Aleksandar Pavic, Strategic Culture,2-4-21
Μετάφραση: Μ.Στυλιανού
Η συλλογική Δύση επιχειρεί να δείξει τι πιστεύει για την αποφασιστικότητα της Σερβίας να ακολουθεί μιαν ανεξάρτητη πολιτική μέσω μιας παλιομοδίτικης επίδειξης δύναμης.
Το Σαββατοκύριακο 27-28 Μαρτίου, χιλιάδες οχήματα από γειτονικές χώρες σχημάτισαν πομπές που περίμεναν να εισέλθουν στη Σερβία. Ο λόγος; Εμβόλια. Δωρεάν. Πολλά από αυτά, τόσο από την Ανατολή όσο και από τη Δύση. Σπούτνικ V, Σινοφáρμ, ΑστράΖεκα, Pfizer. Περισσότερο από τις υπόλοιπες πρώην γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες μαζί. Και η Σερβία αποφάσισε να ανοίξει τις πόρτες της σε όσους ήταν μεταξύ των πρώην συμπατριωτών της, οι οποίοι έχουν χάσει κάθε ελπίδα ότι οι δυτικά εγκεκριμένες “δημοκρατίες” τους θα τα αποκτήσουν σε αξιοσέβαστες ποσότητες σύντομα.
Έτσι, αυτή η ανθρώπινη χειρονομία κάνει τη Σερβία ένα λευκό καπέλο στα δυτικά μάτια; Φυσικά και όχι, ανόητη ερώτηση. Μήπως οι άγιες δυτικές δημοκρατίες αφιέρωσαν όλα αυτά τα χρόνια και εκατομμύρια δαιμονολογώντας τη μεγαλύτερη και πιο ισχυρή χώρα της περιοχής μόνο και μόνο για να εγκαταλείψουν ανέμελα την πολιτική του divide et impera που εφάρμοσαν με τόση επιτυχία κατά τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας; Επειδή κινδυνεύουν ζωές; άλλη μια ανόητη ερώτηση. Έλα τώρα, μιλάμε για τη Δύση μηδενικού αθροίσματος. Ο κόσμος χωρίζεται σε νικητές και ηττημένους. Αυτοί που υπακούουν, ακόμα και με δικά τους έξοδα, είναι οι “καλοί”, και αυτοί που δεν το κάνουν δεν είναι Το όλοι κερδισμένοι, δεν είναι στο πρόγραμμα.
Στην πραγματικότητα, η συλλογική Δύση είναι απασχολημένη αυτή την άνοιξη στο να δείχνει ακριβώς τη λογική της για την αποφασιστικότητα της Σερβίας να διεξαγάγει μια ανεξάρτητη, πολυμερή και ισόρροπη φιλο-πολυπολική πολιτική μέσω μιας παλιομοδίτικης επίδειξης δύναμης. Σε μια σπάνια δημοσιογραφική επίδειξη ευθύτητας, ο δικτυακός τόπος ειδήσεων EURACTIV που σχετίζεται με την ΕΕ δημοσίευσε τον ακόλουθο τίτλο ανακοινώνοντας ολόκληρη επιχείρηση: “ΝΑΤΟ, ΗΠΑ για τη διοργάνωση μεγάλης κλίμακας στρατιωτικών ασκήσεων γύρω από τη Σερβία μέχρι το καλοκαίρι”. Ο συνοδευτικός χάρτης της επιχείρησης Defender-Europe 21, όπως αποκαλείται επίσημα, είναι ακόμη πιο συγκεκριμένος, υπενθυμίζοντας τρομακτικά την περικύκλωση τηςΓιουγκοσλαβίας από τις δυνάμεις του Άξονα τον Απρίλιο του 1941. Δύσκολο να βρεις πιο ξεκάθαρα μηνύματα από αυτό.
