“Η ΘΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΟΛΙ…”
ΤΖΕΣΦΙΝΑ 26-8-1826
“ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ…”
“ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΣ….
ΠΟΛΥΑΡΑΒΟΣ….
ΤΖΕΣΦΙΝΑ….. ΤΑΥΓΕΤΟΣ…
ΜΑΝΙΑΚΙ….
ΑΛΑΜΑΝΑ….
ΠΥΛΗ ΡΩΜΑΝΟΥ….
ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ….
ΟΡΘΙΕΣ ΚΡΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΜΝΗΜΕΣ….
ΣΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΤΗ ΧΑΣΗ….
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ….”!!!!
ΤΖΕΣΦΙΝΑ 26-8-2021
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΦΩΤΙΟΥ ΣΤΑΘΑΚΟΣ
Επαναλαμβάνω..
Όμως δεν τάχουν λογαριάσει όλα σωστά….
”Γοργοπόταμος.
Πολυάραβος.
ΤΖΕΣΦΙΝΑ.
Μανιάκι.
Αλαμάνα.
Πύλη Ρωμανού.
Θερμοπύλες.
Όρθιες κρατούν τις Μνήμες!
Στου καιρού τη χάση!
Κανείς δεν θα περάσει”!!
Αυτά τα χώματα μπορεί να μη μιλάνε … να σωπαίνουν.
Μέσα τους κρύβουν τιτάνιες δυνάμεις.
Ηφαιστειακές θελήσεις.
Ποταμούς αίματος.. άλικο, ολοπόρφυρο, ανίκητο!
Διδάσκουν τον σεβασμό.
Φρονηματίζουν τους χαρακτήρες.
Παρορμούν για θυσίες. Εξεγείρουν τις συνειδήσεις.
Τοποθετούν τα πράγματα στη φυσική τους βάση.
Δεν επαμφοτερίζουν.
Διαλέγουν, επιβάλουν και καθορίζουν.
Φώς και σκοτάδι. Νερό και φωτιά. Ναι και όχι.
Φυσιολογικό και ανώμαλο. Άνδρας και γυναίκα.
Ζωή και θάνατος. Φτώχεια και πλούτος.
Καλοσύνη και παλιανθρωπιά.
Μειώνοντας το ένα αυξάνει το άλλο. Τόσο απλά..
Έφτασε πού λέτε στα 1826 ο Ιμπραήμ Πασάς στα όρια της Αδούλωτης Μάνης.
“Της Νέας Σπάρτης”, έτσι λεγόταν στα χρόνια που πέρασαν,
σε όλη την διάρκεια της Ρωμαϊκής κατοχής.
Οι Ρωμαίοι ήσαν θαυμαστές του Λυκούργου και των νόμων του.
Το κοινό των Ελευθερολακώνων ήταν για τους Ρωμαίους
“socios populi Romani”, δηλαδή πολιτεία ελευθέρα και φίλη.
Οι Λάκωνες εθεωρούντο σύμμαχοι της Ρώμης μέχρις το τέλος….
Ανιστόρητος, βάρβαρος, αιμοσταγής, ραδιούργος.
Επικίνδυνος, αποφασισμένος, ανελέητος.
Πραγματικός Γενίτσαρος.
Είχε “ξυρίσει” και κατακάψει ολόκληρη την Πελοπόννησο!!
Δεν κατείχε το Δελφικόν.
”Μητρός τε και πατρός τε και των άλλων προγόνων,
απάντων τιμιότερον η Πατρίς” .
Σχεδίαζε να περάσει από το Οροπέδιο της Τζεσφίνας, στην καρδιά της Μάνης.
Εκεί ολοκληρωνόταν η αποστολή του!
Είχαν προηγηθεί δύο εμφύλιες διαμάχες από την ώρα που ξέσπασε η επανάσταση.
Μεθοδευμένες και εκτελεσμένες από τον Φαναριώτη τουρκοσπουδαγμένο Αλέξ. Μαυροκορδάτο
και την προσκυνημένη φάρα των κοτζαμπάσηδων.
