Τρεις ημερομηνίες μέχρι την 20η Φεβρουαρίου, οπότε συνεδριάζει ξανά το Eurogroup, μπορεί να αποσαφηνίσουν ή και να συσκοτίσουν ακόμη περισσότερο το τοπίο της δεύτερης αξιολόγησης.
Η πρώτη είναι η 3η Φεβρουαρίου, η προσεχής Παρασκευή οπότε συνέρχεται στη Μάλτα η άτυπη σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. Προφανώς προσφέρεται για παρασκηνιακές ζυμώσεις και επαφές και η κυβερνητική προσδοκία είναι να καταφέρει ο πρωθυπουργός να εξασφαλίσει μια ελάχιστη κοινή έκφραση προθέσεων από όλους τους εμπλεκόμενους για άρση του αδιεξόδου στη διαπραγμάτευση. Προς επιδείνωση της θέσης του ΔΝΤ.
Η δεύτερη, και μάλλον η κρισιμότερη, είναι η 6η Φεβρουαρίου (την προσεχή Δευτέρα), οπότε συνεδριάζει το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον. Το σκεπτικό του Ταμείου για το ελληνικό χρέος, τη βιωσιμότητά του και τους όρους συμμετοχής του στο ελληνικό πρόγραμμα είναι πλέον πασίγνωστο, μετά τη διαρροή των εκθέσεών του. Το ΔΝΤ διατυπώνει την αρκετά καθαρή θέση ότι τα βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους είναι ανεπαρκή, ότι τα μεσοπρόθεσμα μέτρα πρέπει να γίνουν γνωστά και να είναι ουσιαστικά και πως τα πλεονάσματα 3,5% είναι ανέφικτα. Κι αυτό πέρα από τον τυχοδιωκτισμό της θέσης με την οποία εξυπηρετεί τη γραμμή Σόιμπλε, ότι δηλαδή αν οι Ευρωπαίοι δανειστές επιμένουν σε υψηλά πλεονάσματα αυτά θα πρέπει να διασφαλίζονται με ψηφισμένα από τώρα μέτρα. Ωστόσο, είναι αξιοσημείωτο ότι μέχρι σήμερα το ΔΝΤ ουδέποτε έχει επίσημα και δημόσια δεσμευτεί ότι η εξασφάλιση αυτής της προϋπόθεσης σημαίνει και συμμετοχή του με δανεισμό στο Μνημόνιο. Ξεκινώντας, λοιπόν, από μια κατ’ αρχήν αρνητική στάση στο ενδεχόμενο συμμετοχής του θα πρέπει να δούμε πώς ακριβώς θα επηρεάσει την τελική θέση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του ΔΝΤ η αμερικανική στάση και ο κλιμακούμενος ρητορικός πόλεμος της κυβέρνησης Τραμπ με τη γερμανική ηγεσία. Τα μέχρι στιγμής δεδομένα μάλλον προϊδεάζουν για επιδείνωση της θέσης του ΔΝΤ.
Ο Ρέγκλινγκ συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις
Η τρίτη ημερομηνία κλειδί είναι η 9η Φεβρουαρίου, δηλαδή η επόμενη συνεδρίαση του EuroWorkingGroup. Τίποτε δεν είναι προδιαγεγραμμένο γι’ αυτή τη συνεδρίαση χωρίς μια απόφαση του ΔΝΤ ή μια ένδειξη για τις προθέσεις τους. Ακόμη κι αν η κυβέρνηση προσέλθει στη συνεδρίαση έτοιμη για μεγάλους συμβιβασμούς στα εκκρεμή πεδία της αξιολόγησης, είναι υπόθεση των Ευρωπαίων δανειστών να ξεκαθαρίσουν αν διαθέτουν Plan A, αλλά και Plan B, όπου το πρώτο αντιστοιχεί σε μια σαφή δήλωση του ΔΝΤ ότι προτίθεται να χρηματοδοτήσει την Ελλάδα και το δεύτερο σε μια σαφή άρνησή του ή σε όρους που θα απορρίψει η γερμανική ηγεσία. Κι εδώ συμβαίνει το εξής παράδοξο: το Βερολίνο διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι μη συμμετοχή του ΔΝΤ σημαίνει μη εκταμίευση των δόσεων και διακοπή του προγράμματος. Κι ενώ ο επικεφαλής του ESM τη μια μέρα δηλώνει ότι θα αρκούσε και συμμετοχή του Ταμείου χωρίς χρηματοδότηση, δηλαδή ως συμβούλου, την επομένη η γερμανική ηγεσία, θυμίζοντας ποιος είναι τ’ αφεντικό, υποχρεώνει τον Κλάους Ρέγκλινγκ σε διορθωτική δήλωση ότι η πλήρης εμπλοκή του ΔΝΤ σημαίνει και χρηματοδότηση. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα ακόμη σιωπηρό γερμανικό «πραξικόπημα», αντίστοιχο μ’ αυτό του Δεκεμβρίου που πάγωσε τα μέτρα για το χρέος.
