Εισαγωγή
Το ζήτημα της φορολογικής δικαιοσύνης, σε συνδυασμό με το πρόβλημα του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους και της γενικότερης δημοσιονομικής διαχείρισης, βρίσκονται μετά το ξέσπασμα της κρίσης, στο επίκεντρο της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Η απάντηση στην κρίση και ιδιαίτερα στην κρίση χρέους, από τις εγχώριες αστικές δυνάμεις και τις υπερεθνικές ελίτ Βρυξελών και Βερολίνου, ήταν η επιβολή των Μνημονίων, με στόχο την ανακατανομή εισοδήματος, τόσο στο σκέλος των φορολογικών εσόδων όσο και των δημοσίων δαπανών, καθώς και η αρπαγή της δημόσιας περιουσίας και σε ένα βαθμό της ιδιωτικής, για την εξυπηρέτηση των δανειστών.
Παράλληλα τα Μνημόνια οδήγησαν σε ουσιαστική απώλεια ελέγχου βασικών μοχλών της οικονομικής πολιτικής (φορολογικής, αναπτυξιακής, εισοδηματικής, κοινωνικής, κλπ), η οποία με την απώλεια της νομισματικής κυριαρχίας μετά την ένταξη στο ευρώ, έχουν οδηγήσει σε ουσιαστική κατάλυση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Η Ελλάδα μπορεί να ανακτήσει το δικαίωμα άσκησης οικονομικής πολιτικής, μόνο με την έξοδο από την Ευρωζώνη και το δημοσιονομικό πλαίσιο της ΟΝΕ και της ΕΕ, ενώ η εφαρμογή φιλολαϊκής πολιτικής, προϋποθέτει ριζικό αναπροσανατολισμό του ταξικού χαρακτήρα της οικονομικής πολιτικής, σε όφελος της μισθωτής εργασίας, των συνταξιούχων, της νεολαίας και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων.
1.Η Φορολογική πολιτική στην περίοδο των Μνημονίων
Από το 2010 έως και σήμερα, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο ελληνικός λαός υφίσταται μια μεθοδευμένη φορολεηλασία η οποία στοχεύει στην κατά προτεραιότητα πληρωμή τοκοχρεολυσίων τους δανειστές, ενώ η μείωση μισθών και η συντριβή εργασιακών δικαιωμάτων, έχει στόχο την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, ιδιαίτερα των μεγάλων επιχειρήσεων (ΑΕ & ΕΠΕ). Εξ αιτίας της σκληρής λιτότητας και της αυξανόμενης φορολεηλασίας από άμεσους και έμμεσους φόρους, οι μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικροαγρότες, μικροεπιχειρηματίες και επαγγελματίες, έχουν υποστεί δραματική μείωση εισοδημάτων και αγοραστικής δύναμης. Η μείωση του αφορολόγητου, η περικοπή συντάξεων, οικογενειακών επιδομάτων, η συρρίκνωση των κονδυλίων παιδείας-υγείας-πρόνοιας, πολιτισμού, κά, έχουν οδηγήσει χιλιάδες λαϊκές οικογένειες σε πρωτοφανή φτωχοποίηση. Ειδικότερα στην έμμεση φορολογία, ο εκρηκτικός συνδυασμός αυξήσεων Φ.Π.Α., ειδικών φόρων κατανάλωσης και ΕΝΦΙΑ, κατατρώει το λαϊκό εισόδημα, οικοδομώντας ένα από τα πλέον αντιλαϊκά φορολογικά συστήματα των χωρών της Ε.Ε. και του Ο.Ο.Σ.Α.
