Το να είναι κανείς πλούσιος και αριστερός, τιμή του και καμάρι του – δεν είναι εκεί το ζήτημα. Το να είναι κανείς φτωχός και δεξιός, μάλλον βλακώδες, αλλά ούτε εκεί είναι το πρόβλημα. Πρόβλημα είναι να είσαι λιγούρης.
Ο Τσίπρας είναι εύπορος. Θα μπορούσε να πάρει την οικογένειά του και να πάει σε ένα πεντάστερο, να κάνει εκεί τις διακοπές του, να πληρώσει τον λογαριασμό του και, κύριος!
Δεν το έκανε! Γιατί;
Οι απαντήσεις που προσπαθεί να δώσει το πρωθυπουργικό περιβάλλον και οι φίλα προσκείμενοι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι επιπέδου τρολ. Προσβλητικές για τη νοημοσύνη των πολιτών και τα κρατούντα ήθη. Δεν λέω για τον κώδικα τιμής των αριστερών, διότι θα μας πάρουν τα κλάματα – πέλαγος άλλωστε τα δάκρυα της κυρίας Μπαζιάνα γύρω απ’ το κότερο.
Αλλά, αν το πράγμα είναι φοβιστικά γελοίο είναι ταυτοχρόνως κι ένα ερώτημα χαζομάρας. Πίστευε δηλαδή ο Τσίπρας ότι θα έμενε κρυφή υπό την ήλιο μια τέτοια κουταμάρα;
Αλλά, ας αφήσουμε τους ηθικούς κώδικες και ας πάμε στους ποινικούς. Δεν ήξερε ο Τσίπρας ότι η παροχή υπηρεσίας κάποιας αξίας (πόσω μάλλον υψηλής αξίας) συνιστά δωροληψία; Εις ποίων το έλεος αφήνεται τώρα με τέτοιο άγος φορτωμένος;
Πλην όμως, απ’ όλα αυτά άλλο είναι το χειρότερο. Με πυρπολημένους ανθρώπους ο Τσίπρας μίλησε για «ξαναζεσταμένη σούπα»! Προφανώς δεν έχει συναίσθηση. Προφανώς έχει την άγνοια του ηλιθίου για τους συνειρμούς.
Οι περισσότεροι αριστεροί στη διαχρονία τους έζησαν για ένα «γαμώτο»! Για τις ιδέες τους. Στη χώρα μας έτσι όπως ιστορικώς εξελίχθηκαν τα πράγματα οι περισσότεροι πλήρωσαν το κόστος των επιλογών τους με αξιοπρέπεια, προκαλώντας τον σεβασμό και διαμορφώνοντας έναν τρόπο του ζειν χρήσιμο σε όλους μας, δεξιούς ή αριστερούς σε όλους τους δημοκρατικούς.
Η ευκολία με την οποία ο Τσίπρας απέχει παρασάγγας απ’ αυτό το πρότυπο, η ευκολία με την οποία μετέρχεται τις πιο σκοτεινές μεθόδους της εξουσίας (μάλιστα μιας εξουσίας υποτελούς σε υπέρτερες κυριαρχίες), είναι εντυπωσιακή. Και υποχρεώνει την Αριστερά σε διαδικασία αυτοκάθαρσης. Δεν έχει σημασία αν ο Τσίπρας και η παρέα του είναι μια Αριστερά που Γονάτισε, δεν έχει σημασία αν όλη αυτή η παρέα είναι μια «αποτυχία της Αριστεράς», σημασία έχει ότι στα μάτια του κόσμου το στίγμα Τσίπρα στιγματίζει την Αριστερά, την καθαιρεί από ελπίδα του λαού σε ένα ακόμα μόρφωμα που σχετίζεται με την εκάστοτε μορφή της τυραννίδας.
Η Αριστερά δεν προσπαθεί να εξαγοράσει συνειδήσεις με ένα πεντακοσάρικο, δεν χορεύει τον χορό της κοιλιάς στο Σαράι του Πάιατ, δεν αφήνει αφύλαχτη την πατρίδα του λαού από τις Πρέσπες έως το Καστελόριζο. Η Αριστερά δεν ατιμάζει τους γέροντες, δεν αποβλακώνει τους νέους, δεν εξορίζει στην ξενιτιά, δεν εξοστρακίζει τα εργασιακά δικαιώματα, δεν φιμώνει την κριτική, δεν περιπαίζει τη λαϊκή παράδοση δεν βάζει ρετσέτες κι ετικέτες, δεν συκοφαντεί, δεν λέει τον Μίκη εθνικιστή, δεν ασκεί ξετσίπωτη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Ο Τσίπρας θα πέσει, θα φύγει, θα βρει κάπου να τρώει και να κοιμάται, αλλά το άγος που φόρτωσε την Αριστερά θα είναι άχθος για την ίδια επί πολύ. (Εκτός και αν η βοή των επερχομένων αποκτήσει οσονούπω ήχο και λέξεις).
Όσο για την Ελλάδα – ας ελπίζει στο φιλότιμο των Ελλήνων…
*Πηγή: topontiki.gr
