Στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης παρουσιάστηκαν φωτογραφίες από την κουρδική επαρχία Mus, στην Τουρκία, όπου επικράτησαν οι υπέρ του «ναι» ψήφοι. Σ’ αυτές τις φωτογραφίες απεικονίζεται ένας άνδρας που κραδαίνει ένα Καλάσνικοφ. Η λεζάντα γράφει : «Υπάρχουν 305 ψηφοδέλτια στην κάλπη μου και με τη χάρη του Αλλάχ και τα 305 είναι ‘ναι’». [Από ρεπορτάζ της ηλεκτρονικής εφημερίδας Al–Monitor.] Αυτή είναι, καθώς φαίνεται, μια άκρως χαρακτηριστική εικόνα για τον τρόπο, το κλίμα και την ατμόσφαιρα μέσα στην οποία διεξάχθηκε το τουρκικό δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου με αντικείμενο το «Ναι» ή «Όχι» σε 18 συνταγματικές τροποποιήσεις που εκχωρούν υπερεξουσίες στον πρόεδρο της χώρας.
Επειδή δε τα δημοψηφίσματα στην Τουρκία και στην Ελλάδα απέχουν μόλις ενάμιση χρόνο και κάτι, δύσκολα αποφεύγει κανείς τον πειρασμό των συγκρίσεων, μιας και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει νόθευση της λαϊκής έκφρασης με διαφορετικές, όμως, μεθόδους: αλά Ερντογάν οριακή απόσπαση του «ναι» στην αλλαγή του συντάγματος με τρομοκρατία και αλά Τσίπρα ανατροπή ενός ηχηρού «όχι» στα μνημόνια με παραπλάνηση …
Σε αντίθεση με το ελληνικό δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, το αποτέλεσμα του τουρκικού δημοψηφίσματος είναι, σύμφωνα με ισχυρότατα στοιχεία, ψευδές. Ή , όπως λένε στην Τουρκία, η κυβέρνηση του Ερντογάν έκλεψε το αποτέλεσμα. Και είναι ψευδές ανεξαρτήτως των βάσιμων καταγγελιών για νοθεία που αμφισβητούν ευθέως το στενό περιθώριο –1,4%– της επικράτησης του «Ναι» στις συνταγματικές τροποποιήσεις. Διότι το δημοψήφισμα διεξάχθηκε υπό το κράτος της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, εκτεταμένης τρομοκρατίας και διώξεων, που αλλοίωσε την έκφραση των ψηφοφόρων, πολλοί εκ των οποίων είτε ψήφισαν εκόντες άκοντες «Ναι», είτε κρίσιμα τμήματά τους, που κατά τεκμήριο θα τάσσονταν υπέρ του «Όχι», αποκλείστηκαν από την ψηφοφορία.
Και παρ’ όλα αυτά το «Ναι» πήρε μόνο το 51,4 των ψήφων. Μια σαφής και μεγάλη υποχώρηση από το 61% των ψήφων που είχαν λάβει, στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2015, το ΑΚΡ και το Εθνικιστικό Κόμμα τα οποία υποστήριξαν το «Ναι». Στην Τουρκία μόνο οι φιλοκυβερνητικοί αρνούνται ότι ουσιαστικά απορρίφθηκαν οι συνταγματικές τροποποιήσεις και οι προεδρικές υπερεξουσίες.