Όλα τα παραπάνω συντελούνται σε καθεστώς πολύμορφης φοροδιαφυγής και φοροκλοπής των «εχόντων και κατεχόντων», κουκούλωμα των υποθέσεων μεγάλης φοροδιαφυγής (λίστες Λαγκάρντ, Μπόργιανς κά), ένταση ανεξέλεγκτων «τριγωνικών συναλλαγων των πολυεθνικών», ασυδοσίας «off–shore» εταιριών και «φορολογικών παραδείσων» τύπου «Panama Papers», «Paradise Papers», κοκ. Παράλληλα, ισχυρά επιχειρηματικά κυκλώματα που ωφελούνται από το λαθρεμπόριο καυσίμων, συνεχίζουν ανενόχλητα το έργο τους, όταν η Ελλάδα έχει μια από τις υψηλότερες φορολογίες καυσίμων μεταξύ των χωρών του Ο.Ο.Σ.Α. Όλα τα παραπάνω έχουν ως κοινό παρανομαστή την αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης, κυρίως των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, ενώ οι μεγάλοι χαμένοι είναι πάντα οι μισθωτοί και συνταξιούχοι, καθώς και μικρομεσαίοι αγρότες και επαγγελματίες.
Εξ’ αιτίας της επαχθούς φορολογικής επιβάρυνσης, η φοροδοτική ικανότητα των λαϊκών στρωμάτων και μέρους των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των μικρομεσαίων, έχει προ πολλού εξαντληθεί, με αποτέλεσμα τη συσσώρευση χρεών στο δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία ξεπερνούν 100 δις, ενώ άλλα τόσα περίπου είναι τα «κόκκινα δάνεια» νοικοκυριών και επιχειρήσεων στις τράπεζες. Αν και ένας μικρός αριθμός μεγαλο-οφειλετών έχει το μεγαλύτερο μέρος των οφειλών, συνολικά πάνω από 4 εκατομμύρια πολίτες, νοιώθουν το βραχνά της υπερχρέωσης, ενώ μεγάλος αριθμός απειλείται άμεσα με πλειστηριασμό ακόμα και πρώτης κατοικίας.
Τέλος με τη δημιουργία της «Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων» (ΑΑΔΕ) υπό τον ουσιαστικό έλεγχο των «θεσμών» (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ-ΕΣΜ), τα φορολογικά έσοδα έχουν περάσει υπό τον έλεγχο των δανειστών, αποκλείοντας οποιαδήποτε παρέμβαση της εκάστοτε εκλεγμένης κυβέρνησης και τελικά του ελληνικού λαού, στη διαχείριση τους. Αποκλειστικός στόχος της «ΑΑΔΕ» είναι η εξυπηρέτηση των δανειστών, ανεξαρτήτως κοινωνικού και αναπτυξιακού κόστους.
2.Προϋπολογισμός 2018 «δίκοπο μαχαίρι» για τα λαϊκά εισοδήματα
Επαναλήφθηκε και φέτος το επικοινωνιακό «τρικ» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ότι και με το νέο προϋπολογισμός 2018, θα υπάρξει, όπως φέτος «πλεόνασμα» και θα δοθεί «κοινωνικό μέρισμα». Λίγες ημέρες μετά την κατάθεση του νέου προϋπολογισμού 2018, ο πρωθυπουργός Α.Τσίπρας, μιλώντας σε εκδήλωση για τις «ανισότητες» (27.11.17), πρόβαλλε με έμφαση την ανάγκη «καταπολέμησης των ανισοτήτων, τη δίκαιη φορολόγηση του πλούτου και του κέρδους, την επιβολή ορίων στη χρηματοπιστωτική κερδοσκοπία, την κατάργηση των φορολογικών παραδείσων, τον περιορισμό των μισθολογικών ανισοτήτων κά». Για μια ακόμα φορά με τη γνωστή διγλωσσία, προσπαθεί από ένοχος να γίνει τιμητής και κατήγορος.!!