Ένα άτομο εκπαιδευμένο και πλήρως υποταγμένο στην Αγγλική πολιτική….
Δεν υπάρχει ίντριγκα, προβοκάτσια, συνομωσία, που να μην έχει την σφραγίδα του.
Αν περνούσε, πού δεν πέρασε.
Η Μάνη υποδουλωνόταν. Η Ελλάδα τελείωνε!!
-Ο Κολοκοτρώνης είχε αποφυλακιστεί από το Μπούρτζι.
-Ο Παπαφλέσσας είχε πέσει… “μετά τιμών”, ηρωικά στο Μανιάκι.
-Το Μεσολόγγι είχε ισοπεδωθεί.
– Τα Ψαρά είχαν “ξυριστεί” παραδειγματικά.
Πως το είπε ο Σολωμός…
“Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη,
περπατώντας η δόξα μονάχη.
Μελετά τα λαμπρά παλληκάρια
και στεφάνη στην κόμη φορεί.
Γινομένη από λίγα χορτάρια,
πούχαν μείνει στην έρημη γη”.
-Οι προεστοί και οι κοτζαμπάσηδες βυσσοδομούσαν,
τρώγοντας τις λίρες του δανείου και των δωρεών!!!
-Γκρέμιζαν τον Ανδρούτσο από την Ακρόπολη.
-Δολοφονούσαν πισώπλατα τον Καραϊσκάκη.
Πάντα αυτός ήταν ο ρόλος τους.
Αυτή ήταν τότε η κατάσταση.
Τα ίδια και χειρότερα διέπραξαν αργότερα με την Μικρασιατική καταστροφή το 1922!
Εγκατέλειψαν στις ορδές του Κεμάλ, τον Μικρασιατικό ελληνισμό
και τον μακέλεψε από το μαρτυρικό Πόντο έως στα στενά και την προκυμαία της Σμύρνης.
Ύστερα τους έφταιγαν οι Μπολσεβίκοι και ο Λένιν.
Έκαναν επέμβαση μαζί με όλη την ΑΝΤΑΝΤ.
Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους και όλο το σινάφι.
Προκειμένου να πνιγεί το πρώτο εργατικό κράτος.
Από τότε ζητάνε και τα ρέστα!!!
Έτσι συνεχίζουν και στις μέρες μας.
Απαιτούν από τους Ρώσους να μας στηρίζουν παντού.
Στο Κυπριακό στον ΟΗΕ στο Σκοπιανό και πάει λέγοντας..
Ενώ η Ελλάς να κάνει μποϊκοτάζ προϊόντων εναντίον τους.
Να τους φέρεται εχθρικά και παράλογα.
Να τους λέει και φίλους.
Αυτά ισχύουν μόνο για τον λαό μας. Όχι για εξουσιαστές.
“Μονά ζυγά δικά τους”
-”Το έσκασαν” το 1941 στη Μέση Ανατολή.
Αφήνοντας το λαό ”στα νύχια” της Βέρμαχτ και της Γκεστάπο.
-Παρέδωσαν με σχέδιο την μισή Κύπρο στον Αττίλα το 1974.
Έχουμε κατοχή ελλαδικού χώρου και αυτοί μιλάνε για ”ελληνοτουρκική φιλία”!!
Τόσο αισχρά. Τόσο ξετσίπωτα.
Κάνουν συσκέψεις, δήθεν για λύσεις και καλές γειτονίες..
Η κατοχή αντιμετωπίζεται μόνο με ανελέητο και ολοκληρωτικό αντάρτικο πόλεμο.
Άλλη συνταγή δεν υπάρχει.
Μήπως η Κύπρος έγινε ανεξάρτητη με λόγια πολιτικές μανούβρες απατεωνιές και συνθήκες “του κόλου” !!!!!
Να ρωτήσουμε τον Αυξεντίου τον Δημητρίου και τον Καραολή….
