Εθνικισμός. Το ιδεολογικό και πολιτικό εργαλείο της αστικής τάξης για να εδραιώσει την ταξική της κυριαρχία τόσο εντός του κράτους της όσο και να επιτύχει κέρδη έναντι άλλων κρατών στο πλαίσιο του κεφαλαιοκρατικού ανταγωνισμού διεγείροντας το μίσος των λαών απέναντι σε άλλους λαούς. Προτάσσει τη διαίρεση και τη διχόνοια μεταξύ των ανθρώπων. Απέναντι στον γνήσιο πατριωτισμό, που η αγάπη του για την πατρίδα, την γλώσσα, τις παραδόσεις την ιστορία του τόπου, παίρνει περιεχόμενο μέσα από την άρνηση ενάντια σε κάθε καταπίεση που προέρχεται από την εγχώρια ολιγαρχία κι από τον ξένο παράγοντα, ο εθνικισμός αντιτάσσει την πατριδοκαπηλία και τον φασιστικό κνούτο σε κάθε σκέψη και αγώνα που διεκδικεί την απαλλαγή του λαού από την εκμετάλλευση και από την εξουσία των λίγων. Προωθεί το μίσος στη βάση μιας «εθνικής ανωτερότητας» που θέλει να συγκαλύψει τις ταξικές διαστρωματώσεις, προς όφελος του «έθνους» των καπιταλιστών που βαφτίζουν «εθνικό» και «πατριωτικό» συμφέρον τα δικά τους, ιδιοτελή, συμφέροντα, τα οποία προωθούν μέσω της φασιστικής και ναζιστικής κτηνωδίας.
Κοσμοπολιτισμός. Η ιδεολογική και πολιτική επιχείρηση εμφάνισης των κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων σαν υπέρβαση του «στενού» έθνους. Ο κάλπικος «διεθνισμός» του πιο πεζού και συμφεροντολογικού ατομισμού των κεφαλαιοκρατών. Η αναγωγή σε «ουμανισμό» της ιδιότητας του κεφαλαίου να μην έχει πατρίδα. Ανιστόρητος και αντιδραστικός, για την επέκταση της κυριαρχίας του κεφαλαίου και την εκδήλωση της αρπακτικότητάς του πέρα και πάνω από σύνορα και εμπόδια, φτάνει να «καταργεί» την διανυόμενη ιστορική περίοδο του «έθνους – κράτους». Ελεεινολογεί κατά του πατριωτισμού τον οποίο θέλει να εμφανίζει σαν «συντηρητικό απολίθωμα». Αποκαλεί «παγκοσμιοποίηση» και «δημοκρατική διακυβέρνηση» την επιβολή της κεφαλαιοκρατικής ασυδοσίας. Επιδιώκει την άρση κάθε περιορισμού στην αρπακτική δράση του κεφαλαίου και βαφτίζει «πατριωτισμό» οτιδήποτε συμφέρει την ντόπια ολιγαρχία ώστε, σε συνεργασία με την διεθνή κεφαλαιοκρατία, να της εξασφαλίζει το μέγιστο – για τον κοσμοπολιτισμό – «πατριωτικό έπαθλο»: Τα φράγκα. Τουτέστιν, την εκτίναξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας δια της «δημοκρατικής» ταξικής βαρβαρότητας.
***
Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος του κοσμοπολιτισμού, όπως τον περιγράψαμε, είναι ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης. Η συμπεριφορά, άλλωστε, του τύπου «χέστηκα» για το αν ο Κεμάλ έσφαξε Έλληνες, αρκεί να έρχονται τα φράγκα από τους τουρίστες εκ της γείτονος, μιλά από μόνη της.
Ως εκ τούτου η απερίφραστη από τους κομμουνιστές καταδίκη της φασιστικής επίθεσης που δέχτηκε ο Μπουτάρης είναι ένα το κρατούμενο. Αλλά μέχρι εκεί. Που το «μέχρι εκεί» σημαίνει ότι η καταδίκη του φασίστα μόνο κάποιος που είναι ηλίθιος ή παριστάνει τον ηλίθιο, θα μπορούσε να εμφανιστεί σαν υπεράσπιση της πολιτικής του Μπουτάρη.
Θα ήταν σαν να έλεγε κανείς ότι η καταδίκη από τους κομμουνιστές του φασισμού που τραμπούκισε, για παράδειγμα, πέρσι κατά του Κουμουτσάκου, λογίζεται σαν υπεράσπιση της πολιτικής της ΝΔ.
Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να αντιληφθείς πως όταν καταδικάζεις τους Αμερικάνους όταν βομβαρδίζουν, για παράδειγμα, το Ιρακ, δεν υπερασπίζεσαι τον Σαντάμ. Η’ να καταλάβεις πως όταν καταδικάζεις το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους, δεν υπερασπίζεσαι τον Μπους…
Η καταδίκη του φασισμού, λοιπόν, σημαίνει αυτό που τονίσαμε: Καταδίκη του φασισμού. Και υπεράσπιση του ανθρώπου απέναντι στην κτηνωδία. Οχι υπεράσπιση του δήμαρχου, του πολιτικού Μπουτάρη.