Στην πραγματικότητα με το νέο Προϋπολογισμό 2018, φορτώνονται νέοι φόροι (άμεσοι και έμμεσοι) ύψους 1 δις, κυρίως σε μισθωτούς και συνταξιούχους, ενώ οι μεγάλες επιχειρήσεις (ΑΕ & ΕΠΕ) θα πληρώσουν 111 εκατ. λιγότερους φόρους, παρά την αύξηση της κερδοφορίας τους τα τελευταία χρόνια.! Συνολικά τα φορολογικά έσοδα το 2018 αυξάνουν από 47,2 δις σε 48,2 δις. Ταυτόχρονα θα αφαιρεθούν 1,6 δις, από φτωχά κυρίως λαϊκά στρώματα, με νέες περικοπές κοινωνικών δαπανών (επιδομάτων πολυτέκνων, ανεργίας για νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, ΕΚΑΣ, πετρελαίου θέρμανσης, φαρμακευτικής περίθαλψης, αύξηση ασφαλιστικών εισφορών, αύξηση συντελεστών ΦΠΑ σε 32 νησιά του Αιγαίου, κά).! Παράλληλα, για μια ακόμα χρονιά στο «Μινώταυρο του χρέους» θα πληρωθούν 10 δις τοκοχρεολύσια (και μερικά ακόμα δις για τόκους βραχυπρόθεσμου χρέους), ενώ το ύψος του θα αγγίξει το 180% του ΑΕΠ το 2018, σε σχέση με 176,8% το 2015 και 113% το 2009.!! Με λίγα λόγια τα Μνημόνια και τα δάνεια της τρόϊκας, όχι μόνο δεν έλυσαν το πρόβλημα της υπερχρέωσης της χώρας, αλλά την μετέτρεψαν σε «αποικία χρέους», με ουσιαστική παράλληλα κατάργηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.
Με το νέο Προϋπολογισμό στο όνομα της νέας αξιολόγησης, επιταχύνονται επίσης οι διαδικασίες εκποίησης κερδοφόρων ΔΕΚΟ και δημόσιας περιουσίας (ΔΕΗ, κά), καθώς οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί «κόκκινων» δανείων μαζί και πρώτης κατοικίας, η κατάργηση θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων (ουσιαστική εξάλειψη δικαιώματος απεργίας, απολύσεις συνδικαλιστών), κά. Ταυτόχρονα τείνει να γίνει μόνιμο καθεστώς η πολιτική λιτότητας των μισθών στο δημόσιο, ενώ στον ιδιωτικό τομέα κυριαρχούν οι ατομικές συμβάσεις εργασίας και η αυξανόμενη μετατροπή των εργασιακών θέσεων πλήρους απασχόλησης, σε μερική απασχόληση με μισθούς κάτω των 400 €. Η συνέχιση εφαρμογής των Μνημονιακών μέτρων γεννά ασταμάτητα, μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο, φτώχεια αλλά και ανισοκατανομή εισοδήματος υπέρ των κερδών και της ολιγαρχίας, η οποία φροντίζει να κρύβει τα πλούτη της σε φορολογικούς παραδείσους. Αυτήν την τεράστια φοροδιαφυγή και φοροκλοπή (από το λαθρεμπόριο, τις «τριγωνικές συναλλαγές» πολυεθνικών, την ασυδοσία off–shore εταιριών, τις διάφορες λίστες Λαγκάρντ, Μπόγιαρνς, Λονδίνου, κά), η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και οι προηγούμενες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο την αφήνουν άθικτη, αλλά και «κονταροχτυπιούνται» μόνο για τη νομή της εξουσίας, υπηρετώντας πιστά τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και των υπερεθνικών αφεντικών της ευρωζώνης.
Όσο για τη διανομή «κοινωνικού μερίσματος», αποτελεί ένα «καπνογόνο» συγκάλυψης της διαδικασίας φτωχοποίησης μισθωτών-συνταξιούχων και ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Η ουσία της πρακτικής συμπυκνώνεται στο σατιρικό σύνθημα …«σου δίνω μέρισμα και …σου παίρνω το διαμέρισμα».! Το ίδιο και η έξοδος στις αγορές και από τα Μνημόνια, αποτελεί ένα άλλο «καπνογόνο» συγκάλυψης της παραγωγής …«πλεονασμάτων λιτότητας» και άγριας τοκογλυφίας σε βάρος του ελληνικού λαού σε βάθος δεκαετιών και διατήρηση του αντιδραστικούς καθεστώτος υπερεθνικής επιτροπείας. Η ανατροπή αυτής της πολιτικής αποτελεί ζωτική ανάγκη για να σταματήσει η καταβύθιση στη φτώχεια του λαού, ο εξανδραποδισμός της νεολαίας και η πολύμορφη παρακμή της χώρας.