Φανταστείτε αν οι 30.000 περίπου στρατιώτες που είχαν προγραμματιστεί να συμμετάσχουν στην επιχείρηση είχαν αναπτυχθεί για να παραδώσουν εμβόλια και κινητά νοσοκομεία πεδίου στην πληγείσα από τον ιό περιοχή. Ωστόσο, φαίνεται ότι ο Σερβικός υπέρ-πολυπολικός “ιός” προκαλεί μεγαλύτερη ανησυχία στις δυτικές πρωτεύουσες από την πραγματική πανδημία. Και πρέπει να περιοριστεί, ή τουλάχιστον να απομονωθεί. Δεν μπορεί να έχει ολόκληρη την περιοχή να απομακρύνεται από τη νεοφιλελεύθερη… δημοκρατική θηλή και να αρχίσουμε να κοιτάμε συλλογικά προς οποιαδήποτε άλλη κατεύθυνση εκτός της Δύσης, μπορούμε; Εξετάστε το πρόσφατα εγκριθέν ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τη Σερβία, ειδικά τις “ανησυχίες” του σχετικά με τις προσπάθειες της χώρας να επιδιώξει ισορροπημένες εξωτερικές σχέσεις:
«77. [Το ΕΚ] εκφράζει ανησυχία για την αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στη Σερβία και στα Δυτικά Βαλκάνια και την έλλειψη διαφάνειας και εκτίμησης περιβαλλοντικών και κοινωνικών επιπτώσεων των κινεζικών επενδύσεων και δανείων. Καλεί τη Σερβία να ενισχύσει τα πρότυπα νομικής συμμόρφωσής της για τις κινεζικές επιχειρηματικές δραστηριότητες·
“87. επαναλαμβάνει τη σημασία της ευθυγράμμισης με την κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας της ΕΕ (ΚΕΠΠΑ), η οποία πρέπει σταδιακά να αποτελέσει αναπόσπαστο μέρος της εξωτερικής πολιτικής της Σερβίας ως προϋπόθεση για τη διαδικασία ένταξης. Εκφράζει ανησυχία για το ποσοστό ευθυγράμμισης της Σερβίας, το οποίο είναι το χαμηλότερο στην περιοχή. Σημειώνει ότι ορισμένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και ορισμένοι πολιτικοί εξακολουθούν να κάνουν περιστασιακές δηλώσεις που θέτουν υπό αμφισβήτηση τον προσανατολισμό της Σερβίας στην εξωτερική πολιτική· Εκφράζει την ανησυχία του για την επανειλημμένη στήριξη της Σερβίας προς τη Ρωσία στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ σχετικά με την προσάρτηση της Κριμαίας·
“88. χαιρετίζει το γεγονός ότι η Σερβία ευθυγραμμίστηκε με τη θέση της ΕΕ για τις προεδρικές εκλογές στη Λευκορωσία. Εξακολουθεί, ωστόσο, να ανησυχεί ότι η Σερβία δεν έχει ευθυγραμμιστεί με τις κυρώσεις κατά των Λευκορώσων αξιωματούχων και με τη θέση της ΕΕ σχετικά με τη νέα νομοθεσία ασφαλείας στην Κίνα. Καλεί τη Σερβία να αυξήσει το επίπεδο ευθυγράμμισής της με τις δηλώσεις της Ύπατης Εκπροσώπου της Ένωσης για Θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας εξ ονόματος της ΕΕ, καθώς και με τις αποφάσεις του Συμβουλίου·
“98. εκφράζει ανησυχία για την αυξανόμενη εξάρτηση της Σερβίας από τον αμυντικό εξοπλισμό και τις τεχνολογίες ασφαλείας από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, συμπεριλαμβανομένου ενός συστήματος μαζικής παρακολούθησης στο Βελιγράδι και μαζικής συλλογής προσωπικών δεδομένων χωρίς κατάλληλες εγγυήσεις, και την ανεπαρκή διαφάνεια των πρακτικών δημοσίων συμβάσεων του τομέα ασφάλειας. Εξακολουθεί να ανησυχεί για τη στενή πολιτική και στρατιωτική συνεργασία της Σερβίας με τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης της συνεχούς παρουσίας ρωσικών αεροπορικών εγκαταστάσεων στο Niš· καλεί τη Σερβία να ευθυγραμμιστεί με την ΚΠΑΑ και τα μέσα της…”.
