Η πορεία του Γιάννη από τα δύσκολα χρόνια στην Ελλάδα, σε μια σπουδαία πορεία και το μεγαλύτερο συμβόλαιο στο ΝΒΑ.
Η απόσταση από τα Σεπόλια μέχρι το Μιλγουόκι είναι 8.687 χιλιόμετρα. Τεράστια, αλλά για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο νιώθει κανείς πως τη συγκεκριμένη διαδρομή την έκανε με ένα του άλμα, όπως αυτά όταν απογειώνεται για να καρφώσει!
Διότι από τη φτώχεια και τα δύσκολα χρόνια ο δικός μας Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο άνθρωπος που τιμάει όπου σταθεί και όπου βρεθεί την ελληνική σημαία με τον καλύτερο τρόπο, είναι από το βράδυ της Τρίτης ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης στα χρονικά, όταν και ανακοινώθηκε η συμφωνία του με το Μιλγουόκι για την πρόωρη επέκταση της συνεργασίας τους.
Καθώς ο Greek Freak είναι πλέον ο κάτοχος του μεγαλύτερου συμβολαίου στην ιστορία του κορυφαίου πρωταθλήματος του πλανήτη, αφού η υπογραφή του στο νέο πενταετές συμβόλαιο που του προσέφεραν τα «Ελάφια» (έως το 2026) θα τον κάνει πλουσιότερο κατά 228,2 εκατ. δολάρια
Ο έλληνας σταρ του Μιλγουόκι κατέχει πλέον ένα σπουδαίο ρεκόρ, παίρνοντας την πρωτιά σε αυτή την κατηγορία από τον Ράσελ Γουέστμπρουκ, ο οποίος το 2017 είχε υπογράψει πενταετές συμβόλαιο αξίας 207 εκατ. δολαρίων.
Στα μάτια του Βελλινιάτη
Και όμως όταν τον είχε πρωτοδεί ο Σπύρος Βελλινιάτης, το 2007 δεν πίστευε στα μάτια του καθώς είχε μεγάλη εμπειρία από τέτοιους αθλητές αφού και ο ίδιος είχε αγωνιστεί στις ΗΠΑ. Πλέον ήταν ένας προπονητής που ασχολούνταν με παιδιά μεταναστών, διέκρινε το ξεχωριστό του ταλέντο, πίστεψε στις δυνατότητές του και ανέδειξε έναν αθλητή που έμελλε ύστερα από αρκετά χρόνια να κάνει όλη την υφήλιο να παραμιλά για τα κατορθώματά του.
Την πρώτη φορά είχε δει τον Θανάση Αντετοκούνμπο και τον «παρακολουθούσε» για να δει την εξέλιξή του όταν ξαφνικά είδε τον Γιάννη να παίζει κυνηγητό με τα αδέλφια του τον Κώστα και τον Αλέξη. Αμέσως κατάλαβε, παρότι ο πιτσιρικάς από τα Σεπόλια ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο όπως ο πατέρας του, ότι μπροστά του είχε μια φλέβα χρυσού. Τον έπεισε να δοκιμάσει στο μπάσκετ και τον πήγε στον Φιλαθλητικό δελεάζοντας και τους γονείς ώστε να τους βρει δουλειά η ομάδα για να πάρει τα παιδιά ως αθλητές του. «Εχεις μπροστά σου τον Μότσαρτ και δεν έχει φαγητό. Τι του δίνεις; Η απάντηση δεν είναι το βιολί, αλλά φαγητό», είχε πει εύστοχα τότε ο εν λόγω προπονητής.
Το πιο δύσκολο κομμάτι ήταν απλά να πείσει τον Γιάννη να ασχοληθεί με το μπάσκετ στο οποίο δεν είχε εμπειρία και δεν το είχε δεχθεί ούτε στην πρώτη προσπάθεια ενός άλλου προπονητή, του Βασίλη Ξενάρη στον Τρίτωνα, να τον εντάξει στο άθλημα.
Το κίνητρο και η ανταμοιβή
Το κίνητρο του Γιάννη να βοηθήσει τους γονείς του τον έφερε τελικά στο μπάσκετ που όχι μόνο κόλλησε αλλά έγινε και ένας εκ των κορυφαίων παικτών του κόσμου, δύο συνεχόμενες σεζόν MVP της κανονικής περιόδου του ΝΒΑ και αυτό τα λέει όλα.
