Δυστυχώς για Ελλάδα και Κύπρο οι εξελίξεις μέχρι στιγμής στην Ανταολική Μεσόγειο είναι τραγικές.
Η εγκληματική αδράνεια και η φοβική στάση την οποία έχουν επιδείξει Αθήνα και Λευκωσία στην κατοχύρωση και αξιοποίηση των νόμιμων θαλάσσιων δικαιωμάτων τους στην Ανατολική Μεσόγειο είναι παροιμιώδης, με συνέπεια να χάνουν βήμα το βήμα τα δικαιώματά τους.
Τη μεγάλη ζημιά οι ελληνικές κυβερνήσεις την έπαθαν με τον “αιφνιδιασμό” που υπέστησαν από την υπογραφή του Τουρκολυβικού Μνημονίου, με το οποίο κατακρεουργούνται τα θαλάσσια δικαιώματα της Κρήτης και της Δωδεκανήσου, ενώ υψώνεται ένα τείχος για την πρόσβαση της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η ελληνική διπλωματία πιάστηκε στον ύπνο, ενώ τα ελληνικά κατεστημένα κέντρα, παραδομένα στη Δύση, είχαν ξεχάσει και δυστυχώς συνεχίζουν να ξεχνούν, ότι η Ελλάδα οφείλει να αναπτύξει θερμές στρατηγικές σχέσεις με τις χώρες της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.
Και τώρα, όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τη στήριξη και του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να αναγνωρίζει στη Λιβύη την κυβέρνηση Σάρατζ, μια κυβέρνηση ανδρεικέλων του Ερντογάν, ενώ θάλασσα και αέρας της Ελλάδας και της Κύπρου έχουν γίνει σουρωτήρι για να διέρχονται πλοία και αεροπλάνα της Τουρκίας, τα οποία παρανόμως τροφοδοτούν την Τρίπολη της Λιβύης με μισθοφόρους της Τουρκίας και οπλικά συστήματα.
Δυστυχώς η επίσημη Ελλάδα έχει μετατραπεί σε “χρήσιμη ηλίθια” για να προωθούνται χωρίς αντίσταση οι τουρκικοί σχεδιασμοί στη Λιβύη και την Βόρειο Αφρική.
Να σημειώσουμε, επίσης, ότι η κατεστημένη Ελλάδα, με τις αντιφάσεις και τις αβελτήριες της, τα έχει κάνει μούσκεμα και με την Αίγυπτο, αφού οι συζητήσεις μεταξύ των δύο χωρών παρουσιάζουν εμπλοκές στο ζήτημα της ΑΟΖ του Καστελόριζου, αφού η Αίγυπτος, δελεασμένη από τις προτάσεις της Τουρκίας, μοιάζει να μην αναγνωρίζει ΑΟΖ στο ελληνικό ακριτικό νησί.
Περικυκλωμένη η Κύπρος
Την ίδια ώρα οι σχεδιασμοί της Κύπρου, με την κατανομή των οικοπέδων της κυπριακής ΑΟΖ σε μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες, πέφτουν στο κενό και αποδεικνύονται παγίδα.
Οι δυτικοί ενεργειακοί κολοσσοί Exon-Mobbil / Qatar Petroleum, TOTAL και ENI, οι οποίοι, μετά από σειρά διαγωνισμών και νόμιμες αδειοδοτήσεις, είχαν αναπτύξει σημαντική δραστηριότητα στα κυπριακά θαλασσοτεμάχια, δήλωσαν ο ένας μετά τον άλλον αναστολές γεωτρήσεων και “προσωρινές“(;) αποχωρήσεις. Είναι άγνωστο αυτήν την στιγμή εάν και πότε θα επανέλθουν και αν οι αναστολές έγιναν για καθαρά οικονομικούς λόγους και λόγους πανδημίας ή και για πολιτικούς λόγους.
Ότι και να συμβαίνει, το γεγονός είναι ότι η Τουρκία, μόνη τώρα, αλωνίζει στις θαλάσσιες περιοχές της Κύπρου και έχει περικυκλώσει κυριολεκτικά την Μεγαλόνησο με γεωτρύπανα, ερευνητικά σκάφη, φρεγάτες και υποβρύχια του Πολεμικού της Ναυτικού, με τους “εταίρους” και “Συμμάχους” μας ουδόλως να συγκινούνται από την καταπάτηση κάθε έννοιας Διεθνούς Δικαίου.
Αυτήν την ώρα στο οικόπεδο “6” της κυπριακής ΑΟΖ πραγματοποιεί γεώτρηση το τουρκικό Yavuz, ενώ άλλα δύο ερευνητικά τουρκικά σκάφη πραγματοποιούν έρευνες στα ανατολικά θαλάσσια οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ. Να σημειώσουμε ότι η Τουρκία έχει επενδύσει μέχρι τώρα πάνω από 1 δις $ σε πλωτά γεωτρύπανα και ερευνητικά σκάφη, ενώ πρόσφατα παρέλαβε το γεωτρύπανο “Kanuni” (Νομοθέτης), το οποίο έχει ικανότητα γεώτρησης σε βάθος 11.400 μέτρων. Φυσικά τέτοιες επενδύσεις, με τις οποίες η Τουρκία καθίσταται αυτάρκης σε θαλάσσιες έρευνες και γεωτρήσεις, δεν γίνονται για να πεταχτούν τα χρήματα στον κάλαθο των αχρήστων και ότι οι αγορές αυτές υπακούουν σε ένα σκληρό επεκτατικό τουρκικό σχεδιασμό ιδιαίτερα στην Ανατολική Μεσόγειο.
Απέναντι σε όλα αυτά, η Λευκωσία δείχνει να έχει παγώσει και να περιορίζεται σε φραστικές διαμαρτυρίες και εκκλήσεις προς τους δήθεν “Συμμάχους” της, ενώ η Αθήνα παρακολουθεί ως τρίτος “θεατής“, περίπου, τα ανησυχητικά δρώμενα.
Ορισμένοι θεωρούν ότι το θέμα της κατάληψης θαλασσίων δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου από την Τουρκία έχει μόνο οικονομική διάσταση, η οποία τώρα είναι αρκετά υποβαθμισμένη, έως και ασύμφορη, λόγω κατάρρευσης των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.
Διαπράττουν, όμως, μεγάλο λάθος γιατί το ζήτημα των θαλάσσιων δικαιωμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο είναι πρώτα απ’ όλα θέμα κυριαρχικών δικαιωμάτων, ενώ η απώλεια της περιοχής από Αθήνα και Λευκωσία θα σημάνει και τον ακρωτηριασμό τους.
Ν.Ζ