Για το Κυπριακό ζήτημα και με αφορμή το επείγον του κλεισίματός του, είναι σημαντικό να αντιπαρατεθεί ο λαός στις ισοπεδωτικές αντιλήψεις, που σε γενικότερο επίπεδο θεωρούν ότι η διάλυση υφισταμένων κρατικών οντοτήτων από την ιμπεριαλιστική παγκοσμιοποίηση είναι …θετική γιατί ”de facto ενοποιούνται έτσι τα κατακερματισμένα κοινωνικά υποκείμενα της ανατροπής”. Η άποψη αυτή της ΝΑΤΟϊκής ”αριστεράς” δημιούργησε σε άτυπη συμμαχία με τη φιλελεύθερη αντίληψη της ”παγκόσμιας διακυβέρνησης” ενοχικά πλέγματα και επιλεκτικές αφαιρέσεις στη διερεύνηση θεμάτων απτομένων των δικαίων- αμυντικά κειμένων άλλωστε- εθνικών μας συμφερόντων. Και μάλιστα όταν είναι φανερό, ότι η επίθεση στα ενοχλητικά για τον ιμπεριαλισμό έθνη-κράτη διεξάγεται κατά προτεραιότητα, με ολιγοεθνικά επιλεκτικό τρόπο και άμεση στόχευση στην ενοποίηση των δρόμων ενέργειας και εμπορευμάτων, καθώς και στην περικύκλωση του άξονα αντίστασης στη Μέση Ανατολή.Η ένταση αυτής της επίθεσης μετατοπίζει αποφασιστικά μεταξύ των άλλων, τους αρμούς της κυρίαρχης ιδεολογίας από μια απλή απολογητική των καπιταλιστικών σχέσεων στο εσωτερικό των προς αναδόμηση κοινωνικών σχηματισμών, στην παγίωση της εθελοδουλείας των ντόπιων ελίτ, με κριτήριο την αεθνική στάση τους διαρκώς.
1) Η προτεινόμενη λύση δεν είναι μόνο καταστρεπτική της νομικοπολιτικής διεθνώς αναγνωρισμένης κυριότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν αποτελεί μόνο σηματωρό δικαίωσης των πρακτικών της εισβολής-κατοχής-εθνοκάθαρσης-εποικισμού σε διευρυμένη ”διεθνιστική” βάση,λειτουργώντας δηλαδή σαν ευρύτερο υπόδειγμα στρέβλωσης αυτής της έννοιας, αλλά επιπροσθέτως συνιστά μνημείο ρατσισμού κατά της ελληνικής πλειοψηφίας του νησιού, υπό το προκρούστειο προκάλυμμα της ”πολιτικής ισότητας”. Από αμιγώς ταξική άποψη ο ενστερνισμός υποϊμπεριαλιστικών-σωβινιστικών στόχων από την τουρκοκυπριακή πλευρά-η ληστεία μετά φόνου-δεν καθορίζει φυσικά κανένα πλαίσιο ενοποίησης αντικαπιταλιστικών στόχων, ούτε συμμαχιών αναλόγων γιατί στερείται ηθικής βάσης, αλλά λειτουργεί συμπληρωματικά με τις πετρελαϊκές ονειρώξεις κερδοφορίας των ελληνοκυπρίων αστών. Η ”πετρελαιοποίηση” τόσο στο Αιγαίο, όσο και στην Κύπρο, βάζοντας το κάρο μπροστά απ΄το άλογο, αποτέλεσε πρόσχημα εξωραϊσμού του τουρκικού επεκτατισμού, νομιμοποίησης των διεκδικήσεών του. Διαχρονικό άλλοθι αποδυνάμωσης του εθνικού αμυντικού σχεδιασμού. Ο μεταπρατικός παρασιτισμός όμως, δεν προάγει χειραφετημένα υποκείμενα, σε αντίθεση με τον αντικατοχικό αγώνα αυτοδιάθεσης ενάντια στην ευρωατλαντική βούληση, που εμπλέκει γ ια άλλη μια φορά την Κύπρο στο νέο Ανατολικό ζήτημα, στη θεραπεία του ”Τούρκου ασθενούς”.