Μερικά αδιάψευστα και από πολλές πλευρές επιβεβαιωμένα γεγονότα:
–Περίπου 500.000 χιλιάδες Κούρδοι εκτοπίστηκαν εσωτερικά, όταν η κυβέρνηση του Ερντογάν σάρωσε τις πόλεις τους με τανκς, αποκλείστηκαν από τους εκλογικούς καταλόγους διότι δεν είχαν διεύθυνση κατοικίας και συνεπώς δεν μπορούσαν να ψηφίσουν [Turkish Independent Election Monitoring Network]. Σε πολλές πόλεις της νοτιοανατολικής Τουρκίας, οι φιλοκουρδικές εκλεγμένες τοπικές αρχές αντικαταστάθηκαν ,πριν από μήνες, από το κυβερνητικό κόμμα (AKP).Οι τοπικοί εκλογικοί αντιπρόσωποι απομακρύνθηκαν, με την κατηγορία της υποστήριξης της τρομοκρατίας, βάσει του διατάγματος για την κατάσταση πολιορκίας. Όπως αναφέρει η δημοσιογράφος Ahu Özyurt , «τεράστιες ασυμφωνίες, αντικανονικότητες και εκφοβισμός επισκίασαν την ψηφοφορία στις κουρδικές περιοχές. … Ψίθυροι και φήμες στην Άγκυρα και στην Ισταμπούλ έλεγαν ότι ακόμη και αν το ‘Όχι’ έφτανε το 50% , θα ήταν αποτέλεσμα εξωτερικής παρέμβασης, ιδίως στην ύπαιθρο… Σε κόμματα όπως το HüdaPar (Κόμμα του Ελεύθερου Σκοπού) και Hizbullah (Κούρδοι σουνίτες ισλαμιστές) δόθηκε το ελεύθερο από τους τοπικούς αξιωματούχους να επηρεάσουν την ψηφοφορία, πείθοντας ορισμένες φυλές να την μποϊκοτάρουν. Ακόμη κι έτσι, ο Ερντογάν θα πρέπει να είναι τυχερός που πήρε αυτό το 51%». [http://www.hurriyetdailynews.com/who-won-stole-the-kurdish-vote.aspx?pageID=449&nID=112164&NewsCatID=515]
— Το κράτος έκλεισε ή κατέσχεσε 150 εφημερίδες και άλλα ΜΜΕ. Δεκάδες δημοσιογράφοι είναι στη φυλακή ή έχουν παραπεμφθεί σε δίκες. Περίπου 145.000 άνθρωποι έχουν φυλακιστεί ή συλληφθεί και ακόμη 134.000, κυρίως δημόσιοι υπάλληλοι, απολύθηκαν ή τέθηκαν σε διαθεσιμότητα κατηγορούμενοι αυθαίρετα ως συνένοχοι στην απόπειρα πραξικοπήματος, τον Ιούλιο του 2016.
— Πολλά ηγετικά στελέχη, 13 βουλευτές και χιλιάδες μέλη του τρίτου μεγαλύτερου κοινοβουλευτικού κόμματος, του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών, βρίσκονται στη φυλακή με την κατηγορία υποστήριξης της τρομοκρατίας. Το ίδιο ισχύει για εκατοντάδες αγωνιστές αριστερών οργανώσεων. Μέλη των κομμάτων της αντιπολίτευσης διώχθηκαν, εκβιάστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και αρκετά πυροβολήθηκαν από αγνώστους στην προ του δημοψηφίσματος περίοδο. Συγκεντρώσεις και δημόσια υποστήριξη του «όχι» απαγορεύτηκαν επανειλημμένα.
–Σε μικρές πόλεις, όπως ανέφεραν δικηγόροι και ακτιβιστές, κοινοτάρχες του κυβερνώντος κόμματος ανάγκαζαν , παράνομα, τους ανθρώπους να δείχνουν δημοσίως τι ψήφισαν. Ίσως θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτά είναι μεμονωμένα επεισόδια τα οποία παρατηρούνται και αλλού, της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης – όλοι γνωρίζουμε πώς ορισμένοι ιερείς επιβάλλουν την ψήφο σε πιστούς ή πώς ορισμένοι εργοδότες εκβιάζουν τους υπαλλήλους τους. Όμως, έχουν δημοσιευτεί στοιχεία (βίντεο και φωτογραφίες) ότι την ημέρα του τουρκικού δημοψηφίσματος, μεταφέρθηκαν από αυτοκίνητα τσάντες με ψηφοδέλτια με το «ναι» στα εκλογικά τμήματα και επικυρώθηκαν με την επίσημη σφραγίδα [http://www.al-monitor.com/pulse/originals/2017/04/turkey-referendum-pyrrhic-victory-for-erdogan.html].
