Μετά από 2 χρόνια ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, 7 χρόνια μνημονιακής κόλασης και 40 χρόνια κομματοκρατίας και κλεπτοκρατίας Ν.Δ./ΠΑΣΟΚ, η Xώρα άγεται σε νέα ταπείωση και η κοινωνία, για πολλοστή φορά, παραδίδεται βορά στους μισθοφορικούς διαμεσολαβητές των Δανειστών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ στα δύο χρόνια διακυβέρνησης της Χώρας έχει δείξει, κατά τρόπο αναντίλεκτο πού το πάει. Ότι ήρθε για να καταλἀβει τη θέσης της αποσταμένης Ν.Δ./ΠΑΣΟΚ, από τη στιγμή που μεταλλάχθηκε σε μνημονιακή δύναμη, και να συνεχίσει δίκην θεραπαινίδας την ίδια πολιτική, που εξαντλείται στη νομή του Κράτους στη χειραγώγηση και περιθωριοποίηση της κοινωνίας, στην υποταγή και συμμόρφωση με τις απαιτήσεις των Δανειστών.
Έγκλειστοι στο παλαιοκομματικό καθεστώς που εξέθρεψε την κρίση, διαπραγματεύονται κατά τρόπον ολέθριο, αφού δεν αναιρούνται αλλά επιτείνονται οι καταστροφικές πτυχές του προγράμματος, δεν αποκαθίσταται, η ομαλότητα στην οικονομική ζωή, το Κράτος Δικαίου και Πρόνοιας και η εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου, από το οποίο έχει εξαιρεθεί η Ελλάδα.
Αμετανόητοι από τα λάθη τους, αλλά και ανίκανοι να διδαχθούν από τα σφάλματα των προκατόχων τους, αφήνονται να σέρνονται πίσω από ευκαιριακές συμμαχίες, που στην κρίσιμη στιγμή αποδεικνύονται λυκο-συμμαχίες. Και να πιστεύουν σε χίμαιρες και φρούδες ελπίδες, που η διάψευσή τους κομίζει στη Χώρα πρόσθετη δυστυχία. Όπως, ότι υπάρχει διάσταση ανάμεσα στους Δανειστές, η κρίση στις σχέσεις τους Δ.Ν.Τ. με την Ε.Ε., πράγματα που ακούγονται ανελλιπώς από το 2010-11, γιγαντώθηκαν το 2012, τα ξαναθυμηθήκαμε το 2014 και τώρα θεωρούσαν δεδομένη την αποχώρηση του Δ.Ν.Τ.
Ο Τσίπρας και το περιβάλλον του προσπαθούν εναγώνια να διασωθεί και να διατηρηθεί στο πολιτικό παιχνίδι, με το κεφάλαιο του πολιτικού και παραμένει στην αριστερή όχθη του ποταμού, παρά, τους εκβιασμούς και την πολεμική που δέχεται από τις συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης και από το εγχώριο κατεστημένο. Σ’ αυτή του την επιδίωξη διαχειρίζεται με δεινότητα τους συμβολισμούς. Θυμίζουμε ότι πρώτη του κίνηση ως Πρωθυπουργού ήταν, να αποτίσει φόρο τιμής στους ήρωες της Εθνικής Αντίστασης, επισκεπτόμενος το Σκοπευτήριο στην Καισαριανή. Στη συνέχεια, ακολούθησε η επαναπρόσληψη των καθαριστριών, οι οποίες ήταν στην εμπροσθοφυλακή του προεκλογικού αγώνα. Η επαναλειτουργία της ΕΡΤ. Η ψήφιση της Απλής Αναλογικής. Η πρωταγωνιστική εμφάνιση στην Αβάνα, στη μεγάλη εκδήλωση για τον αποχαιρετισμό του Φιντέλ Κάστρο. Και τελευταία, η «13 σύνταξη» στους χαμηλοσυνταξιούχους.
Όμως, η κοινωνική πραγματικότητα και η καθημερινότητα είναι ανελέητη και φανερώνει, κατά τρόπο αναντίρρητο, ότι το δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου πολιτεύεται πανομοιότυπα με το προηγούμενο Σαμαρά-Βενιζέλου. Σαν μία βαθιά συντηρητική και οπισθοδρομική δύναμη. Ως τοποτηρητής και λογιστής των ξένων. Ως εντολοδόχος του κουατρέτου και όχι ως εντεταλμένος της ελληνικής κοινωνίας. Οι ελάχιστες πινελιές κοινωνικής ευαισθησίας που εντοπίζονται στα μέχρι τούδε πεπραγμένα του, διασταυρώνονται με εκείνες της Ν.Δ./ΠΑΣΟΚ. Φανερώνει, επίσης, ότι η ΣΥΡΙΖΑίικη Αριστερά μας εξαθλιώνει και μας δουλεύει.
Στο οικονομικό έρεβος, που αποτυπώνεται στην έκθεση του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ, σχετικά με την κατάσταση των νοικοκυριών και της Χώρας, έρχεται να προστεθεί ο νέος, κυριολεκτικά, δυσβάσταχτος λογαριασμός για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης. Εμπνευστής και υποβολέας του είναι ο Σόιμπλε, απλά φέρει την υπογραφή όλων των Δανειστών.
Τι θα κάνει η Κυβέρνηση στο καινούριο κρεσέντο αξιώσεων, απειλών, εκβιασμών και ύβρεων. Δυστυχώς και οι υπάκουοι και υπήκοοι της Ν.Δ. και των ομοφρόνων της (ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, ΔΗΜ.ΑΡ), σε συγχορδία με το Κουατρέτο, την μέμφονται, γιατί καθυστερεί την περαίωση της αξιολόγησης όπως-όπως. Η πρώτη απόφασή της για λύση, αντί πάσης θυσίας, εντός του ευρώ την έχει καταστήσει εκβιάσιμη και φοβόμαστε και προβλέψιμη.
Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα και εγγράφεται ως καταισχύνη στον ευρωπαϊκό πολιτισμό και συγκρίνεται με τη ναζιστική θηριωδία, μπορεί να αναχαιτισθεί μόνον, αν η κοινωνία των πολιτών αποφασίσει να σταθεί απέναντι σ’ όλους αυτούς, που ενεργούν ως δυνάστες και ευνούχοι της. Αν αφυπνισθεί και επιβάλλει τη βούλησή της, σαρώνοντας το σημερινό καθεστώς της ολιγαρχικής κομματοκρατίας, αγυρτείας και σκυφτοκεφαλιάς.