Προσθέστε σε αυτό τις περιοδικές εκκλήσεις προς το ΝΑΤΟ να ολοκληρώσει τις “εκκρεμότητες“του σταΒαλκάνια, ή το συνεχές ρεύμα “ανησυχίας” με τη ρωσική ή κινεζική “κακοήθη επιρροή” στην περιοχή, και το επίμονο, ατέλειωτο σήριαλ της εμμονής της Δύσης με την Σερβία ολοκληρώνεται.
Πρόσφατα, η χώρα εόρτασε την επέτειο από την έναρξη της παράνομης “ανθρωπιστικής” επέμβασης του ΝΑΤΟ εναντίον της πρώην Γιουγκοσλαβίας, η οποία επέβαλε έναν ανείπωτο άνθρωπινο φόρο αίματος και, ναι, οικολογικό, φόρο στον πληθυσμό της Σερβίας. Σε αντίθεση με την εντελώς αμετανόητη Δύση, τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα φρόντισαν να ονομάσουν αυτή τη δυτική εκστρατεία με το πραγματικό της όνομα – “επιθετικότητα” – και έκαναν μια δημόσια επίδειξη αλληλεγγύης προς τη Σερβία. Αυτό συνέβη ιδιαίτερα με τον κινέζο υπουργό Άμυνας Wei Fenghe, του οποίου η τριήμερη επίσκεψη στη Σερβία, η οποία συνέπεσε τυχαία με την επέτειο, έδωσε επίσης την ευκαιρία στην Κίνα να στείλει κάποια δικά της σαφή μηνύματα. Καθώς τοποθέτησε στεφάνια στο χώρο της κινεζικής πρεσβείας , που”τυχαία” βομβαρδίστηκε από ένα αμερικανικό.B βομβαρδιστικό “stealth” στις 7 Μαΐου 1999, όταν τρεις Κινέζοι δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν και 20 άνθρωποι τραυματίστηκαν, ο Wei δήλωσε ότι “ο κινεζικός στρατός δεν θα επιτρέψει ποτέ στην ιστορία να επαναληφθεί κάτι παρόμοιο, καθώς η Κίνα είναι ικανή και αποφασισμένη να υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα”. Από την πλευρά της, ο εκπρόσωπος Τύπου του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Χουά Τσούνινγκ πρόσθεσε ότι το ΝΑΤΟ “εξακολουθεί να οφείλει χρέος αίματος” στον κινεζικό λαό και ότι “δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ βομβάρδισε κατάφωρα τη Γιουγκοσλαβία το 1999 σε σοβαρή παραβίαση των σχετικών διεθνών συμβάσεων και βασικών κανόνων διεθνών σχέσεων”.
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν άφθονες αποδείξεις ότι η 78ήμερη επίθεση του ΝΑΤΟ στη Σερβία και το Μαυροβούνιο δεν ήταν καθόλου “ανθρωπιστική” στο σκοπό της, αλλά είχε μια παγερή γεωπολιτική σκοπιμότητα. Ίσως η βασική δημόσια απόδειξη αυτού να δόθηκε από τον Willy Wimmer, πρώην μέλος της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Βουλής και Αντιπρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΟΑΣΕ, σε επιστολή που απέστειλε στον τότε Γερμανό Καγκελάριο Gerhard Schröder στις 2 Μαΐου 2000, ή λιγότερο από ένα χρόνο μετά την παράνομη επιχείρηση του ΝΑΤΟ.
Η ενημέρωση 11 σημείων του Γουίμερ για όσα ειπώθηκαν σε κλειστό συνέδριο ασφαλείας που διοργανώθηκε στη Μπρατισλάβα από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ περιελάμβανε τα ακόλουθα βασικά σημεία:
“4. Ο πόλεμος κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας διεξήχθη για να διορθωθεί η εσφαλμένη απόφαση του Στρατηγού Αϊζενχάουερ κατά τη διάρκεια του Β ‘ Παγκοσμίου Πολέμου. Ως εκ τούτου, για στρατηγικούς λόγους, τα αμερικανικά στρατεύματα πρέπει να τοποθετηθούν εκεί, προκειμένου να αντισταθμιστεί η χαμένη ευκαιρία από το 1945.