Πολύ περισσότερο που η πολιτική την οποία υπερασπίζεται και προωθεί ο Μπουτάρης (από την πλήρη εφαρμογή των Μνημονίων στο δήμο του μέχρι την ανάδειξή του σε σημαιοφόρο του «ναι» στο δημοψήφισμα) κάθε άλλο παρά αθώα είναι όσον αφορά τα αίτια που εκτρέφουν τον φασισμό.
Και τούτο υπό την έννοια ότι ο φασισμός το έδαφος να αναπτυχθεί το βρίσκει στην κοινωνική εξαθλίωση που προκαλεί η πολιτική την οποία εφαρμόζει και ο μνημονιακός Μπουτάρης.
Επιπλέον, ο φασισμός ποτίζεται από την άθλια θεωρία «των δύο άκρων» – την οποία ο κύριος Μπουτάρης φρόντισε να μας θυμίσει, δίπλα μάλιστα στον πρωθυπουργό, επιδιδόμενος στα περί «ακροαριστερού φασισμού».
Και όλα τούτα στο πλαίσιο ενός συστήματος που επιδίδεται, ταυτόχρονα, στην ανελέητη συστημική προπαγάνδα, την επίσης προσφιλή στον Μπουτάρη, του τύπου «δεν υπάρχει εναλλακτική».
***
Παρότι, όμως, τα παραπάνω είναι τόσο προφανή, εντούτοις είδαμε ακόμα και η επίδειξη του αποτρόπαιου προσώπου του φασισμού να αξιοποιείται με όρους πρόδηλης ψηφοθηρίας.
Είδαμε με φόντο τον φασισμό να εξελίσσονται προεκλογικά τεχνάσματα που περιλαμβάνουν από ύβρεις μέχρι γελοιότητες.
Είδαμε, για παράδειγμα, 55 χρόνια από την τραγωδία της δολοφονίας Λαμπράκη να παίζεται η φάρσα της ανακήρυξης του Μπουτάρη σε «νέο Λαμπράκη»!
Είδαμε τον κ.Τσίπρα να αναζητά «ιδιαίτερους αντιφασιστικούς συμβολισμούς» στο πρόσωπο του κ.Μπουτάρη, πασχίζοντας έτσι να εξαγνίσει την μνημονιακή πολιτική που τον ενώνει με τον κ.Μπουτάρη.
Αλλά αφού ο κ.Τσίπρας έφτασε να έχει ανάγκη από τέτοιους συμβολισμούς, ας μας εξηγήσει:
1) Όταν στις 5/12/2016 ο υπουργός Πάνος Καμμένος, ο υπουργός Δ. Βίτσας, η βουλευτής Αυλωνίτου φωτογραφίζονταν με τον Κασιδιάρη στην Ρω και στην Στρογγύλη και ο συγκυβερνήτης του κ.Τσίπρα, ο κ.Καμμένος, δήλωνε ότι η εκεί παρουσία τους – παρέα με τον ναζί – συνιστούσε πατριωτικό μήνυμα απέναντι στην Τουρκία και μήνυμα ομοψυχίας στις Ένοπλες Δυνάμεις, αυτό τι συμβόλιζε;
2) Όταν τον Μάη του 2017 ο Καμμένος κι ο Βούτσης φωτογραφίζονταν με τον Κασιδιάρη στην τελετή υποδοχής των λειψάνων 17 Ελλήνων στρατιωτικών, πεσόντων στην Κύπρο κατά την τουρκική εισβολή στο νησί, όταν προσκαλούσαν εκεί τον εκπρόσωπο της συμμορίας που υμνεί τη χούντα των συνταγματαρχών – προδοτών της Κύπρου (!), αυτό τι συμβόλιζε;
3) Όταν μόλις πριν από μια βδομάδα ο υπουργός Σαντορινιός δεχόταν να παραβρίσκεται μαζί με τον ναζί Παππά στην εκδήλωση στην Κάρπαθο για τον σμηναγό Ηλιάκη, αυτό τι συμβόλιζε;
4) Όταν το στέλεχος της Χρυσής Αυγής, για πολλά χρόνια πρώην πυρηνάρχης της τοπικής οργάνωσης Δράμας της ναζιστικής συμμορίας, καταδικασμένος πρωτόδικα σε 14 χρόνια κάθειρξη για τα αδικήματα της ληστείας και επικίνδυνων σωματικών βλαβών κατά δύο γυναικών ελληνικής καταγωγής από την Αλβανία φωτογραφιζόταν με την ιδιότητα του «εθνοφύλακα» (!) με τον υπουργό Καμμένο, αυτό τι συμβόλιζε;
Και ακόμα: Η στήριξη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας του κ.Τσίπρα στους – σύμφωνα με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – ακροδεξιούς και φασίστες Δημήτρη Καμμένο και Κατσίκη, τι συμβολίζει;
*Πηγή: imerodromos.gr
