Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟ ΣΥΜΠΑΝ, ΤΟ STAR TRECK ΚΑΙ ”ΟΙ ΑΛΛΟΙ” ΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
Πέρασαν 121 χρόνια από τη στιγμή που ο William James χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο «παράλληλο σύμπαν». Έκτοτε η υπόθεση για το πολυσύμπαν είναι μια μόνιμη πηγή διαφωνίας εντός της κοινότητας των φυσικών.
Βέβαια ο William James ήταν ψυχολόγος! Τυχαίο; Μάλλον όχι, ειδικά εάν μπεις στον κόπο να διαβάσεις την ανακοίνωση της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑστο χώρο του Δημοσίου, της ΑΡΚΙ.
Γιατί πραγματικά νιώθεις ότι είτε ο συντάκτης ζει σε παράλληλο σύμπαν είτε πιστεύει ότι οι εργαζόμενοι και η κοινωνία ζουν σε άλλη διάσταση (πράγμα που σίγουρα θα συμβεί εάν συνεχιστούν οι μνημονιακές πολιτικές).
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς από το κείμενο-Star Treck!
Το κείμενο δεν φείδεται ριζοσπαστικών αναλύσεων. Το Μνημόνιο χαρακτηρίζεται «ακραία πτυχή πολιτικών» που « δεν είναι απλά ένα πρόγραμμα περιοριστικών οικονομικών πολιτικών, αλλά στρατηγική νεοφιλελεύθερη επιδίωξη παρέμβασης σε όλες τις σφαίρες της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας».
Βέβαια στο εύλογο ερώτημα πως είναι δυνατόν από τη μία να είσαι μέλος κόμματος που εφαρμόζει ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική και από την άλλη να γράφεις κείμενα ( γιατί έτσι κι αλλιώς στη πράξη…) όπου ουσιαστικά αυτοκαταγγέλεσαι… μόνο ο William James θα μπορούσε να απαντήσει.
Ή μήπως όχι;
Γιατί μετά από ένα χρόνο Μνημονίου δεν μπορεί πλέον να ισχύει το ελαφρυντικό της «αυταπάτης». Εάν δεν αρκεί ένας χρόνος «ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής»-ακραίας φτωχοποίησης και εξαθλίωσης- για να ξορκίσει το φάντασμα του Κούλη, εάν δεν αρκούν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων στα νησιά, η παράδοση του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ, το ανελέητο ξύλο σε διαδηλωτές, τι άλλο σας έχει μείνει ως άλλοθι για την «αριστερή σας συνείδηση», κύριε συντάκτα;
Η απάντηση βρίσκεται στο ίδιο το κείμενο! Δεν υπάρχει ούτε μια φορά η λέξη ΣΥΡΙΖΑ ή η λέξη Κυβέρνηση. Διότι ως γνωστόν οι «ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές» είναι.. αυτοεφαρμόσιμες. Σκέτη παραψυχολογία. Και εδώ φεύγουμε από τον κόσμο του Star Treck για να πάμε στη γνωστή ταινία «Οι Άλλοι» με τη Νικόλ Κίντμαν. Γιατί «οι Άλλοι» είναι τα (ριζοσπαστικά-συνδικαλιστικά ή πολιτικά) φαντάσματα που δεν έχουν επίγνωση του θανάτου τους.
Black Humor;
Καθόλου. Γιατί ο συντάκτης του κειμένου αγγίζει και τα όρια Όσκαρ και Νόμπελ μαζί όταν καταγγέλλει …τον κυβερνητικό συνδικαλισμό!!
Άραγε αγνοεί το γεγονός ότι υπάρχουν αντιπρόσωποι στο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ (στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ) που έχουν ΔΙΟΡΙΣΤΕΙ σε κυβερνητικές θέσεις; Βέβαια αυτό είναι πλημμέλημα μπροστά στην εγκληματική διάλυση και παράλυση που έχουν οδηγήσει οι νεοκυβερνητικοί συνδικαλιστές τις Ομοσπονδίες του Δημοσίου που έχουν πλειοψηφία (και υπόγειο αρραβώνα)μαζί με τη ΔΑΚΕ.
Μεγάλος ο πειρασμός να (μην) γράψεις κείμενο κριτικής στις «θέσεις» της ΑΡΚΙ. Γιατί το κύριο εδώ δεν είναι βέβαια τα όσα –έτσι κι αλλιώς τυπικά- αναφέρει ο συντάκτης-σεναριογράφος.
Ούτε να «κλέψεις εκκλησία» ρωτώντας με παιδική αφέλεια πως θα υλοποιηθούν εντός ευρωζώνης (…και από ποια κυβέρνηση) τα αιτήματα που θέτουν (κατάργηση μνημονίων, αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας προς όφελος του λαού, λήψη μέτρων για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας κ.α.)
Ποιος έχει τέτοιο θράσος ώστε να trollάρει τα πάγια και διαχρονικά αιτήματα του συνδικαλιστικού μας κινήματος με τέτοια αμετροέπεια όση δείχνει ο σεναριογράφος της ΑΡΚΙ;
Αλλά σημασία έχει η ουσία. Και η ουσία είναι ότι ο νεόκοπος κυβερνητικός συνδικαλισμός (ΑΡΚΙ) μαζί με τον παλιό, ετοιμάζονται να μετατρέψουν την ΑΔΕΔΥ σε μια νέα ΓΣΣΕ.
Ένα πουκάμισο αδειανό. Όνειδος αδράνειας και παράλυσης. Γι αυτό και είναι τεράστια η προσωπική ευθύνη του κάθε μεμονωμένου συνέδρου, άσχετα με ποιά παράταξη εκλέχτηκε ή που ανήκει ιδεολογικά ή πολιτικά.
Κάθε ψήφος σε ΑΡΚΙ, ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ-Πρωτοπορία (πρώην ΠΑΣΚΕ) είναι ψήφος που αντικειμενικά-πέρα από προθέσεις- θα συμβάλει στην παραπέρα αποδυνάμωση του αγωνιστικού, ριζοσπαστικού και ενωτικού χαρακτήρα του συνδικαλιστικού κινήματος.
Οι αυταπάτες τελείωσαν. Και το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ θα είναι ο τελευταίος Ρουβίκωνας.