2) Η ”πενταμερής” σε κάθε καμπή διευθέτησης του προβλήματος προβάλλει ιστορικά ως μεταεθνική πρόταση αμυντικής και οικονομικής ενοποίησης συνολικά για την ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Η διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας αποτελεί τη λυδία λίθο των τουρκικών σωβινιστικών στοχεύσεων. Και μόνο η αποδοχή περαιτέρω συνομιλιών σ΄αυτή τη βάση και εν προκειμένω καθαυτή η πενταμερής νομιμοποιεί την προσωρινότητα, τον ”εκλιπόντα” κατά τους σωβινιστές της Άγκυρας, χαρακτήρα της.Αβέβαια, έωλη και φυσικά ανεπαρκής είναι η γραμμή άμυνας που εξαντλείται σε ευχολόγια απόσυρσης οικειοθελώς (!!!) απ΄την Τουρκία των στρατευμάτων κατοχής, μετά μάλιστα την αυτοδιάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Του ελάχιστου θεσμικού βάθρου δηλαδή, επί του οποίου καθίσταται προσβάσιμη,και η εθνική, και η λαϊκή κυριαρχία, και το συνακόλουθο πλέγμα κατοχύρωσης συλλογικών και ατομικών δικαιωμάτων, όλων των Κυπρίων. Αυτήν την κορυφαία θεσμική παρακαταθήκη κανείς πολιτικός ή πολιτειακός παράγοντας δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Ούτε να αποδώσει στην τουρκική κατοχή επίσημα-με τη βούλα-ελληνικά εδάφη, στο όνομα του ”εδαφικού” ούτε να παίξει το μέλλον του έθνους στα ζάρια των κληρώσεων, που κυριολεκτικά προβλέπει το νέο σχέδιο για τη …λειτουργικότητα του νέου υβριδικού μορφώματος πραγματοποιώντας ένα μεταμοντέρνο συνταγματικό πραξικόπημα. Ούτε βεβαίως και πρωτίστως να απεμπολήσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης που η νεοαποικιοκρατία στέρησε απ΄τον κυπριακό λαό.
3) Διαβάζουμε αυτές τις μέρες ότι, ”Στο ΣΥΡΙΖΑ ακούγονται ήδη οι πρώτες φωνές που μιλούν για «ιστορική ευκαιρία» συμβιβασμού στο Κυπριακό προκειμένου να πετύχουμε συμβιβασμό και στο χρέος! Και οι φωνές αυτές δεν είναι διόλου τυχαίες. Η πρόσφατη συνέντευξη του ευρωβουλευτή, Στέλιου Κούλογλου γνωστού για τις…χαλαρές θέσεις του στα εθνικά θέματα είναι απολύτως αντιπροσωπευτική αυτής της σχολής σκέψης. Μιλώντας στο αθηναικό πρακτορείο ο Κούλογλου αφού ορθά επισημαίνει την εμμονή του Σόιμπλε εις βάρος της χώρας μας,(«Μακάρι να διαψευστώ αλλά οι Γερμανοί θα μας πάνε καροτσάκι για να μας φθείρουν τελείως…») προτείνει εμμέσως την διέξοδο: «…Το δεύτερο και πιο σημαντικό μας χαρτί είναι το Κυπριακό σε μια στιγμή που οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του είναι σε κρίσιμη φάση και η Ελλάδα έχει λόγο και είναι παίκτης. Αν λυθεί το Κυπριακό θα αποφορτίσει τη σχέση μας με την Τουρκία γιατί θα της δώσει την ευκαιρία να παίξει έναν ευρωπαικό ρόλο και να μπει κατά κάποιο τρόπο στην Ευρώπη από την πίσω πόρτα. Επιπλέον μια τέτοια εξέλιξη θα δώσει θετικά σημάδια στους Ευρωπαίους και είμαι πεπεισμένος ότι θα συμβάλει σε μια πιο ανεκτική στάση του Βερολίνου απέναντι στα οικονομικά μας, όπως η διαδικασία της αξιολόγησης. Αρα για μας το μεγαλύτερο χαρτί είναι να προχωρήσει η λύση του Κυπριακού…» Τάδε έφη Στέλιος Κούλογλου, ευρωβουλευτής του κυβερνώντος κόμματος. Με τη Νέα Δημοκρατία σε ρόλο παρατηρητή να…χειροκροτεί τις προσπάθειες Αναστασιάδη. Υπάρχει λοιπόν κάτι που δεν καταλάβατε;
Πηγή: Γερμανική αλεπού στο κυπριακό ….παζάρι: Ξαφνικά η Μέρκελ απαιτεί “ταχύτατη” λύση με …Ανάν”. http://mignatiou.com/2017/01/germaniki-alepou-sto-kipriako-pazari-xafnika-i-merkel-apeti-tachitati-lisi-me-anan/ Γ. Χαρβαλιάς
Σε παραπλήσια κατεύθυνση κινήθηκε και σχετική εκδήλωση στήριξης της κυοφορούμενης ”λύσης”από τις εφημερίδες ”Αυγή” και ”Εποχή”(9/1), διανθισμένη με ”μαργαριτάρια”, όπως εύστοχα σημειώνει ο ”Ριζοσπάστης” της επομένης, ευθέως παρμένα από την Τουρκική επιχειρηματολογία.