Αυτό μαρτυράει “η τσούλα” η Ιστορία “με αξιωματικό” τρόπο..
Πότε το έθνος διατήρησε η κέρδισε κάτι με λόγια και παραμύθια?
Ακόμη και τα Δωδεκάνησα πιο πρόσφατα, τα πήρε λόγω της Εθνικής Αντίστασης στους Γερμανοιταλούς.
“Λυπημένο μου ξεφτέρι.
Δεν αλλάζουν οι καιροί.
Με φωτιά και με μαχαίρι.
Πάντα ο κόσμος προχωρεί”.
Αυτά καταθέτει ο υμνωδός Νίκος Γκάτσος.
Σήμερα των Γερμανών των Γιάνκηδων και των πλουσίων ”τα φουσάτα”.
Στα 2021μχ ογδόντα χρόνια μετά.
Επιδιώκουν την ρεβάνς.
Επιχειρούν και κάνουν ότι έκανε ο Ιμπραήμ,
τότε πού το Έθνος ”έπνεε τα λοίσθια”.
Αυτή ήταν και είναι η Αστική τάξη της χώρας.
Απο την εποχή των Κοτζαμπάσηδων.
Τυχοδιωκτική, άπληστη, κομπραδόρικη, υποταγμένη, ανελέητη, ”ξένη”.
Ποτέ δεν διαμόρφωσε εθνική συνείδηση.
Πως θα μπορούσε άλλωστε νάχει….
“Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα”, έτσι δεν είναι Έλληνες!!!
Πάντα ταύτιζε τα σεντούκια του με το εθνικό συμφέρον.
Οι πολλοί κρατούσαν τις θυσίες και πλήρωναν τα αίσχη της.
Αν περνούσε ο Μπραίμης.
Πού δεν πέρασε!!
Η επανάσταση κινδύνευε θανάσιμα.
Καταργείτο το Αυτοδιοίκητο της Μάνης, επί 368 χρόνια.
Αυτό είχε σαν ολέθρια συνέπεια, να μην υπήρχε νομική βάση, όταν θα ερχόταν η ευλογημένη ώρα, να υπογραφεί η πολυπόθητη Ανεξαρτησία της Πατρίδος μας.
Το άλικο αίμα των Ελλήνων καθόρισε την μοίρα του Έθνους.
Χωρίς αυτό καμιά ναυμαχία του Ναβαρίνο δεν θα είχε αποτέλεσμα!!!!
Τα επαναστατημένα αδέλφια μας.
Δεν έχαναν μια ακόμη μάχη.
Έχαναν τον πόλεμο!!!
Αν περνούσε, που δεν πέρασε….
Υπάρχει μια καταγραμμένη ιστορία που δείχνει με τον πιο δραματικό και ανάγλυφο τρόπο την κρισιμότητα εκείνων των στιγμών!
Είμαστε στα 1826 τον Αύγουστο.
“Τόχει πάρει ο διάολος”….
Η επανάσταση κινδυνεύει με αφανισμό.
Ο Κολοκοτρώνης μόλις έχει αποφυλακιστεί από το Μπούρτζι.
Ρωτάει να μάθει ποιά είναι η κατάσταση με τους Τούρκους.
Πώς πάνε τα πράγματα?
Τον ενημερώνουν ότι….
-Οι προεστοί και οι Κοτζαμπάσηδες βυσσοδομούν για την εξουσία και τις λίρες των Άγγλων.
-Ο Ανδρούτσος δολοφονήθηκε από τον Γκούρα.
-Ο Καραϊσκάκης στο Φάληρο έφαγε μια σφαίρα πισώπλατα.
-Το Μεσολόγγι θυσιάστηκε.
-Ο Παπαφλέσσας ”έπεσε μετά τιμών” στο Μανιάκι.
-Ο Ιμπραήμ προελαύνει ανενόχλητος καίγοντας τα πάντα.
Κάθισε σε μια πέτρα έπιασε με τα δυό χέρια το κεφάλι του και άρχισε να κλαίει με αναφιλητά.
