Σε ένα είδος «αύξησης» μισθών ορισμένων κατηγοριών υπαλλήλων του Υπουργείου Οικονομίας μετά και το Υπουργείο Οικονομικών προστρέχει η κυβέρνηση. Η σχετική πρόνοια υπάρχει στο νομοσχέδιο-“σκούπα” του υπουργείου Οικονομίας που κατατέθηκε στη Βουλή την περασμένη Πέμπτη. Τι προβλέπει; Την καταβολή της προσωπικής διαφοράς στους υπαλλήλους του αναδρομικά από 1 Σεπτεμβρίου του 2018. Το συνολικό ποσόν ετησίως υπολογίζεται στα 3,85 εκατ. ευρώ, ενώ για την τρέχουσα χρονιά ανέρχεται στα 5,13 εκατ. ευρώ λόγω της αναδρομικής ισχύος.
Η προσωπική διαφορά, όπως αναφέρεται στο νομοσχέδιο, “από την 1.09.2018 καταβάλλεται σε όλους τους υπαλλήλους όλων των οργανικών μονάδων του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου ή ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, συμπεριλαμβανομένων των αποφοίτων της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης (Ε.Σ.Δ.Δ.Α.), με ημερομηνία διορισμού ή μετάταξης στο Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης έως 31.3.2019.”
Με την προτεινόμενη ρύθμιση εξομοιώνονται μισθολογικά οι υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου και ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου. Ειδικότερα, προβλέπεται η εξομοίωση της χορήγησης προσωπικής διαφοράς και αφορούσε τους υπαλλήλους των κεντρικών υπηρεσιακών μονάδων.
Στόχος, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση, είναι να γεφυρωθεί η ανισότητα που δημιουργήθηκε λόγω της διαφορετικής προέλευσης των υπαλλήλων και της συγχώνευσης Υπουργείων Εθνικής Οικονομίας, Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Δηλαδή εξομοιώνονται μισθολογικά οι υπάλληλοι του υπουργείου με σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου και ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου που έχουν διοριστεί ή μεταταχθεί έως και την 31.12.2019.
Η ρύθμιση αυτή προφανώς είναι στη σωστή κατεύθυνση, αν και ο χρόνος που νομοθετείται της δίνει έντονο προεκλογικό χρώμα.
Το ερώτημα, όμως, που προκύπτει είναι αν υπάρχουν ανισότητες στις αμοιβές υπαλλήλων και στα άλλα υπουργεία και σε όλο τον δημόσιο τομέα και αν υπάρχουν, γιατί δεν προωθούνται ανάλογες ρυθμίσεις για την εξάλειψή τους, με εξίσωση, φυσικά, προς τα πάνω;
Μείζον ερώτημα πάντως παραμένει, γιατί να υφίστανται άμεσες ή έμμεσες μισθολογικές διαφορές ανάμεσα στους δημοσίους υπαλλήλους των διαφόρων υπουργείων, πράγμα που δίνει την εντύπωση «πατρικίων» και «πληβείων»;
Από εκεί και πέρα, πάντα είναι επίκαιρο το ζήτημα της αξιοκρατίας στο χώρο του Δημοσίου, η οποία δυστυχώς δεν υπάρχει και υποκαθίσταται από την κομματοκρατία και σε ορισμένες περιπτώσεις από τη φαυλότητα, όπως ανοικτό είναι και το ζήτημα της ευσυνείδητης και υψηλής εργασιακής προσφοράς όλων των εργαζομένων του Δημοσίου, με αίσθημα ευθύνης προς την κοινωνία και τη χώρα, πράγμα που μπορεί να γίνει πλήρης πραγματικότητα σε ένα κλίμα αξιών, υπευθυνότητας, ίσης μεταχείρισης και ευκαιριών προς όλους τους εργαζομένους του Δημοσίου.
Τέλος, αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι η διαίρεση και η αντιπαράθεση των εργαζομένων εντός του Δημοσίου ούτε, πολύ περισσότερο, η αντιπαράθεση των πράγματι σκληρότατα εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα προς τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα. Αυτό που έχουμε ανάγκη για να προκόψουμε είναι η αλληλεγγύη όλων, η κοινή ευθύνη, η αξιοκρατία παντού, οι ανθρώπινες αμοιβές, οι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, πρώτα απ’ όλα στον ιδιωτικό χώρο και ο κοινός αγώνας για δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια και ανάπτυξη για όλους.
Η ΝΔ ενώ ασκεί στο Δημόσιο τις ίδιες πελατειακές και αναξιοκρατικές πολιτικές με τον ΣΥΡΙΖΑ, τις κατακεραυνώνει από θέσεις αντιπολίτευσης μόνο και μόνο για να ψηφοθηρεί απλώς στους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα και τους μικροεπιχειρηματίες, φέρνοντάς τους σε αντίθεση με τους δημοσίους υπαλλήλους, τους οποίους υποδεικνύει ως την αιτία όλων των κακοδαιμονιών, απαλλάσσοντας τα κατεστημένα κέντρα που εκμεταλλεύονται και τους δύο.
Μαύρο, κατάμαυρο και στους δύο. Εδώ και τώρα ανατροπή!