Για έναν παίκτη που έφτασε μια ανάσα από το να ανέβει στην Α1 κατηγορία με τον Φιλαθλητικό, αλλά ένα σουτ του φίλου και συμπαίκτη του Χρήστου Σαλούστρου που μπήκε και βγήκε στην εκπνοή του αγώνα με την Κηφισιά στο μικρό κλειστό γυμναστήριο στις Αδάμες του στέρησε το όνειρο μετά από ήττα σε συνεχόμενες παρατάσεις.
Μπορεί να μην ανέβηκε ποτέ στη μεγάλη κατηγορία αλλά έκανε ένα άλλο μεγάλο άλμα προς το ΝΒΑ.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο από το μικρό γηπεδάκι του Ζωγράφου και τον ταπεινό Φιλαθλητικό επελέγη στο υψηλότερο νούμερο (Νο 15) όπου έχει βρεθεί ποτέ έλληνας παίκτης στο ντραφτ του ΝΒΑ από τους Μιλγουόκι Μπακς!
«Είναι εκπληκτικό το συναίσθημα, δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που νιώθω. Είναι ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Από την Ευρώπη και από τη δεύτερη κατηγορία, στο ΝΒΑ. Είναι πραγματικά υπέροχο» τόνισε ο νεαρός, μόλις επιλέχθηκε στο ντραφτ την ίδια ώρα που ο μεγαλύτερος αδελφός του Θανάσης πανηγύριζε με την ελληνική σημαία στα καθίσματα του Barclays Center του Μπρούκλιν.
Ο Γιάννης ήταν έτοιμος πλέον για το ταξίδι στο όνειρο και από το μεροκάματο του τρόμου στην Αθήνα (για τον ίδιο και την οικογένειά του) θα βρισκόταν στον αθλητικό παράδεισο του ΝΒΑ με την υπογραφή συμβολαίου με το Μιλγουόκι, για 2+2 χρόνια, που θα του απέφερε (τότε) συνολικά περί τα 7.000.000 δολάρια μεικτές αποδοχές!
Μεγαλύτερος άνθρωπος από παίκτης
Εκείνο το βράδυ πριν απο τρεις εβδομάδες στα Σεπόλια, όσοι περαστικοί είχαν βρεθεί κοντά νόμιζαν ότι άνοιγε κάποια αποθήκη μεγάλου σουπερμάρκετ ή πως επρόκειτο για μεγάλη μετακόμιση.
Απλά ήταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο με τη μητέρα του και άλλους δικούς του ανθρώπους
που απλά μοίραζε αγαθά πρώτης ανάγκης στους ανθρώπους της περιοχής και την εκκλησία του Αγίου Μελετίου. Κούτες ολόκληρες από πράγματα μαζί με τη δική του άδολη και άφθονη αγάπη προς τους συνανθρώπους του στο μέρος όπου έζησε τα πρώτα δύσκολα χρόνια.
Πήγε μέσα στη νύχτα χωρίς κάμερες, χωρίς να έχει ειδοποιήσει κανάλια (δεν έπαιξαν πουθενά εικόνες) και δεν θα το είχε μάθει κανείς πέραν των κατοίκων της περιοχής εάν μια κυρία, η Αλεξία Κοζιονά, με μια φωτογραφία στο Facebook δεν είχε κάνει γνωστό το γεγονός γράφοντας τη λεζάντα. «Ο Γιάννης πριν από λίγο μοίρασε κούτες τροφίμων στην εκκλησία του Αγίου Μελετίου. Απίστευτες ποσότητες και χωρίς να καλέσει καμία κάμερα. ΑΝΘΡΩΠΟΣ».
Την ίδια στάση είχε τηρήσει ο Greek Freak και μετά τις πλημμύρες στην Καρδίτσα, όταν, μαζί με τα αδέλφια του, έστειλε είδη πρώτης ανάγκης στους πληγέντες.
Και πόσες άλλες αγαθοεργίες που δεν έγιναν γνωστές γιατί δεν ήθελε, δεν ήταν αυτός ο σκοπός του η δημοσιότητα. Απλά ήταν να βοηθήσει συνανθρώπους, συμπολίτες συμπατριώτες του που είχαν ανάγκη.
Δεν ξεχνά
Οπως αυτός κάποτε που είχαν βρεθεί (λίγοι είναι αλήθεια) δίπλα του και στην οικογένειά του για να του δώσουν αυτοί ένα χέρι βοήθειας.
