Και όμως! Υπάρχει χειρότερος απ’ τον κυβερνητικό εαυτό του ΣΥΡΙΖΑ, ο προεκλογικός.
«Τελευταίες μέρες της Πομπηίας» και η κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου φροντίζει την ασφαλή αποκατάσταση της κορούλας της σε καλύτερη θέση στο Δημόσιο, ακριβώς
όπως θα έκανε και ο τελευταίος κομματάρχης του Δεληγιάννη στην Ελλάδα των κοτζαμπάσηδων. Απορώ (σε κατάσταση απορίας βρίσκομαι άλλωστε τα τελευταία τέσσερα χρόνια) γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ κατεβάζει υποψήφια την κυρία Σβίγκου (φερ’ ειπείν) και δεν τη διορίζει κι αυτήν στο Δημόσιο – κάποιες θέσεις θα υπάρχουν ακόμα, «Κόρη της Τασούλας» ας πούμε ή «Κολλητάρι του Πετσίτη».
Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό! Είναι η «λογική» με την οποίαν προσπαθούν να δικαιολογήσουν τέτοιες αθλιότητες: «Και η Ν.Δ. τα ίδια έκανε! Και η Ν.Δ. έφερνε ντροπολογίες της τελευταίας στιγμής»! Εξομοίωση δηλαδή! Η ατράνταχτη απόδειξη του «ηθικού πλεονεκτήματος». Άδικο έχουν ύστερα όσοι λένε (ανάμεσά τους και η ταπεινότης μου) ότι έχουμε να κάνουμε με δυο Δεξιές;
Αλλά, αν αυτό το «τα ίδια έκαναν και οι δεξιοί» αφορά στα πελατειακά του κράτους, χειρότερα ισχύουν για τα ουσιώδη της πολιτικής. Ως «αριστερός του Κόκκαλη» θα κατέβει υποψήφιος ο κ.Φίλης λόγου χάριν; Τι θα λέει
στους ψηφοφόρους; Ψηφίστε μας να μην έρθει η Δεξιά, την οποίαν έχουμε ήδη φέρει εμείς; Τι αριστερό θα επικαλείται ο κ. Φίλης ή οποιοσδήποτε άλλος που θα προσπέσει στην κρίση του λαού; Το αριστερό Υπερταμείο, το αριστερό Καζίνο ή τα αριστερά επιδόματα – αυτό το όνειδος, αυτήν την ευθεία ύβριν στην αξιοπρέπεια των πολιτών.
Δεν είναι κρίμα, είναι Θεία Δίκη το ότι ο τρέχων προεκλογικός σπασμός του Τσίπρα είναι ένας εκβιασμός. Αλλά τι άλλο θα μπορούσε να είναι παρά αυτό το προς τους κακοποιηθέντες (απ’ τον ίδιο): Ψηφίστε μας για να μην έρθει η Δεξιά;
Να σας βιάζουμε εμείς δηλαδή για να μην σας βιάζουν οι άλλοι.
Σχεδόν ντρέπομαι, απευθυνόμενος προς εχέφρονες ανθρώπους, να γράφω εναντίον αυτής της αίολης (τυχάρπαστης) και έωλης (φθαρμένης) λογικής. Αν κάτι σιχαίνονται οι αριστεροί και οι δημοκρατικοί πολίτες, είναι τα διλλήματα και οι εκβιασμοί.
Πόσω μάλλον όταν ο εκβιασμός είναι η διαχείριση πολλαπλών, απροκάλυπτων και αηδιαστικών βιασμών. Σε τι δεν βιάσθηκαν οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια; Τι ήταν η υπερφορολόγηση; Ο ανασκολοπισμός της εργασίας; Η αγωνία της ανεργίας; Τι είναι ο κίνδυνος για την εθνική μας υπόσταση με τις Πρέσπες και την ολοκληρωμένη υποταγή στους Αμερικάνους; Τι
ήταν τα επιδοματικά φιλοδωρήματα; «Πάρτε και σκάστε»;
Τώρα ο Τσίπρας ξεδιάντροπα και ξετσίπωτα εκβιάζει. Ο εκβιασμός όμως είναι η απόλυτη κατάλυση του πνεύματος της Δημοκρατίας! Τι σου λέει ο «αριστερός» Τσίπρας; Σου λέει ότι δεν έχει νόημα η ψήφος σου στην «ΑΝΤΑΡΣΥΑ», φερ’ ειπείν, ή τη ΛΑΕ, ή το ΚΚΕ, σημασία έχουν μόνον οι ψήφοι που παίρνουν τα δύο κοκόρια.
Αγλάισμα και απαύγασμα αριστερής σκέψης, συμπεριφοράς και ήθους. Μπράβο! Εύγε! Και άντε καλιά σου.
Το ερώτημα είναι: Εκβιαζόμαστε; Υποκύπτουμε; Δεν έχει σημασία το αν αυτός που προσπαθεί να μας εκβιάσει είναι ο Τσίπρας απ’ το Μάτι ή ο Σκουρλέτης του Πάιατ ή η κόρη της Τασούλας.Σημασία έχει τι είμαστε εμείς. Από τι είμαστε φτιαγμένοι!
Αν το κύκνειο άσμα της Αριστεράς που Γονάτισε είναι ένας εκβιασμός, η απάντηση πρέπει πρωτίστως να σχετίζεται με την αξία της Δημοκρατίας, την αξιοπρέπεια του πολίτη και την ελπίδα ότι η ζωή μας είναι κάτι περισσότερο από εμπόρευμα.
Ας εκφράζει ο Τσίπρας τα σκλαβοπάζαρα – αυτό διάλεξε. Ας τον ακολουθούν γενίτσαροι ή ραγιάδες, όλοι αυτοί που πίστεψαν ότι «δεν γίνεται αλλιώς».
Γίνεται.
Ας μείνουν αυτοί που παραδέχτηκαν την ήττα τους με τους εκβιασμούς τους στα χέρια κι ας επιστρατεύσουν ό,τι τους έχει απομείνει: τον φόβο τους και τα δόντια της υποτέλειας. Κακιά σκουριά. Δεν μας πιάνει…
