teem, βρίσκονταν μόνιμα και δίπλα στον πολιτικό κήρυκα των εξαγγελιών και γνώριζε τους δανειστές και το αδιέξοδό τους. Ούτε άκουγαν τους νομπελίστες με τις αποτρεπτικές γνωματεύσεις τους, για το προεκλογικό πρόγραμμα της 20-9-2015 που στη σελίδα 51 αναγράφονταν παροχές που δεν δόθηκαν, και αρκετές υποσχέσεις. Αυτή η αναφορά γίνεται για όσους οχυρώνονται πίσω από την δεύτερη Λαϊκή εντολή και ότι πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή για την παραμονή της κυβέρνησης στην εξουσία και τις πρωθυπουργικές φιλοδοξίες. Κάτι που συνδέεται άμεσα με την προδοσία του 62% του δημοψηφίσματος και αποδείχτηκε μετά την «πόρτα» που είδε ο ΣΥΡΙΖΑ από την «Δημοκρατική Αριστερά» για συνεργασία. Με ζημιά απέναντι στην συνέπεια, που ευτυχώς αυτή αντιστέκεται και υπάρχει.
Και η προσπάθεια του αδιεξόδου να συνεχίζεται, με τους 153 κυβερνητικούς βουλευτές να είναι σκληροί και αμετάθετοι, αισιόδοξοι, παρασιτικοί, ευτυχισμένοι και οι πιο λαϊκά αποδοκιμασμένοι. Με προσωπικές υποσχέσεις ότι θα καταψηφίσουν ότι θα μας βλάψει, αλλά με «πόνο ψυχής» και με «αφόρητη λύπη», αδιάβαστοι να ψηφίζουν ότι τους φέρνουν, παίζοντας θέατρο, που η απάντηση δίνεται πιο κάτω.
-Γιατί αν γίνουν εκλογές που οι ίδιοι τις προκάλεσαν, δεν θα επανεκλεγούν όλοι και ποιος ξέρει ποιοι.
-Γιατί οι εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015 λόγω της συντόμευσή τους από το σύνταγμα, έγιναν με λίστα για την επιλογή των υποψηφίων, χωρίς αλφαβητική σειρά και χωρίς σταυρό προτίμησης. Επιλέχθηκαν δηλαδή από την νομενκλατούρα του κυβερνητικού κόμματος να εκλεγούν οι πρώτοι υποψήφιοι σε κάθε ψηφοδέλτιο ευκολότερα από άλλοτε, με κριτήριο την εμπιστοσύνη που τους έχουν και μετά την αποπομπή της ΛΑΕ από τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή αρνήθηκε να ψηφίσει μνημόνια. Την απέκτησαν όμως μετά τις εκλογές την πλειοψηφία αυτή για το 3ο μνημόνιο με 222 βουλευτές απ’ τα μνημονιακά κόμματα, για την παραμονή μας στο ευρώ.
-Γιατί στη χώρα μας, οι δημόσιοι λειτουργοί, ότι και να ψηφίσουν, ή για τις πράξεις τους ενοχοποιηθούν, δεν τιμωρούνται, απαλλάσσονται και κυκλοφορούν ελεύθεροι, χωρίς ήθος και ίχνος αυτοκριτικής.
