ALEX AKRAINER,
Zero Hedge, 18-3-21
[Αμερικανός, οικονομικά ισχυρός σύμβουλος επιχειρήσεων και επενδυτών και συγγραφέας διεισδυτικών αναλύσεων σε αναζήτηση της αλήθειας, ο συντάκτης αυτής της ανακριτικής εξέτασης του αφηγήματος «Ο Τρισκατάρατος Ρώσος Βλαδίμηρος Πούτιν», αναφέρεται και στον «οικονομικό στραγγαλισμό της Ελλάδος» στα νύχια των Δυτικών δανειστών και συμμάχων της, στάση που χαρακτηρίζει «σκληρή και απάνθρωπη», σε αντιπαράθεση με την χειρονομία του Πούτιν να αποσβέσει το 90% του σημαντικού χρέους της επίσης φτωχής Κούβας στην πρώην Σοβιετική Ένωση. Η υπογράμμιση του σχετικού αποσπάσματος αποβλέπει στην διευκόλυνση του ΄Ελληνα αναγνώστη]
Μετάφραση/εισαγωγή Μιχαήλ Στυλιανού
Σχεδόν από την αρχή της προεδρίας του, ο Βλαντίμιρ Πούτιν έχει δυσφημιστεί αδυσώπητα στα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Αν η απεικόνισή τους για τον κ. Πούτιν αντανακλούσε την αντικειμενική αλήθεια, θα έπρεπε να πιστεύουμε ότι ο άνθρωπος δεν έχει καθόλου λυτρωτικές ιδιότητες.
Hσυστηματική δαιμονοποίηση του ηγέτη ενός έθνους προδιαθέτει πολλούς ανθρώπους να συναινέσουν στoν πόλεμο ή στην αλλαγή του καθεστώτος ως μέσο για να βοηθήσουν ένα πληττόμενο έθνος να απαλλαγεί από έναν σάπιο, τυραννικό ηγέτη.
Αν απεχθανόμαστε τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ίσως εγκρίνουμε τις υπηρεσίες πληροφοριών μας να οργανώσουν ένα πραξικόπημα για να τον πετάξουν εκτός εξουσίας, ακόμα κι αν χυθεί το αίμα κάποιων Ρώσων στη διαδικασία. Θα πρέπει να είναι μια έντιμη πράξη που γίνεται για ένα γενικότερο καλό. Πράγματι, εκείνοι που θέλουν απεγνωσμένα να αλλάξουν το καθεστώς στη Ρωσία θα πρέπει να είναι πολύ πρόθυμοι να απεχθάνονται τον κ. Πούτιν. Εξ ου και η ασταμάτητη, μη διακριτική αρνητική κάλυψη.
Εδώ προσφέρω μια διαφορετική προοπτική: τι γίνεται αν ο Πούτιν δεν είναι ένας αρχι-κακοποιός; Κι αν όντως έχει λυτρωτικές ιδιότητες; Δεν θα έπρεπε να προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε τον άνθρωπο λίγο καλύτερα πριν αδιαφορήσουμε για άλλη μιαν αλλαγή καθεστώτος ή έναν πόλεμο, για να απαλλάξουμε τον κόσμο από έναν τύραννο;
Σύμφωνα με τον επικεφαλής ασφαλείας του, τον Αλεξάντερ Κορζάκοφ, ο Μπόρις Γιέλτσιν εργαζόταν περίπου δύο ώρες την ημέρα. Τις υπόλοιπες τις περνούσε τρώγοντας, πίνοντας, παίζοντας τένις, κυνηγώντας ή απολαμβάνοντας κάποιο άλλο χόμπι. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Βλαντίμιρ Πούτιν εργάζεται εξαιρετικά πολλές ώρες και αρκετοί από τους συμβούλους και υπουργούς του έχουν καταθέσει ότι συνεργάζονται μαζί του μέχρι πολύ αργά τη νύχτα και στη συνέχεια λαμβάνουν μια κλήση από αυτόν νωρίς το πρωί την επόμενη μέρα.
