Βγήκε, ή σχεδόν βγήκε, ή βγαίνει σε λίγο. Και καλώς βγαίνει λένε οι μεν, κακώς οι δε. Αλλά εκεί είναι το ζήτημα; Μήπως, έστω και τώρα, να δούμε ότι δεν μπορεί ένα ολόκληρο σύστημα να “αθωώνεται” δείχνοντας σαν μόνο ένοχο τον Τσοχατζόπουλο;
Τελικά, μετά από την 5η αίτηση αναστολής της ποινής του και με αυστηρούς περιοριστικούς όρους, ο Άκης Τσοχατζόπουλος, που έφτασε αισίως τα 78 χρόνια, δεν πρόκειται να επιστρέψει στο κελί της φυλακής.
Παρ’ ότι οριακή η απόφαση, δεν φαίνεται να σκοντάφτει στο περί δικαίου αίσθημα, καθώς χρειάζεται αρκετός αγοραίος λαϊκισμός για να εξοβελιστούν από την συζήτηση τόσο τα προβλήματα υγείας του πρώην πολιτικού όσο και το γεγονός ότι είναι υπερήλικος.
Αυτό που δεν εμπεριέχεται στην απόφαση, καθώς δεν ήταν της αρμοδιότητας του δικαστηρίου, και σκοντάφτει όντως στο περί δικαίου αίσθημα της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών, είναι ότι από ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα που έστησε ποικιλοτρόπως ένα τεράστιο πάρτι διαφθοράς, με τα εκατομμύρια των εξοπλιστικών, των χρηματιστηριακών, των κατασκευαστικών, των ιατρικών, αλλά και της διαχείρισης των ευρωπρογραμμάτων, να πέφτουν σαν το χαλάζι, βρέθηκε -τελικά- να πληρώνει την νύφη μόνο ο Άκης.
Ναι. Να την πληρώσει την νύφη ο Άκης. Και το σπίτι της μόστρας, και την μόστρα του γάμου, και το χρυσοφόρο real estate δώθε κείθε, και τις επιχειρηματικές δραστηριότητες με φίλους και λοιπούς συγγενείς και τους λογαριασμούς που ανοιγόκλειναν, μπουκώνοντας πολλούς και διαφόρους. Αλλά να μην την πληρώσει μόνο ο Άκης.
Γιατί κανείς δεν είπε ότι το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου ήταν ο Άκης, ή έστω μόνο ο Άκης. Γιατί κανείς δεν θεώρησε ότι τα παιχνίδια που παίχτηκαν με τα εξοπλιστικά άρχιζαν και τελείωναν με τον Άκη. Γιατί κανείς δεν μπορεί να δεχτεί ότι όλες οι βαλίτσες που έμπαιναν στα κομματικά γραφεία, είτε του ΠΑΣΟΚ είτε άλλα, κατέληγαν όλες στα χέρια του Άκη ή έστω, μόνο του Άκη.
Γιατί κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι όλες οι μίζες που χόρευαν σε αεροπλάνα, τανκς, βαπόρια και υποβρύχια, αυτά που πότε έγερναν δώθε και πότε κείθε, αλλά και οι άλλες μίζες, σε ναυπηγεία και εργοστάσια, σε λεωφορεία και νταλίκες, σε ξενοδοχεία και διαγνωστικά κέντρα και κλινικές, το μαύρο χρήμα που έρεε σε μοναστήρια και λίμνες, σε βουνά και παραλίες, σε ραντάρ, ασυρμάτους και συστήματα ασφαλείας Ολυμπιακών Αγώνων, όλα αυτά που έγιναν χρόνια και χρόνια και όχι μόνο μια πενταετία που ήταν υπουργός Εθνικής Άμυνας ο Άκης Τσοχατζόπουλος, μπορεί να τα χρεωθεί όλα μονάχα ένας, αυτός!
Με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατόν ένα όλοκληρο σύστημα που οι παθογένειές του βγήκαν στο φως και η μπόχα μάς έπνιξε, που η διαπλοκή του ανέδειξε φελλούς, άλλαξε πολιτικές, έκρυψε αλήθειες και αθώωσε ενόχους, να κρύβεται διαχρονικά πίσω από ένα και μόνο πρόσωπο, όσο ένοχο κι αν είναι αυτό.