Το μεγάλο προσόν του Γιάννη Αντετοκούνμπο δεν είναι ότι είναι ένας σούπερ παίκτης. Το γνωρίζουν όλοι. Είναι ότι παραμένει ένας ακόμα πιο μεγάλος ΑΝΘΡΩΠΟΣ που δεν έχει κοντή μνήμη, το αντίθετο.
Δεν ξεχνάει τις ρίζες του, από πού ξεκίνησε (έχει ήδη προσφέρει χορηγία μέσω εταιρείας που συνεργάζεται και στην πρώτη του ομάδα τον Φιλαθλητικό) και πάντα είναι εκεί σε ανθρώπους που τον χρειάζονται χωρίς καν να χρειαστεί να τον φωνάξουν.
Κάθε χρόνο άλλωστε επιστρέφει στα Σεπόλια και στο γηπεδάκι όπου ξημεροβραδιαζόταν και παίζει μπάσκετ με τους παλιούς του φίλους και το κυριότερο εμπνέει με τον καλύτερο τροπο νέα παιδιά για να κάνουν και αυτά το όνειρό τους πραγματικότητα.
Ντοκιμαντέρ
Η ζωή σαν παραμύθι του Γιάννη Αντετοκούνμπο, από τα δύσκολα παιδικά χρόνια στα Σεπόλια μέχρι την καταξίωση στο ΝΒΑ, έγινε άλλωστε και ντοκιμαντέρ πρόσφατα.
Ο 26χρονος γκαρντ/φόργουορντ των Μιλγουόκι Μπακς μπορεί να είναι πλέον ένας από τους κορυφαίους, αλλά και πολύ καλά αμειβομένους, παίκτες στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ωστόσο, η ζωή του δεν ήταν πάντοτε ούτε τόσο λαμπερή ούτε τόσο άνετη.
Σε συνολικά πέντε επεισόδια ο έλληνας διεθνής και η Nike παρουσιάζουν την πορεία του από τα πρώτα βήματα μέχρι την κορυφή.
Στο πρώτο επεισόδιο του «I am Giannis» παρουσιάζονται μεταξύ άλλων η γειτονιά του στα Σεπόλια, το γηπεδάκι που έπαιζε μπάσκετ όταν ήταν μικρός, το Δημοτικό Γυμναστήριο Ζωγράφου και ο πρώτος προπονητής του Τάκης Ζήβας.
Στο δεύτερο επεισόδιο μπορείτε να δείτε ένα μικρό καφέ στα Σεπόλια που αποτελούσε τότε, όταν ήταν ακόμα ανήλικος, το καταφύγιό του έχοντας δίπλα του τον φύλακα άγγελό του, Γιάννη Τζίκα τον ιδιοκτήτη του καφέ που τον περίμενε πάντα με ένα σάντουιτς, με ένα παγωτό αλλά το κυριότερο με ένα χαμόγελο και μια ζεστή αγκαλιά.
Στο τρίτο επεισόδιο του ντοκιμαντέρ παρουσιάζονται το ταξίδι του στις ΗΠΑ και το ντραφτ του 2013, ενώ φιλοξενούνται δηλώσεις του τότε συμπαίκτη του στον Φιλαθλητικό Νίκου Γκίκα και του τζένεραλ μάνατζερ των Ελαφιών, Τζον Χορστ.
Το τέταρτο επεισόδιο της ζωής του Γιάννη Αντετοκούνμπο δείχνει πώς το όνειρο έχει γίνει πλέον πραγματικότητα, μέσα από τη σκληρή δουλειά. Δεν είναι νοσταλγικό, όπως τα προηγούμενα, αλλά είναι αφιερωμένο σε όλα όσα έχει κάνει έως τώρα στο παρκέ, στις προπονήσεις, στο γυμναστήριο, στους αγώνες.
Στο πέμπτο και τελευταίο επεισόδιο και στα αποσπάσματα που δημοσίευσε ο ίδιος ο «Greek Freek» μπορούμε να δούμε πώς άλλαξε η ζωή του, ενώ κάποτε μοιραζόταν τα ίδια παπούτσια με τον αδελφό του, Θανάση. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο μιλάει και για τον πατέρα του, Τσαρλς, και όσα δίδαξε σε εκείνον και τα αδέλφια του.