Το χειρότερο δυνατό σενάριο, για τη Γερμανία, υλοποιήθηκε την Τρίτη με αφορμή την πολυαναμενόμενη ομιλία της βρετανίδας πρωθυπουργού στην οποία θα περιέγραφε το σχέδιο εξόδου της Αγγλίας από την ΕΕ.
Πετώντας στο καλάθι των αχρήστων όλα τα ήπια σενάρια στα οποία ήλπιζαν οι Ευρωπαίοι, η Τερέζα Μέι, στη σημαντικότερη ομιλία που εκφώνησε μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας εξήγγειλε το πιο «σκληρό Brexit» που μπορούσαν να φανταστούν Βρυξέλλες και Βερολίνο.
Η αλήθεια είναι πώς και μόνο το γεγονός ότι το σχέδιο εξόδου εκφωνήθηκε έξι μήνες μετά το δημοψήφισμα, όταν οι Ευρωπαίοι ζητούσαν την ενεργοποίηση του άρθρου 50 την επομένη κιόλας και την επιτάχυνση όλων των διαδικασιών ώστε να μη δημιουργηθεί προηγούμενο, αποτέλεσε χαστούκι στους μηχανισμούς της ΕΕ. Έκτοτε η θέση του Λονδίνου έναντι της ΕΕ ενισχύθηκε απροσδόκητα, διαμορφώνοντας μια ετεροβαρή για τις Βρυξέλλες ισορροπία δυνάμεων, λόγω της διάψευσης όλων των αρνητικών προβλέψεων για τη βρετανική οικονομία. Μάλιστα αντί των σεναρίων αποκάλυψης, όλοι οι δείκτες (για τουρισμό, βιομηχανία, κατασκευές και υπηρεσίες) κινούνται θετικά, εξ αιτίας της υποχώρησης τη στερλίνας. Υπέρ της Μέι είναι και οι βραχυχρόνιες προβλέψεις καθώς τα μέτρα ενίσχυσης της αμερικανικής οικονομίας που θα ενεργοποιήσει τάχιστα ο Τραμπ θα ωφελήσουν άμεσα τις βρετανικές εξαγωγικές επιχειρήσεις. Όσο για τους Γερμανούς, αν κάτι κρατούν μέχρι στιγμής είναι τις απειλές του Τραμπ για εισαγωγικούς δασμούς στα αυτοκίνητα ύψους 35%. Γιατί επομένως να μην κάνει η Μέι επίδειξη δύναμης, προκρίνοντας ένα επιθετικότατο σχέδιο εξόδου, σε βαθμό βρετανικά κι ευρωπαϊκά Μέσα να αναρωτιούνται αν μπλοφάρει…
Η βρετανίδα πρωθυπουργός απορρίπτοντας τα τελεσίγραφα της Μέρκελ ότι η πρόσβαση στην εσωτερική αγορά της ΕΕ θα έχει ως αντίτιμο την πρόσβαση των μεταναστών στην Αγγλία υπό τους κανόνες της ΕΕ, εξήγγειλε έλεγχο των εισερχόμενων από την ΕΕ, με παράλληλο σεβασμό των δικαιωμάτων των πολιτών της ΕΕ. Κρατικό ρατσισμό κι αυξανόμενη ξενοφοβία εν ολίγοις ακόμη κι αν αυτό στοιχίσει την ανεμπόδιστη πρόσβαση των βρετανικών επιχειρήσεων στην ευρωπαϊκή αγορά.
Πρόκειται πιθανότατα για αναμενόμενο και προϋπολογισμένο κόστος που ωχριά μπροστά στα οφέλη που αναμένει η Αγγλία παλεύοντας χωρίς τα βαρίδια της ΕΕ στο πλαίσιο του παγκόσμιου ανταγωνισμού για τη προσέλκυση νέων επενδύσεων. Σε αυτή την κούρσα η Αγγλία θα διεκδικήσει τη θέση της μειώνοντας τη φορολογία των επιχειρήσεων, σε βαθμό οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς να προβλέπουν της μετατροπή της σε Σιγκαπούρη του Βορρά, και παραμερίζοντας κάθε άλλο εμπόδιο στην κερδοφορία τους: Είτε αφορά τους στόχους για μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίων, που αν παρέμενε στην ΕΕ έπρεπε να τους μειώσει ως το 2030 κατά 40% κάτω από τα επίπεδα του 1990, είτε αφορά τις οροφές στα μπόνους των τραπεζιτών…
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν στις 22 Ιανουαρίου 2017
