Οι επικοινωνιακοί πόλεμοι αποτελούν το χαρακτηριστικό γνώρισμα του 21ου αιώνα -και τα μέσα ενημέρωσης έχουν εξελιχθεί σε όπλα πολύ αποτελεσματικότερα από τα πυρηνικά, αφού η δική τους εμβέλεια περιλαμβάνει το σύνολο του πλανήτη.
Αυτό υποστήριξε την Τρίτη ο αυταρχικός πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο – και τα όσα ενδιαμέσως εκτυλίχθηκαν ως προς την συριακή κρίση μοιάζουν να τον επιβεβαιώνουν, αφού ζητήματα ζωής και θανάτου αποτέλεσαν αντικείμενο αυτού που η Μόσχα αποκάλεσε χλευαστικά “διπλωματία του Twitter”.
Οι διαδοχικές αναρτήσεις του Αμερικανού προέδρου την Τετάρτη στο αγαπημένο του μέσο κοινωνικής δικτύωσης είναι αποκαλυπτικές. Ο Ντόναλντ Τραμπ αρχικά προειδοποίησε τη Ρωσία να ετοιμάζεται για τα “έξυπνα” πλήγματα που προετοιμάζουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στη Συρία, ενώ σε επόμενη ανάρτησή του μισή ώρα αργότερα αναρωτήθηκε γιατί να έχουν φτάσει οι αμερικανορωσικές σχέσεις στο χειρότερο σημείο όλων των εποχών, συμπεριλαμβανομένης της περιόδου του Ψυχρού Πολέμου, και να μην μπορούν οι δύο πλευρές να συνεργασθούν λ.χ. για την ανόρθωση της ρωσικής οικονομίας ή τον έλεγχο της κούρσας των εξοπλισμών. Τέλος, σε επόμενη ανάρτησή του κατηγόρησε ως υπεύθυνους της κρίσης στις ρωσοαμερικανικές σχέσεις τους Δημοκρατικούς του αντιπάλους που προώθησαν την “ψευδή και διεφθαρμένη” έρευνα του Russiagate.
Πρόκειται για εικόνα τρικυμίας εν κρανίω – που ερμηνεύεται εν μέρει αν αναλογισθεί κανείς ότι ο Τραμπ έχει αυτοπαγιδευτεί στην λογική της περσινής του απόφασης να εξαπολύσει πλήγματα εναντίον της συριακής αεροπορικής βάσης Σαϊράτ μετά από επίθεση με χημικά όπλα που είχε και τότε καταγγελθεί από πλευράς των αντκαθεστωτικών ανταρτών. Η δυναμική των πραγμάτων του επιβάλλει αυτή τη φορά να επιλέξει μια απάντηση λιγότερο συμβολική: ωστόσο, δεν υπάρχει κάποια ευρύτερη στρατηγική στην οποία αυτή να μπορεί να εγγραφεί – εξ ού και οι δισταγμοί που φέρεται να εκφράζει η ηγεσία του Πενταγώνου, αρχής γενομένης από τον Τζέιμς Μάτις. Η νίκη του Άσαντ στον πόλεμο της Συρίας δεν μπορεί να αντιστραφεί παρά μόνο με μεγάλη χερσαία εμπλοκή, την οποία οι ΗΠΑ δεν συζητούν.
Επιπλέον η Ρωσία δεν δείχνει, μετά από τόση επένδυση στην στρατιωτική της προσπάθεια στην περιοχή, καμία διάθεση να εγκαταλείψει τους περιφερειακούς της συμμάχους. Όπως δήλωσε (και μάλιστα στον τηλεοπτικό σταθμό της Χεζμπολλάχ) ο Ρώσος πρεσβευτής στο Λίβανο, επαναλαμβάνοντας παλαιότερη προειδοποίηση του αρχηγού του ρωσικού γενικού επιτελείου, οι αμερικανικοί πύραυλοι που τυχόν θα εκτοξευθούν εναντίον κυβερνητικών κτηρίων της Συρίας ή θέσεων όπου βρίσκονται Ρώσοι στρατιωτικοί θα ανασχεθούν και τα πλοία προέλευσής τους θα αποτελέσουν επίσης στόχο. Παράλληλα, ο ειδικός απεσταλμένος του Πούτιν για τη Ρωσία Αλεξάντερ Λαβρέντιεφ πραγματοποίησε μη προγραμματισμένη συνάντηση στην Τεχεράνη με τον επικεφαλής του ιρανικού συμβουλίου εθνικής ασφαλείας, ναύαρχο Αλί Σαμχανί.
Προφανώς η αμερικανική κίνηση περιστρέφεται κυρίως γύρω από την προσπάθεια να διασπαστεί η τριμερής συνεργασία Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν. Και σε ό,τι αφορά την Τουρκία αυτό φαίνεται να προχωρά, εφόσον η καταγγελλόμενη επίθεση με χημικά όπλα στη Ντούμα έφερε και πάλι στην επιφάνεια την τουρκική θέση ότι ο Άσαντ πρέπει να απομακρυνθεί – και, παρεμπιπτόντως, ότι μέχρι να συμβεί αυτό το Αφρίν δεν μπορεί να επιστρέψει στην συριακή δικαιοδοσία. Πάντως, οι ρωσοτουρκικές επαφές δεν έχουν διακοπεί, ενώ ο Τούρκος υπουργός Άμυνας, εκφράζοντας φόβους για τις περιφερειακές επιπτώσεις τυχόν ανάφλεξης, κάλεσε τόσο τις ΗΠΑ όσο και τη Ρωσία να δείξουν αυτοσυγκράτηση.
Η απειλητική ανάρτηση του Ντόναλντ Τραμπ μοιάζει να έχει προκληθεί από τις δηλώσεις του Ρώσου πρεσβευτή στον Λίβανο και να αποτελεί ταυτόχρονα μια έμμεση πρόταση προς τη Μόσχα να αναδιπλώσει καταλλήλως τις δυνάμεις της στη Συρία, ώστε να διευκολύνει μιαν αμερικανική επίδειξη γοήτρου, χωρίς να διακυβευθεί ευρύτερη σύγκρουση.
Ο ίδιος ο Πούτιν επέλεξε εμφάνιση “ήρεμης δύναμης”, αξιοποιώντας τελετή διαπίστευσης ξένων πρεσβευτών για να δηλώσει ότι προσδοκά επικράτηση της “κοινής λογικής”. Η θέση του ωστόσο περιπλέκεται από το ότι θα πρέπει ο ίδιος να προσφέρει στην αμερικανική πλευρά μια διέξοδο που να διασώζει το γόητρό της. Άλλωστε και ο Τζέιμς Μάτις, αναζητώντας πιθανότατα και αυτός την “έξοδο”, δήλωσε με νόημα ότι τα ευρήματα σε σχέση με την καταγγελλόμενη χημική επίθεση στη Ντούμα δεν έχουν ακόμη αξιολογηθεί.
Η ρωσική πλευρά θα πρέπει να λάβει υπόψη της και τους περιφερειακούς συμμάχους των ΗΠΑ που πιέζουν προς μια αναζωπύρωση της σύγκρουσης. Διόλου τυχαία ο μόνος ξένος ηγέτης με τον οποίο μίλησε αυτά τα 24ωρα ο Πούτιν, για να του συστήσει να κρατηθεί εκτός Συρίας, ήταν ο ισραηλινός πρωθυπουργός Βενιαμίν Νετανιάχου. Παρότι οι ρωσο-ισραηλινές σχέσεις περιγράφονται ως θερμές, είναι βέβαιο ότι το εβραϊκό κράτος δεν πρόκειται να συγχωρήσει τον Πούτιν για το ότι ανέλαβε τη διάσωση ενός καθεστώτος που έφερε τους Ιρανούς φρουρούς της Επανάστασης μέχρι τα βόρεια σύνορα του Ισραήλ. Μένει να φανεί, από την άλλη πλευρά, αν και ο Πούτιν ενδεχομένως επιλέγει, μετά την τελευταία ισραηλινή επιδρομή εναντίον συριακής βάσης, να εγκαταλείψει την πολιτική της μη ανάμιξης στις συρο-ισραηλινές εμπλοκές.
Πηγή: capital,gr
