Με την πρόταση μομφής, ενεργοποιήθηκε ήδη η επιχείρηση του εκτεταμένου αποπροσανατολισμού, με στόχο να συγκαλυφτούν οι πραγματικές προεκτάσεις μιας καθ’ όλα ολέθριας διαχείρισης, προϊόν της οποίας υπήρξε και η επιβολή της συγκεκριμένης εκτρωματικής συμφωνίας…
Είναι απαραίτητο να αποσαφηνίσουμε πως σε αυτόν τον επικοινωνιακό θεατρινισμό, οι πραγματικά αντιπαρατιθέμενοι δεν είναι οι πρωταγωνιστές του δικομματισμού και τα περιφερειακά πολιτικά εξαπτέρυγα που έχουν θέσει εαυτούς στην υπηρεσία ενός συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος. Οι πραγματικοί αντίπαλοι, είναι…
- ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΜΕΡΙΑ ένα σύστημα αντιλήψεων, που με τις όποιες του μικροδιαφορές επιμένει να διαχειρίζεται σοβαρές εθνικές υποθέσεις, ενσωματωμένο πλήρως στη λογική της δουλοπρέπειας, της αποδοχής της εξάρτησης και του ευρωατλαντικού ραγιαδισμού. Και…
- ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ η Ελληνική κοινωνία, που δικαιολογημένα αντιτίθεται στη συγκεκριμένη εξέλιξη… Δικαιολογημένα ανησυχεί ακόμη και γι’ αυτήν την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας… Και η οποία μοιραία οφείλει να οργανώσει τη δική της καθολική πολιτική αντεπίθεση.
Η αποδοχή μιας συμφωνίας με καταφανή τα μειοδοτικά της χαρακτηριστικά, δεν είναι προϊόν μονάχα της επικίνδυνης εθνομηδενιστικής ιδεοληψίας από την οποία εμφορούνται τα πλείστα όσα στελέχη του κυβερνητικού επιτελείου.
Είναι ταυτόχρονα και αποτέλεσμα συγκεκριμένων πιέσεων, σε συγκεκριμένη κατεύθυνση και στη βάση συγκεκριμένης επιδίωξης που ασκήθηκε από το κλαμπ των ισχυρών, και αυτή η πλευρά δεν πρέπει να παραγνωρίζεται.
Το γεγονός ωστόσο ότι αυτή η διάσταση συγκαλύπτεται επιμελώς μέσα στην επικοινωνιακή κενολογία του κοινοβουλευτικού τριημέρου, αποδεικνύει ότι:
- Η ευθύνη γι’ αυτή την ολέθρια εξέλιξη είναι συλλογική…
- Η πολιτική προσήλωση στην εξυπηρέτηση των στρατηγικών σχεδίων των ισχυρών είναι γενικευμένη. Και…
- Η όποια αντιπαράθεση παρά την όποια επικοινωνιακή της κλιμάκωση παραμένει αυστηρά ελεγχόμενη, έτσι ώστε τελικά να μην διασαλευτεί το πραγματικό διακύβευμα, και αυτό δεν είναι άλλο από τα εκτρωματικά στοιχεία της συγκεκριμένης συμφωνίας.
Είναι ψευδές ότι οι ξένοι πάτρωνες δεν έχουν επίγνωση των εθνικών μας ευαισθησιών, και ότι το μόνο για το οποίο νοιάζονται είναι η άρον – άρον διευθέτηση μιας χρονίζουσας γεωπολιτικής εκκρεμότητας.
Οι ξένοι πάτρωνες νοιάζονται και για τα δυό. Ενδιαφέρονται και για την καλύτερη διευθέτηση της επιθετικά αντιρωσικής διάταξης την οποία οριοθετούν σε ολόκληρη την Βαλκανική. Αλλά ενδιαφέρονται επίσης και για εθνικά αποδυναμωμένες ή αυτοϋπονομευόμενες κοινωνίες, που θα τρέφονται με τις σάρκες τους και θα καθίστανται παντελώς ανίκανες να σηκώσουν κεφάλι.
