Η προσφυγή στο Δικαστήριο της Χάγης απαιτεί από τις χώρες που προσφεύγουν, πρώτον: σαφή προσδιορισμό της διαφοράς ή των διαφορών που το Δικαστήριο καλείται να επιδικάσει και δεύτερον: την υπογραφή από τα μέρη που προσφεύγουν ενός συνυποσχετικού, το οποίο θα προκύψει με τον μεταξύ τους διάλογο, όπου τα μέρη θα έχουν συμφωνήσει να συμπεριλάβουν τις αρχές, το νομικό πλαίσιο και τους κανόνες με βάση τα οποία θα εκδώσει το Δικαστήριο την τελική του απόφαση.
Η Ελλάδα για το μόνο θέμα που μπορεί να δεχθεί να πάει στην Χάγη με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στο Αιγαίο και όχι καμία άλλη από τις απαράδεκτες, μονομερείς διεκδικήσεις της Τουρκίας που αμφισβητούν θεμελιακά κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, όπως π.χ η αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών. Και μπορεί να πάει στη Χάγη για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ στο Αιγαίο αποκλειστικά και μόνο υπό τις παρακάτω προϋποθέσεις που θα καταστήσουν την όποια απόφαση της Χάγης στοιχειωδώς δίκαιη και έγκυρη.
Πρώτη προϋπόθεση είναι: Ελλάδα και Τουρκία πριν μπουν σε διάλογο-διαπραγμάτευση για τη σύνταξη του συνυποσχετικού προσφυγής στη Χάγη, πρέπει η Τουρκία να παραιτηθεί ρητά, δημοσίως και εγγράφως από οποιεσδήποτε διεκδικήσεις της για “γκρίζες ζώνες” επί βράχων, βραχονησίδων, νησίδων και νησιών του Αιγαίου αποδεχόμενη πλήρως τις διεθνώς αναγνωρισμένες Συνθήκες, που έχουν διαμορφώσει το καθεστώς του Αιγαίου.
Δεύτερη προϋπόθεση για να μπει η Ελλάδα σε διάλογο-διαπραγμάτευση για τη σύνταξη συνυποσχετικού, πρέπει η Τουρκία να έχει δεσμευτεί εκ των προτέρων με αναντίρρητο τρόπο ότι η αποκλειστική νομική βάση της όποιας δικαστικής απόφασης θα είναι η ρητή και αυστηρή τήρηση της Διεθνούς Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Η αποδοχή της προσφυγής στη Χάγη και η είσοδος της Ελλάδας σε διάλογο-διαπραγμάτευση για τη διαμόρφωση συνυποσχετικού, χωρίς αποδοχή των ανωτέρων δεσμευτικών προϋποθέσεων από την Τουρκία, θα αποτελέσει για την Ελλάδα μια μεγάλη παγίδα. Διότι αποδεχόμενη η Ελλάδα την προσφυγή στη Χάγη και μπαίνοντας άνευ προϋποθέσεων στο διάλογο για το συνυποσχετικό παραπομπής, η Ελλάδα δεν θα μπορεί στην πράξη να βγει στη συνέχεια από τη διαπραγμάτευση ή να την διακόψει μονομερώς και να την τερματίσει επικαλούμενη τουρκική κακοπιστία, χωρίς να θεωρηθεί υπεύθυνη για το ναυάγιο και να καταγραφεί και να χρεωθεί στη Διεθνή κοινότητα ως “αδιάλλακτη“. Άλλωστε, είναι προφανές ότι κανείς δεν παραπέμπει στη Χάγη την διεθνώς αναγνωρισμένη εδαφική του κυριαρχία ούτε παρακάμπτει ένα από τα ισχυρότερα διεθνώς κατοχυρωμένα δίκαια, όπως η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Κ.Μ
Υ.Γ: Με χθεσινές τοποθετήσεις του ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να πάει στη Χάγη για τη μόνη διαφορά με την Τουρκία, όπως είπε, της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, παραλείποντας, όμως, καθόλου τυχαία, ότι αυτή η παραπομπή προϋποθέτει την εκ των προτέρων και πριν την διαμόρφωση συνυποσχετικού παραίτηση της Τουρκίας από τις γκρίζες ζώνες και τη δέσμευσή της στη Διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Την ίδια τοποθέτηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη έχει κάνει επανειλημμένα ο Νίκος Δένδιας και δυστυχώς σε ακόμα πιο αόριστη κατεύθυνση.
Οι παραλείψεις αυτές δείχνουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι έτοιμη, όπως ήταν και η κυβέρνηση Τσίπρα, να αποδεχθεί λύσεις που θα παρακάμπτουν ωμά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Διότι αν η Τουρκία προβάλλει τις αιτιάσεις της για τις γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, με τις εκατοντάδες βραχονησίδες και νησιά υπό αμφισβήτηση, τότε προφανώς το Δικαστήριο της Χάγης στην καλυτέρα των περιπτώσεων δεν θα απορρίψει πλήρως τις απαιτήσεις της Τουρκίας, πράγμα που θα της αποφέρει την μεταφορά ελληνικών νησιών στην κυριαρχία της και βεβαίως πρόσθετα δικαιώματα που δεν δικαιούται στην υφαλοκρηπίδα αλλοιώνοντας πλήρως την εικόνα κυριαρχίας στο Αιγαίο. Περιττό να τονίσουμε ότι κάτι τέτοιο θα είναι μόνο η αρχή.
Μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι…
