Πανικό έχει προκαλέσει η απόφαση των συλλόγων των συμβολαιογράφων όλης της χώρας για αποχή από τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Ιδιαίτερα μετά από την απόφαση και του μεγαλύτερου συλλόγου, που καλύπτει την Αθήνα, τον Πειραιά και τα νησιά του Αιγαίου, καθίσταται σαφές ότι οι ρυθμίσεις που προώθησε η κυβέρνηση, μέσω του ανεκδιήγητου υπουργού Δικαιοσύνης Σταύρου Κοντονή, για ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η παρέμβαση του κινήματος στα ειρηνοδικεία όλης της χώρας, κινδυνεύει να μείνει στα χαρτιά.
Χαρακτηριστική του πανικού που έχει προκληθεί είναι η σχετική αναφορά του προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι, σε συνεδρίαση του Eurogroup, ο οποίος ζήτησε λύση στο θέμα των πλειστηριασμών μετά την αποχή που αποφάσισαν οι συμβολαιογράφοι χαρακτηρίζοντας κρίσιμη την αντιμετώπιση των κόκκινων δανείων. Υπενθυμίζοντας πως η πραγματοποίηση των πλειστηριασμών αποτελεί προϋπόθεση για την αξιολόγηση.
Έτσι, ασκούνται πιέσεις προς την ελληνική πλευρά για την ανάθεση των πλειστηριασμών σε άλλον φορέα, πέραν των συμβολαιογράφων, κατά παράβαση κάθε νομιμότητας.
Εν τω μεταξύ, εκδόθηκε ανακοίνωση που αντανακλά τον πανικό που προκλήθηκε και στην ελληνική Ένωση Τραπεζών, στην οποία αναφέρεται ότι “οι τέσσερις συστημικές τράπεζες έχουν αναλάβει έναντι των ευρωπαϊκών εποπτικών αρχών συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την μείωση του αποθέματος μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων σε συγκεκριμένο και αυστηρό χρονοδιάγραμμα”.
Ταυτόχρονα, με μια ισχυρή δόση θράσους, τονίζεται ότι “η εκ των πραγμάτων στέρηση της δυνατότητας για λήψη μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης υποσκάπτει τις θεμελιώδεις αρχές της τραπεζικής πίστης και της οικονομίας και βέβαια αντίκειται στο Σύνταγμα”. Εννοείται, προφανώς, το τσαλαπατημένο εδώ και χρόνια και ακυρωμένο με τις μνημονιακές δεσμεύσεις Σύνταγμα, που όπως φαίνεται ισχύει μόνο όταν εξυπηρετούνται τα τραπεζικά συμφέροντα. Αυτό το Σύνταγμα που ο Ντράγκι ζητάει να καταπατηθεί για μια ακόμα φορά.
Οι εξελίξεις αυτές, ως συνέπεια της ανάπτυξης ενός μεγάλου κινήματος για την υπεράσπιση της λαϊκής στέγης σε ολόκληρη σχεδόν τη χώρα, προμηνύουν την αναζήτηση διεξόδων από το αδιέξοδο στο οποίο έχουν οδηγηθεί οι καθεστωτικές δυνάμεις, που αδυνατούν να βάλουν χέρι στη λαϊκή περιουσία. Ακόμη και με απροκάλυπτη παραβίαση της νομιμότητας.
Το ζήτημα είναι ότι το μεν κίνημα μετά τις πρώτες νίκες του παραμένει σε επιφυλακή, ενώ και οι κυβερνητικοί κύκλοι γνωρίζουν πως η απόπειρα αρπαγής της λαϊκής στέγης μπορεί να γίνει ο πολιτικός τους τάφος. Μόνο που πλέον κινούνται σε μονόδρομο.