3.Κριτήρια και στόχοι της αριστερής φορολογικής πολιτικής
Το πλαίσιο φορολογικής πολιτικής που προτείνουμε, κινείται στον αντίποδα των Μνημονιακών πολιτικών. Έχει στόχο την άμεση φορολογική ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων, πρώτα απ’ όλα μισθωτών και συνταξιούχων. Έχει στρατηγική στόχευση τη δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών, τη στήριξη της ανάπτυξης και της κάλυψης των βασικών κοινωνικών αναγκών. Επιδιώκει την αύξηση των συνολικών φορολογικών εσόδων με προσανατολισμό τη φορολόγηση σύμφωνα με το εισόδημα, την πάταξη φοροδιαφυγής, φοροκλοπής και φοροαποφυγής, κυρίως των ευπόρων στρωμάτων και της ολιγαρχίας. Τη μείωση των έμμεσων φόρων, ιδιαίτερα σε είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, καθώς και την ανακούφιση της μικρής ιδιοκτησίας. Αποσκοπεί επίσης στην ευνοϊκή ρύθμιση φορολογικών χρεών, σε όσους πραγματικά έχουν αντικειμενικό πρόβλημα και στην εφαρμογή πολιτικής «Σεισάχθειας» σε όσους αδυνατούν να πληρώσουν. Επίσης στην τόνωση της ανάπτυξης και της δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, με την εφαρμογή ειδικών φορολογικών ρυθμίσεων. Τέλος έχει στόχο την κατάργηση των φορολογικών προνομίων που συνδέονται με σκανδαλώδεις ρυθμίσεις και φοροαπαλλαγές, υπέρ της ολιγαρχίας, του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών.
Το πλαίσιο φορολογικής πολιτικής που προτείνουμε, αποτελεί συστατικό στοιχείο του «μεταβατικού οικονομικού προγράμματος», που είναι ανοικτό στη σοσιαλιστική προοπτική. Από πολιτική άποψη το συγκεκριμένο φορολογικό πλαίσιο, επιδιώκει να συμβάλλει στην προσπάθεια συγκρότησης ενός πλειοψηφικού μπλοκ αριστερών-αντιμνημονιακών δυνάμεων, με πυρήνα τις δυνάμεις της μισθωτής εργασίας, οι οποίες έχουν ζωτικό συμφέρον από την κατάργηση της λιτότητας, τη βαθιά διαγραφή του δημόσιου χρέους, τη ρύθμιση των «κόκκινων δανείων», την ανάκτηση του ελέγχου των ΔΕΚΟ και την επέκταση τους σε στρατηγικούς τομείς, την εθνικοποίηση των τραπεζών, τον έλεγχο της εκροής και εισροής κεφαλαίων, την αποτίναξη της ευρωζωνικής επιτροπείας και προώθησης της οικονομικής ανασυγκρότησης, με άμεσο στόχο τη φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση. Τέλος το συγκεκριμένο πλαίσιο είναι ανοιχτό στον κοινωνικό διάλογο και φιλοδοξεί να εμπλουτιστεί από τις συζητήσεις και επαφές με τους κοινωνικούς φορείς.