Σήμερα, μετά την λεηλασία μας, συμφωνήθηκε λιτότητα μέχρι το 2060 από το πλεόνασμα 2% και από το 3,5% μέχρι το 2022. Ποσοστά που δεν επιβλήθηκαν ποτέ σε χώρα μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Αισιοδοξούν για το ματωμένο πλεόνασμα 4,2%, τους εξωδικαστικούς συμβιβασμούς κλπ και προτείνουν για αποπροσανατολισμό, ερωτηματολόγιο στους πολίτες, για την τροποποίηση του συντάγματος με βάρος στα καθήκοντα που Προέδρου της Δημοκρατίας. Την ίδια στιγμή που το 36% των ελλήνων βρίσκεται κάτω από το όριο φτώχιας[ΕΛΣΤΑΤ] το δημόσιο έσοδο το χειρίζονται οι ξένοι, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί 1ης κατοικίας επανέρχονται και η επιτροπεία εξαναγκάζει τους Έλληνες να μην αισθάνονται ασφαλείς και ελεύθεροι. Με το παράνομο και επονείδιστο χρέος να αυξάνεται, με πολλούς ελεύθερους υπόλογους από το παρελθόν. Που αν δεν διαγραφεί, ούτε αποπληρώνεται, ούτε με προσιτό επιτόκιο αντιμετωπίζεται, ούτε με παρατάσεις ξεπερνιέται, αφού θα το βρουν τα δισέγγονά μας. Με την ανεργία πρώτο πρόβλημα, αλλά να την επιδεινώνουν οι απολύσεις των συμβασιούχων και στο ποσοστό της, να μην υπολογίζεται το ότι μια θέση μοιράζεται σε πολλές, ούτε οι 600 χιλ. φυγάδες στο εξωτερικό το καλύτερο δυναμικό της χώρας μας. Μαζί με το ερώτημα: Ποιος είναι πιο τυχερός; Ο άνεργος, ή αυτός που εργάζεται και δεν πληρώνεται;
Με τις πολυαναμενόμενες επενδύσεις που δεν γίνονται [η εκπόρνευση του δημόσιου πλούτου για 99 χρόνια δεν είναι επένδυση] όχι από την γραφειοκρατία και την υψηλή φορολογία, αλλά γιατί το75% της παραγωγής της θα πρέπει να καταναλωθεί εγχώρια. Αλλά από ποιους και με τι εισόδημα θα γίνει αυτό;
Με τους δανειστές, την Ε.Κ.Τ., την Τ.τ.Ε. και τις συστημικές τράπεζες να έχουν κλειστές τις βάνες χρηματοδότησης, να εκβιάζουν για περισσότερα λουκέτα, προγράμματα λιτότητας και ανεργία, αφού λόγω ευρώ έχει απαγορευτεί η ρευστότητα και το εκδοτικό μας δικαίωμα, επιβάλλοντας έτσι τη θέση τους οι τραπεζίτες της Βασιλείας της Ελβετίας, με το αβανταδόρικο και κερδοσκοπικό αυτό εργαλείο. Με την συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΓΣΣΕ να οργανώνει ημερίδα για την οικονομία και με εισηγητές τους: Τσακαλώτο, Στουρνάρα κλπ και να την αναβάλλει λόγω ξεσηκωμού του κόσμου. Και να αδημονούν κάποιοι, να έρθουν οι προηγούμενοι να συνεχίσουν το έργο που δεν πρόλαβαν τότε να τελειώσουν, γιατί πιστεύουν, ότι τα ξένα αφεντικά μας θα μας φερθούν τότε καλύτερα. Με μια αόριστη προβολή στη διόρθωση των οικονομικών, χωρίς την άδεια των δανειστών. Και τα προβλήματα αφού ήρθαν για να μείνουν, ισχύει το: Φύγετε εσείς να συνεχίσουμε εμείς το βασανισμό του κόσμου. Για να ξοφλάμε δανειζόμενοι μόνο τους τόκους και οι ξένοι όταν δηλώνουν ότι η Ελλάδα πάει πολύ καλά, να το εννοούν μόνο για τον εαυτό τους.
Νυν και τέως κυβερνώντες, προσκυνημένοι κατά τον Γέρο του Μοριά, δεν ανήκουν στις γενιές της άρνησης που έχει ανάγκη η εποχή και ο τόπος μας. Δεν έχουν σχέση με εκείνους που ιστορικά τα έβαλαν με όσους επιχείρησαν να βλάψουν το Λαό μας. Και ενώ αντιστάθηκαν τότε, τον κράτησαν ζωντανό, υπερήφανο και όρθιο απέναντι στη σκλαβιά, στη κατοχή και στην επιτροπεία. Οι δε ηγεσίες σήμερα, αποδείχτηκαν χρήσιμες μόνο για τον εαυτό τους. Δεν ταιριάζουν στο Λαό μας αφού τον προδίδουν, τον ταπεινώνουν τον φτωχαίνουν και τον αγανακτούν. Και αν μας έλλειπαν, δεν θα θρηνούσαμε σήμερα το χάλι αυτό στη χώρα μας.
*Ο Βασίλης Δαμιανός είναι Μέλος της διοίκησης της ΠΟΣ-ΔΕΗ
