Γαλλία: Ζητούν ταξική εκεχειρία, ετοιμάζονται για την πιο άγρια επίθεση

«Ούτε θε­ρι­νή εκε­χει­ρία, ούτε εκλο­γι­κή εκε­χει­ρία» ήταν στο Πα­ρί­σι το σύν­θη­μα των δια­δη­λω­τών του «Κοι­νω­νι­κού Με­τώ­που» (Front Social) λίγες μέρες μετά τις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές, στις πρώ­τες αυτές κι­νη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στην εσπευ­σμέ­νη νο­μο­θέ­τη­ση των πρώ­των πυ­λώ­νων του προ­γράμ­μα­τος Μα­κρόν: την απο­δό­μη­ση των ερ­γα­τι­κών κα­τα­κτη­μέ­νων και την εν­σω­μά­τω­ση στο κοινό Δί­καιο των δια­τά­ξε­ων του κα­θε­στώ­τος έκτα­κτης ανά­γκης.

Η δυ­να­μι­κή αυτή πα­ρου­σία δυ­νά­με­ων που αντι­στέ­κο­νται στην νέα και επι­κίν­δυ­νη δια­κυ­βέρ­νη­ση της Γαλ­λί­ας, δεν απο­κρύ­πτει τον δύ­σκο­λο συ­σχε­τι­σμό δυ­νά­με­ων που δια­μορ­φώ­νε­ται μετά τις προ­ε­δρι­κές και βου­λευ­τι­κές εκλο­γές. Ακόμη κι αν η Αρι­στε­ρά εμ­φα­νί­ζε­ται σή­με­ρα ιδιαί­τε­ρα ενι­σχυ­μέ­νη, πα­ρα­μέ­νει ως πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η ευ­ρεία συ­σπεί­ρω­ση της ολι­γαρ­χί­ας γύρω από έναν «κε­ντρώο» νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο πόλο που κα­τέ­χει σχε­δόν τα δύο τρίτα των εδρών του κυ­ρί­ου νο­μο­θε­τι­κού σώ­μα­τος της Γαλ­λί­ας.

Ο συ­σχε­τι­σμός αυτός αντα­να­κλά ευ­ρύ­τε­ρους ευ­ρω­ε­νω­σια­κούς συ­σχε­τι­σμούς και πο­λι­τι­κά σχέ­δια, υπο­στη­ρι­ζό­με­να από την ηγε­σία της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης ολι­γαρ­χι­κής ΕΕ.

Η εν­δη­μι­κή πα­ρου­σία του φαι­νο­μέ­νου της τρο­μο­κρα­τί­ας στην πα­γκό­σμια και γαλ­λι­κή σκηνή, και η προ­βο­λή της ακρο­δε­ξιάς ως αντί­πα­λου δέους στο φα­ντα­σια­κό ισλα­μι­κό κίν­δυ­νο, δη­μιουρ­γούν προ­ϋ­πο­θέ­σεις για επι­βο­λή ποι­κι­λό­μορ­φων αντι­δη­μο­κρα­τι­κών μέ­τρων, με κα­τά­λυ­ση ακόμη και της έν­νοιας της ιδιω­τι­κής ζωής.

Ενά­ντια σε αυ­τούς τους όρους, οι δια­δη­λώ­σεις του «Κοι­νω­νι­κού Με­τώ­που» πρέ­πει να θε­ω­ρη­θούν προ­άγ­γε­λος ευ­ρύ­τε­ρων μα­ζι­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων στη νέα φάση της γαλ­λι­κής πο­λι­τι­κής ζωής που αρ­χί­ζει από τον Σε­πτέμ­βριο.

Τα επί­δι­κα αυτής της φάσης είναι τα ερ­γα­σια­κά, οι πο­λι­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες και η θέση της Αρι­στε­ράς.

 Στο επί­πε­δο του ερ­γα­τι­κού ζη­τή­μα­τος, η κυ­βέρ­νη­ση του προ­έ­δρου Μα­κρόν και του πρω­θυ­πουρ­γού Εντουάρ Φιλίπ, προ­ω­θεί με δια­δι­κα­σία επεί­γο­ντος και με ψευ­δε­πί­γρα­φο πρό­σχη­μα την κα­τα­πο­λέ­μη­ση της ανερ­γί­ας,  την απο­δό­μη­ση κα­τα­κτή­σε­ων δε­κα­ε­τιών και την πε­ρι­θω­ριο­ποί­η­ση ή εν­σω­μά­τω­ση του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, υπα­κού­ο­ντας (όπως και η προ­κά­το­χος κυ­βέρ­νη­ση) στις Βρυ­ξέλ­λες και τη με­γά­λη γαλ­λι­κή ερ­γο­δο­σία.