4) Εξαρχής, από το πρώτο μνημόνιο επιμέναμε, ότι σε σχέση με την επαχθή εμβάθυνση της ξένης εξάρτησης και κηδεμονίας μέσω της δανειακής επιβάρυνσης της χώρας και της εμμονής σε σχετικά προγράμματα, που είναι σχεδιασμένα από ΕΕ-ΔΝΤ ώστε να μην ”βγαίνουν” (ακόμα και με την εσωτερική τους ενδελέχεια), ο ”λάκκος στη φάβα” ήταν και παραμένει ο γεωστρατηγικός εγκλωβισμός του Ελληνισμού στην υπηρεσία της ιμπεριαλιστικής αρχιτεκτονικής της περιοχής. Η παγίωση της υποταγής μέσω του νέου ραγιαδισμού, των ”ψίχουλων” που θα απομένουν απ΄την κατανομή ισχύος στην περιοχή, ή …ευπρεπέστερα του ”μερίσματος ειρήνης”(βλ.σκεπτικά υποστήριξης του σχεδίου Ανάν από Κ. Σημίτη, Γ. Παπανδρέου,μητσοτακική πτέρυγα της ΝΔ, ανανεωτική αριστερά). Της ειρήνης της υποταγής δηλαδή, μέσα από σύμφωνο Ελληνοτουρκικής φιλίας, που εξ αντικειμένου θα νομιμοποιεί όλο το φάσμα των αναθεωρητικών-μονομερών διεκδικήσεων της Τουρκίας και θα καθιστά προσαρμόσιμο επ΄αυτών το πλαίσιο άσκησης των Εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ακριβώς στο δρόμο της αναγόρευσης της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ σε ”νέα μεγάλη ιδέα”, υπό το πρίσμα των νέων συσχετισμών και δεδομένων, όπου προσφέρεται μια γκριζοποίηση συνόρων στους γείτονες από τα δυτικά τους για ο,τι ”κινδυνεύουν” να χάσουν ανατολικά τους. Είναι μια τυχοδιωκτική λογική υποκατάστασης του εθνικού-δημοκρατικού-κοινωνικού-παραγωγικού αυτοπροσδιορισμού από την ένταξη-συλλειτουργία τους σε ΝΑΤΟ-ΕΕ αλληλοσυμπληρούμενων στον καταμερισμό εργασίας χωρών στις βουλές των αγορών, χωρίς προστατευτικούς κοινωνικούς ελέγχους και συλλογικά δικαιώματα. Ο,τι πρότεινε ο Γιωργάκης στο σχέδιο Βαλκάνια 2014. Σε σύγκλιση με την αλήστου μνήμης δήλωση του πρωθυπουργού του ”Αττίλα” Ετσεβίτ, που, πριν πεθάνει, είπε χαρακτηριστικά:”Δεν θα γίνει η Τουρκία σαν την ΕΕ, αλλά η ΕΕ σαν την Τουρκία”. Παραδόξως(;) σήμερα οι Τσίπρας- Κοτζιάς-Αναστασιάδης, αντί, μετά την συνεχή επιβεβαίωση της Τουρκικής ανελαστικότητας και αδιαλλαξίας να ξεκινήσουν, έστω και τώρα, αντικατοχική καμπάνια στα διεθνή φόρα, με ανάδειξη του τουρκικού προβλήματος της περιοχής, αναθερμαίνουν το χρεωκοπημένο φερετζέ της διχοτόμησης και το συνακόλουθο πρότυπο των κολοβών δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων ,τη διζωνική-δικοινοτική. Σα βάση όχι μόνο ξεπουλήματος της Κύπρου, αλλά και πλαίσιο επίδοξου ευρύτερου ελληνοτουρκικού διαλόγου, που αντικειμενικά εξωραΐζει τον Τουρκικό επεκτατισμό, παρουσιάζοντας τον αποσταθεροποιητικό του ρόλο, ως ….