—Και το πιο χαρακτηριστικό: Περί τις 5 το απόγευμα, λίγο πριν κλείσουν οι κάλπες, η Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή, που αποτελείται από ανώτατους δικαστές, ανακοίνωσε ότι έκανε μια αλλαγή στον εκλογικό κανονισμό και ότι θα επέτρεπε να θεωρηθούν έγκυρα και τα ψηφοδέλτια/φάκελοι χωρίς επίσημη σφραγίδα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, αυτά τα ψηφοδέλτια φτάνουν το 1,5 εκατομμύριο [http://www.independent.co.uk/voices/turkish-referendum-erdogan-prey-for-enemies-a7687246.html] Ταυτόχρονα, δυνάμεις της αστυνομίας εισέβαλαν σε πολλά εκλογικά τμήματα και απομάκρυναν τους εκλογικούς αντιπροσώπους.
.
Με βάση τα παραπάνω, και πολλά άλλα, η νομιμότητα των αποτελεσμάτων του τουρκικού δημοψηφίσματος αμφισβητείται ευρέως, αλλά η Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή απέρριψε το αίτημα ακύρωσης του δημοψηφίσματος που κατέθεσε το βασικό κόμμα της αντιπολίτευσης, το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα, όπως και όλες τις άλλες ενστάσεις επί του αποτελέσματος. Όπως ήταν αναμενόμενο.
Ως προς την εγκυρότητα του αποτελέσματος, υπάρχει επίσης έντονη αμφισβήτηση από πολλούς δυτικούς αξιωματούχους και από το σύνολο, σχεδόν, του δυτικού Τύπου που θρηνούν, κάπως καθυστερημένα, για το θάνατο της δημοκρατίας στην Τουρκία. Δεν μπορεί παρά να επισημάνει κανείς την υποκρισία όλων αυτών που υμνούν ως δημοκρατική την προ Ερντογάν Τουρκία, των στρατιωτικών πραξικοπημάτων, της απαγόρευσης και των διώξεων αριστερών κομμάτων και οργανώσεων, των λευκών κελιών, της καταπίεσης/εξόντωσης των Κούρδων, της βίας των Γκρίζων Λύκων – όμως, αυτά δεν μετρούν όταν τα υφίστανται τα «σωστά θύματα» και όταν οι δικτάτορες, οι πραξικοπηματίες και οι αυταρχικοί ηγέτες κάνουν όλα τα χατίρια των δυτικών δυνάμεων. Εκείνο που τις ανησυχεί δεν είναι ούτε η βία, ούτε ο αυταρχισμός , ούτε η έλλειψη δημοκρατίας, ούτε ο σουλτάνος Ερντογάν, αλλά η ιδιόμορφη αυτονομία του.
Όπως αναγνωρίζεται από πολλές πλευρές, το μόνο που κατάφερε ο Ερντογάν με το συνταγματικό δημοψήφισμα είναι να εντείνει την πολιτική αστάθεια στην Τουρκία και έτσι είναι πιθανόν να πέσει στο κενό το εγχείρημα της μετάβασης στο «προεδρικό σύστημα». Διαφωτιστική είναι η παρακάτω αποστροφή της συνέντευξης του γ.γ. του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας: «Η αντίσταση στις μεγάλες πόλεις έχει αυξηθεί. Πόλεις όπως τα Άδανα, η Μερσίνα, το Ντιγιαρμπακίρ, η Ατάλεια, το Ντενιζλί, το Αϊντίν, το Εσκισεχίρ θα πρέπει να συνυπολογιστούν με την Ισταμπούλ, την Άγκυρα και τη Σμύρνη. Δεν μπορούν να αλλάξουν το σύνταγμα με τέτοια εικόνα».[ http://news.sol.org.tr/kemal-okuyan-country-has-no-choice-struggle-172036]
Επιπλέον, η σταθεροποίηση μάλλον είναι πλέον ανέφικτη για την ηγετική ομάδα του Ρ. Τ. Ερντογάν, που τα τελευταία 5 χρόνια εφαρμόζει συστηματικά τη «διακυβέρνηση μέσω της έντασης», όπως υπογραμμίζει ο Jusuf Kanli, στο http://www.hurriyetdailynews.com — με την πρόκληση κρίσεων ως μέθοδο επικυριαρχίας και χειραγώγησης, όπως την κρίση με τους Κούρδους, μετά την ήττα του ΑΚΡ στις εκλογές του Ιουνίου του 2015 ή το ρόλο που έπαιξε στη Συρία, οι οποίες οδηγούν σε πιο υψηλά επίπεδα αστάθειας, κάθε φορά.