Μέσα στο κλάμα ρώτησε, ”η Μάνη τι κάνει”?
Του απάντησαν ”ότι βαστάει ακόμη”!
‘Επαψε να κλαίει, αναθάρρησε και είπε.
”Τότε δεν χάθηκαν όλα”
Πόσο καλά γνώριζε την κατάσταση, τα δεδομένα, τον τόπο.
Είχε περάσει από Τζεσφίνες και Καστάνιες.
Εδώ ”με την κοιλιά στο στόμα” στη ρίζα ενός πουρναριού ξαπόσταινε η μάνα του.
Ο προπάππους των σημερινών αηδονιών θα του ψιθύριζε ”κλέφτικα”…
Στα μικρά του χρόνια τον ”κούρνιασε” η Μάνη κάτω απο τους ίσκιους της ιστορίας.
Εδώ τον νανούρισε με το άσβεστο μίσος κατά της Τουρκιάς.
Γνώριζε και είχε εγκολπωθεί τα λόγια του Ρήγα.
Πριν την επανάσταση έγραφε και διαλαλούσε απόλυτα σίγουρος, για την υπόθεση του Έθνους, “ο Βελεστινλής”.
“Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στη στενά,
μονάχοι σαν λιοντάρια στους κάμπους στα βουνά.
Κάλιο μιας ώρας ελεύθερης ζωής,
παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιάς και φυλακής.”
Απαντώντας έτσι στον σκεπτικισμό του Α. Κοραή και άλλων διανοητών, για τις δυνατότητες του έθνους να κηρύξει την Επανάσταση.
“Ο Γέρος” είχε αποφανθεί…
“Η Ελλάς έχει ένοπλες δυνάμεις, τους Κλέφτες και τους Αρματολούς…
Ακόμη τα κάστρα της το Σούλι και τη Μάνη…”
Άλλα λογάριαζε ”ο Μπραίμης” όπως πριν πολλά χρόνια ο Ξέρξης.
Ως εδώ όλα του είχαν πάει καλά!
Όρθιο δεν είχε αφήσει τίποτε.
Δεν γνώριζε όμως τι είχε απαντήσει ο εξόριστος Δημάρατος, όταν τον ρώτησε ο Ξέρξης…
”Άν οι Σπαρτιάτες έχουν συναίσθηση του όγκου και της δύναμης των Περσών”!
Γιατί του απάντησαν αψηφώντας τον….
”Μολών λαβέ”!
Του είχε πει τα παρακάτω. –
“Μεγάλε Βασιλέα δεν μπορώ να σού εξηγήσω με ποιούς πάς να τα βάλεις”….
Αν περνούσε…. ”ο Μπραίμης”.
Πού δεν πέρασε.
”Ο Μεγάλος Παππούς”.
Ο Κυριάκης Σταθάκος οπλαρχηγός.
Γιός του Στάθη και αδελφός του Νίκου Σταθάκου.
Ο Εθνάρχης της οικογένειας μου.
Από τους Λίγους πού γεννάει κάθε τόσο, αυτό το Έθνος.
Είχε πάρει τις Αποφάσεις του….
Θα έμενε στον Πύργο της Τζεσφίνας.
Στο σπίτι του.
Μαζί με τα παιδιά του και τα εγγόνια του.
Θα θυσιαζόταν χωρίς περισκέψεις και ενδοιασμούς.
Αυτός και η οικογένεια του.
“Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος”.
Είχε να κερδίσει πολλά ασήμαντα και εφήμερα αν ”κιότευε”.
Είχε να χάσει την τιμή τού Έθνους και της Ιστορίας.
Την ίδια του την Πατρίδα.
Αποφάσισε η ψυχή του Σπαρτιάτη, του Έλληνα, του Μανιάτη.
Την υπέρτατη θυσία.
Εκτέλεσε το χέρι, την προδοσία, την χωσιά, την ατιμία.
Αφαίρεσε έτσι από ”τον Μπραίμη” το πλεονέκτημα..
