Η αλυσίδα ενεργειών που υπαγορεύονται από την υστερία της Ουκρανίας και της Δύσης εναντίον της Ρωσίας απέκτησε νέα «ποιότητα» και χαρακτηριστικά το τελευταίο διήμερο. Μέχρι σήμερα και κατά την τελευταία διετία μόνο μετρούσαμε τις παρακάτω υποθέσεις:
- Τις δήθεν «επιθέσεις» Ρώσων χάκερ στα αρχεία κρατικών υπηρεσιών δυτικών χωρών,
- Την (αναπόδεικτη μέχρι σήμερα) «εμπλοκή» του Κρεμλίνου στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές,
- Την βρώμικη υπόθεση δήθεν μαζικού «ντόπινγκ» Ρώσων αθλητών και τον άδικο, όπως αποδείχθηκε, αποκλεισμό πολλών από αυτούς, αν και ήταν «πεντακάθαροι» και δεν είχαν συλληφθεί ποτέ ντοπαρισμένοι, από την διοργάνωση των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στην Πιονγκτσάνγκ της Νότιας Κορέας,
- Τις χοντροκομμένα σκηνοθετημένες από τα διαβόητα «Λευκά Κράνη» υποθέσεις των δήθεν «χημικών βομβαρδισμών» από τις ρωσικές και συριακές κυβερνητικές ένοπλες δυνάμεις πέρυσι στην Χαν Σεϊχούν και φέτος στην Ανατολική Γούτα και στην Ντούμα, όπου η σκηνοθεσία ήταν τόσο κακή, που οι ΗΠΑ, δια στόματος του ίδιου του Προέδρου Trump, διέκοψαν τη χρηματοδότησή τους προς την εν λόγω οργάνωση και
- Την εξίσου χοντροκομμένη, αυτή τη φορά από τις βρετανικές αρχές, υπόθεση της λεγόμενης «δηλητηρίασης» του πρώην διπλού πράκτορα Sergey Skripal’ και της κόρης του Yulia στο Σόλσμπερι της Αγγλίας, από ουσία που κατονομάστηκε ως «Novitchok» (στα Ρωσικά: «Πρωτάρης»), φέρει την κωδική ονομασία Α234 και, κατά την βρετανική εκδοχή, παραγόταν μέχρι σήμερα μόνο σε εργαστήρια της πρώην ΕΣΣΔ και της Ρωσίας. Τα στοιχεία που παρουσίασε η ρωσική πλευρά, τα οποία αποδείκνυαν ότι η συγκεκριμένη ουσία ήταν εν γνώσει και μπορούσε να παραχθεί σε τουλάχιστον 20 χώρες, μεταξύ των οποίων και πολλές χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, αλλά και η ανοιχτή παραδοχή του Προέδρου της Τσεχίας Milos Zeman, ότι έρευνα και παραγωγή του «Novitchok» γινόταν στη χώρα του όχι μόνο στα χρόνια του Συμφώνου της Βαρσοβίας, αλλά και αφού έγινε μέλος του ΝΑΤΟ, ανάγκασαν τις βρετανικές αρχές σε άτακτη επικοινωνιακή υποχώρηση. Και παρόλο που προσπάθησαν να «ρεφάρουν» κάπως, παρουσιάζοντας στις 23/5 την Yulia Skripal’ να δίνει συνέντευξη στο Reuters, έγινε φανερό ότι κι εδώ το σκηνικό ήταν «στημένο» και ότι η 33χρονη Ρωσίδα ήταν φανερά νευρική και αυτά που είπε ήταν καθ’ υπαγόρευση…
Όλα τα παραπάνω, όμως, «δεν πιάνουν μία» μπροστά στη νέα σκηνοθετημένη υπόθεση κατασυκοφάντησης της Ρωσίας. Εδώ η φαντασία, αλλά και η υστερική επιδίωξη να κατηγορηθεί η Ρωσία ακόμη και για το… «προπατορικό αμάρτημα», ξεπέρασαν κάθε όριο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μάλιστα, είχαμε την ενεργό ανάμιξη και την άμεση συμμετοχή ενός από τους μεγαλύτερους εξυπηρέτες των συμφερόντων της Δύσης στον άμεσο γεωπολιτικό περίγυρο της Ρωσίας και, ίσως, του χαρακτηριστικότερου «πρόθυμου ηλίθιου» στην περιοχή: της Ουκρανίας του Petro Poroshenko (Πετρό Ποροσένκο) και των νεοναζί και νεοφιλελεύθερων «μπουμπουκιών» που τον περιστοιχίζουν…
Το βράδυ της Τρίτης 29/5 ξεκίνησε το «θέατρο του παραλόγου». Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις των αρχών ασφαλείας της Ουκρανίας, δολοφονήθηκε σε έναν από τους διαδρόμους της πολυκατοικίας που διέμενε με τρεις σφαίρες στην πλάτη ο 41χρονος Ρώσος δημοσιογράφος Arkadiy Babtchenko (Αρκάντι Μπάμπτσενκο), ο οποίος τον τελευταίο 1 χρόνο περίπου είχε εγκαταλείψει τη χώρα του, επικαλούμενος «λόγους ασφαλείας» και από τον Αύγουστο του 2017 διέμενε με την οικογένειά του στο Κίεβο. Ο Babtchenko ήταν γνωστός πολεμικός ανταποκριτής με πολυετή επαγγελματική θητεία, βραβευμένος στη Ρωσία για τη δουλειά του, αλλά και γνωστός επικριτής του Προέδρου Vl. Putin και της ρωσικής κρατικής εξουσίας. Τον δημοσιογράφο βρήκε αιμόφυρτο στο κατώφλι του σπιτιού τους η ίδια η σύζυγός του, που είχε ακούσει τρεις πυροβολισμούς και βγήκε για να δει τι είχε συμβεί. Σύμφωνα με την αρχικά εκδοχή των γεγονότων, ο Babtchenko υπέκυψε στα τραύματά του κατά τη διακομιδή του με ασθενοφόρο στο πλησιέστερο νοσοκομείο.
Οι αρχικές αντιδράσεις τόσο των Ουκρανών κρατικών αξιωματούχων, όσο και αρκετών εκπροσώπων δυτικών χωρών ήταν χαρακτηριστικές των προθέσεων των φορέων τους: ο Πρωθυπουργός Anatoliy Greussman (Ανατόλι Γκρόισμαν), ο Υπουργός Εξωτερικών Pavlo Klimkin (Παβλό Κλίμκιν), αλλά και ο, ως συνήθως, λαλίστατος βουλευτής και «ειδικός σύμβουλος» του Υπουργείου Εσωτερικών Anton Geraschenko (Αντόν Γκεράστσενκο) με μια φωνή «έδειξαν» προς την πλευράς της Μόσχας για την αναζήτηση του υπεύθυνου για τη δολοφονία, πριν καν ξεκινήσει η προανάκριση της υπόθεσης!!! Στο ίδιο κλίμα ήταν η αντίδραση του γνωστού και μη εξαιρετέου Υπουργού Εξωτερικού της Βρετανίας, Boris Johnson, που δήλωσε «σοκαρισμένος από τη δολοφονία άλλου ενός Ρώσου δημοσιογράφου, που τόλμησε να εκφράσει ανοιχτά τις απόψεις του».
Βεβαίως, υπήρξαν και αντιδράσεις πολύ λιγότερο βιαστικές και, αν μη τι άλλο, πολύ περισσότερο νηφάλιες. Η, κατά τα λοιπά, εξίσου «αντιρωσίδα» στην πολιτική της αντίληψη Yulia Timoshenko, επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη σημερινή Ουκρανία, κάλεσε την κυβέρνηση Poroshenko «να μη χρησιμοποιήσει την έρευνα της συγκεκριμένης υπόθεσης για επικοινωνιακούς λόγους», ενώ ο Πρόεδρος της Ένωσης Δημοσιογράφων της Ουκρανίας Sergey Tomilenko δήλωσε, ότι η δολοφονία αυτή «ήταν προϊόν της ατιμωρησίας που επικρατεί στη χώρα», με σαφή τον υπαινιγμό προς τις ουκρανικές αρχές και την ανοχή που δείχνουν στις νεοναζιστικές και λοιπές ακροδεξιές παραστρατιωτικές ομάδες που δολοφονούν, χτυπούν και εκφοβίζουν, ατιμώρητες, πολίτες που εκφράζουν πολιτικές απόψεις διαφορετικές από τις δικές τους. Επίσης, ο Πρόεδρος της Γερμανίας Franz–Walter Steinmeier, που βρίσκεται αυτές τις μέρες σε επίσημη επίσκεψη στην Ουκρανία, δήλωσε μεν τον αποτροπιασμό του για την δολοφονία, ξεκαθάρισε δε ότι η χώρα του δεν θα μπει στην «διελκυστίνδα» της πρόωρης απόδοσης ευθυνών προς οποιανδήποτε πλευρά.
Από την πλευρά τους, ο εκπρόσωπος του ΟΑΣΕ για την ελευθερία του Τύπου Harlem Desire (Αρλέμ Ντεζίρ), πρώην Γραμματέας των Γάλλων Σοσιαλιστών και Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων επί προεδρίας Hollande, αλλά και ο Ιταλός Πρόεδρος της Συνέλευσης των Κοινοβουλίων του Συμβουλίου της Ευρώπης Micchele Nicoletti (Μικέλε Νικολέτι), απαίτησαν από τις ουκρανικές αρχές την γρήγορη διαλεύκανση της υπόθεσης, αλλά και την παροχή του μέγιστου επιπέδου ασφάλειας για τη ζωή και την επαγγελματική δραστηριότητα των δημοσιογράφων.
Τέλος, η πλευρά της Ρωσίας αντέδρασε με την ανακοίνωση της διενέργειας προανάκρισης για την υπόθεση από την Ανώτατη Ανακριτική Αρχή της χώρας (SKR) και την εκδήλωση διαθεσιμότητας προς τις ουκρανικές αρχές, για την γρηγορότερη διαλεύκανση της υπόθεσης. Αρκετοί, πάντως, Ρώσοι αξιωματούχοι, μεταξύ των οποίων η εκπρόσωπος Τύπου του ρωσικού Υπουργείου Εξωτερικών Maria Zakharova και ο μόνιμος αντιπρόσωπος της χώρας στον ΟΗΕ Vasiliy Nebenzya εξέφρασαν εξαρχής τις ανησυχίες τους, ότι πριν καν ξεκινήσουν οι ανακριτικές διαδικασίες, η Ρωσία θα κατηγορηθεί ούτως ή άλλως ως «ένοχη» για τη δολοφονία του 41χρονου δημοσιογράφου, κάτι στο οποίο δικαιώθηκαν απόλυτα από την εξέλιξη των γεγονότων.
Και εκεί που η δολοφονία του Arkadiy Babtchenko θεωρούνταν δεδομένη, η πλήρης ανατροπή της υπόθεσης ήρθε λίγες ώρες αργότερα, όταν η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας (SBU) σε ειδική συνέντευξη Τύπου δήλωσε ότι ο δημοσιογράφος ήταν… ζωντανός και ότι η «δολοφονία» του ήταν σκηνοθετημένη από τις ίδιες τις ουκρανικές αρχές, προκειμένου, όπως ισχυρίστηκε ο επικεφαλής της SBU Vasyl’ Grytsak (Βασίλ’ Γριτσάκ), να συλληφθούν αυτοί που… σκόπευαν όντως να δολοφονήσουν τον Babtchenko!!! Στη συνέντευξη, μάλιστα, παρευρέθηκε (ολοζώντανος, φυσικά) και ο ίδιος ο Babtchenko, ο οποίος στις δηλώσεις του ζήτησε πρώτα και κύρια συγγνώμη από τη γυναίκα του και την οικογένειά του για την αναστάτωση που τους προκάλεσε, ισχυριζόμενος ωστόσο ότι «δεν είχε άλλη επιλογή» από αυτό που τελικά έκανε, σε συνεργασία με τις ουκρανικές αρχές ασφαλείας…
Από εδώ κι εμπρός, βεβαίως, προκύπτουν μια σειρά από ερωτήματα, στα οποία οι ουκρανικές αρχές θα δώσουν, κατά την πάγια συνήθειά τους, απαντήσεις ελάχιστα πειστικές για ανθρώπους με στοιχειώδη κριτική αντίληψη των πραγμάτων. Ο Vasyl’ Grytsak κατηγόρησε και πάλι ευθέως την Ρωσία ως «υπεύθυνη» για την απόπειρα, πλέον, δολοφονίας του Arkadiy Babtchenko, παρόλο που ο φερόμενος ως «βασικός ύποπτος» για την υπόθεση είχε συλληφθεί μόλις 3 ώρες νωρίτερα και η ανακριτική διαδικασία, επισήμως, δεν έχει ακόμη καν ξεκινήσει!!! Ο υποτιθέμενος «οργανωτής» της επίθεσης κατά του Ρώσου δημοσιογράφου είναι ένας Ουκρανός πολίτης, ο οποίος μάλιστα είχε πολεμήσει στο Ντονμπάς στο πλευρό των «επίσημων» ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων και κατά του τοπικού Λαϊκού Στρατού και ο οποίος, υποτίθεται, επρόκειτο να λάβει για το «συμβόλαιο θανάτου» που έκλεισε το ποσό των 30 χιλιάδων δολαρίων ΗΠΑ, ενώ άλλα 10 χιλιάδες δολάρια ΗΠΑ θα έπαιρνε, σύμφωνα με το σενάριο των ουκρανικών αρχών, ο υποτιθέμενος «διαμεσολαβητής» ανάμεσα στον εκτελεστή του «συμβολαίου» και τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες. Το προφίλ του φερόμενου ως «υποψήφιου δολοφόνου» του Babtchenko, από πολιτικής και ιδεολογικής άποψης κάθε άλλο παρά συνάδει με άνθρωπο που θα συμφωνούσε να δολοφονήσει τον Ρώσο δημοσιογράφο, αφού με βάση την επίσημη κρατική ουκρανική ιδεολογία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ακόμη και ως… «ήρωας», που πολέμησε εναντίον των «Ρώσων κατακτητών» στο Ντονμπάς. Ο ίδιος ο Babtchenko, ως επικριτής της σημερινής πολιτικής ηγεσίας της πατρίδας του (Ρωσίας), μπορεί να μην έχει πάρει όπλο στα χέρια του, πολιτικά και ιδεολογικά όμως πιστεύει περίπου τα ίδια με τον φερόμενο ως παραλίγο «δολοφόνο» του…
Ο απόλυτος τρόπος με τον οποίο εκφράζονται, με χαρακτηριστική ευκολία, οι αρχές του Κιέβου και, κυρίως, η προδιάθεσή τους να κατηγορήσουν για πολλοστή φορά τη Ρωσία και τον «αιμοσταγή Πούτιν» χωρίς καν να έχει, επί της ουσίας, ανοίξει (πολλώ δε μάλλον να έχει ολοκληρωθεί) η έρευνα της υπόθεσης, προδιαθέτει για μία ακόμη επικοινωνιακή «πατάτα», ίσως ακόμη μεγαλύτερη και από αυτήν των «Λευκών Κρανών» στη Συρία ή της υπόθεσης Skripal’ στη Βρετανία. Πολύ δε περισσότερο, όταν σε προηγούμενες πραγματικές υποθέσεις δολοφονιών δημοσιογράφων στη σημερινή χουντική Ουκρανία, όπως αυτές των Oles’ Buzina (Ολές Μπουζινά) και Pavel Sheremet το 2015 και το 2016 αντίστοιχα, η στάση των ουκρανικών αρχών ήταν προκλητικά χαλαρή. Στην περίπτωση του Buzina, από τους τρεις υπόπτους για τη δολοφονία του (όλοι τους προέρχονταν από τον χώρο της ουκρανικής ακροδεξιάς) στη φυλακή βρέθηκε μόνον ο ένας, ο δεύτερος απελευθερώθηκε με χρηματική εγγύηση ενός Ουκρανού ολιγάρχη (!!!), ενώ ο τρίτος αφέθηκε ελεύθερος λόγω «έλλειψης στοιχείων». Στην περίπτωση του Sheremet οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας παραμένουν άφαντοι, όμως η εκδοχή των ουκρανικών αρχών περί δήθεν «εμπλοκής» της Ρωσίας παραμένει στην ημερησία διάταξη… Ωστόσο, η βούληση των αρχών του Κιέβου να καταδείξουν ότι, τάχα, η Ρωσία κυνηγά και δολοφονεί τους δημοσιογράφους που εναντιώνονται στην κρατική της εξουσία, σκοντάφτει στο γεγονός, ότι η ίδια η διοίκηση Poroshenko κάνει τα πάντα για να αποδείξει ότι το επάγγελμα του δημοσιογράφου στην Ουκρανία είναι, ίσως, το πιο επικίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα όσων το ασκούν, αλλά και αυτό με το μεγαλύτερο ποσοστό πρόωρων θανάτων…
Είναι, άλλωστε, εντελώς πρόσφατα τα γεγονότα στο Κίεβο στις 15/5 του τρέχοντος έτους, όταν, σε μια πρωτοφανή επίδειξη «υπερβάλλοντος ζήλου», μονάδα των Ειδικών Δυνάμεων της SBU πραγματοποίησε επιχείρηση κατάληψης των γραφείων του ειδησεογραφικού πρακτορείου RIA Novosti Ukraina, θυγατρικού του RIA Novosti της Ρωσίας, ενώ στη συνέχεια οι αρχές του Κιέβου προέβησαν και στη σύλληψη του διευθυντή του πρακτορείου Kirill Vyshinskiy (Κιρίλ Βισίνσκι), ο οποίος μεταφέρθηκε στην πόλη Χερσόνα (547 χλμ νότια του Κιέβου), όπου του αποδόθηκαν από τοπικό δικαστήριο κατηγορίες περί «εσχάτης προδοσίας» και προφυλακίστηκε μέχρι την έναρξη της δίκης του, όπου ουσιαστικά προσάγεται χωρίς καμία κατηγορία, αφού ως «εσχάτη προδοσία» λογίζονται οι πολιτικές θέσεις του Vyshinskiy, που είναι αντίθετες με αυτές των χουντικών αρχών του Κιέβου.
Κάποιοι «υπερασπιστές» των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» στην Ουκρανία και στη Δύση θα έπρεπε, μάλλον, να κοιτάζονται στον καθρέφτη κάθε φορά που ψάχνουν για ενόχους σε εγκλήματα κατά της δημοκρατίας και της ελευθερίας (του Τύπου και γενικότερα).
*Ο Βασίλης Μακρίδης είναι δημοσιογράφος και μεταφραστής ρωσικής γλώσσας, απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Ροστόβ-να-Ντονού (Ρωσία) και μέλος του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής της ΛΑ.Ε.
