Η Αθήνα παγωμένη, απούσα, άπραγη, αποσβολωμένη και γονυπετής στα απολιθωμένα δυτικά κέντρα, παρακολουθεί το πως παίζονται στα ζάρια τα κυριαρχικά της δικαιώματα στις Λιβυκές εξελίξεις, με την Τουρκία αρχιμάγειρα μιας νέας πολιτικής και γεωγραφικής αρχιτεκτονικής στην περιοχή.
Η εθελόδουλη ελληνική πολιτική τάξη έχει άλλα στα μυαλό της: Ποιον πρόεδρο θα επιλέξει μεταξύ μιας αμέτρητης σειράς από πρόσωπα που μοιάζουν ως σταγόνα νερού και τα οποία έχουν μετατρέψει την προδοσία της χώρας σε ρουτίνα και ποιον εκλογικό νόμο θα ψηφίσει ώστε να κλέβονται μέχρι και οι μισές έδρες της Βουλής από τον κατά τα άλλα κυρίαρχο λαό.
Μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι. Δυστυχώς ο λαός μας βυθίζεται στην κανονικότητα της παρακμής μας, της μιζέριας και της φτωχοποίησης.
Ως πότε;
Κ.Μ