Ναι, ο Άκης ήταν εκεί, πιάστηκε με τις γίδες στον ώμο και κρίθηκε ένοχος. Οι άλλοι όμως πού είναι; Γιατί ακόμα ψάχνουμε ολόκληρα… κοπάδια που χάσαμε τότε και τα ακριβοπληρώσαμε. Πού είναι -έστω- η ουσιαστική πολιτική αυτοκριτική και η θεσμική θωράκιση ότι όλα αυτά δεν πρόκειται να ξανασυμβούν;
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
Αυτό που δεν εμπεριέχεται στην απόφαση, καθώς δεν ήταν της αρμοδιότητας του δικαστηρίου, και σκοντάφτει όντως στο περί δικαίου αίσθημα της μεγάλης πλειονότητας των πολιτών, είναι ότι από ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα που έστησε ποικιλοτρόπως ένα τεράστιο πάρτι διαφθοράς, με τα εκατομμύρια των εξοπλιστικών, των χρηματιστηριακών, των κατασκευαστικών, των ιατρικών, αλλά και της διαχείρισης των ευρωπρογραμμάτων, να πέφτουν σαν το χαλάζι, βρέθηκε -τελικά- να πληρώνει την νύφη μόνο ο Άκης.
Ναι. Να την πληρώσει την νύφη ο Άκης. Και το σπίτι της μόστρας, και την μόστρα του γάμου, και το χρυσοφόρο real estate δώθε κείθε, και τις επιχειρηματικές δραστηριότητες με φίλους και λοιπούς συγγενείς και τους λογαριασμούς που ανοιγόκλειναν, μπουκώνοντας πολλούς και διαφόρους. Αλλά να μην την πληρώσει μόνο ο Άκης.
Γιατί κανείς δεν είπε ότι το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου ήταν ο Άκης, ή έστω μόνο ο Άκης. Γιατί κανείς δεν θεώρησε ότι τα παιχνίδια που παίχτηκαν με τα εξοπλιστικά άρχιζαν και τελείωναν με τον Άκη. Γιατί κανείς δεν μπορεί να δεχτεί ότι όλες οι βαλίτσες που έμπαιναν στα κομματικά γραφεία, είτε του ΠΑΣΟΚ είτε άλλα, κατέληγαν όλες στα χέρια του Άκη ή έστω, μόνο του Άκη.
Γιατί κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι όλες οι μίζες που χόρευαν σε αεροπλάνα, τανκς, βαπόρια και υποβρύχια, αυτά που πότε έγερναν δώθε και πότε κείθε, αλλά και οι άλλες μίζες, σε ναυπηγεία και εργοστάσια, σε λεωφορεία και νταλίκες, σε ξενοδοχεία και διαγνωστικά κέντρα και κλινικές, το μαύρο χρήμα που έρεε σε μοναστήρια και λίμνες, σε βουνά και παραλίες, σε ραντάρ, ασυρμάτους και συστήματα ασφαλείας Ολυμπιακών Αγώνων, όλα αυτά που έγιναν χρόνια και χρόνια και όχι μόνο μια πενταετία που ήταν υπουργός Εθνικής Άμυνας ο Άκης Τσοχατζόπουλος, μπορεί να τα χρεωθεί όλα μονάχα ένας, αυτός!
Με άλλα λόγια, δεν είναι δυνατόν ένα όλοκληρο σύστημα που οι παθογένειές του βγήκαν στο φως και η μπόχα μάς έπνιξε, που η διαπλοκή του ανέδειξε φελλούς, άλλαξε πολιτικές, έκρυψε αλήθειες και αθώωσε ενόχους, να κρύβεται διαχρονικά πίσω από ένα και μόνο πρόσωπο, όσο ένοχο κι αν είναι αυτό.
Ναι, ο Άκης ήταν εκεί, πιάστηκε με τις γίδες στον ώμο και κρίθηκε ένοχος. Οι άλλοι όμως πού είναι; Γιατί ακόμα ψάχνουμε ολόκληρα… κοπάδια που χάσαμε τότε και τα ακριβοπληρώσαμε. Πού είναι -έστω- η ουσιαστική πολιτική αυτοκριτική και η θεσμική θωράκιση ότι όλα αυτά δεν πρόκειται να ξανασυμβούν;
*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος, είναι δημοσιογράφος.
**Πηγή: news247.gr