“7. Θα ήταν καλό, κατά τη διάρκεια της τρέχουσας διεύρυνσης του ΝΑΤΟ, να αποκατασταθεί η εδαφική κατάσταση στην περιοχή μεταξύ Βαλτικής Θάλασσας και Ανατολίας, όπως υπήρχε κατά τη διάρκεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, την εποχή της μεγαλύτερης δύναμής της και της μεγαλύτερης εδαφικής επέκτασής της.
“8. Για το λόγο αυτό, η Πολωνία πρέπει να πλαισιωθεί στο βορρά και στο νότο με δημοκρατικά γειτονικά κράτη, ενώ Ρουμανία και Βουλγαρία πρόκειται να εξασφαλίσουν χερσαία σύνδεση με την Τουρκία. Η Σερβία (πιθανώς για τους σκοπούς της εξασφάλισης ανεμπόδιστης στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ) πρέπει να αποκλειστεί οριστικά από την ευρωπαϊκή ανάπτυξη.
«11. Ο ισχυρισμός ότι, κατά τη διάρκεια της επίθεσής του στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, το ΝΑΤΟ παραβίασε όλους τους διεθνείς κανόνες, και ιδιαίτερα όλες τις σχετικές διατάξεις του διεθνούς δικαίου – δεν αμφισβητήθηκε».
Εξίσου καταστροφικό ήταν το συμπέρασμα του έμπειρου Γερμανού διπλωμάτη:
“Φαίνεται ότι η Αμερικανική πλευρά, για χάρη των δικών της στόχων, είναι πρόθυμη και έτοιμη να υπονομεύσει, σε παγκόσμια κλίμακα, τη διεθνή έννομη τάξη, η οποία προέκυψε ως αποτέλεσμα των δυο παγκοσμίων πολέμων τον προηγούμενο αιώνα. Η δύναμη είναι να στέκεσαι υπεράνω του νόμου. Όπου το διεθνές δίκαιο εμποδίζει, πρέπει να καταργηθεί.
“Όταν η Κοινωνία των Εθνών βίωσε παρόμοια μοίρα, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν μακριά. Ο τρόπος σκέψης που λαμβάνει υπόψη μόνο τα δικά του συμφέροντα μπορεί να αναφέρεται μόνο ως ολοκληρωτικός.»
Αυτό είναι το υλικό για κάποια μελλοντική επανάληψη των δικών της Νυρεμβέργης, όπου το έγκλημα της επιθετικότητας αναγνωρίστηκε ως “το ανώτατο διεθνές έγκλημα που διαφέρει μόνο από άλλα εγκλήματα πολέμου, καθώς περιέχει μέσα του το συσσωρευμένο κακό του συνόλου”. Προς το παρόν, μπορεί τουλάχιστον να χρησιμεύσει ως ένα εύχρηστο εργαλείο στον τρέχοντα παγκόσμιο πόλεμο πληροφοριών, μια άλλη υπενθύμιση των ριζών εξωτερικής πολιτικής ορισμένων από τους αυτοαποκαλούμενους ηθικούς σταυροφόρους που στελεχώνουν την κυβέρνηση Μπάιντεν, όπως ο Anthony Blinken, ο οποίος επικαλείται απροκάλυπτα την κατακριτέα Madeleine Albright ως “πρότυπο”.
Έτσι, αν ο πόλεμος επιθετικότητας που πήρε το όνομά σας και προκάλεσε το θάνατο μισού εκατομμυρίου παιδιών του Ιράκ ” άξιζε τον κόπο –κατά την γνωστή δήλωση της Albright- τα ανείπωτα εκατομμύρια που δαπανώνται σε προσπάθειες εξάλειψης όλων των ιχνών πολυπολικότητας από το ευρωπαϊκό έδαφος, αντί να βοηθήσουν στην ανακούφιση της υγειονομικής κρίσης της περιοχής, σίγουρα “αξίζουν τον κόπο” στο μυαλό των πολιτικών και πνευματικών διαδόχων της στον Λευκό Οίκο και πέρα από τον Ατλαντικό.
Εν πάση περιπτώσει, η κατάσταση μέσα και γύρω από τη Σερβία, το πιο πεισματάρικο πολυπολικό φυλάκιο της Ευρώπης, είναι βέβαιο ότι θα θερμανθεί στο εγγύς μέλλον.
Aleksandar Pavic: Ανεξάρτητος αναλυτής και ερευνητής
