Σε ένα πρόχειρο ανακάτεμα του πολιτικού κατεστημένου, το οποίο κυβέρνησε τη Γαλλία τις τελευταίες δεκαετίες προχώρησε ο πρόεδρος Μακρόν παρουσιάζοντας το νέο υπουργικό συμβούλιο. Την ίδια ώρα τα κυρίαρχα γαλλικά ΜΜΕ δίνουν μάχη για να συγκαλύψουν πληροφορίες ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα είχε ετοιμάσει σχέδιο άτυπου πραξικοπήματος σε περίπτωση εκλογής της Λεπέν, όχι για να προστατεύσει τη χώρα από την αρχηγό του νεοφασιστικού Εθνικού Μετώπου, αλλά για να προστατεύσει… τη Λεπέν από τις μαχητικές διαδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις που θα ακολουθούσαν πιθανή νίκη της.
Ο Μακρόν στήνει μια πολεμική μηχανή τόσο απέναντι στους Γάλλους εργαζόμενους όσο και σε λαούς της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής που αναμένεται να γευτούν σύντομα τη νέα επιθετική πολιτική του Παρισιού. Η τροχιοδεικτική βολή δόθηκε με την επιλογή του Πατρίκ Στρζοντα για τη θέση του διευθυντή της γαλλικής προεδρίας. Πρόκειται για τον άνθρωπο που ενορχήστρωνε τις αιματηρές επιθέσεις της Γαλλικής αστυνομίας απέναντι στους διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για τα μέτρα λιτότητας του Ολάντ. Στο πόστο του υπουργείου εργασίας, που θα αποτελέσει πολιορκητικό κριό για την αντιλαϊκή επίθεση του Μακρόν, τοποθετήθηκε η στενή συνεργάτιδα του προέδρου Μουριέλ Πενικό, η οποία έχει υπάρξει διευθύνων σύμβουλος σε ορισμένες από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες με έδρα τη Γαλλία.
Η επίθεση στα κοινωνικά δικαιώματα θα έχει τη στήριξη του υπουργείου δικαιοσύνης, το οποίο αναλαμβάνει ο Φρανσουά Μπαϊρού του Δημοκρατικού Κινήματος (MoDem). Ο Μπαϊρού, ο οποίος έδωσε για πρώτη φορά τα διαπιστευτήρια του στην αστική τάξη της Γαλλίας τη δεκαετία του ‘90, επιχειρώντας τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, καλείται τώρα να εφαρμόσει την – λεπενικής εμπνεύσεως – πολιτική «μηδενικής ανοχής». Μεταξύ άλλων προβλέπεται η δημιουργία νέων φυλακών και κέντρων κράτησης ανηλίκων και η τροποποίηση του ποινικού κώδικα που θα επιτρέπει την κράτηση πολιτών για πολύ πιο ασήμαντα παραπτώματα.
Από το στρατόπεδο του Μπαϊρού προέρχεται και η νέα υπουργός Άμυνας Σιλβί Γκουλάρ, στην οποία η γαλλική πολεμική βιομηχανία εναποθέτει τις ελπίδες της για αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στο 2% του ΑΕΠ αλλά και για το ενδεχόμενο επιβολής υποχρεωτικής στράτευσης. Η Γκουλάρ προέρχεται από την καρδιά του κατεστημένου της ΕΕ, έχοντας θητεύσει για χρόνια στο πλευρό του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ρομάνο Πρόντι.
Ο άνθρωπος που θα φροντίσει να πιάσουν τόπο οι πολεμικές δαπάνες της Γκουλάρ είναι ο πρώην υπουργός Άμυνας, Ζαν-Ιβ Λε Ντριάν, ο οποίος αναλαμβάνει το υπουργείο Εξωτερικών. Από την προηγούμενη θέση του ο Ντριάν έδωσε δείγματα γραφής κλιμακώνοντας τις πολεμικές επιχειρήσεις στη Συρία και περιοχές της Αφρικής, όπου οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες και ο στρατός χρηματοδοτούσαν τρομοκρατικές οργανώσεις εξτρεμιστών ισλαμιστών. Παλαιότερες αποκαλύψεις εμπλέκουν τον Ντριάν στις επιχειρήσεις εξωδικαστικών εκτελέσεων που πραγματοποιούσαν οι ειδικές δυνάμεις του γαλλικού στρατού με εντολές του ίδιου του προέδρου Ολάντ.