Να ανιχνεύει τα μέρη και να γνωρίζει την πορεία των φουσάτων του.
Τα μέρη ήσαν δύσβατα και σε μεγάλο βαθμό όπως αποδείχτηκε απρόσβλητα χωρίς “τον εφιάλτη”.
Ακόμη και την τεράστια στέρνα του πύργου είχε ”φαρμακώσει”
για να μη βρούνε νερό οι Αραπάδες.
Αυτό δεν ήταν καθόλου απλό.
Η Τζεσφίνα είναι η μοναδική περιοχή που δεν έχει πηγές.
Μπορεί ο παππούς να γνώριζε αυτό που είχε πει ο Λεωνίδας στους άνδρες του…
“Αύριο θα δειπνήσουμε στον Άδη”!!
Για τα χωριά μπορεί να μην ίσχυε.. υπήρχε νερό.
Εδώ στο οροπέδιο πριν το διάσελο, ούτε σταγόνα!!!
Υπήρχαν ωκεανοί θέλησης και αγάπης για την πατρίδα.
Όμως εδώ είχαμε αυτό που σοφά έγραψε,
ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης.
“Δεν έχουνε ποτάμια.
Δεν έχουνε πηγάδια.
Δεν έχουνε πηγές.
Μονάχα λίγες στέρνες.
Άδειες κι’ αυτές.
Που ηχούν, που ηχούν.
Και που τις προσκυνούνε”…
Όλα σχεδιασμένα υπολογισμένα, με μοναδικό στόχο..
Να μην περάσουν τα στίφη της Πύλης και της Αραπιάς.
Να καθυστερήσουν.
Να κλονιστούν.
Να αποδυναμωθούν.
Η Τζεσφίνα για την μάχη που έγινε μετά τρείς μέρες στον Πολυάραβο είναι κυριολεκτικά σε σημασία κάτι ανάλογο και αντίστοιχο των Θερμοπυλών με τις Πλαταιές!
Η μόνη διαφορά είναι ότι εδώ φονεύτηκε ο προδότης.
Κάηκαν ζωντανοί!!!
Μαζί έμειναν αποφασισμένοι να θυσιαστούν ο Μπούμπουνας Διπλαράκος ο Ροζάκης.
Έμεινε ολοζώντανο, πυριφλεγές, ανεμοπύρωμα.
Το μήνυμα της φιλοπατρίας, της αυτοθυσίας, της πίστης για την λευτεριά.
Μια πυριγενής στο διηνεκές μπαρουταποθήκη, στους επερχόμενους.
Ρώτησε κάποιος απο αυτούς που ανέβαιναν για τον Πολυάραβο την γιαγιά Παναγιώτα.
-”Γιατί δεν φεύγετε?
θα σκοτωθείτε”.
Αυτή δίνοντας απο το ξύλινο βαρέλι νερό, του απάντησε..
”Γι’ αυτό μένουμε”!
Έτσι δεν πέρασαν οι βάρβαροι.
Για μια ακόμη φορά το “η τάν η επί τας”.
Έβρισκε την απόλυτη και χωρίς όρια εφαρμογή του.
Εδώ μάλιστα δεν υπήρχε κανενός είδους κρατικής εντολής.
Μόνο το χρέος προς την Πατρίδα.
Η φωτιά της ψυχής και η λαύρα της απόφασης!!
“Ένας δεν είμαι μα χιλιάδες,
όχι μονάχα οι ζωντανοί,
κι’ οι πεθαμένοι ακολουθάνε,
σε μιαν αράδα σκοτεινή”.
-Παραδινόσουν, όπως ακριβώς σού πρότεινε ο Ιμπραήμ
και ήσουν ένας ακόμη, από τούς ραγιάδες.
-Θυσιαζόσουν και έτσι δημιουργούσες…
-” Μνημείο ανδρείας στο βιβλίο δόξης του Ελληνισμού”.
“Ο Μεγάλος παππούς” είπε ΟΧΙ, έτσι απλά.