δυνητική ευκαιρία συνεκμετάλλευσης-συγκυριαρχίας. Εδώ βρίσκεται και η παγίδα της ΝΑΤΟϊκής μεσολάβησης για το ”προσφυγικό”,με την έμπρακτη διχοτόμηση του Αιγαίου, που με αβάσταχτη ελαφρότητα ανέχεται η κυβέρνηση. Άλλωστε, αν ήθελαν άλλη πορεία θα αποκαθιστούσαν άμεσα, για παράδειγμα, τις διπλωματικές μας σχέσεις με την Αραβική Δημοκρατία της Συρίας, οριοθετώντας το ρόλο του Ελληνισμού ως δημοκρατικής-ηθικής δύναμης της περιοχής της ΝΑ Μεσογείου, απέναντι στην ανοχή της βίας και του γκανγκστερισμού, που το τουρκικό ρατσιστικό μοντέλο εσωκλείει.
5) Όπως ακριβώς το προτάσσει η εφημερίδα ”Δρόμος της Αριστεράς”, η επαναδελφοποίηση των λαών Ελλάδας και Κύπρου, ενάντια και στις πλουτοκρατικές ελίτ που απεργάζονται τον διαχωρισμό τους στο όνομα της ιδιοτέλειας και κερδοφορίας τους, είναι ο πρώτος όρος-δίδαγμα-μέθοδος πάλης που πρέπει εφεξής να ακολουθηθεί, ανεξάρτητα με το τι θα συμβεί στη Γενεύη. Είναι ζωτική ανάγκη για το λαϊκό-δημοκρατικό κίνημα να αφαιρέσει τη νομιμοποίηση των ελιγμών του ιμπεριαλισμού με λύσεις πάνω στην πλάτη του έθνους μας. Ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος χειρισμού του Κυπριακού ζητήματος είναι η αντίσταση στον ιμπεριαλισμό και στον τουρκικό επεκτατισμό, με όλα τα κατάλληλα μέσα. Πρέπει άμεσα να επανατοποθετηθεί το Κυπριακό, με συμπαράταξη Ελλάδας- Κύπρου σ΄όλα τα επίπεδα στην θεμέλια βάση του ως πρόβλημα εισβολής- κατοχής- εποικισμού-εθνοκάθαρσης. Στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος απ΄την απελευθέρωση της Κύπρου. Αφετηρία αυτού του μακροχρόνιου αγώνα ενεργού τροποποίησης των δυσμενών συσχετισμών οφείλει να είναι η εκ προοιμίου και άνευ όρων ή συνομιλιών απομάκρυνση των στρατευμάτων και των εποίκων της Τουρκίας, η ανάκληση της ανακύρηξης του ψευδοκράτους, η επιστροφή όλων των προσφύγων, η άνευ περιορισμών αποκατάσταση των θεμελιωδών ελευθεριών όλων των Κυπρίων και ιδίως της ελευθερίας εγκατάστασης και η άμεση απομάκρυνση των βρεττανικών βάσεων. Με κατασφάλιση της δημοκρατικής αρχής ”ένας άνθρωπος-μία ψήφος” και των κανόνων προστασίας των μειονοτήτων και πρωτοβουλία της κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας να συνέλθει συντακτική συνέλευση για την επανεπικαιροποίηση της άσκησης του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση.
Το λαϊκό- δημοκρατικό αντιστασιακό ήθος του Ελληνισμού μπορεί και πρέπει να κυριαρχήσει.