***
Μετά από το οριακό και κατασκευασμένο εν πολλοίς αποτέλεσμα του τουρκικού δημοψηφίσματος, εξ αντικειμένου ανοίγει μια περίοδος έντονης αμφισβήτησης της ηγεσίας του κυβερνώντος κόμματος και άρα ενδυνάμωσης άλλων ομάδων μέσα στο ίδιο το ΑΚΡ. Ταυτόχρονα, στο προσκήνιο έχουν έλθει άλλες προσωπικότητες της κατεστημένης πολιτικής, όπως η Μεράλ Ακσενέρ του Κόμματος του Εθνικιστικού Κινήματος (MHP), που αποσκίρτησε και διεξήγαγε καμπάνια υπέρ του «Όχι» στις συνταγματικές αλλαγές, ενάντια στον Ερντογάν και στην ηγεσία του κόμματός της. Όπως αναφέρεται μέσα στην Τουρκία, αλλά και από δυτικούς σχολιαστές, αυτή η ομάδα έχει δυνατότητες να δημιουργήσει προβλήματα τόσο στο Εθνικιστικό Κόμμα όσο και στο ΑΚΡ, να προσελκύσει διαφωνούντες από τη βάση του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος και να συμβάλει στη δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών, εν όψει και της πολιτικής αναταραχής σε μια χώρα που κόπηκε στα δύο όσον αφορά την πολιτειακή μεταβολή.
Βραχυπρόθεσμα, η τουρκική κυβέρνηση σκοπεύει να αντιμετωπίσει την αμφισβήτησή της με την καταστολή. Σε λιγότερο από 12 ώρες μετά από το δημοψήφισμα και τις δηλώσεις ότι η πορεία που έχει χαραχτεί συνεχίζεται ακάθεκτα, η τουρκική κυβέρνηση επέκτεινε για τρεις ακόμη μήνες την κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Που σημαίνει ότι έχει το ελεύθερο να διώκει και να συλλαμβάνει κατά το δοκούν.
Πολλοί λένε ότι η Τουρκία είναι μια βαθιά διαιρεμένη χώρα και επικαλούνται υπαρκτές μεν, αλλά δευτερεύουσες συγκρούσεις, όπως ανάμεσα σ’ εκείνους που υπερασπίζονται την κληρονομιά του Ατατούρκ και εκείνους που θέλουν να την ανατρέψουν, ανάμεσα στους υποστηρικτές του κοσμικού κράτους και στους οπαδούς των συντηρητικών ισλαμικών απόψεων, ανάμεσα στους Κούρδους και στους εθνικιστές Τούρκους , ανάμεσα στο κάποτε κυρίαρχο στρατιωτικό κατεστημένο και τις νέες ελίτ περί το ΑΚΡ κοκ – και ότι αυτές οι διαιρέσεις θα τροφοδοτήσουν μοιραία περαιτέρω εντάσεις. Στην πραγματικότητα, στο υπόβαθρο όλων αυτών των συγκρούσεων υποβόσκει μια θεμελιώδης σύγκρουση ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα που υφίστανται πολλαπλή καταπίεση –οικονομική, κοινωνική πολιτική, πολιτισμική— ανεξαρτήτως εθνικότητας και στις κυρίαρχες τάξεις, επίσης ανεξαρτήτως εθνικότητας, που αξιοποιούν όλο αυτό το κουβάρι των αντιθέσεων για να χειραγωγούν τους λαούς της Τουρκίας. Πάνω σ’ αυτό το ηφαίστειο, που βρυχάται καθώς η ευρύτερη περιοχή συγκλονίζεται από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους εδώ και 20 χρόνια περίπου , κάθεται ο Ερντογάν…
Πηγή: sxedio-b.gr