Μπορεί να κάψανε τον Πύργο, μπορεί να θυσιαστήκανε όλοι!!!
Προτίμησε ένα ένδοξο τέλος.
Παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος!!
Ο χρόνος δήλωνε 26-8-1826.
Η φωτιά της επανάστασης, δεν έσβησε οριστικά.
Λίγο πιο πάνω στον Πολυάραβο, μετά δύο μέρες, έγινε φονικότατη μάχη.
Οι Αραπάδες μακελεύτηκαν.
Η θυσία και ο ηρωισμός των Μανιατών, έβαζε τέλος στο ανίκητο του Ιμπραήμ.
Είχε πάρει μια γεύση από τις Μανιάτισσες λίγο πριν στην Βέργα και τον Αλμυρό.
Εκεί είχαν πιάσει δουλειά τα τιμημένα δρεπάνια.
Ο ενταφιασμός “η χαριστική βολή” στην επανάσταση δεν πέρασε.
Το ταξίδι της εξέγερσης τέλειωνε….
Το ταξίδι του νέου κράτους μόλις άρχιζε.
“Το παιδί” είχε γεννηθεί.
Από τότε με όλα τα προβλήματα είναι το πιο ερωτεύσιμο έθνος, πάνω στον πλανήτη γη…. πάντα ήταν!!!
Το οικόπεδο που έχει κρατήσει ο Θεός, για τα γεράματα του!!!!
Η χώρα με το μεγαλύτερο κύρος και αποδοχή στο διάβα της Ιστορίας.
Ο Τρικούπης περιγράφει την επιχείρηση έτσι…
ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΙΜΠΡΑΙΜ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΑΝΗ
“Παρηγορούμενος ο Ιμπραήμ ότι μια νέα επίθεση κατά της Μάνης θα είναι επιτυχής.
Την ετοίμαζε ένα μήνα.
Εκινήθη στις 20 Αυγούστου……..
Στρατοπέδευσε στην Τάραψα.
Έκανε προπαρασκευή προπαγάνδας.
Αναζήτησε πληροφορίες και οδηγούς.
Είχε πλήρη συναίσθηση της δυσκολίας του εγχειρήματος..”
Ας δούμε πώς η λαϊκή Μούσα αποτύπωσε το γεγονός.
Τα πιο μεγάλα έργα πρώτα πέρασαν από το σμίλευμα του προφορικού λόγου.
Εδώ καταγράφηκαν από απλούς ανθρώπους.
”Πρίν εις τον Πολυάραβον οι Τούρκοι ν’ αναβώσι,
μεγάλον πύργον κι’ οχυρόν στον δρόμον απαντώσι.
Κλεισμένος ήτον εν αυτώ εις ήρως τ’ όνομα του
Σταθάκος με την σύζυγον και μ’ όλα τα παιδιά του.
Ορμούν οι Τούρκοι και ευθύς τον πύργον περιζώνουν,
οι έσωθεν πυροβολούν πολλούς αυτών ξαπλώνουν.
Τρέχουν τινές με πέλεκυν να θλάσωσι τας θύρας,
αι σφαίραι όμως έθλασαν αυτών πόδας και χείρας.
Ο Βόσινας εφώναξε ”Σταθάκο τ’ άρματα σου
δός εις εμέ και θα σωθείς συ και τα παιδιά σου”.
Ο.ήρως δε στην μιαράν προδοτική καρδίαν,
αντί αρμάτων, που ζητεί του στέλνει σφαίραν μίαν.
”Καλά να πάθεις Βόσινα, είπε ο Σταθάκος τότε,
καθώς εσύ να πάθωσι και όλοι οι προδόται”.
Τότε δε οι Οθωμανοί κτυπούν με τηλεβόλον
κ’ εξαίφνης διαδίδεται το πυρ στον πύργον όλον.
Υψούνται φλόγες και καπνοί, ως νέφος πυκνωμένον
και τρομεραί ακούονται φωναί των κεκλεισμένων,
οίτινες επροτίμησαν στας φλόγας να καώσιν,
παρά εις των Οθωμανών τας χείρας ν’ αφεθώσι.