Ο εξόριστος τραπεζίτης και πρώην ολιγάρχης Σεργκέι Πουγκάτσεφ περιέγραψε την εμπειρία του: «… συναντιόμαστε σε καθημερινή βάση – από νωρίς το πρωί έως αργά το βράδυ μέχρι τις 3, μέχρι τις 4 π.μ., κάθε μέρα, κάθε μέρα. Φυσικά συζητούσαμε θέματα ανάπτυξης κρατικών επιχειρήσεων, την κατάσταση της οικονομίας και ούτω καθεξής. Ο Πούτιν χρειαζόταν κάποιον που να καταλάβαινε και να ήξερε καλά αυτά τα θέματα.” ( Εκδόσεις Χάρντινγκ, Σμιθ και Μέιναρντ 2015).
Μερικοί από τους συμβούλους και τους υπουργούς του ανέφεραν ότι σε συνάντηση μαζί του, για να συζητήσουν κάποιο θέμα στο δικό τους τομέα ειδικότητας, συνέβαινε να τρομάξουν συνειδητοποιώντας ότι ο Πούτιν διέθετε μια πιο λεπτομερή κατανόηση αυτού ακριβώς του θέματος από ό, τι οι ίδιοι. Το γεγονός ότι είναι τόσο απορροφημένος και αφοσιωμένος στο επάγγελμά του επιτρέπει στον Βλαντίμιρ Πούτιν να διεξάγει τις διάσημες μαραθώνιες συνεντεύξεις Τύπου, όπου μιλάει για τρεις ή τέσσερις ώρες, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων με ακριβείς και λεπτομερείς πληροφορίες και χωρίς Τήλε-υποβολέα.
Ο 14ος ετήσιος μαραθώνιος του το 2016 διήρκεσε 3,5 ώρες κατά τη διάρκεια των οποίων πήρε και απάντησε σε 80 ερωτήσεις! Οι περισσότεροι Δυτικοί πολιτικοί δεν τολμούν πλέον να αντιμετωπίσουν δημόσια ακροατήρια χωρίς προ-συσκευασμένες και προβαρισμένες ομιλίες, τις οποίες διαβάζουν από τους teleprompter, απαντώντας μόνο σε ένα μικρό αριθμό ερωτήσεων από φιλικούς δημοσιογράφους ,πριν οι χειριστές τους τούς απομακρύνουν από οποιαδήποτε πιθανή αμηχανία.
Καταπολέμηση της τρομοκρατίας
Η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ένα σημαντικό κοινό στοιχείο στον 2Οο αιώνα: τους αντίστοιχους πολέμους τους κατά της τρομοκρατίας. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες μετέφεραν τον πόλεμό τους κατά της τρομοκρατίας στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, η Ρωσία διεξήγαγε τον δικό της πόλεμο κατά της τρομοκρατίας στην Τσετσενία, ο οποίος συνεχίστηκε για σχεδόν δέκα χρόνια, από τον Αύγουστο του 1999 έως τον Απρίλιο του 2009. Το καλοκαίρι του 2015, μόλις έξι χρόνια μετά τη διακοπή των εχθροπραξιών, ο ανταποκριτής του περιοδικού Time Simon Shuster επισκέφθηκε την Τσετσενία. Ανέφερε ότι , «η Τσετσενία έχει υποστεί μια εντυπωσιακή μεταμόρφωση. Οι πόλεις της έχουν ανοικοδομηθεί με χρήματα από τη Μόσχα. Όλα τα ίχνη της αποσχιστικής εξέγερσης έχουν καταπιεστεί.» (Σούστερ και Μαρτινέλι 2015)
Πράγματι, η Τσετσενία υπό τον Πούτιν έχει επιτύχει τα υψηλότερα επίπεδα ευημερίας που είχε ποτέ . Το βίντεο κλιπ που ενσωματώθηκε στο άρθρο του Shuster αφορούσε το πώς «Τα παιδιά που μεγαλώνουν στην Τσετσενία αυτές τις μέρες είναι πολύ πιο τυχερά από τους γονείς και τους παππούδες τους. Τουλάχιστον οι νεότεροι έχουν γνωρίσει μόνο την πατρίδα τους να είναι ένα ήσυχο και αρκετά όμορφο μέρος, γεμάτο τεράστια τζαμιά και ουρανοξύστες και εμπορικές περιοχές και φαστ φουντ.»
