Έχω κάνει τη διαδρομή Κόρινθος – Ρίο χιλιάδες φορές, όπως και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι. Έχουμε όλοι ένα κοινό: παίξαμε τη ζωή μας κορώνα γράμματα, με αυτές τα ταξίδια προς τη δυτική Ελλάδα.
Ο νέος, σύγχρονος δρόμος λοιπόν, που τηρεί ασφαλώς τις βασικές προδιαγραφές ασφάλειας και κάνει το ταξίδι άνετο και ευχάριστο, είναι μία σοβαρή κατάκτηση και μία εξέλιξη, που επιτέλους σταματάει αυτή τη ντροπή για τη χώρα. Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει ανάλογος οδικός άξονας, με την Κορίνθου – Πατρών, όπως ήταν μέχρι προχθές.
Αλλά δεν είναι και για πανηγυρισμούς το όλο θέμα. Διότι αυτό το δρόμο τον έχουμε πληρώσει ήδη. Και με τη φορολογία στο κομμάτι δημόσιας χρηματοδότησης, αλλά και με τα απίστευτα διόδια, που πλήρωνε κάθε διερχόμενο όχημα από τον δρόμο καρμανιόλα, εδώ και χρόνια. Πλήρωναν οι άνθρωποι για ένα έργο που ΘΑ γίνονται, την ώρα που συνθήκες διέλευσης από τον δρόμο, για τον οποίο έδιναν διόδια, ήταν για το ακριβώς αντίθετο: αν τους πληρώνουν που αναγκάζονται να περνάνε από κει και να βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους.
Το να γίνονται λοιπόν πανηγυρικές πολιτικές δηλώσεις και φιέστες είναι τουλάχιστον πρόκληση. Δεν χρειάζεται να μας ξεπροβοδίσουν με γιορτές και χαρές. Ξέρουμε και μόνοι μας τι σημαίνει να ταξιδεύεις σε ένα σύγχρονο δρόμο και κυρίως να μην κυκλοφορείς σε τριτοκοσμικές συνθήκες. Ειδικά όταν το κόστος διέλευσης είναι αρκετά μεροκάματα μνημονιακής εποχής, πάει πολύ να το κάνουμε και πολιτική γιορτή! Να κάνει γιορτή η εταιρία, που θα κονομάει από τα διόδια, το καταλαβαίνω. Να κάνει γιορτή και η κυβέρνηση, ζητώντας να της αποδώσουμε τα εύσημα, ενώ θα πληρώνουμε διόλου ευκαταφρόνητα ποσά, δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου.
Βλέποντας μάλιστα όλα αυτά μπήκαν στον πειρασμό της σύγκρισης.
Μου ήρθε στο μυαλό για παράδειγμα αυτό που μου έλεγε ένας φίλος ότι συμβαίνει στο οδικό δίκτυο της Ισπανίας, κυρίως στην Ανδαλουσία. Δρόμοι απίστευτοι, σύγχρονοι, εκπληκτικοί. Χωρίς καν ένα σταθμό διοδίων. Γιατί; Διότι πήραν οι άνθρωποι τα κοινοτικά κονδύλια, που προορίζονταν για οδικούς άξονες και – οποία έκπληξη – τα έκαναν… οδικούς άξονες. Χωρίς να παρακαλάνε και να κρέμονται από ιδιώτες, που ζητάνε τους δρόμους για εκμετάλλευση και χωρίς καθυστερήσεις – άλλο παράξενο και τούτο ε;
Εκεί να πάνε για πανηγυρισμούς οι πολιτικοί και να διεκδικήσουν εύσημα. Εδώ τι ακριβώς κάνουν με τις δηλώσεις, τις κορδέλες και τις γιορτές;