Εντωμεταξύ, όπως αποκάλυψε το γαλλικό περιοδικό L’ Obs, το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Ολάντ είχε καταστρώσει λεπτομερές σχέδιο, για το ενδεχόμενο επικράτησης της Λεπέν, το οποίο προέβλεπε την παραμονή του πρωθυπουργού Μπερνάρντ Καζνέβ στην εξουσία και μια γιγαντιαία επιχείρηση της αστυνομίας και του στρατού για την επιβολή της τάξης. Η κατάλυση κάθε έννοιας ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων θα γινόταν με πρόσχημα την προστασία της χώρας από τις βίαιες κινητοποιήσεις που αναμένονταν να ακολουθήσουν τη νίκη της Λεπέν από δυνάμεις της Αριστεράς. Η ανησυχία δηλαδή του πολιτικού κατεστημένου και των αρχών ασφαλείας δεν ήταν η επικράτηση του νεοφασισμού, αλλά οι αντιδράσεις της γαλλικής κοινωνίας σε αυτήν.
Σύμφωνα με το άρθρο του περιοδικού, το οποίο επιβεβαίωσε τις πληροφορίες του από τρείς ανώτατους κρατικούς αξιωματούχους, η Γαλλία η οποία ήδη βρίσκεται σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης, θα γνώριζε τη σημαντικότερη αναστολή δημοκρατικών λειτουργιών από το 1958 – τη χρονιά δηλαδή που ο στρατηγός Ντε Γκολ ανέλαβε υπερεξουσίες για να αποτρέψει εναντίον του πραξικόπημα μετά την αποχώρηση των αποικιοκρατικών δυνάμεων στην Αλγερία. Οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που επέβαλε τότε ο Ντε Γκολ οδήγησαν στη δημιουργία της λεγόμενης Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας η οποία δέχθηκε την χαριστική βολή με τις πρόσφατες εκλογές και την ολοκληρωτική αποδόμηση του δικομματικού πολιτικού κατεστημένου που κυβέρνησε τη Γαλλία για έξι δεκαετίες.
Ο προηγούμενος πρωθυπουργός Μπερνάρντ Καζνέβ, είχε επιβεβαιώσει σε ανύποπτο χρόνο τις πληροφορίες όταν δήλωνε: «Δεν πρόκειται αν εγκαταλείψω τα μέγαρο της Ματινιόν (πρωθυπουργική κατοικία) εάν εκλεγεί η Μαρίν Λεπέν». Σύμφωνα με τις πληροφορίες του L’ Obs, η νέα κατάσταση έκτακτης ανάγκης και η μετατροπή της Γαλλίας σε ένα ολοκληρωτικό αστυνομικό κράτος θα συνεχιζόταν τουλάχιστον μέχρι τις βουλευτικές εκλογές του καλοκαιριού. «Η κυβέρνηση» δήλωσε ανώτατο κρατικό αξιωματούχος «θα είχε μια προτεραιότητα: τη διασφάλιση της ασφάλειας του κράτους».
Παρά το γεγονός ότι το L’ Obs, συγκαταλέγεται στα σημαντικότερα έντυπα της Γαλλίας, η εκκωφαντική σιωπή των υπόλοιπων μέσων ενημέρωσης αλλά και των περισσότερων πολιτικών δυνάμεων, αποτελεί προειδοποίηση για τα σχέδια εκτροπής που εξυφαίνονται στην καρδιά της Ευρώπης. Οι κοινωνικές εκρήξεις είναι το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει το πολιτικό κατεστημένο και ο κρατικός μηχανισμός στη Γαλλία. Με τον Μακρόν πίστεψαν ότι θα κερδίσουν χρόνο. Ο Τραπεζίτης, που επέλεξαν όμως, μάλλον θα επιταχύνει τη δημιουργία συνθηκών σύγκρουσης.
*Πηγή: Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 21/5/2017
