Του Άρη Θαλασσινού
Το ακούσαμε κι αυτό… Από το βήμα της χθεσινής συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας προειδοποίησε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα “οργανωμένο μιντιακό πραξικόπημα, με τη συνδρομή της Νέας Δημοκρατίας” ώστε να ανατραπεί η κυβέρνησή του και να υλοποιηθεί το σενάριο της “αριστερής παρένθεσης”. Σε μια ελεύθερη, αλλά πιστή, επί της ουσίας, μετάφραση της πρωθυπουργικής ομιλίας, η Εφημερίδα των Συντακτών θέτει, στον σημερινό, πρωτοσέλιδο τίτλο της, το ρητορικό ερώτημα “ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο”, παραπέμποντας στην ταραγμένη περίοδο της δολοφονίας Λαμπράκη.
Ποιους νομίζει ότι μπορεί να συγκινήσει ο ψεύτης βοσκός; Οι πάντες γνωρίζουν ότι το πραγματικό πραξικόπημα εναντίον της βούλησης του ελληνικού λαού και της αξιοπρέπειας αυτής της χώρας έγινε το πικρό καλοκαίρι του 2015 και φέρει, φαρδιά- πλατιά τη δική του υπογραφή. Στο υπαρξιακό ερώτημα του μνημονιακού μας πρωθυπουργού για το “ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο”, η απάντηση αναδύεται αβίαστα: Είναι η τρόικα, ανόητε! Το “παρακράτος” που επικαλείται ο κ. Τσίπρας είναι εκείνο που χτίστηκε με τη δική του συνενοχή: είναι το παρακράτος της τρόικα, του Υπερταμείου του Σόιμπλε, της “ανεξάρτητης” αρχής δημοσίων εσόδων, κι όλων αυτών των μνημονιακών θεσμών που οργανώνουν την πειρατεία σε βάρος του δημόσιου πλούτου, των εισοδημάτων των νοικοκυριών και της εθνικής κυριαρχίας.
Το μόνο πράγμα για το οποίο μπορεί να επαίρεται ο κ. Τσίπρας είναι ότι πήρε από τα χέρια των δανειστών την πλήρη “ιδιοκτησία” του… μνημονίου! Με τη σημερινή του ομιλία στην ευρωμεσογειακή διάσκεψη της Βραυρώνας, ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε ως ικέτης των δανειστών, εκλιπαρώντας τους να μας δώσουν κάποια κοκκαλάκια για το χρέος και το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του κ. Ντράγκι έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η… “απόλυτη επιτυχία του προγράμματος”, δηλαδή του τρίτου μνημονίου! Μάλιστα, εξέφρασε τη λύπη του που τα δύο προηγούμενα “προγράμματα”, δηλαδή τα μνημόνια των Παπανδρέου και Σαμαρά, απέτυχαν και ζήτησε από τους επικυρίαρχους να μην αφήσουν να αποτύχει και το τρίτο, το δικό του, κατα-δικό του μνημόνιο!
Σε κάθε περίπτωση, ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ υποτιμούν τη νοημοσύνη των πολιτών όταν ανάγουν σε ζήτημα ζωής ή θανάτου την υποτιθέμενη “μάχη κατά των μιντιαρχών και της διαπλοκής”. Δηλαδή, αν υποτεθεί ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας κρίνει μεθαύριο συνταγματικό το νόμο Παππά και ότι η εφαρμογή του προχωρά ανεμπόδιστα, ποιο θα είναι το μεγάλο όφελος; Θα καμαρώνουν ότι έφεραν καμιά επανάσταση στο τηλεοπτικό τοπίο, όταν αυτό θα μονοπωλείται από τους κ.κ. Αλαφούζο, Κυριακού, Μαρινάκη και Σαββίδη, με φτωχό συγγενή μια σκόπιμα αποδυναμωμένη ΕΡΤ;
Επομένως, τα περί αγώνα εναντίον των μιντιαρχών και της διαπλοκής λειτουργούν κυρίως ως τέχνασμα αποπροσανατολισμού των λαϊκών στρωμάτων από τα καυτά κοινωνικά προβλήματα και τα νέα πακέτα αντιλαϊκών μέτρων που βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη εν όψει της δεύτερης αξιολόγησης, ιδιαίτερα στο εργασιακό. Ήδη, οι εκπρόσωποι της τρόικα (συγγνώμη, ήθελα να πω των θεσμών) αξιώνουν ομαδικές απολύσεις, ακόμη μεγαλύτερη μείωση του κατώτατου μισθού, δραστική μείωση του αφορολόγητου στα 5.000 ευρώ και ταχύτερη προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, συμπεριλαμβανομένης της ΔΕΗ (ζήτημα με το οποίο προφανώς δεν είναι άσχετη η δρομολογημένη εκπαραθύρωση του Πάνου Σκουρλέτη).
Δυστυχώς για τον κ. Τσίπρα, η διαρκής επιδείνωση της κατάστασης που βιώνει η λαϊκή πλειοψηφία είναι πολύ περισσότερο πειστική από τις δικές του “ηρωικές” μεγαλοστομίες. Από εδώ και αποδόμηση της κοινωνικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία επιβεβαιώνουν και τα πλέον φιλικά προς την κυβέρνησή του έντυπα. Αίφνης, δημοσκόπηση της Prorata, που δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο της Εφημερίδας των Συντακτών, δίνει ποσοστά δυνητικής επιρροής 28% για τη Νέα Δημοκρατία, 17% για τον ΣΥΡΙΖΑ, 13% για το ΚΚΕ και 16% (αθροιστικά) για ΛΑΕ, Πλεύση Ελευθερίας και ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ασφαλώς, έχει κάθε λόγο κανείς να μην παίρνει τις μετρητοίς τις δημοσκοπήσεις, ιδιαίτερα όταν γίνονται σε μια περίοδο που δεν υπάρχει προεκλογική αμτόσφαιρα. Ωστόσο, η επιτάχυνση της αποδόμησης ως προς την κοινωνική απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι γεγονός δεν μπορεί στα σοβαρά να αμφισβητηθεί, ίσως μάλιστα να είναι, πλέον, και μη αναστρέψιμη τάση. Γι αυτό και τα σενάρια “απόδρασης” του ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση προτού η συρρίκνωσή του αποκτήσει απελπιστικές διαστάσεις θα επανέλθουν στην ημερήσια διάταξη.
Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει από μία ακόμη σκοπιά το καθήκον των ριζοσπαστικών αντιμνημονιακών, αριστερών δυνάμεων να οικοδομήσουν έγκαιρα, και όχι στο δώδεκα παρά πέντε των εκλογών, ένα ενιαίο πολιτικό μέτωπο, που θα αναστυλώσει την ελπίδα στο λαό και θα ενισχύσει τη δυναμική των αγώνων του. Το γεγονός ότι οι εν λόγω δυνάμεις έχουν ήδη ισχυροποιήσει τους δεσμούς αλληλεγγύης μέσα από τους κοινούς αγώνες εναντίον του τρίτου μνημονίου, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τη μάχη κατά των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, διευκολύνει αυτή τη μαχητική σύμπραξη και στο πολιτικό επίπεδο. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει στα μάτια των εργαζομένων που αγωνιούν, επιλογές που διυλίζουν τον κώνωπα και προτάσσουν προσωπικές ή μικροκομματικές φιλοδοξίες, με κίνδυνο να χαθεί η ευκαιρία για την ανασύνταξη της Αριστεράς και του λαϊκού κινήματος.