4.Νέο φορολογικό σύστημα μοχλός αναδιανομής, ανάπτυξης και απασχόλησης σε όφελος των λαϊκών συμφερόντων
Το πλαίσιο φορολογικής πολιτικής που προτείνουμε, θα εφαρμοστεί σε ένα εντελώς διαφορετικό οικονομικό και πρωτίστως πολιτικό περιβάλλον. Κατ’ αρχάς, η διακοπή πληρωμής του δημοσίου χρέους, σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη του στόχου των πρωτογενών πλεονασμάτων, θα δώσει χώρο στη μείωση των φορολογικών βαρών για τα λαϊκά στρώματα. Επιπλέον, η ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας, θα δώσει τη δυνατότητα χρηματοδότησης της ανάπτυξης από τον Κρατικό Προϋπολογισμό μέσω της νομισματικής επέκτασης. Παράλληλα η πολιτική φορολογίας θα έχει κεντρικό ρόλο στο πρόγραμμα παραγωγικής ανόρθωσης. Η αναδιανομή εισοδήματος και η στήριξη του κοινωνικού κράτους, με ταυτόχρονη αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, θα δώσουν ώθηση στην αύξηση της παραγωγής, της απασχόλησης, στο εισόδημα και στη μείωση της ανεργίας. Οι βασικοί άξονες της νέας φορολογικής πολιτικής είναι οι εξής:
Φορολογία Εισοδήματος Φυσικών Προσώπων: Εφαρμογή προοδευτικής φορολογική κλίμακα καθαρού εισοδήματος φυσικών προσώπων, με κατάργηση κάθε μορφής αυτοτελούς φορολόγησης (πχ τόκοι, μερίσματα, κά), η οποία ευνοεί τα υψηλά εισοδήματα. Η κατηγοριοποίηση του εισοδήματος σε πηγές, θα αξιοποιείται μόνο για αφαίρεση δαπανών (επιχειρηματικές δαπάνες, επισκευές και συντήρηση ακινήτων, δαπάνες διαβίωσης, κά), ενώ η φορολογική κλίμακα θα εφαρμόζεται επί του καθαρού εισοδήματος.
Φορολογία Εισοδήματος Νομικών Προσώπων: Αντιστροφή της φορολογικής ασυλίας των ανωνύμων εταιριών και άλλων νομικών προσώπων των οποίων η φορολογική επιβάρυνση βαίνει φθίνουσα. Εφαρμογή προοδευτικής φορολογικής κλίμακας εισοδήματος νομικών προσώπων, με ανώτατο συντελεστή 45% και παράλληλη παροχή ειδικών φορολογικών κινήτρων σε κλάδους «ατμομηχανές» για την προώθηση της παραγωγικής ανόρθωσης. Αποφασιστική καταπολέμηση κάθε μορφής φοροαποφυγής με αξιοποίηση όλων των διαθέσιμων εργαλείων (π.χ. έλεγχοι μεταφοράς κερδών σε άλλες χώρες μέσων ενδο-ομιλικών, υπό/υπερ-τιμολογήσεων, επαναφορά ρύθμισης για επιβολή φόρου 26% στις τριγωνικές συναλλαγές με χώρες που έχουν προνομιακό φορολογικό καθεστώς, κά).
Φ.Π.Α. – Έμμεσοι Φόροι: Η Ελλάδα έχει διαχρονικά υψηλούς συντελεστές ΦΠΑ σε συνδυασμό με υψηλή παραβατικότητα (το Δημόσιο εισπράττει περίπου 0,70 λεπτά για κάθε 1 ευρώ «εισπρακτέου» ΦΠΑ). Στην πράξη μισθωτοί, συνταξιούχοι και άνεργοι, είναι αυτοί που πληρώνουν το «μάρμαρο» της παραβατικότητας και των οργανωμένων κυκλωμάτων απάτης στο ΦΠΑ με τη μορφή υψηλών συντελεστών. Η πρότασή ξεκινά από την αναγνώριση της ανάγκης μείωσης του υψηλού συντελεστή και θέσπισης μειωμένων ή/και μηδενικών συντελεστές ΦΠΑ σε αγαθά και υπηρεσίες πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Η προσπάθεια θα στηριχτεί με την καταπολέμηση κάθε μορφής παραβατικότητας, της οργανωμένης απάτης, φοροδιαφυγής-φοροαποφυγής, ιδιαίτερα στο πεδίο του ΦΠΑ. Ανάλογες κινήσεις θα υπάρξουν και σε άλλα πεδία που δεν αφορούν αποκλειστικά ΦΠΑ, αλλά τον Ε.Φ.Κ. (πχ. λαθρεμπόριο καυσίμων), όπου θα υπάρξει άμεση εγκατάσταση τερματικών του συστήματος εισροών – εκροών σε όλα τα στάδια διακίνησης (και όχι μόνο στα πρατήρια όπως ισχύει σήμερα). Τέλος, θα υπάρξει επαναφορά των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στο Αιγαίο με εξαίρεση τα νησιά μαζικής τουριστικής κίνησης.
