Υπάρχει η άποψη ότι η Κύπρος είναι μακριά, ότι είναι βάρος για τις ελληνικές πλάτες και ότι, τέλος πάντων, πρέπει να κλείσει το θέμα να τελειώνουμε. Κάποιοι άλλοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Κύπρος είναι ελληνική και πως με χρόνια με καιρούς δικιά μας θα είναι. Ανάμεσα, ωστόσο, στην αδιαφορία του «κοσμοπολιτισμού» και τις εθνικιστικές ονειρώξεις, χάσκει το έρεβος της πραγματικότητας επάνω στο οποίο ακροβατούν στην Αθήνα αυτήν την περίοδο, χωρίς μάλιστα να έχουν συναίσθηση του κινδύνου αυτοί που κυβερνούν μαζί με αυτούς που θέλουν να κυβερνήσουν…
Αν είχαν συναίσθηση της κατάστασης αυτοί που κυβερνούν και αυτοί που βιάζονται να έρθουν πάλι στα πράγματα, θα είχαν φροντίσει να συνεννοηθούν για τα βασικά και στοιχειώδη:
-Τι σημαίνει το Κυπριακό για την Ελλάδα;
-Μέχρι πού μπορεί να γίνει αποδεκτός ένας συμβιβασμός;
–Συμφέρει την Αθήνα η πιεστική διαβούλευση για επίλυση του Κυπριακού αυτήν τη στιγμή;
-Υπάρχουν παρενέργειες από τις εξελίξεις στο Κυπριακό στα ελληνοτουρκικά;
-Υπάρχουν δυνατότητες και σχεδιασμοί που θα προωθήσουν τα ελληνικά συμφέροντα ή αρκεί η παθητική παρακολούθηση των διαδικασιών που άλλοι ξεκίνησαν, δίνουν τον ρυθμό και θέτουν τους στόχους;
Αν υπήρχε συναίσθηση ότι η συγκυρία είναι άκρως επικίνδυνη η Αθήνα – αυτοί που κυβερνούν μαζί με αυτούς που βιάζονται να κυβερνήσουν – θα είχε αποτιμήσει την ποιοτική αλλαγή της Άγκυρας που αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λωζάννης – μαζί και την κυριότητα επί κάμποσων νησιών και νησίδων στο Αιγαίο – από τον περασμένο Σεπτέμβριο, όπου κατά διαβολική σύμπτωση δρομολογήθηκε το νέο παζάρι για το Κυπριακό.
Αν υπήρχε αίσθηση του κινδύνου, η ελληνική κυβέρνηση δεν θα πέταγε πυροτεχνήματα για συνθήκες φιλίας με την Τουρκία, η οποία ονομάζει 18 νησιά και νησίδες που έχει «αρπάξει» η Ελλάδα.
Αν στην Αθήνα οι μείζονες (ποσοστιαία) πολιτικές δυνάμεις δεν παραμυθιάζονταν ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι και οι Αμερικανοί σύμμαχοι θα διασφαλίσουν τα συμφέροντα της χώρας, θα φρόντιζαν να καταρτίσουν ένα εθνικό σχέδιο στο οποίο πρωτίστως θα συμπεριλαμβάνονταν οι αποτρεπτικές δυνατότητες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Αν η κυβέρνηση καταλάβαινε ότι στο τραπέζι ήδη βρίσκονται πακέτο όλα τα θέματα που έχουν να κάνουν με τα ζωτικά συμφέροντα της χώρας, δεν θα προχωρούσε σε δημόσιες ανακοινώσεις περί εποικισμού των νησιών που αμφισβητούν ονομαστικά αυτήν την περίοδο οι Τούρκοι. Θα το έκανε, ίσως, αν είχε το σχέδιο και τις δυνάμεις να επιβάλει το «δίκαιο».
Όμως, δεν υπάρχει ούτε σχέδιο, ούτε δυνάμεις, ούτε η απαραίτητη συνεννόηση στο εσωτερικό. Κι όλα αυτά μαζί με τον απόλυτο διεθνή οικονομικό έλεγχο συνθέτουν τις ιδανικές συνθήκες για μια τέλεια καταιγίδα…
Πηγή: topontiki.gr
