Η Μαρία Κουγιουμτζή, γνωστή Θεσσαλονικιά διηγηματογράφος, βραβεύτηκε φέτος επαξίως και παμψηφεί με το Κρατικό βραβείο διηγήματος για το βιβλίο της “Όλα μπορούν να συμβούν με ένα άγγιγμα” (Καστανιώτης 2016).
Αλλά και με το πρώτο της βιβλίο διηγημάτων, το “Άγριο Βελούδο” του 2008 είχε κάνει αίσθηση και γι αυτό βραβεύτηκε από το ίδρυμα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών και από τους αναγνώστες του περιοδικού “Διαβάζω”.
Το έργο, όπως διαβάζουμε στο εξώφυλλό του, χαρακτηρίζεται σωστά ως “αγκάλιασμα της τρυφερότητας με την σκληρότητα” , γιατί όλα τα διηγήματα έχουν αυτόν τον χαρακτήρα. Όλοι οι ήρωες διακρίνονται από τρυφερότητα και ευαισθησία, αλλά οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες τους κάνουν να την κρύβουν και να αντιδρούν με σκληρότητα. Οι δυσχέρειες και τα εμπόδια στην μίζερη ζωή τους τους ατσαλώνουν και παρουσιάζονται ατίθασοι, περήφανοι και κάποτε εκδικητικοί προς όσους κάνουν κακό, όχι τόσο στους ίδιους, όσο στο κοινωνικό σύνολο.
Είναι άνθρωποι καθημερινοί, της διπλανής πόρτας και σε μερικά διηγήματα υποφέρουν από μεγάλη ανέχεια ή είναι στο περιθώριο της ζωής, όπως οι μετανάστες, οι πόρνες, οι ομοφυλόφιλοι. Η συγγραφέας ακουμπά και στα προβλήματα των ανίατα ασθενών ή των γονιών, που έχασαν τα παιδιά τους.
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι καμία ιστορία της ακόμη και οι ερωτικές, μεταξύ νεαρών ατόμων, δεν έχει αίσιο τέλος. Αλλά είναι λογικό και αναμενόμενο, αφού η ζωή ποτέ δεν είναι ονειρεμένη. Έτσι όμως μας εισάγει στον κόσμο των καταφρονεμένων , που συχνά θέλουμε να αποφύγουμε, κλείνοντας τα μάτια στην ανθρώπινη δυστυχία, που σήμερα μάλιστα αυξάνεται λόγω της οικονομικής κρίσης και της μνημονιακής πολιτικής.
Με ευαίσθητη ματιά η Κουγιουμτζή μας αποκαλύπτει τον ανθρώπινο πόνο και τις δυσχέρειες της άθλιας ζωής
πολλών συμπολιτών μας. Αλλά από την άλλη πλευρά οι ήρωές της είναι θετικοί με ψυχική δύναμη και σθένος, που δείχνει τον δρόμο της αξιοπρεπούς, περήφανης στάσης και αντίστασης στα κακώς κείμενα.
Αξιοσημείωτος είναι ο τρόπος γραφής της συγγραφέως, ποιητικός, περίτεχνος και πρωτότυπος, που προσθέτει πλεονεκτήματα στο έργο της και νομίζουμε ότι οδήγησε τους κριτές στην βράβευσή της. Τέλος ο τόνος της, αν και μελαγχολικός, είναι ταιριαστός με το σύνολο των διηγημάτων της.