Πήρε πάσα ο θρυλικός ΘΑλέξης από τη συμβία του Μπέτι Μπαζιάνα, ήτις ξεκαθάρισε στην τετρασέλιδη συνέντευξη που παραχώρησε στην «Εφ.Συν.» ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε μεν την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία, και ξεσπάθωσε χθες ενώπιον του υπουργικού συμβουλίου: «Εγώ είμαι αποφασισμένος αυτή η προσπάθεια να μη μείνει στη μέση. Θα κάνω και θα κάνουμε όλοι μας ό,τι πρέπει για να μη μείνει στη μέση».
Ακάθεκτος εξακολούθησε τρίζοντας τα δόντια στους υπαίτιους για το μαύρο χάλι μας. Στα ευήκοα ώτα των σφουγγοκωλάριων συνεργατών του η επίδειξη πυγμής του αρχηγού ακούστηκε σαν αναστάσιμος ύμνος, παρότι δεν παρήλθε ικανός αριθμός ημερών από τα Χριστούγεννα: «Εχουμε ευθύνη μπροστά στον ελληνικό λαό να σχεδιάσουμε συγκεκριμένες πολιτικές πρωτοβουλίες έτσι ώστε να αποδίδουμε καθημερινά δικαιοσύνη», είπε με απαράμιλλο σθένος ο πρωθυπουργός.
Ράπισε κατόπιν τις αόρατες δυνάμεις που εξουσιάζουν τα υπουργεία, κινώντας από το παρασκήνιο τα νήματα των ελεγκτικών μηχανισμών: «Να μην επιτρέπουμε για παράδειγμα (η πρόταση συνοδεύτηκε με ανεπαίσθητα σαρδάμ εξεπιτούτου για να δοθεί ο απαιτούμενος στόμφος) να γίνονται στόχος του κράτους ή των τραπεζών οι φτωχοδιάβολοι της μισθωτής εργασίας ή της μικρής επιχειρηματικότητας, ενώ την ίδια στιγμή μεγαλοεπιχειρηματίες που χρεοκόπησαν τις επιχειρήσεις τους και έβγαλαν τα χρήματά τους αφορολόγητα στο εξωτερικό ή και πολιτικοί που διασπάθισαν δημόσιο χρήμα να συνεχίζουν ανενόχλητοι να απολαμβάνουν τους καρπούς των παρανομιών τους στην πλάτη του ελληνικού λαού».
Ιδρωσε προς στιγμήν το απαθές έως τότε ακροατήριο, η καρδιά του όμως επανήλθε παραχρήμα στη θέση της, καθώς αντελήφθη πως ο ιδιοφυής αρχηγός δεν αποδίδει στο ίδιο ουδεμία ευθύνη και ότι αντιθέτως το καλεί να υπερβάλει εαυτόν προκειμένου να απομακρυνθεί από το στόχαστρο του κράτους, το οποίο εν παρόδω διοικείται από αλλότρια, σκοτεινά και ειδεχθή συμφέροντα, αλλά και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων το αναξιοπαθές πόπολο που απαρτίζεται από φτωχοδιαβόλους.
Ευέλικτη, τζαναμπέτισσα και μαρτυριάρα η γλώττα, ιδίως όταν είναι λανθάνουσα. Αντιγράφω από το επίτομο λεξικό της Ακαδημίας Αθηνών: «φτωχοδιάβολος ουσ. (αρσ.) [συνηθέστ. στον πληθ.] (προφ.) περιθωριακός των μεγαλουπόλεων, μικροαπατεώνας που ζει στην εξαθλίωση και προσπαθεί να επιβιώσει κινούμενος στα όρια της παρανομίας Πβ. παρίας Βλ. λούμπεν». Παραβάλλω, λοιπόν, το λήμμα «παρίας»= απόκληρος, περιθωριοποιημένος. Βλέπω ακολούθως το «λούμπεν»= υποβαθμισμένος, περιθωριοποιημένος.
Στακάτες κουβέντες μετέρχεται ο θαρρετός ΘΑλέξης. Διακρίνεται άλλωστε για τη γλωσσομάθειά του. Πόσο καθαρότερα μπορεί να εξηγήσει ότι επί των ημερών του εθνοσωτήριου γκοβέρνου του μισθωτοί και μικροεπιχειρηματίες κατάντησαν απόκληροι, περιθωριακοί, υποβαθμισμένοι, οίτινες διάγουν τον βίο τους απολύτως εξαθλιωμένοι, έχοντας περιέλθει στην κατάσταση του λούμπεν, ένα βήμα προτού μετατραπούν σε κλοσάρ; Η πολιτική ευθύτητα συγκαταλέγεται στα ξεχωριστά χαρίσματα του εξ Αρτης ορμώμενου ανδρός και η Ιστορία δεν θα παραλείψει να τον κατατάξει στα σχετικά κατάστιχα.
*Πηγή: efsyn.gr
