Ούτε του Δ. Τσιόδρα ήταν η ώρα ούτε του Ν. Χαρδαλιά. Είναι του πρωθυπουργού. Αυτός είναι που θα λάβει τις σωστές πολιτικές αποφάσεις για την προστασία της υγείας των πολιτών, αυτός και θα δώσει το σύνθημα της οικονομικής ανάκαμψης μετά τη σκληρή δοκιμασία του lock down.
Η επιστροφή του καθηγητή δεν έχει νόημα, όπως δεν έχει νόημα η απειλή του ομότιτλού του Ν. Σύψα για επιστροφή στην εποχή των SMS και της απαγόρευσης της κυκλοφορίας. Νόημα έχει μόνο η ενημέρωση του πρωθυπουργικού επιτελείου από την επιτροπή των λοιμωξιολόγων, ούτως ώστε να:
1. Δίνει τις κατάλληλες κατευθύνσεις.
2. Επιβάλλει στους υπουργούς του την πλήρη και αυστηρότατη εφαρμογή τους.
3. Να έχει ο ίδιος την πολιτική ευθύνη των αποφάσεων.
Η αύξηση των κρουσμάτων ξεσκεπάζει την πικρή πραγματικότητα, ότι ο ιός δεν «πεθαίνει» στην καραντίνα, παρά κουρνιάζει και στην πρώτη ευκαιρία, όταν βρίσκει τον κατάλληλο ανθρώπινο οργανισμό για επώαση, εξαπλώνεται. Ο ιός θα «στριμωχτεί», μόλις οι επιστήμονες βρουν πρώτα το φάρμακο για την αντιμετώπισή του και ακολούθως (και μετά από πολλές-πολλές εργαστηριακές μελέτες) το εμβόλιο, του οποίου η χρήση θα πρέπει να παραμείνει προαιρετική. Ταυτοχρόνως απολύτως απαραίτητη είναι η ενημέρωση των πολιτών για τις παρενέργειες των όποιων σκευασμάτων γύρω από την αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος, ώστε να μπορούν μόνοι τους να αποφασίζουν για τη χρήση τους, κυρίως του εμβολίου. Γιατί; Διότι σε πολλές περιπτώσεις κατά το παρελθόν καταγράφηκαν σοβαρές παρενέργειες σε πολλούς ανθρώπινους οργανισμούς, οι οποίες άφησαν μόνιμες και ανήκεστες βλάβες.
Πολύτιμα συμπεράσματα έπρεπε να έχει συσσωρεύσει η εμπειρία των προηγούμενων έξι μηνών πανδημίας και να έχει προσαρμοστεί ο κρατικός μηχανισμός για την εφαρμογή κατάλληλων μέτρων. Ο εγκλεισμός στο σπίτι εκατομμυρίων ανθρώπων ενδεχομένως ήταν απαραίτητος, λόγω αιφνιδιασμού, τις πρώτες μέρες εμφάνισης του ιού. Τράβηξε όμως για μεγάλο χρονικό διάστημα το μέτρο και, το χειρότερο, δεν μελετήθηκε ο τρόπος επιστροφής της κοινωνίας στις παραγωγικές δραστηριότητές της.
«Το ίδιο συμβαίνει κι αλλού, σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα τα πράγματα είναι χειρότερα», διατείνονται κυβερνητικά στελέχη. Μισή αλήθεια, διότι παντού αναζητούν τρόπους λειτουργίας της κοινωνίας κι όχι αδράνειας. Και εν πάση περιπτώσει, το κύριο ερώτημα είναι ένα: όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν «έδειξε» το σύστημα υγείας πώς πρέπει να λειτουργεί, από το σημείο της πρόληψης μέχρι του σημείου της περίθαλψης;
Όχι πάντα, όπως διαπιστώνεται, και κυρίως στον τομέα της πρόληψης, ιδίως στο κεφάλαιο «συμπεριφορά» όχι μόνο των πολιτών αλλά κυρίως του κράτους, της πολιτείας γενικότερα. Επί παραδείγματι:
• Αντί η κυβέρνηση να αποφασίσει ν’ ανοίξει τους δρόμους στην κυκλοφορία των οχημάτων και ιδίως των ΙΧ, ώστε να μειώσει τον αριθμό των ατόμων που κινούνται με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, άφησε τον δήμαρχο Αθηναίων να ξεδιπλώσει την έμπνευσή του για τη δημιουργία του «μεγάλου περίπατου» προκαλώντας στην πρωτεύουσα την απόλυτη ασφυξία.
• Αντί να προγραμματίσει την άρση του μέτρου του δακτυλίου κυρίως κατά τις ώρες προσέλευσης και αποχώρησης από την εργασία, για να αποσυμφορήσει τα αστικά μέσα συγκοινωνίας, περιορίζεται στη χρήση μάσκας.
• Αντί να παροτρύνει το κοινό να αξιοποιεί για τις αγορές του τα μικρά και μεσαία εμπορικά καταστήματα, όπου δύσκολα δημιουργείται συνωστισμός, τους επιβάλλει κλείσιμο και το σπρώχνει στα σούπερ μάρκετ της πολυκοσμίας ακόμη και για την αγορά ειδών ένδυσης.
«Δεν έχω που να βάλω το χρήμα», ομολογούσε διευθυντής μεγάλου σούπερ μάρκετ της Αθήνας σε φίλο του της επαρχίας, ιδιοκτήτη εμπορικού καταστήματος που έμεινε αναγκαστικά κλειστός επί δίμηνο. Αυτό τον εφιάλτη βλέπουν μπροστά τους όλο και πιο απειλητικά χιλιάδες επαγγελματίες όλων των κλάδων, καθώς πληροφορήθηκαν την επιστροφή «της μεγάλης σύναξης των λοιμωξιολόγων».
Πάσχει η απόφαση του πρωθυπουργού, διότι κανέναν δεν έπρεπε να αιφνιδιάσει η επιμονή του ιού να γυροφέρνει σε εργοστάσια, μέσα μεταφοράς, πανηγύρια, γάμους και βαφτίσια. Οι επιστήμονες είχαν προειδοποιήσει εγκαίρως κάθε ενδιαφερόμενο, ότι ο νέος κορονοϊός δεν θα ήταν εποχιακός και θα ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα για αρκετό καιρό. Όφειλαν λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης και οι επιτελείς του να σχεδιάσουν τη λειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας κατάλληλα, και μάλιστα με αέρα επιτυχίας και όχι μνημονίων, όπως υπονοεί στο πόρισμά της η υπό τον Χριστόφορο Πισσαρίδη επιτροπή οικονομολόγων. Οφείλουν, όσο απομένει έστω και ελάχιστος χρόνος.