Μετά στιγμάς δε ο στρατός το ύψωμα αναβαίνει
Πολυάραβου και εντός ως έξαφνα εμβαίνει,
να κλείσουν μόλις πρόφτασαν οι Λάκωνες τας θύρας’
όσοι δε έξω έμειναν συνέρχονται εις χείρας.
Στους δρόμους τότε ήρχισεν ο πόλεμος φρικώδης,
εις τας οικίας εφορμούν οι Τούρκοι μανιώδεις.
Οι έσωθεν πυροβολούν αυτούς αδιακόπως
και έξω από πτώματα εγέμισεν ο τόπος.
Πυροκροτήσεις έξαφνα παρέχουν το σημείον,
Λακώνων ότι έφτασε στρατός εις το χωρίον.
Οι έγκλειστοι τότε θαρρούν,
οι Τούρκοι δ’ από τρόμον καταληφθέντες
σκέπτονται εις της φυγής τον δρόμον.
Ο αφιχθείς προς αρωγήν στρατός μετά των άλλων
τους τρέπουν όλους εις φυγήν,
και όλεθρον μεγάλον,
ενσπείρουν εις τους φεύγοντας καθ’ όλην την ημέραν
των πυροβόλων στέλλοντες εις κρέας πάσαν σφαίραν.
Ο Ιμπραήμ ιστάμενος ‘ς ενός βουνού την ράχιν
μετά πικρίας έβλεπεν από μακρόν την μάχην.
Και τρίτην των σχεδίων του παθών αποτυχίαν,
μ’ αισχύνην ανεχώρησεν από την Λακωνίαν.
Αντί να υπακούσωσιν εις την διαταγή του
οι Λάκωνες επάτησαν την υψηλήν οφρύν του,
αντί να δώσουν, έλαβον τα όπλα φονευμένων
ανθ’ ημιόνων, έστειλαν χιλάδας ηττημένων.
Ο Ιβραήμ δε υποστάς στρατού τόσην ζημίαν,
ως λέων θρυόμενος, που έχασεν την λείαν,
φρυάττει και φλογίζεται θυμού μεγίστου πλήρης,
δίς νικηθείς αυθημέρον καθίσταται φρενήρης.
Εις τον αέρα έσυρε το ξίφος και τελείαν
καταστροφήν ορκίζεται να φέρ’ εις Λακωνίαν”.
Σχετικά με τον Βόσινα. Τα γεγονότα είναι σαφή.
Υπάρχουν καταγραφές από όλες τις ιστορικές πηγές της επανάστασης και φυσικά την προφορική παράδοση.
Αυτό έγινε δεν παραγράφεται, δεν μπορεί κανείς να το αγνοήσει.
Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι το σόι του, υπόκειται στον φασιστικό νόμο “της συλλογικής ευθύνης”.
Οι Βοσινάκηδες αποτέλεσαν σημαντική οικογένεια στα Μποσινιάνικα, “στον Αγιώργη”, συνιστούσαν παροικία ολόκληρη.
Οι σχέσεις με την τους Σταθαίους περιλάμβαναν και συνεχίζουν παντρειές, κουμπαριές, φιλίες… τα πάντα.
Ποτέ δεν διαταράχτηκαν, δεν θόλωσαν, δεν έγιναν εχθρικές.
“Οι καθαροί λογαριασμοί, κάνουν τους καλούς φίλους”
Κανείς δεν απολογείται, κανείς δεν είναι ένοχος… τόσο απλά και ντρέτα.
Έτσι η πολυπόθητη Ελευτερία, γινόταν απόλυτα κυρίαρχη.
Πότιζε την αυλακιά του Έθνους στούς αιώνες…..με αστείρευστο πύρ.
“Άπό την κόψη του σπαθιού την τρομερή
καί από την όψη πού με βιά μετράει την γή”.