Αντίθετα, ο πόλεμος της Δύσης κατά της τρομοκρατίας έχει αφήσει χάος και αταξία σε όλα τα έθνη που έχει αγγίξει, από το Αφγανιστάν και το Ιράκ, έως τη Λιβύη, τη Συρία, την Υεμένη, τη Σομαλία και το Σουδάν. Το Κοσσυφοπέδιο, το οποίο αποτελεί de facto προτεκτοράτο του ΝΑΤΟ από το έτος 2000, είναι σήμερα το φτωχότερο και πιο διεφθαρμένο έθνος στην Ευρώπη με μαζική έξοδο πληθυσμού και ανεργία άνω του 35%.
Η πάντοτε ψευδευλαβής Δύση έχει συχνά κατηγορήσει τον Βλαντίμιρ Πούτιν για βαναυσότητα στον αγώνα του κατά των Τσετσένων τρομοκρατών (τους οποίους συνήθως αποκαλούν “αντάρτες” ή “αυτονομιστές”), αλλά αυτή είναι μια αυθαίρετη και ανούσια μομφή. Οι δυτικοί αναλυτές μπορεί να γνωρίζουν τι διακρίνει έναν ήπιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας από το αδίστακτο είδος, αλλά αυτή είναι μια άσκοπη συζήτηση που θα πρότεινα να λύσουμε «κρίνοντας τους από τους καρπούς τους».
Συγχωρώντας τα χρέη της Κούβας
Όταν ο Βλαντίμιρ Πούτιν επισκέφθηκε την Κούβα το 2014, διέγραψε το 90% του χρέους των 32 δισεκατομμυρίων δολαρίων της Κούβας που οφειλόταν στη Ρωσία από τη σοβιετική εποχή. Θεωρητικά, αυτή μπορεί να ήταν μια υπολογισμένη χειρονομία που έγινε με κάποιο απώτερο κίνητρο, ευνοϊκό για τα συμφέροντα της Ρωσίας. Ακόμα κι έτσι, η χειρονομία ήταν αξιοσημείωτη, διότι εκείνη την εποχή, Δυτικοί πιστωτές υπό την ηγεσία του ΔΝΤ επέβαλαν ένα σκληρό και απάνθρωπο πρόγραμμα λιτότητας στην Ελλάδα για την πλήρη αποπληρωμή των δικών της χρεών. Το ίδιο ΔΝΤ που είχε εισβάλει στη Ρωσία είκοσι χρόνια πριν, εξανάγκαζε τώρα έναν οικονομικό στραγγαλισμό στην Ελλάδα με παρόμοιες επιπτώσεις στη χώρα αυτή όπως είχε στη Ρωσία τη δεκαετία του 1990.
Η διαταραγμένη νοοτροπία των πιστωτών της Ελλάδας εκτέθηκε κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης της Ομάδας των Βρυξελλών τον Μάρτιο του 2015. Καθώς η Ελλάδα πλησίαζε επικίνδυνα στην αθέτηση των δανειακών της υποχρεώσεων, η αντιπροσωπεία που εκπροσωπούσε τους πιστωτές της πρότεινε στον έλληνα υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη ότι η κυβέρνησή του θα ήταν σε θέση να καλύψει τα χρέη της παρακρατώντας την πληρωμή των μισθών και των συντάξεων των δημοσίων υπαλλήλων για δύο μήνες. (Ντάρντεν 2015) Η σύσταση οριστικής κλοπής χρημάτων από απλούς Έλληνες δεν φάνηκε να προκαλεί δισταγμό ή τύψεις στους επινοητικούς πιστωτές της Ελλάδας.
Ενάμιση χρόνια αργότερα, τον Νοέμβριο του 2016, ο «ηγέτης του ελεύθερου κόσμου», ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα ήρθε στην Ελλάδα για την τελευταία επίσημη επίσκεψή του. Με την ευκαιρία αυτή, δεν προσέφερε ούτε βοήθεια ούτε ελάφρυνση του χρέους. Αντ’ αυτού, έτριψε περισσότερο αλάτι στις πληγές της χώρας, επαναλαμβάνοντας ότι η Ελλάδα έπρεπε να συνεχίσει την αυστηρή πειθαρχία στην λιτότητα, η οποία είχε ήδη ωθήσει την οικονομία της σε συντριπτική ύφεση.
