Επικοινωνιακά …ψίχουλα
«Θεωρούμε πράξη ντροπής, πράξη καταισχύνης, πράξη ταπείνωσης του κάθε πολίτη αυτής της χώρας από τη μια να του αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι και από την άλλη να του πετούν κάποια ψίχουλα, για να τον εξαγοράσουν όπως φαντάζονται ότι θα κάνουν. Να εξαγοράσουν τη στήριξη στην ίδια πολιτική που έκλεψε το ψωμί από το τραπέζι κι έχει σκοπό αν τους αφήσουμε να κλέψει όχι μόνο το ψωμί αλλά και το ίδιο το τραπέζι και τις καρέκλες και το σπίτι να αρπάξει. Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος πολιτικός ξεπεσμός τότε νομίζω ότι οι λέξεις έχουν αρχίσει να χάνουν το νόημά τους. Πρόκειται για μια πράξη βαθιά ταπεινωτική, ανήθικη (…)»[Τσίπρας, Μάρτιο ΄14 στα Γιαννενα, για την «φιλανθρωπία» Σαμαρά].
Είναι εκπληκτικός ο τρόπος που επιστρέφουν, σαν μπούμεραγκ, τα λόγια που εκστόμισε ο Τσίπρας, για να κρίνει τις πολιτικές των προηγούμενων πρωθυπουργών, όταν είναι υποχρεωμένος από τις επιλογές του να ακολουθεί τις ίδιες πολιτικές.
Ο πρωθυπουργός εξάγγειλε τα ψίχουλα-βοήθημα στους συνταξιούχους λίγες μέρες πρίν τις γιορτές. Μια κίνηση με προφανείς στόχους και πολλαπλές επικοινωνιακές σκοπιμότητες:
-Θέλει να επαναφέρει με ενα τρόπο το προεκλογικό αφήγημα, των εκλογών του Σεπτέμβρη 15, περί παράλληλου προγράμματος, το οποίο τώρα έχει την δυνατότητα, έστω με δυσκολίες, και σιγα-σιγά, να το υλοποιεί.
-Παρά την παράδοση του τον Ιούλιο του ΄15 και την «επιβολή» του 3ου μνημονίου που θίγει την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, θέλει να δείξει ότι δέν έχει χάσει η κυβέρνηση την κοινωνική της ευαισθησία.
-Επιδιώκει επικοινωνιακά να δείξει ότι ακόμα μάχεται, παρά το γεγονός ότι υπογράφει τα πάντα που απαιτούν οι δανειστές.
-Αναζητά τρόπο να «πιέσει» τους δανειστές για λίγο «αέρα» από την ασφυκτική κοινωνική πίεση, την πολιτική και δημοσκοπική κατάρρευση, αφήνοντας ανοικτό και το ενδεχόμενο των εκλογών.
Γιατί όμως η κυβέρνηση διάλεξε τους συνταξιούχους για να δείξει την «κοινωνική της ευαισθησία» και δέν διάλεξε μια άλλη κοινωνική ομάδα που πλήττεται επίσης από τις μνημονιακές πολιτικές: Γιατί π.χ. Δέν διάλεξε τους άνεργους και ιδιαίτερα τους μακροχρόνια που δέν έχουν κανένα εισόδημα; Γιατί δέν επέλεξε να μοιράσει το «ματωμένο πλεόνασμα» με τέτοιο τρόπο που να «ικανοποιήσει» μεγαλύτερο αριθμό «τυχερών»;
Είναι φανερό ότι η κοινωνική αντίδραση, έστω και αν ακόμα δεν έχει την ένταση που απαιτείται, οπως επίσης και η πολιτική κατάρρευση, ασκούν μεγάλη πίεση στην κυβέρνηση. Βρίσκεται παγιδευμένη ανάμεσα στις υποχρεώσεις που απορρέουν από την αποδοχή και υλοποίηση των μνημονίων και, από την άλλη, στην ανάγκη να διατηρήσει κάποια επαφή με τα κοινωνικά εκείνα στρώματα που την ανέδειξαν στην κυβέρνηση. Αυτό όμως γίνεται με ενα τρόπο καθαρά επικοινωνιακό που η μια της επιλογή αναιρείται από την άλλη.
