Ένα βασικό συστατικό που οφείλουν να κοιτούν τόσο οι επιχειρήσεις, όσο και οι ασκούντες δημοσιονομική πολιτική, είναι ο ρυθμός των αποσβέσεων στην πραγματική οικονομία
Είναι γεγονός πως η ελληνική οικονομία όπως και κάθε οικονομία, για να ανακάμψει, αλλά και να διατηρηθεί σε ένα επίπεδο ευημερίας που της επιτρέπει να έχει πλεονάσματα, χρειάζεται επενδύσεις. Εδώ όμως συνήθως υπάρχει μία παρεξήγηση, καθώς αφενός οι επενδύσεις δεν αυξάνονται από μόνες τους και αφετέρου μία οικονομία οφείλει να δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες ώστε να είναι αυτοτροφοδοτούμενες.
Τί σημαίνει όμως αυτός ο όρος πρακτικά; Σημαίνει ότι απαιτείται μεταξύ άλλων, έμφαση μέσω του αναπτυξιακού νόμου, αλλά και από μία σειρά χρηματοδοτικών εργαλείων μέσα από το τραπεζικό σύστημα, έμφαση στην μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, που αποτελεί ουσιαστικά πάνω από το 80% του δυναμικού των επιχειρήσεων στην χώρα μας, στηρίζοντας τα φορολογικά έσοδα και κατ’επέκταση τα όποια πρωτογενή πλεονάσματα καταγράφονται δημοσιονομικά.
Παράλληλα βέβαια, η αύξηση των άμεσων ξένων επενδύσεων είναι καταλυτική, καθώς θα προκαλέσει ένα ντόμινο εξελίξεων, ώστε μέσα από μεγάλα έργα υποδομής αλλά και συνέργειες με εγχώριες επιχειρήσεις, η ελληνική οικονομία να βελτιώσει τόσο την ανταγωνιστικότητά της, όσο και την εξωστρέφεια μέσω των εξαγωγών.
Ένα βασικό συστατικό που οφείλουν να κοιτούν τόσο οι επιχειρήσεις, όσο και οι ασκούντες δημοσιονομική πολιτική, είναι ο ρυθμός των αποσβέσεων στην πραγματική οικονομία. Αυτό πρακτικά σημαίνει τις ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου, οι οποίες τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα και ιδίως την τελευταία τετραετία, έγραψαν αποσβέσεις περίπου 30 δις ευρώ ετησίως, ένα ποσό πολύ μεγαλύτερο των κεφαλαίων που επενδύθηκαν, που ήταν στα 21 δις ευρώ σε ετήσια βάση, προκαλώντας έτσι έλλειμμα 9 δις ευρώ τουλάχιστον, σε όρους βιωσιμότητας.
Αν λοιπόν, ο ρυθμός εξέλιξης των αποσβέσεων, που ισοδυναμεί με την απαξίωση του κεφαλαιουχικού εξοπλισμού, είναι μεγαλύτερος από τον ρυθμό επένδυσης σε κεφάλαια σε μία επιχείρηση αλλά και σε μία οικονομία ευρύτερα, τότε η κατάσταση αυτή ορίζεται ως θνησιγενής, με αποτέλεσμα να αυξάνονται μεσοπρόθεσμα τα ελλείμματα, να προκύπτει υπέρογκος δανεισμός, δημόσιο χρέος και αδυναμία πληρωμών σε συγκεκριμένους κλάδους στην συνέχεια.
Με βάση τα παραπάνω, γίνεται σαφές πως η ελληνική οικονομία χρειάζεται καινοτόμες λύσεις, με την σωστή δόση χρηματοδότησης των επιχειρήσεων κάθε φορά, ώστε τα κεφάλαια που επενδύονται να έχουν πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα στην οικονομία, να δημιουργούν θέσεις εργασίας και να στηρίζουν περισσότερο τα φορολογικά έσοδα.
Μόνο με την ταυτόχρονη μείωση των αποσβέσεων και της αύξησης των ακαθάριστων επενδύσεων, που μέσω της τεχνολογικής εξέλιξης θ΄αυξήσει την παραγωγικότητα στον συντελεστή εργασία, μπορεί η ελληνική οικονομία να έχει ελπίδα ανάκαμψης, με αυξημένους μισθούς και σημαντικά μεγαλύτερο και ποιοτικότερο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν.
*Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός
