Ουδέν κακόν αμιγές καλού. Οι εκλογές έφεραν στην κυβέρνηση ένα ακραία μνημονιακό νεοφιλελεύθερο κόμμα, τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενώ εγκαινίασαν ένα νέο πνιγηρό και αδιέξοδο δικομματισμό, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ.
Είχαν όμως και ένα καλό. Εκτόπισαν από τη Βουλή τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, αν και η είσοδος στη Βουλή του ακροδεξιού τυχοδιωκτικού σχήματος της Ελληνικής Λύσης του Κυριάκου Βελόπουλου, του ανθρώπου που ψήφισε το πρώτο μνημόνιο και στήριξε την ανεκδιήγητη κυβέρνηση Παπαδήμου (Ν.Δ. ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ), μπορεί ν’ αποδειχτεί πιο ύπουλη και ίσως πιο επικίνδυνη για την πολιτική ζωή.
Η Χρυσή Αυγή σήμερα, κάτι παραπάνω από ένα μήνα από τις εκλογές, σύμφωνα με αδιάψευστα γεγονότα και δημοσιεύματα του Τύπου, αντιμετωπίζει διαλυτικές και αποσυνθετικές καταστάσεις. Η ιστοσελίδα της εξαφανίστηκε για να επανέλθει στη συνέχεια αγνώριστη. Τα γραφεία της οργάνωσης κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Μέλη και στελέχη της αποχωρούν μαζικά, ενώ μεταξύ των εναπομεινάντων στελεχών μαίνεται η πολιτική σύγκρουση, αλλά και ο πόλεμος για τη νομή των οικονομικών της οργάνωσης και η επικείμενη δικαστική απόφαση για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και για τα άλλα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής, με τις φρικτές αποκαλύψεις που ήρθαν στο φως, μπορεί να δώσει τη χαριστική βολή στην οργάνωση.
Στις συνθήκες αυτές, πολιτικοί κύκλοι σημειώνουν τις ίντριγκες και τις συνωμοσίες στο εσωτερικό της Χρυσής Αυγής και κυρίως την απέλπιδα προσπάθεια του Ν. Μιχαλολιάκου να συγκροτήσει έναν πυρήνα της παλαιάς κραταιάς δύναμης της οργάνωσής του, να αθωωθεί ο ίδιος στη δίκη και να διεκδικήσει τα πάνω από 8 εκατομμύρια κρατικής χρηματοδότησης, η οποία είχε παρακρατηθεί λόγω εκκρεμοδικίας για εγκληματικές πράξεις και για σύσταση “συμμορίας”.
Η συρρίκνωση της Χρυσής Αυγής, όσο κι αν επιφέρει καίριο πλήγμα στον νεοφασισμό, θα ήταν λάθος να προκαλεί διαθέσεις εφησυχασμού.
Δυστυχώς, οι απόψεις της Χρυσής Αυγής, με εκείνη ή την άλλη μορφή και με εκείνο ή το άλλο βάθος, έχουν βρει ερείσματα στην κοινωνία και φωλιάζουν σε σειρά πολιτικών δυνάμεων, ενώ με την Ακροδεξιά ερωτοτροπεί και μέρος της Ν.Δ. και την τροφοδοτεί με τις ακραίες νεοφιλελεύθερες απόψεις της.
Η επαναθεμελίωση της Αριστεράς με νέους ριζοσπαστικούς όρους και μια ρεαλιστική πρόταση εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης και ανασυγκρότησης είναι η πιο αξιόπιστη επιλογή για την προοδευτική και δημοκρατική αναγέννηση της χώρας, με την Ακροδεξιά και τον νεοναζισμό στο απόλυτο περιθώριο.