Η κυβέρνηση πιθανώς να εκτιμά ότι οι συνταξιούχοι είναι πιό «συντηρητικοί» με την έννοια ότι επιζητούν την σιγουριά και την ασφάλεια, ότι μπορεί να αισθάνονται «ικανοποιημένοι» έστω και με τα λιγώτερα, αρκεί να είναι σίγουρα, ότι μπορεί να έχουν γίνει μεγάλες μειώσεις στις συντάξεις, έχει περικοπεί το ΕΚΑΣ, αλλά, η κυβέρνηση κάνει μεγάλες προσπάθειες να αναπληρώσει έστω και ένα μέρος από τις απώλειες,οτι αυτό μπορεί να επιφέρει κάποια πολιτικά οφέλη. Στον άνεργο και ιδιαίτερα μακροχρόνια άνεργο τι μπορεί να του προσφέρει ένα εφ΄άπαξ βοήθημα: Πιθανώς μια προσωρινή ανακούφιση και μετά τι; Μήπως υπάρχει στον ορίζοντα η πιθανότητα να σταματήσει να είναι άνεργος; Άρα πολιτικά μή προνομιούχα, για την κυβέρνηση, κοινωνική κατηγορία. Το πολύ πολύ κανένα προγραμματάκι τρίμηνο, τετράμηνο, εφ΄όσον υπάρχει και το ανάλογο κυβερνητικό κονέ.
Αυτό όμως που σίγουρα πιέζει την κυβέρνηση είναι το γεγονός ότι, παραδόξως για το λαϊκό και εργατικό κίνημα, οι συνταξιούχοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη «πρωτοπορία» του αγώνα για την αντιμετώπιση των μνημονιακών πολιτικών. Οι τελευταίες κινητοποιήσεις μετά την περικοπή των επικουρικών συντάξεων, ήταν πολύ μαζικές και δυναμικές, ανέβασαν το θερμόμετρο των αντιδράσεων και οι αντιδράσεις της κυβέρνησης [ψέκασμα έξω από του Μαξίμου] πείσμωσαν τους συνταξιούχους. Το θετικό στοιχείο αυτών των κινητοποιήσεων ήταν ο ενωτικός τους χαρακτήρας και η απεύθυνση τους στο σύνολο των συνταξιούχων. Αν λάβουμε υπ’ όψην και τις τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις, που παρά τις διαφορετικές ημερομηνίες και την έλλειψη συντονισμού εργαζόμενων και συνταξιούχων, έδειξαν ότι κάτι αρχίζει και πάλι να κινείται στην Ελληνική κοινωνία και ασκεί σημαντική πολιτική πίεση στην κυβέρνηση.
Όσο δεν πρέπει να υποτιμάμε την προσωρινή ανακουφιση που προσφέρει αυτό το βοήθημα, ιδιαίτερα μπροστά τις γιορτές, άλλο τόσο δέν πρέπει να υπερβάλλουμε για τα πολιτικά αποτελέσματα αυτής της κίνησης. Οι συνταξιούχοι ξέρουν και δέν ξεγιελιούνται για την στόχευση αυτής της εξαγγελίας. Ξέρουν ότι αυτό που θα πάρουν τώρα θα το δώσουν τετραπλάσιο πίσω. Ξέρουν ότι σκοπός είναι η άμβλυση των κοινωνικών αντιδράσεων για να περάσουν τα μέτρα που προσυπέγραψε η κυβέρνηση στο τελευταίο eurogroup. Ξέρουν επίσης ότι στο βάθος-βάθος υπάρχει και η αντιδραστική στόχευση για όξυνση αντιθέσεων μεταξύ πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων. Όμως ξέρουν ότι αυτό που θα πάρουν, αν το πάρουν και όσοι το πάρουν, είναι το ίδιο τους το αίμα που δημιούργησε τα περίφημα πλεονάσματα. Και αυτό το αίμα θα το πάρουν πίσω, έστω και έτσι, και θα «επιβραβεύσουν» ανάλογα το «χορηγό» του.
Την απάντηση θα την παρουν στις 15 Δεκέμβρη στα Προπύλαια στις 5μμ στο μεγάλο Πανελλαδικό συλλαλητήριο των συνταξιουχικών οργανώσεων. Γιατί θα είναι όλοι εκεί να δώσουν την απάντηση στα ψίχουλα όπως έδωσαν την απάντηση στις συμπονιάρικες επιστολές του Κατρούγκαλου.Γιατί γνωρίζουν ότι κανένας αγώνας δέν πάει χαμένος. Αυτό που μένει είναι η κατανόηση ότι για να ξεφύγουμε από τη μέγγενη των μνημονίων, για να δούμε τις συντάξεις μας να αποκαθίστανται, για να σώσουμε τα ασφαλιστικά ταμεία, για να ανατρέψουμε τα μνημόνια τελικά, πρέπει να αλλάξουμε ρότα. Να βγούμε έξω από το ασφυκτικό πλαίσιο της ευρωζώνης και του ευρώ. Να διαλέξουμε το δρόμο της παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα μειώσει την ανεργία και θα φέρει έσοδα στα ταμεία. Που θα διαγράφει το χρέος που έχει γίνει θηλιά στο λαιμό τους λαού μας.Που θα εθνικοποιεί τις τράπεζες-δυνάστες της χώρας. Γιατί για να έχουμε διαφορετικό αποτέλεσμα πρέπει να κάνουμε άλλα πράγματα.
*O Παπαδέας Χρήστος είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑ.Ε.