Ανεξάρτητα από τα κίνητρα και τα εθνικά συμφέροντα, η χειρονομία του Βλαντίμιρ Πούτιν στην Κούβα ήταν σε οξεία αντίθεση με αυτή των πιστωτών της Ελλάδας και του Προέδρου των ΗΠΑ Ομπάμα. Στην ουσία, η χειρονομία του Βλαντίμιρ Πούτιν προς την Κούβα ήταν γενναιόδωρη και ανθρώπινη. Ταυτόχρονα, η μεταχείριση της Ελλάδας από τη Δύση ήταν απάνθρωπη και σκληρή.
Άσυλο Έντουαρντ Σνόουντεν
Τον Ιούνιο του 2013, ο εργαζόμενος στην Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας των ΗΠΑ (NSA), Έντουαρντ Σνόουντεν αποκάλυψε τη μαζική έκταση του παγκόσμιου προγράμματος επιτήρησης της NSA που παράνομα καταγράφει σχεδόν όλες τις ηλεκτρονικές και τηλεφωνικές επικοινωνίες απλών, νομοταγών Αμερικανών και αλλοδαπών. Η αποκάλυψη των μυστικών του αμερικανικού (και βρετανικού) κράτους επιτήρησης μετέτρεψε εν μια νυκτί τον Έντουαρντ Σνόουντεν σε καταζητούμενο και η CIA οργάνωσε ένα από τα πιο μαζικά ανθρωποκυνηγητά τους.
Για να αποφύγει τη σύλληψη, την Κυριακή 23 Ιουν 2013, ο Σνόουντεν επιβιβάστηκε σε πτήση της Aεροφλότ από το Χονγκ Κονγκ στη Μόσχα. Το σχέδιό του ήταν να πετάξει στην Κούβα και από εκεί περαιτέρω σε μια άλλη χώρα της Νότιας Αμερικής, ενδεχομένως τη Βενεζουέλα ή τον Ισημερινό. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ τον κατηγόρησε για κατασκοπεία και άρχισε αμέσως να πιέζει διάφορες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο να συλλάβουν τον Σνόουντεν και να τον εκδώσουν. Μέχρι τη στιγμή που η πτήση του από το Χονγκ Κονγκ προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Σερεμέτιεβο της Μόσχας, οι αμερικανικές αρχές ανακάλεσαν το διαβατήριό του και δεν ήταν σε θέση να συνεχίσει το ταξίδι του από τη Μόσχα, όπου τα ίχνη του έγιναν ασαφή.
Δύο ημέρες αργότερα, στις 25 Ιουνίου, ο Βλαντίμιρ Πούτιν επιβεβαίωσε ότι ο Σνόουντεν ήταν ακόμα στο Σερεμέτιεβο, ότι ήταν ελεύθερος, ότι μπορεί να επιλέξει τον δικό του τελικό προορισμό και ότι η Ρωσία δεν θα τον συλλάβει και δεν θα τον εκδώσει. Μέσω διαφόρων καναλιών, η κυβέρνηση των ΗΠΑ πέρασε τις επόμενες ημέρες προσπαθώντας να πείσει τους Ρώσους ομολόγους τους να συλλάβουν τον Σνόουντεν και να τον παραδώσουν. Τόσο διψασμένοι ήταν οι Αμερικανοί να πιάσουν τον Σνόουντεν που όταν σκέφτηκαν ότι θα μπορούσε να επιχειρήσει να διαφύγει από τη Ρωσία με το προεδρικό τζετ που ανήκει στον βολιβιανό πρόεδρο Έβο Μοράλες, διέταξαν τις γαλλικές, ισπανικές, ιταλικές και πορτογαλικές αρχές να παραβιάσουν το Διεθνές Δίκαιο και να αρνηθούν την πρόσβαση του Προέδρου της Βολιβίας στον εναέριο χώρο τους, αναγκάζοντας το αεροσκάφος του να προσγειωθεί στη Βιέννη, όπου ο Πρόεδρος Μοράλες και το πλήρωμά του κρατήθηκαν για 14 ώρες.