Καλό είναι λοιπόν να έχουμε επίγνωση του γεγονότος, πως η εθνομηδενιστική αντίληψη που κυριαρχεί στο ΣΥΡΙΖΑ, υπήρξε ένα απρόσμενα βολικό καταλυτικό εργαλείο που έσπευσαν να αξιοποιήσουν οι ισχυροί φίλοι και προστάτες μας, γι’ αυτό και φρόντισαν να ανοίξουν βιαστικά και αιφνίδια το σύνολο της «παρκαρισμένης» εθνικής ατζέντας δεκαετιών. Ωστόσο…
Μια προσεκτική ματιά καταδεικνύει πως οι κυρίαρχες δυνάμεις του πολιτικού συστήματος, μαζί και τα περιφερειακά εξαπτέρυγά τους, δεν αποστασιοποιήθηκαν και ενίοτε πλειοδότησαν κιόλας σε διάφορους νεολογισμούς εθνικού και αξιακού αποσυμβολισμού, καθιστώντας έτσι πολλαπλά ευκολότερη τη δουλειά και για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Έτσι λοιπόν, στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία που η Ελληνική κοινωνία οφείλει όντως να οργανώσει τη δική της καθολική πολιτική αντεπίθεση, θα πρέπει να είναι ξεκάθαροι οι στόχοι, οι όροι, το πλαίσιο, οι σύμμαχοι, οι αντίπαλοι, οι κεντρικοί της πολιτικοί προσανατολισμοί.
Η συγκεκριμένη συμφωνία ντροπής, ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ να είναι τέτοια, και την ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΕ ως τέτοια μια κυβέρνηση που πλειοδοτεί στη δουλοπρέπεια, διότι όλοι οι συντελεστές θέλησαν μέσα από τη συγκεκριμένη συμφωνία:
- Πρώτον: Να εκχωρηθεί στους Σκοπιανούς δικαίωμα ΚΥΡΙΟΤΗΤΑΣ στην ιδέα του ΜΑΚΕΔΟΝΙΣΜΟΥ, ώστε να είναι –και με όρους διεθνούς Δικαίου- διασφαλισμένη και αμετακίνητη η μήτρα του εθνικιστικού αλυτρωτισμού, προκειμένου να ενεργοποιείται κατά το δοκούν για να πυροδοτεί ένα ευρύτατο πακέτο από παράγοντες αποσταθεροποίησης σε ολόκληρη τη Βαλκανική.
- Δεύτερον: Να θεσμοθετηθεί με όρους προσαυξημένης ισχύος που διασφαλίζει η διακρατική συμφωνία, το δικαίωμα των ΣΚΟΠΙΑΝΩΝ να έχουν πρόσβαση στη θάλασσα ως “περίκλειστο κράτος”. Το τρισάθλιο άρθρο 13 που συμφώνησαν, εστιάζει ευθέως στη χώρα μας (και όχι στην Αλβανία) με το ερώτημα του εδαφικού διαμελισμού.
- Τρίτον: Να αποτελέσει αυτή η συμφωνία ένα τερατογενές νομικοπολιτικό προηγούμενο για το άλλο μεγάλο κεφάλαιο που με προθυμία άνοιξε ο κ. Κοτζιάςδιευρύνοντας την ατζέντα των ελληνοαλβανικών διαφορών, οδηγώντας έτσι τη χώρα μας σε επικίνδυνη περίσφυξη τώρα πιά ΚΑΙ με την υπογραφή μας.
- Τέταρτον: Να αποτελεί η συγκεκριμένη συμφωνία, έναν διαρκή, ισχυρό παράπλευρο παράγοντα πολλαπλής ενεργοποίησης και του Αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού, γεγονός που καθιστά εις το διηνεκές, ολόκληρη τη Βαλκανική όμηρο των σκοτεινών κέντρων.
Επομένως… Μέσα από τη συγκεκριμένη συμφωνία, το δουλοπρεπές Ελληνικό πολιτικό προσωπικό ενέδωσε σε έναν εφιαλτικό γεωπολιτικό σχεδιασμό, μετατρέποντας τη χώρα σε σύγχρονη γεωπολιτική Ιφιγένεια.
