Η κατάρρευση του ελληνικού τουρισμού φέτος αλλά και σε πολύ σημαντικό βαθμό και του χρόνου, πρόκειται να λάβει μυθικές διαστάσεις με πολύ βαρύτερες και ευρύτερες παρενέργειες από όσες και οι πιο απαισιόδοξοι εκτιμούν.
Ο ελληνικός τουρισμός, βασισμένος εν πολλοίς στο μαζικό του χαρακτήρα, στις φθηνές τιμές και στην προσέλκυση τουριστών χαμηλού εισοδήματος σε οργανωμένη βάση με το γνωστό βραχιολάκι, είναι αλήθεια ότι πάντα εξυπηρετούσε κατά κύριο λόγο τις μεγάλες ξένες ταξιδιωτικές εταιρείες, το συνάλλαγμα τους σε σημαντικό βαθμό έμενε στο εξωτερικό, σημαντικά ξενοδοχειακά συγκροτήματα στη χώρα μας ανήκαν σε ξένους ομίλους, ενώ η τουρΞΕΝΟΔΟιστική δραστηριότητα δεν διέχεε την απαραίτητη ωφέλεια στις τοπικές αγορές, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα εγχώρια παραγόμενα προϊόντα.
Τώρα, μέσα στην κρίση, ο τουρισμός στη χώρα μας κινδυνεύει σε σημαντικό βαθμό από αφελληνισμό και πλήρη, σχεδόν, έλεγχο του από ξένα συμφέροντα με αιχμή τα γερμανικά.
Αυτήν την ώρα, αν και κινούνται σε ένα πρώιμο στάδιο, βρίσκονται σε εξέλιξη συζητήσεις και προτάσεις εξαγορών από ξένους πολυεθνικούς κολοσσούς και μάλλον κοψοχρονιά, τουριστικά συγκροτήματα φιλέτα σε Ρόδο, Κέρκυρα, Κρήτη και σειρά από άλλες τουριστικές περιοχές στη χώρα μας.
Στις δραστηριότητες αυτές πρωτοστατούν, κυρίως, γερμανικές αλλά και βρετανικές εταιρείες.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Γερμανία σχεδιάζει επιχειρηματική επέλαση και εξαγορές στον τουριστικό τομέα σε όλο τον Μεσογειακό χώρο και ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
Ειδικότερα, στόχος ως προς την τελευταία είναι να καταστεί η χώρα μας γερμανική τουριστική αποικία.
Η Γερμανία αυτήν την ώρα χρηματοδοτεί με πακτωλό δις που φτάνουν και ίσως να ξεπεράσουν κατά πολύ το ελληνικό πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της κρίσης τους πολυεθνικούς ταξιδιωτικούς ομίλους της και ειδικότερα τις ξενοδοχειακές της επιχειρήσεις. Για παράδειγμα ο ταξιδιωτικός γερμανικός κολοσσός TUI λαμβάνει μέχρι τώρα χρηματοδοτήσεις και εγγυήσεις δανειοδοτήσεων από το γερμανικό δημόσιο ύψους πάνω από 4 δις ευρώ και είμαστε μόνο στην αρχή. Ο πακτωλός αυτός κεφαλαίων προς τις ταξιδιωτικές και ξενοδοχειακές επιχειρήσεις της Γερμανίας, δεν αφορά μόνο την προστασία τους από την κρίση αλλά και την ανάπτυξη και αντεπίθεση τους μέσα στην κρίση και με την πάροδο αυτής, με επενδύσεις και εξαγορά ξενοδοχειακών και άλλων τουριστικών δραστηριοτήτων στο εξωτερικό με επίκεντρο την Μεσόγειο και ειδικά την Ελλάδα.
Ήδη αεροδρόμια, πολλά ξενοδοχειακά συγκροτήματα και η ροή του τουριστικού ρεύματος στη χώρα μας ελέγχονται από γερμανικά συμφέροντα.
Όσοι πιστεύουν ότι τέτοιου είδους γερμανικές δραστηριότητες στην Ελλάδα μπορεί να συνεισφέρουν θετικά στην οικονομία μας, πλανώνται πλάνην οικτρά. Η γερμανική επέλαση στην Ελλάδα θα συνοδευθεί με πλήρη απαξίωση μισθών και εργασιακών σχέσεων, με απαξίωση του περιβάλλοντος και με καταλήστευση του τουριστικού εισοδήματος και των κερδών από τον τουρισμό τα οποία θα κατευθύνονται στη μητρόπολη.
Το τραγικό είναι ότι στη χώρα μας δεν υφίσταται εθνικό σχέδιο τουριστικής ανάπτυξης ούτε εθνική τουριστική πολιτική με γνώμονα το αναπτυξιακό και κοινωνικό συμφέρον της χώρας αλλά μόνο γονυπετής παρακλήσεις για την άνευ όρων και πλαισίων επέλαση επενδυτών στη χώρα μας, λες και η ομορφιά της χώρας μας προσφέρεται αποκλειστικά για εύκολο πλιάτσικο και γρήγορη λεηλασία, πράγματα που αφήνουν ελάχιστο και μόνο προσωρινό όφελος στην Ελλάδα.
Β.Ζ