Ο ΣΥΡΙΖΑ διέθετε Καρανίκα, προσέθεσε Παπακώστα. Διέθετε Πολάκη, προσέθεσεΜεγαλοοικονόμου. Διέθετε Παππά, προσέθεσε Γκαζόζα… με συγχωρείτε, Τέρενς Κουίκ. Διέθετε Αυλωνίτου, προσέθεσε Τσουλούφη Παπαχριστόπουλο. Διέθετε Κουβέλη, προσέθεσεΚόκκαλη. Προσέτι ο Τσίπρας προτίθεται σε αυτήν την κουρελού να προσθέσει Μπίστηδες καιΡαγκούσηδες. Σημαίες από ξεσκονόπανα και σφουγγαρίστρες. Η κατάπτωση της Μνημονιακής Ελλάδας σε όλη της τη γλίτσα.
Είναι φανερό ότι στο επιτελείο του Τσίπρα (όπου συνωθούνται Κλαούζεβιτς, Ταλεϋράνδος και Μπουρνούς) νομίζουν ότι αυτά τα ετερόκλητα κουρέλια «τραγουδούν ακόμα» και δίνουν το φιλί της ζωής στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ στην πραγματικότητα του δίνουν το φιλί του θανάτου.
Το κόμμα αυτό δεν αντέχει ήδη τον εαυτόν του, πόσω μάλλον τη σύναξη των σύγαμπρων, των μνηστήρων, των απομειναριών και των τυχοδιωκτών.
Ο εκφυλισμός της κυβέρνησης θα συνεχισθεί σφοδρός, ο κ. Πολάκης θα συνεχίσει να υβρίζει τους νεκρούς και να θεωρεί τη γρίπη κατασκεύασμα των βοθροκάναλων, ο πολύς Καμμένος θα προστρέχει ως άλλη κότα στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για να τον γλυτώσουν από την άρση της ασυλίας του, ενώ άλλες φωνούλες, όπως του κ. Κοντονή, θα τιτιβίζουν διαφωνίες (μήπως εν όψει ανασχηματισμού κ.τ.λ.), την ίδια ώρα που πικραμένοι «αριστεροί» θα γκρινιάζουν για τις σχέσεις Γαβρόγλου – Εκκλησίας.
Όμως, τα μεγάλα θέματα, όπως τα κόκκινα δάνεια και άλλα, δεν μπορούν πια να σπρωχθούν κάτω απ’ το χαλί, πόσω μάλλον κάτω απ’ αυτήν την κουρελού. Αυτήν τη φορά η Κίρκη τα έκανε θάλασσα και ο Τσίπρας δεν μπορεί να μεταμορφίζεται κάνοντας τον αριστερό ενώπιον του λαού, τον σοσιαλδημοκράτη Βρυξελλών, τον νεοφιλελεύθερο πασών των Εταιρειών και το ντελίβερι μπόι των Αμερικανών.
Έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση και ο άνθρωπος που ήθελε να είναι όλα, γίνεται αυτό που είναι: ένα τίποτα. Ο άνθρωπος που έλεγε σε όλους αυτά που εκείνοι ήθελαν να ακούσουν, αρχίζει να μην ακούγεται από κανέναν. Έχει αρχίσει το ρετάρισμα (όπως με τα της Συνταγματικής Αναθεώρησης), ενώ η οικονομία για την οποία ο Τσίπρας δηλώνει ότι είναι «το μεγάλο του ατού» (!!!) αρχίζει να μην καταλαβαίνει τα ελληνικά του κ. Τσακαλώτου. Αντιθέτως προς τα αγγλικά του που καταλαβαίνουν πολύ καλά οι Γερμανοβρυξέλλες.
«Και να που φθάσαμε ώς εδώ» διαπίστωνε κάποτε ο ποιητής – προς θεού, όχι ο Καβάφης. Φθάσαμε ώς εδώ «χωρίς αποσκευές». Τις έφαγαν τα σκυλιά στον δρόμο και τώρα φθάνει το καραβάνι στην αλάνα του χωριού μαδημένο και ρημαγμένο. Νυχτώνει και γύρω απ’ τη φωτιά, με τα σπίτια του χωριού κλειστά και εφτασφράγιστα γύρω τους, μαζεύονται οι καμηλιέρηδες κάτω απ’ τα άστρα μαζί με τις ύαινες και τις αγριόγατες που συναγελάζονται να φάνε τις σάρκες τους και να σχεδιάσουν την πορεία της επόμενης μέρας για όσους βρει η αυγή ακόμα ζωντανούς.
Σε μια πορεία χωρίς προορισμό…
*Πηγή: topontiki.gr