Φορολογία Περιουσίας: Ο ΕΝ.Φ.Ι.Α. από προσωρινό χαράτσι, έχει εξελιχθεί σε μόνιμο χαράτσι το οποίο αποκτά δημευτικά χαρακτηριστικά, ιδιαίτερα σε μεσαία στρώματα. Βάσει της παραδοχής αυτής, θα υπάρξει άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και αντικατάστασή του από ένα φόρο συνολικής περιουσίας (ακίνητα, καταθέσεις, μετοχές, ομόλογα, χρυσός, σκάφη, μεταφορικά μέσα, κά, με αφαίρεση των χρεών). Ο νέος φόρος συνολικής περιουσίας θα έχει αυξημένο αφορολόγητο όριο (π.χ. €500.000) και προοδευτική κλίμακα με πολλούς συντελεστές, ενώ θα περιέχει και εισοδηματικά κριτήρια για την απαλλαγή/προστασία των φορολογουμένων που έχουν χαμηλή ή/και μεσαία εισοδήματα. Στο ίδιο πλαίσιο θα υπάρξει και η άμεση αντικατάσταση του συστήματος αντικειμενικών αξιών των ακινήτων από τις πραγματικές εμπορικές αξίες ακινήτων που επικρατούν σε κάθε περιοχή της χώρας και οι οποίες θα αποτελούν τη βάση τόσο για τον υπολογισμό του φόρου περιουσίας όσο και όλων των υπόλοιπων φόρων (μεταβίβασης, κληρονομιάς κλπ), καθώς τελών (π.χ. δημοτικά τέλη). Τέλος, η εφαρμογή του φόρου συνολικής περιουσίας, θα στηριχτεί στις δυνατότητες εντοπισμού περιουσιακών στοιχείων σε χώρες του εξωτερικού, οι οποίες δίνουν τα υφιστάμενα νομικά εργαλεία διοικητικής συνεργασίας και ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ χωρών.
Αναμόρφωση & ισχυροποίηση Φορολογικού Μηχανισμού. Κατάργηση της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων και επαναφορά αυτής ως Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων, υπό τον πλήρη έλεγχο της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Προσλήψεις εφοριακών υπαλλήλων και διαρκή εκπαίδευσή τους. Κατάργηση κάθε μορφής εκχώρησης ελεγκτικού έργου στον ιδιωτικό τομέα (π.χ. φορολογικό πιστοποιητικό). Αξιοποίηση κάθε νομικής βάσης για την ανταλλαγή πληροφοριών με άλλες χώρες, για τον εντοπισμό περιουσιακών στοιχείων κατοίκων Ελλάδας στο εξωτερικό. Υποχρεωτική εισαγωγή του ηλεκτρονικού τιμολογίου, σε κάθε επιχείρηση με κάλυψη του κόστους της επένδυσης από δημόσιους πόρους σε ότι αφορά μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Εικοσιτετράωρη online διασύνδεση τόσο των λογιστηρίων όσο και των ταμειακών μηχανών, με τα πληροφοριακά συστήματα της Φορολογικής Διοίκησης. Καθολική εισαγωγή POS σε όλους τους κλάδους που συναλλάσσονται με τελικούς καταναλωτές, με παράλληλη κατάργηση κάθε είδους τραπεζικής προμήθειας για τη χρήση τους.
Φορολογική Σεισάχθεια για τους ασθενέστερους: Απόλυτη προστασία της πρώτης κατοικίας για οφειλές προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Σεισάχθεια για οφειλέτες (φυσικά πρόσωπα) των οποίων τα χρέη δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν από το εισόδημά τους, η οποία μπορεί υπό προϋποθέσεις, να συμπεριλαμβάνει ακόμη και διαγραφή μέρους της οφειλής και μετάθεση της υπόλοιπης στο μέλλον. Επικέντρωση των μέτρων αναγκαστικής είσπραξης από τους μικρο-οφειλέτες προς τους μεγαλο-οφειλέτες και ιδίως αυτούς που έχουν εντοπιστεί μετά από φορολογικό έλεγχο.