Οι πληροφορίες της CIA ότι ο Σνόουντεν ήταν στο αεροπλάνο αποδείχθηκαν ψευδείς, οπότε με το όλο διπλωματικό επεισόδιο κατάφεραν μόνο να ξεσκεπάσουν τη φύση της σχέσης μεταξύ της αυτοκρατορίας και των Ευρωπαίων υποτελών της, καθώς και την υπεροπτική στάση τους απέναντι στο Διεθνές Δίκαιο. Προφανώς οι νόμοι είναι εκεί για να παραβιάζονται όταν το υποχρεώνει η σκοπιμότητα του ηγεμόνα. Το περιστατικό έδειξε επίσης στον Έντουαρντ Σνόουντεν ότι θα ήταν μάταιο για αυτόν να ζητήσει άσυλο σε οποιοδήποτε Δυτικό κράτος σύμμαχο με τις ΗΠΑ, καθώς θα ήταν πιθανό (οι αρχές του) να παραβιάσουν τους δικούς τους νόμους για να συμμορφωθούν με ένα αμερικανικό αίτημα έκδοσης.
Ως αποτέλεσμα, ο Σνόουντεν δεν είχε άλλη επιλογή από το να μείνει στη Ρωσία. Την 1η Ιουλίου, ο Πούτιν δήλωσε ότι ο Έντουαρντ Σνόουντεν μπορεί να πάρει άσυλο στη Ρωσία με την προϋπόθεση ότι θα σταματήσει να προκαλεί περαιτέρω ζημιά στους «Αμερικανούς εταίρους μας».
Παρακολουθώντας αυτά τα γεγονότα να εκτυλίσσονται μέχρι τα τέλη Ιουνίου και Ιουλίου του 2013, αναρωτήθηκα αν οι Ρώσοι δεν θα έπαιρναν τελικά τον Edward Snowden και θα τον παρέδιδαν για κάποια μεγάλη παραχώρηση από τους «Αμερικανούς εταίρους» τους, οι οποίοι ήταν σαφώς εξαιρετικά πρόθυμοι να συλλάβουν τον αποστάτη πληροφοριοδότη. Θυμάμαι ότι πίστευα ότι το αποτέλεσμα αυτού του συμβάντος θα μας έδινε μια σημαντική ένδειξη για το από τι ήταν φτιαγμένος ο Βλαντίμιρ Πούτιν: θα έκανε το σωστό και θα προσέφερε άσυλο και προστασία στον Σνόουντεν, ή θα κατέληγε να τον ανταλλάξει; Το ένστικτό μου ήταν ότι ο Πούτιν θα έκανε πράγματι το σωστό, αλλά ταυτόχρονα έτρεμα στη σκέψη ότι μπορεί να καταλήξω απογοητευμένος. Μετά από αρκετές εβδομάδες νομικών διαδικασιών, στις 31 Ιουλίου 2013, ο Snowden έλαβε άσυλο στη Ρωσία.
Σήμερα (είναι τέλη Μαρτίου 2017), ο Edward Snowden ζει ως ελεύθερος άνθρωπος στη Ρωσία για σχεδόν τέσσερα χρόνια, χάρη σε μεγάλο βαθμό στις αρχές του Βλαντίμιρ Πούτιν και στο θάρρος να αψηφήσει την αμερικανική πίεση. Αν δεν ήταν το άσυλο του στη Ρωσία, ο Σνόουντεν θα εξέτιε σήμερα μια πολύ μεγάλη ποινή φυλάκισης επειδή έκανε το πατριωτικό του καθήκον.
Θα συνεχιστεί: Είναι ο Βλαντίμιρ Πούτιν κακός; Το θέμα της διαφθοράς (3/3)…
Alex Krainer – @NakedHedgie είναι πρώην διαχειριστής αμοιβαίων κεφαλαίων κινδύνου, δημιουργός της I–System Trend Following και ιδρυτής της Krainer Analytics. Έγραψε το “Mastering Uncertainty στις συναλλαγές εμπορευμάτων“, που βαθμολογήθηκε Πρώτο βιβλίο στη λίστα FinancialExpert.co.uk . Το βιβλίο του “Μεγάλη Εξαπάτηση: Η φάρσα Browder“απαγορεύτηκε δύο φορές στο Amazon με εντολές πλασμάτων του βάλτου από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Γράφει επίσης σε ISystem–TF.com. Οι απόψεις και οι απόψεις του δεν είναι πάντα για την ευγενική κοινωνία, αλλά εκφράζονται πάντα στην ειλικρινή επιδίωξη της πραγματικής γνώσης και της σαφούς κατανόησης των ιδεών που έχουν σημασία.