Ερχόταν Τροπαιούχα. Καταλυτική.Λυτρωτική. Ανίκητη.
Η σημαία με το σύνθημα ”ΝΙΚΗ Η ΘΑΝΑΤΟΣ”,
κυμάτιζε κραταία καί περήφανα, στα χέρια των Ελλήνων.
Τίποτα δέν ήταν όπως παλιά.
“Τα στερνά ομορφαίνουν τα πρώτα”, λέει ο λαός μας.
Λίγο πριν την επανάσταση υπάρχει επιστολή του Ναπολέοντα προς τον Μπέη-Τζανετάκη.
Από το περιεχόμενο της, προκύπτει ξεκάθαρα η εκτίμηση και ο σεβασμός του Βοναπάρτη για την Μάνη.
Είναι ενδεικτική των εξελίξεων που κυοφορούνταν εκείνο το διάστημα.
Για την ακρίβεια γράφει τα εξής…
“Ο αρχιστράτηγος της στρατιάς της Ιταλίας προς τον αρχηγό του ελεύτερου λαού της Μάνης.
Πολίτη
Έλαβα από την Τεργέστη ένα γράμμα στο οποίο εκφράζετε την επιθυμία να γίνεται χρήσιμος στη Γαλλική Δημοκρατία, υποδεχόμενος τα σκάφη στα λιμάνια σας. Θέλω να πιστεύω ότι θα κρατήσετε τον λόγο σας με κείνη την πίστη που ταιριάζει σ’ έναν απόγονο των Σπαρτιατών.
Η Γαλλική Δημοκρατία δεν θα φανεί αχάριστη έναντι του έθνους σας.
Όσο για μένα, θα δεχθώ ευχαρίστως όποιον θα έρθει να με βρει εκ μέρους σας και δεν εύχομαι τίποτα τόσον πολύ όσο το να δω να βασιλεύει η αρμονία ανάμεσα σε δύο έθνη που αγαπούν εξ ίσου την ελευθερία.
Σας συνιστώ τους επιφέροντες αυτήν την επιστολή, που είναι επίσης απόγονοι Σπαρτιατών.
Αν δεν έκαναν ως τώρα μεγάλα έργα, είναι γιατί δεν βρέθηκαν σε μεγάλο στίβο.
Χαιρετισμούς και αδελφοσύνη. Υπογραφή Βοναπάρτης”
Ολοφάνερα απευθύνεται σε ελεύτερους Έλληνες.
Τους αποκαλεί Σπαρτιάτες και μιλάει σε Μανιάτες!!!
Είναι σίγουρος για τις δυνατότητες…. Του έθνους……
Αυτή η διαπίστωση επιβεβαιώθηκε λίγα χρόνια αργότερα με τον πιο καταλυτικό τρόπο.
Οι απεσταλμένοι του ήσαν Στεφανόπουλοι από την Κορσική.
Είχαν παλιότερα προερχόμενοι από το Οίτυλο, εγκατασταθεί εδώ. Παντού Έλληνες και ειδικά Μανιάτες.
Από τότε οι Έλληνες παλεύουν να κοπεί το κεφάλι της Λερναίας Ύδρας της εξάρτησης, να εξαλείψουν τα χρέη που συνιστούν βρόγχο στο λαιμό τους, να κατακτήσουν αυτοδιάθεση, να καθιερώσουν ισότιμες σχέσεις με όλους τους λαούς.
Να τελειώσουν με τους ολετήρες, τους προεστούς και τους σύγχρονους Μαυροκορδάτους…
Ζητήματα θεμελιώδη και απαραίτητα για το φωτεινό μέλλον της χώρας μας….
Υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει και μπορεί να γίνουν και θα γίνουν.. “Δεν έχω άλλο να σας πω, λόγο άλλον κανένα.
Μεθύστε με το αθάνατο κρασί του είκοσι ένα”
Σπάρτη Μάνη 25η Μάρτη 2021
“Παράνομος” Πολίτης και Ποιητής
Νίκος Φωτίου Σταθάκος