Απέναντί μας λοιπόν έχουμε ένα πρόβλημα, που δεν αντιμετωπίζεται με κραυγές φιλόδοξων καιροσκόπων της πατριδοκαπηλίας, αλλά απαιτεί πολιτικό σχέδιο και στόχευση συγκεκριμένη, που θα τοποθετεί στο επίκεντρο το πραγματικό πολιτικό διακύβευμα, με τρόπο που δεν θα αποσυνδέει τη διεθνή θέση της χώρας από τη δουλοπρέπεια των πολιτικών ανδρεικέλων της.
Ας είμαστε λοιπόν καθαροί. Η μαχόμενη κοινωνία, για να καταστεί επικίνδυνη ως πολιτικό μέγεθος, πρέπει να σηκωθεί πιο ψηλά από τις κραυγές και την αδιέξοδη συνθηματολογία, και να θέσει ευθέως το ζήτημα της ταυτότητας και της φυσιογνωμίας της εξουσίας.
Αυτό δεν μπορεί να συμβεί αν δεν περιθωριοποιήσουμε τα βαρίδια της πατριδοκαπηλίας, και δεν ενισχύσουμε το σοβαρό, στιβαρό και υπεύθυνο πολιτικό λόγο.
Τα συμφέροντα που υποκρύπτονται πίσω από το έκτρωμα αυτής της συμφωνίας, είναι ευρύτερα και είναι τεράστια. Δεν βγαίνει απλά η εθνική μας αξιοπρέπεια στο σφυρί. Βγαίνει το ίδιο το δικαίωμα των ανθρώπων στη ζωή και στη Γη τους.
Το ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ ενεργοποιείται πυρετωδώς, για να παίξει το ρόλο του στο πλαίσιο της αποστολής του, ποντάροντας στην ανοχή των αφελών, και στην προθυμία όλων αυτών που επιχειρούν με κάθε τρόπο να το ξεπλύνουν.
Ομοίως ενεργοποιούνται εν όψει εξελίξεων και τα τάγματα εφόδου της εθνομηδενιστική κουκουλοφορίας, για να διαλύσουν την κρίσιμη στιγμή το κίνημα της αντίστασης πριν καταφέρει να δυναμώσει.
Γι’ αυτό και ο αγώνας χρειάζεται να πολιτικοποιηθεί. Πλάι στο υπερώριμο αίτημα του Δημοψηφίσματος το οποίο θα πρέπει ως μόνο αρμόδιο να καθορίσει το μέλλον αυτού του εκτρώματος, αυτό που χρειάζεται να δυναμώσει είναι το αίτημα της πολιτικής ανατροπής, με αποσαφηνισμένο τον πολιτικό οδικό χάρτη που θα απαντά ολοκληρωμένα και στο ζήτημα της Δημοκρατικής Πατριωτικής Εξουσίας, για να αποτραπεί το σχέδιο του εθνικού διχασμού αλλά και του ροκανίσματος του χρόνου, που θα οδηγήσει στην απογοήτευση και εν τέλει στην αποστράτευση.
Η πρόκληση είναι ιστορική… Οι ευθύνες τεράστιες… Και αυτή τη φορά το κίνημα δεν μπορεί να αφεθεί στη λαγνεία του ρομαντισμού, ούτε στους γραφικούς με τις βουβουζέλες να δίνουν τον τόνο.
Οι μορφές… Τα events… και πρωτίστως η αδιαπραγμάτευτα δημοκρατική του στόχευση, θα είναι το κλειδί για ν ανοίξουμε την πόρτα της επόμενης μέρας.
Αυτή τη φορά ο αγώνας δεν προκύπτει από την αυτονόητη υποχρέωσή μας να αντισταθούμεσ αυτό που γίνεται.
Επιβάλλεται από την ιστορική υποχρέωσή μας, να πάρουμε στα χέρια το μέλλον του τόπου μας, πριν τον οδηγήσουν στην καταστροφή.