5. Ειδικότερες προτάσεις κατά κοινωνικές κατηγορίες
Μισθωτοί – Συνταξιούχοι: Κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων που έχουν μετατρέψει τους μισθωτούς και συνταξιούχους σε κύρια φορολογικά υποζύγια. Υψηλό αφορολόγητο όριο (12.000) και μείωση των φορολογικών συντελεστών, με γνώμονα την κάλυψη των βασικών δαπανών διαβίωσης, λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό των προστατευόμενων μελών.
Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις και Ελεύθεροι Επαγγελματίες: Η ενιαία προοδευτική φορολογική κλίμακα φυσικών προσώπων, θα δώσει φορολογική ανάσα στις ατομικές επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Στόχος είναι οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να μπορούν να επιβιώνουν και να αναπτύσσονται χωρίς να καταφεύγουν στην παραβατικότητα. Στα πλαίσια αυτά θα καταργηθεί το απαράδεκτο «τέλος επιτηδεύματος», ενώ θα υπάρξουν και πρωτοβουλίες ελάφρυνσης των διοικητικών βαρών, όπως η αύξηση του ορίου απαλλαγής από το Φ.Π.Α. στις 25.000 ευρώ. Τέλος, οι πολιτικές σεισάχθειας από φορολογικές και ασφαλιστικές οφειλές, θα καλύψει προνομιακά τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες που βρέθηκαν χρεωμένοι στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων.
Αγρότες: Σύνδεση φορολογίας αγροτών με χάραξη προγράμματος ανάπτυξης της γεωργίας, κτηνοτροφίας και αλιείας. Διατήρηση σε ισχύ της ρύθμισης του Ν. 4172/2013, όπου τα κέρδη από ατομική αγροτική επιχείρηση, φορολογούνται με συντελεστή 13%. Για τα κτηνοτροφικά προϊόντα ο συντελεστής φορολογίας να ξεκινάει από το 8%. Δυνατότητα μεταφοράς της απόσβεση παγίων στις επόμενες χρήσεις και δυνατότητα επιλογής του συντελεστή απόσβεσης από 15 έως 20%. Απαλλαγή των αγροτών- κτηνοτρόφων – αλιέων από διάφορα τέλη (πχ. τέλος επιτηδεύματος κα). Απαλλαγή των παραγωγικών ακίνητων (σταβλικές εγκαταστάσεις, καλλιεργήσιμη γη, ακίνητα που αφορούν την συγκέντρωση, συσκευασία, πρωτογενή μεταποίηση, αποθήκευση και διάθεση προϊόντων) από κάθε φόρο προς το Δημόσιο, περιλαμβανομένου και του ΕΝΦΙΑ, κύριου και συμπληρωματικού. Ειδικός φορολογικός συντελεστής κάτω από το 10% για προϊόντα ζωικής προέλευσης (κρέατα, γάλα κά). Μείωση ΦΠΑ στις χονδροειδείς ζωοτροφές στο 8%. Κάρτα για μειωμένη τιμή πετρελαίου στους αγρότες και μείωση της τιμής κιλοβατώρας (0,04 Ευρώ/κιλοβατώρα), κά.
Ασφαλώς υπάρχουν πολλά ανοιχτά ζητήματα, επανεξέτασης του ισχύοντος φορολογικού συστήματος (όπως στελέχωση και αναδιοργάνωση φορολογικών υπηρεσιών, κατάργηση δαιδαλώδους φορολογικής νομοθεσίας, φορολογία δήμων και περιφερειών, κά), τα οποία απαιτούν ειδικότερες επεξεργασίες και ανοιχτό διάλογο με κοινωνικούς φορείς, για τη διατύπωση ενός σύγχρονου, κοινωνικά δίκαιου και «εν τέλει» φιλολαϊκού σχεδίου φορολογικής πολιτικής.
(*) Το πιο πάνω κείμενο αποτελεί βασικά σημεία από εισήγηση που έγινε στην Ημερίδα του Τομέα Οικονομικής Πολιτικής της ΛΑΕ, στις 30/11/17, στην ΕΣΗΕΑ.
(**) Ο Γιάννης Τόλιος είναι μέλος της Π.Γ. της ΛΑΕ