Γερμανικά «οδοφράγματα» παντού
Άλλωστε, η πραξικοπηματική τακτική της γερμανικής ηγεσίας έναντι του ESM και κάθε ευρωπαϊκού θεσμικού οργάνου αποτολμά κάποια νύξη πρωτοβουλίας αποτροπής μιας νέας κρίσης στην Ευρωζώνη έχει πάρει τις τελευταίες μέρες διαστάσεις επιδημίας. Λίγα 24ωρα μετά την οξεία αντίδραση του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών στην αποκάλυψη των σχεδίων Κομισιόν και ΕΚΤ για την έκδοση κάποιου τύπου ευρωομολόγων, ήρθε και η πανομοιότυπη αντίδραση στα σχέδια για μια ευρωπαϊκή bad bank για τη διαχείριση των κόκκινων δανείων. Η ανακοίνωση των σχεδίων της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Αρχής (EBA) των σχεδίων για δημιουργία μιας ευρωπαϊκής εταιρείας διαχείρισης ενεργητικού στην οποία οι ευρωπαϊκές τράπεζες θα μπορούν να πουλούν προβληματικά δάνεια και η τοποθέτηση του επικεφαλής του ESM υπέρ της ιδέας αυτής αποδοκιμάστηκαν με δηλώσεις ανώνυμου Γερμανού αξιωματούχου στο Reuters. Είναι μια αντίδραση απολύτως συνεπής με τη γερμανική τροχοπέδη στο ευρύτερο σχέδιο ολοκλήρωσης της τραπεζικής ένωσης- και ιδιαίτερα στη δημιουργία ευρωπαϊκού ταμείου εγγύησης καταθέσεων-. Και σε συνδυασμό με την- συγκρατημένη αλλά σταθερή- πίεση προς την ΕΚΤ να «μαζέψει» το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης εν ονόματι της αύξησης του πληθωρισμού στην Ευρωζώνη, η όλη μεθόδευση Σόιμπλε αφαιρεί κάθε ίχνος αξιοπιστίας από την απάντηση Μέρκελ στις «επιθέσεις» της κυβέρνησης Τραμπ ότι το Βερολίνο χρησιμοποιεί το ευρώ ως «σιωπηρό μάρκο»: η γερμανική πολιτική αποδεικνύει με κάθε ευκαιρία ότι όχι μόνο δεν σέβεται την «ανεξαρτησία» της ΕΚΤ που η ίδια επέβαλε, αλλά στραγγαλίζει τα περιθώρια ελιγμών και συμβιβασμών σε κάθε πολιτικό όργανο της Ε.Ε., είτε αυτό ασχολείται με την αξιολόγηση του ελληνικού μνημονίου, είτε με τον οδικό χάρτη ολοκλήρωσης της Ευρωζώνης.
Μεταξύ άλλων η γερμανική ηγεσία αποδεικνύεται από ακατάλληλη έως επικίνδυνη στο να ηγηθεί οποιασδήποτε ευρωπαϊκής απάντησης στην «πρόκληση Τραμπ».
*Πηγή: dikaiologitika.gr