Όσον αφορά τις πο­λι­τι­κές ελευ­θε­ρί­ες, η κυ­βέρ­νη­ση Μα­κρόν–Φι­λίπ προ­ω­θεί την έντα­ξη των δια­τά­ξε­ων του κα­θε­στώ­τος έκτα­κτης ανά­γκης στο κοινό Δί­καιο, την ορι­στι­κή δη­λα­δή πα­γιο­ποί­η­σή τους και την εν­δε­χό­με­νη χρήση τους ενά­ντια σε συν­δι­κα­λι­στές και ακτι­βι­στές, δηλ. την ου­σια­στι­κή νό­θευ­ση της δη­μο­κρα­τι­κής ζωής.

Πα­ρα­πέ­ρα, προ­ω­θεί­ται άμεσα η πε­ρι­κο­πή επι­δο­μά­των, η αύ­ξη­ση των ει­σφο­ρών των μι­σθω­τών και συ­ντα­ξιού­χων, οι φο­ρο­α­παλ­λα­γές προς όφε­λος των πλου­σί­ων, που δί­νουν το τα­ξι­κό στίγ­μα της νέας κυ­βέρ­νη­σης και προ­α­ναγ­γέλ­λουν πιο αντι­κοι­νω­νι­κά μέτρα.

Η ση­με­ρι­νή γαλ­λι­κή κυ­βέρ­νη­ση πα­ρα­μέ­νει ευά­λω­τη, παρά την ευ­ρεία κοι­νο­βου­λευ­τι­κή πλειο­ψη­φία που δια­θέ­τει. Τόσο η δια­κη­ρυγ­μέ­νη όσο και η ακή­ρυ­κτη ατζέ­ντα της  -πι­στή με­τα­γρα­φή των επι­θυ­μιών της γαλ­λι­κής με­γα­λο­α­στι­κής τά­ξη­ς0-, μπο­ρεί να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί μόνο μετά από σκλη­ρές συ­γκρού­σεις με τα λαϊκά στρώ­μα­τα, ενώ δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις και συ­γκρού­σεις υπάρ­χουν και στο εσω­τε­ρι­κό της αστι­κής τάξης.

Στην νέα γαλ­λι­κή πο­λι­τι­κή πε­ρί­ο­δο που αρ­χί­ζει τον Σε­πτέμ­βριο η πο­λι­τι­κή και συν­δι­κα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά θα παί­ξει κα­θο­ρι­στι­κό ρόλο. Με την «Ανυ­πό­τα­κτη Γαλ­λία» να έχει κα­το­χυ­ρώ­σει στην κοινή γνώμη τη θέση της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης στην κυ­βέρ­νη­ση Μα­κρόν-Φι­λίπ, η ανά­γκη ευ­ρεί­ας συ­σπεί­ρω­σης της πο­λι­τι­κής και συν­δι­κα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς είναι σή­με­ρα πε­ρισ­σό­τε­ρο από ποτέ ανα­γκαία.

Απέ­να­ντι σε μια κυ­βέρ­νη­ση που, ενώ ζη­τά­ει εκε­χει­ρί­ες και ευαγ­γε­λί­ζε­ται κοι­νω­νι­κό διά­λο­γο, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ορ­γα­νώ­νει την με­γα­λύ­τε­ρη επί­θε­ση στα ερ­γα­τι­κά και δη­μο­κρα­τι­κά κα­τα­κτη­μέ­να που γνώ­ρι­σε ποτέ η Γαλ­λία, και συ­γκε­ντρώ­νει πο­λε­μο­φό­δια για να χτυ­πή­σει τους δια­δη­λω­τές, η απά­ντη­ση πρέ­πει να δοθεί από ένα κί­νη­μα προ­σα­να­το­λι­σμέ­νο στην αντί­στα­ση, τη ρήξη και την ανα­τρο­πή με πο­λι­τι­κή βού­λη­ση, ορ­γά­νω­ση, πο­λι­τι­κό σχέ­διο και ενό­τη­τα δρά­σης.

Πηγή: rproject.gr